Ημερολόγιο ταξιδίου. Γιουγκοσλαβία, Ιούνιος-Ιούλιος 1981.

Αποσπάσματα ταξιδιωτικού ημερολογίου και συμπληρωματικά σχόλια 35 χρόνια μετά. Tο πρώτο ταξίδι εκτός συνόρων, σήμερα ένα ταξίδι “βουτιά” στο χρόνο αλλά πάντα επίκαιρο λόγω εγγύτητας  του χώρου. Τα Βαλκάνια είναι η ενδοχώρα μας, ή θα έπρεπε να είναι.

Το κίνητρο.  Μια κόρη θείας από το Σικάγο, το 1980, περιηγήθηκε στην Ευρώπη, ήρθε και στην Ελλάδα, μου άφησε φεύγοντας έναν ταξιδιωτικό οδηγό του John Wilcock για την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. Από τις 320 σελίδες του οι 75 αναφέρονταν  στη Γιουγκοσλαβία. Τον διάβασα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον και είπα να μην πάει χαμένο το διάβασμα. Μόνη  ταξιδιωτική μου εμπειρία ήταν η κατασκήνωση ανά την Ελλάδα, ιδιαίτερα στα νησιά του Ιονίου και τη Κρήτη.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Οι ελάχιστες 35χρονες φωτό δεν είναι σε καμιά περίπτωση αντάξιες του φόρουμ μας, δείτε τις σαν περίγραμμα της αφήγησης.

Εξοπλισμός,  μεγάλη σκηνή, υπνοδωμάτιο , σαλόνι με αδιάβροχη οροφή και σε προέκταση τέντα. Μια ακόμη  μικρή τρίγωνη σκηνή για τα δυο μας αγόρια (11 και 7 χρόνων). Στην οροφή του Watrburg  S.W. αεροδυναμική μπαγαζιέρα, ιδιοκατασκευή από κ.π. θαλάσσης, με δυο  ανόμοια στο πλάτος κιβώτια. Το μεγάλο γίνετε  βάση για εστίες και από κάτω χώρος για φιάλη υγραερίου, ψυγείο ρεύμ.-γκαζιού  και τα απαραίτητα για μαγείρεμα, η θέση του κάτω από τη τέντα.

 Το μικρό κιβώτιο είναι ντουλάπα με κρεμάστρες και η θέση της στο χώρο του σαλονιού. Επάνω από τη μπαγαζιέρα η ρεζέρβα, να μοιράσω το βάρος, να μεγαλώσει ο χώρος στο πορτ μπαγκάζ και  πλέγμα στη ράχη του πίσω καθίσματος, προστασία προσωπικού, γιατί το πορτ μπαγκάζ είναι φορτωμένο μέχρι επάνω. Αφαίρεσα επίσης τον πίσω προφυλακτήρα, ήταν κάμποσα κιλά,  τοποθέτησα νέα λάμπα να φωτίζει την πινακίδα γιατί το φως της ήταν επάνω στο προφυλακτήρα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σχεδιασμός  διαδρομής, μέσω  Pristina και Mitrovica,να “κυκλώσω”τα βόρεια σύνορα της Αλβανίας ,να φτάσω στο Sveti Stefan στην Αδριατική και να αρχίσω ν`ανεβαίνω τις Δαλματικές ακτές.

Φίλοι  έλεγαν, “Πού πας μόνος σου” απαντούσα ότι είμαστε τέσσερα άτομα…

 Τη παραμονή της αναχώρησης  για Καστοριά, κόβεται το εμπρός δεξί ημιαξόνιο. Το αγαπούσα αυτό το αυτοκίνητο αλλά με αγαπούσε κι`αυτό… Το πήγα με την ΕΛΠΑ στην οδό ΔοΪράνης στη Καλλιθέα σε ένα “τσακάλι” Πόντιο, εξουσιοδοτημένο για Wartburg , γύρισα σπίτι και άρχισα το φόρτωμα.


Τρίτη 16 Ιουνίου 1981.

 Μετά από διανυκτέρευση σε φιλικό και φιλόξενο σπίτι στη Καστοριά ξεκινώ για Νίκη- Μοναστήρι (Bitopla).  Όμορφη τελευταία εικόνα απ`την Ελλάδα, ο  τσολιάς σκοπός που ανταπέδωσε τον χαιρετισμό των παιδιών. Ο Γιουγκοσλάβος τελωνιακός ζήτησε την πράσινη κάρτα και ρώτησε στα Ελληνικά που πάμε, είπα ότι προορισμός μου είναι η Μακάρσκα Ριβιέρα, χαμογέλασε είπε στο καλό αλλά κατάλαβα ότι ζήλεψε.  Καλή η πρώτη εντύπωση και καλή η οδική σήμανση.

Διασχίζοντας τα νέα Σκόπια, μετά το καταστρεπτικό σεισμό του 1963, εντυπωσιακές ψηλές πολυκατοικίες  με κεραμιδοσκεπές ,  ελεύθερους χώρους, πολύ πράσινο,  μεγάλα πάρκινγκ. Πιο εντυπωσιακός ο νέος Σ.Σταθμός, είναι  όλος στον αέρα, να μην κόβει τη πόλη στα δύο και εμποδίζει την κυκλοφορία οχημάτων. Μοντέρνα φουτουριστική πόλη, λίγο ακατάστατη η κυκλοφορία και οι δρόμοι δεν είναι καθαροί.  Ότι έχει απομείνει από τη παλαιά πόλη θυμίζει προσφυγικό καταυλισμό της 10ετίας του 30.

Στο δρόμο για τη Πρίστινα, όσο βλέπει το μάτι σου λιβάδια με ηλιοτρόπια να κοιτούν τον ήλιο. Μια μεγάλη ομάδα νέων  πιονιέρων  με τα κόκκινα μαντηλάκια στο λαιμό τους, δίπλα στις σημαίες της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής  Δημοκρατίας (μονοκομματικής) της Γιουγκοσλαβίας, κουβαλούν χώμα για τη διαμόρφωση των πρανών της οδού.

Μετά από 10χμ. σε μια διασταύρωση στρατιωτικά οχήματα και οπλισμένοι με αυτόματα αστυνομικοί έχουν κλείσει το δρόμο, ευγενείς και χαμογελαστοί, πάλι που πάτε και  μου υπέδειξαν να πάω στο προορισμό μου μέσω Βελιγραδίου - Σαράγιεβο.
Είχα διαβάσει ότι είχαν προβλήματα στην ημιαυτόνομη επαρχεία του Κοσσόβου με τους Αλβανόφωνους  αλλά δεν το έλαβα σοβαρά υπ` όψιν. Στεναχωρήθηκα, δεν έχω άλλη επιλογή, εξ άλλου έχω 26 ακόμη ημέρες μπροστά μου.

Μέσω  Nis και 12 ώρες απ`ότου ξεκίνησα, έφτασα στο  Autocamp Beogrand δίπλα στο Δούναβη. Εντυπωσιακή πόλη, πάρκα, ποτάμια, γέφυρες, διαστημικά αρχιτεκτονήματα, τάξη στη κυκλοφορία και καθαριότητα.

 Στήνω τη σκηνή και τη μικρή των παιδιών τη βάζω μέσα στο σαλόνι της μεγάλης γιατί  δυτικά άστραφτε και βρόνταγε. Πολύ καλές οι εγκαταστάσεις  αρκετοί  ένοικοι από ανατολικές χώρες  και  Δ.Γερμανοί,  δεν ανησυχώ γιατί η σκηνή είναι  δοκιμασμένη. Όλη τη νύχτα πρέπει να έβρεχε,

Συνεχίζεται...

Πολυ.....σε'φχαριστιεμαι....Κωνσταντινε...

Οι αναμνήσεις και τα βιώματα από τα ταξίδια μας αποτελούν το θείο βάλσαμο στις σημερινές δυσκολίες & ανατροπές. Κάτι που το έχουμε τόσο ανάγκη, ....σαν ταξιδιάρηδες.
 
Είναι σαν την «τροφή», που όταν την μοιραζόμαστε, ....προσφέρουμε χαρά και ικανοποίηση στους «συνδαιτυμόνες» μας.
 

Κώστα συνέχισε .....

Κώστα συνέχισε να ομορφαίνεις το φόρουμ με τις ωραίες πινελιές σου !

Σωστά!

Τετάρτη 17 Ιουνίου.

Το πρωί ψιλόβρεχε ακόμη, μαζέψαμε τα  βρεγμένα μας και δρόμο. Η διασταύρωση για Sarajevo  55 Χμ. βόρεια. Το οδόστρωμα τσιμεντένιο και σε τακτικά διαστήματα υπήρχαν αρμοί, για αποφυγή ρωγμών λόγω συστολής-διαστολής, έτσι σε ακολουθούσε συνεχώς ένας ρυθμικός ήχος που μεταφέρονταν στο αυτοκίνητο, πολύ πρωτότυπο, τουλάχιστον.

 Έξοδος για Mitrovica, μετά λίγα Χμ. ο δρόμος δίπλα στις όχθες του ποταμού Drina, έρχεται από τα βουνά και πάει να συναντήσει το Δούναβη.  O δρόμος σε  πεδιάδα μετά σε φαράγγι,  φράγμα, υδροηλεκτρικό, μεγάλη σύγχρονη πόλη Zvornik,  δεξιά για Σαράγιεβο, από τη Σ.Ο. Δ. της Σερβίας περνάμε στη Σ.Ο.Δ. της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, ανεβαίνουμε συνεχώς, όμορφη διαδρομή, καλός  δρόμος , αρκετά τούνελ.

 Οι οδηγοί φορτηγών που προπορεύονται σ`έχουν  έγνοια και σε προστατεύουν συστηματικά.  Όταν δηλώσεις πρόθεση για προσπέραση, αν ο δρόμος είναι καθαρός και ασφαλής ανάβουν το δεξί τους φλάς, να  περάσεις.  Στην αντίθετη περίπτωση ανάβουν το αριστερό τους φλας να ΜΗΝ προσπεράσεις!  
(Απ`όταν απόκτησα τροχόσπιτο αυτή τη διαδικασία την εφαρμόζω μέχρι και σήμερα όπου και αν χρειαστεί.)

 Γραφικά χωριά, στη  Vlasenica εκκλησίες και τζαμιά, μιναρέδες με την πράσινη σημαία του Προφήτη,  ακούγετε και ο Μουεζίνης. Παντού  εντυπωσιακά μνημεία πεσόντων παρτιζάνων του Β.Π.Π.  Ατελείωτα δάση με πανύψηλα κωνοφόρα δέντρα έως τις κορυφές των βουνών, Αλπικά τοπία.

 Σ`ένα χάνι σούβλιζαν  αρνιά,  οι σούβλες γύριζαν, με τη βοήθεια ενός υδατοτροχού,  ενδώσαμε στο πειρασμό. Ήπιαμε και  καφέ, για κάθε μπρίκι εκείνη την ώρα άλεθαν τους κόκκους του καφέ, στο  χειρόμυλο. Στις υπαίθριες ή στεγασμένες αγορές τροφίμων έχουν    μπανάνες, στη μισή τιμή  που πουλούν τις λαθραίες  στη Αθήνα.

Μπαίνουμε στο Σαράγιεβο από μια ανατολική εντυπωσιακή είσοδο ανάμεσα σε πανύψηλους βράχους κι` ένα κάστρο, τι να πρωτοθαυμάσεις  τα παλαιά η τα νέα κτήρια, αρκετά ξενοδοχεία και πολύ μουσουλμανικό στοιχείο. Η πόλη έχει και ποτάμι, οδηγώ δίπλα στις όχθες.

 MILICIA, σταματώ δεξιά, RADASCA- CONTROLA! μιλούν άγνωστη γλώσσα μάλλον και Γερμανικά, αντί 50,   60 Km/h. Κάτι έλεγαν για χιλιάδες δηνάρια αλλά, μετά από φορτική πίεση  νέων και μεγαλύτερων  παρεβρισκομένων και αφού γίναμε όλοι μια χαρούμενη παρέα, φύγαμε χωρίς απώλειες.

Στο δρόμο για το Μostar, υπέροχα ορεινά τοπία, διασχίζουμε τις Δειναρικές  Άλπεις, όμορφα χωριά με παραδοσιακά ξύλινα σαλέ. Ο δρόμος συνεχίζει μέσα στο φαράγγι του ποταμού Neretva που εκβάλει στην Αδριατική.

Επανέρχεται στη μνήμη μου η κ.ταινία “Η μάχη του ποταμού Νερέτβα” με τους  Όρσον Γουέλλες, Γιουλ Μπρύννερ κ.α. περιέγραφε τα γεγονότα μεταξύ των Παρτιζάνων του Τίτο και των εισβολέων  Γερμανών, Ιταλών και των συνεργατών τους ,  βασιλικοί Σέρβοι,Τσέτνικ  και Κροάτες Ουστάσι,  η φαντασία μου τρέχει.
 Στη πόλη Jablanica, δίπλα στο ποτάμι, ένα ακόμη μνημείο της αντίστασης, το μεγαλύτερο που είδα μέχρι τώρα, δυο ογκώδη πολύπλευρα μαρμάρινα πρίσματα ”καθρεφτίζονται” αντικριστά. Επιβλητικό από τον όγκο και το ύψος του, υπολογίζω από τους ανθρώπους που είναι στη βάση τους  πάνω από 20 μ.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.][


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.][

 ‘Ένα μουσείο, πολλές σημαίες και αφίσες του Τίτο, που απεβίωσε πριν ένα χρόνο. Το μνημείο μνημονεύει την ανατίναξη μιας γέφυρας του ποταμού Νερέτβα.  Δίπλα στα πρανή του φαραγγιού που ρέει το ποτάμι “κάθετε” κάθετα η σιδερένια γέφυρα με τη μια άκρη της μέσα στο ποτάμι. Ο δρόμος στη μια πλευρά του φαραγγιού, στην άλλη η Σ. Γραμμή, πολλά τούνελ, τα παιδιά έχουν χάσει το λογαριασμό.

Στο Μόσταρ μια όμορφη  γέφυρα  με ένα μεγάλο τόξο ενώνει τις δυο πλευρές της πόλης, που τη χωρίζει ο Νερέτβα.  Στο Metcovic πολλοί ψαρεύουν στο ποτάμι. Τελειώνουν τα όρη και η βλάστηση γίνεται μεσογειακή, περνάμε στη  Κροατία. Φαίνεται και από τα πρατήρια καυσίμων, κάθε ανεξάρτητη  Σ.Ο.Δ.της Γιουγκοσλαβίας έχει την δική της μονοπωλιακή εταιρία καυσίμων.

Συνεχίζουμε παραλιακά νότια, ξαναπερνάμε στη  Βοσνία, μεγάλη πόλη η Neum,  επίνειο της Βοσνίας, ξαναμπαίνουμε στη Κροατία, κοιτάμε για κάμπινγκ , στο χωριό Όρασατς, “Autokamp Oracac”,   ωραίο χωριό σκαρφαλωμένο σ`έναν λόφο δίπλα στη θάλασσα, θυμίζει Πήλιο.

10 κουραστικές ώρες και 540χμ. αλλά  οι εικόνες της διαδρομής ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, συνειδητοποιώ ότι το ταξίδι είναι ο δρόμος, ελπίζω και οι προορισμοί μας να έχουν το ίδιο ενδιαφέρον.


Συνεχίζεται

caminador έγραψε: MILICIA, σταματώ δεξιά, RADASCA- CONTROLA! μιλούν άγνωστη γλώσσα μάλλον και Γερμανικά, αντί 50,   60 Km/h. Κάτι έλεγαν για χιλιάδες δηνάρια αλλά, μετά από φορτική πίεση  νέων και μεγαλύτερων  παρεβρισκομένων και αφού γίναμε όλοι μια χαρούμενη παρέα, φύγαμε χωρίς απώλειες.

Uzice '72 με παλαβό γερμαναρά να οδηγάει μεγάλη μπουμουβου χωρίς αύριο, δίνει διπλωμένο πεντοδόλλαρο, το στρουμφάκι με μία κίνηση το σουφρώνει χαιρετάει και μας διώχνει.

Makarska '75, μια από τα ίδια, πλην όμως μια λάθος λέξη και ξενυχτήσα στην μπουζού. 
Με έσωσε ο Βέλγος Πρόξενος.

Veles '15 άντε πάλι, μου λέει για εκατόν είκοσι ευρώ, του κλαίγομαι ότι έμεινα με ένα πενηντάρι, πάει μπρος πίσω στον "προϊστάμενο" γυρνάει με δεκάευρω του σπρώχνω εικοσάρικο που μου πάσαρε μουλωχτά η καλή μου και δώθε πάν οι άλλοι.
Πήραμε και ρέστα....

Συνιστώμενο ανάγνωσμα: Eastern Approaches, Fitzroy Maclean.

Κωνσταντίνε,   .

....μαζί με τις υπέροχες ταξιδιωτικές "αναμνήσεις" σου, ....μας περιγράφεις και "εικόνες" της πάλαι ποτέ κραταιάς Γιουγκοσλαβίας.

Πέμπτη 18 Ιουνίου.

Εξερεύνηση του κάμπινκ, πολύ πράσινο και βλάστηση για σκιά, επίπεδα δίπλα στη θάλασσα αρκετά όμορφο, η ακτή όμως είναι  βραχώδης,  άμμος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα,  πολλές παρεμβάσεις δίνουν τη δυνατότητα πρόσβασης στη θάλασσα. Ράμπες, σκαλοπάτια ξύλινα, μεταλλικά  ή λαξευμένα στα βράχια σε οδηγούν στη θάλασσα, παντού υπάρχουν κουπαστές.
 Σε ασφαλή σημεία για βουτιές, βατήρες σε διάφορα ύψη από την επιφάνεια της θάλασσας.

 Σε πολλά σημεία έχουν διαμορφωθεί θέσεις, λαξεύοντας  το βράχο ή με στρώσιμο μπετόν, να βάλεις  καρέκλες  ή ψάθες να ξαπλώσεις. Όλες οι θέσεις έχουν ομπρέλες  μια, δυο, τρείς ανάλογα το μέγεθος της επιφάνειας. Η μεγάλη πλειοψηφία των ενοίκων  είναι Γερμανοί.

 Απορώ πόσοι και πόσο χρόνο χρειάστηκαν να γίνει αυτή η διαμόρφωση σε τόση μεγάλη  έκταση. Καλά ολ`αυτά αλλά δεν είναι για παιδιά, αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε και να φύγουμε την επομένη. Πήγαμε στο χωριό για βόλτα, να τηλεφωνήσουμε και στην Αθήνα, ήταν όμως αδύνατο λόγω έλλειψης  αυτόματων τηλ. κέντρων.

Παρασκευή 19 Ιουνίου.

Αναχώρηση προς Ντουμπρόβνικ, πυκνή βλάστηση κυρίως πεύκα, θέες και πλήρης τουριστική εκμετάλλευση, ψαροχώρια  Mali Zaton, Lozica, στα 10 χμ. περνάμε μια γέφυρα. και είμαστε στο περιφερειακό του Ντουμπρόβικ, ωραία η θέα από  ψηλά της εντοιχισμένης  μεσαιωνικής πόλης. Κατεβαίνω στο λιμάνι,  στη πόστα για τηλέφωνο, πάλι τα ίδια, έστειλα τηλεγράφημα τελικά στην Αθήνα. Συνεχίζω νότια ψάχνοντας κάμπινγ με αμμουδιά.

Σε 9χμ. Autocamp Kupari, σε συγκρότημα ξενοδοχείου με εγκαταστάσεις διακοπών, αναψυχής και διασκέδασης, επίπεδο, μεγάλη αμμουδιά, Θυμίζει κλάμπ Μεντιτερανέ. Ακόμη είναι πρωί, το Sveti Stefan  είναι 80 χμ. νότια,  υπάρχουν αρκετά κάμπινγκ, έχω βρει πολύ υλικό σε γραφείο τουρισμού, Συνεχίζω παραλιακά και  νότια, βλέποντας και κάνοντας,  έχω πολλές επιλογές.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζεται...

Μέρος 4^ο


Μετά το Cavtat  μεσογειακή η διαδρομή, αφήνουμε τη Κροατία και περνάμε στο Μαυροβούνιο (Μοntenegro). H  θάλασσα που συναντούμε στο ψαροχώρι  Herceg Novi   είναι η είσοδος  του μοναδικού φιόρδ της νότιας Ευρώπης, Boka Kotorska, ένας  μακρύς κόλπος χωμένος  κάτω από τους ορεινούς όγκους των Δαλματικών Άλπεων.
 
Εντυπωσιακό περιβάλλον, στο Kamenari  μας περιμένει το φέρρυ για απέναντι, η διαδρομή μερικές εκατοντάδες μ. Η παραλιακή διαδρομή γύρω από το κόλπο είναι περ.35χμ. θα πάω οδικώς και θα γυρίσω με το φέρρυ. Προσπερνώ μικρά ψαροχώρια, δυο μικρά νησάκια, το ένα με εκκλησία το άλλο εκκλησία και κυπαρίσσια, θυμίζουν  Κέρκυρα (Ποντικονήσι).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.].

Φτάσαμε στη πόλη που έχει δώσει το όνομά της στο κόλπο, Kotor στο βαθύτερο σημείο του κόλπου, προστατευμένο από τείχη  που φτάνουν ψηλά στα σχεδόν κάθετα βουνά.

Παρκάρουμε και αρχίζει η εξερεύνηση στη παλιά πόλη, το ρολόι του καθεδρικού είναι σταματημένο σε χρόνο του παρελθόντος, μισάνοιχτες οι πόρτες μερικών καταστημάτων, σε μερικές   πλεγμένες αράχνες, οι γλάστρες με τα ξεραμένα λουλούδια  και οι ρωγμές στους τοίχους και στο τείχος, μας προσγειώνει στη πραγματικότητα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.].

Στη παραλία έχει κόσμο κι`αργήσαμε λίγο να καταλάβουμε ότι λόγω  σεισμού οι κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει τη παλιά πόλη. Γυρίζω στο πάρκινγκ, 10 δηνάρια με απόδειξη. Μετά το Κότορ  ανεβαίνουμε  σε υψόμετρο, οικοδομικός οργασμός, διεσπαρμένες εκατοντάδες  κατοικίες σε συγκροτήματα, έτοιμες και ημιτελείς και στα θεμέλια, η θέα απερίγραπτη. Σε 20 χμ. η παραλιακή Budva, όμορφη γραφική παραθαλάσσια πόλη και ιδιαίτερα η παλαιά πόλη.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ακόμη 10χμ. παραλιακή κατοικημένη διαδρομή, για το  Sveti Stefan.

 Εικόνα που δεν περιμένεις να δεις,  ένας παλαιός παραδοσιακός  καλοσυντηρημένος οικισμός  επάνω σε έναν βράχο μέσα στη θάλασσα 500π. χρόνων με ιστορία, ένας διάδρομος για πεζούς το συνδέει με τη παραλία .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πρώην οχυρό, έγινε μικρό  χωριό, μετά μετακόμισε το χωριό στη στεριά και έγινε θερινή κατοικία της βασιλικής οικογένειας της Σερβίας όπου φιλοξενούσαν κ.α. γαλαζοαίματους. Σήμερα μεγάλο ξενοδοχείο-χωριό, θέρετρο για την υψηλή κοινωνία.

Το καμαρώσαμε από ψηλά, περπατήσαμε στο διάδρομο και φωτογραφηθήκαμε δίπλα στο κανόνι που φυλάει  την είσοδο, για μέσα ούτε λόγος, μόνο  οι πελάτες,100 δολάρια το δίκλινο. Δεν χρειάζεται να πάω ποιο κάτω και παίρνω το δρόμο της επιστροφής.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


Κατασκηνώνουμε στο Kupari, είναι από τα καλύτερα κάμπινγκ που έχουμε συναντήσει. Για πρώτη φορά φέτος στήνω ολόκληρο το νοικοκυριό μας, αισθάνομαι πολύ όμορφα.

Συνεχίζεται...

Αγαπητέ Κωνσταντίνε, ....με ανοικτούς (παράλληλα) τους χάρτες της Google, ....σε ακολουθούμε κατά πόδας, σε αυτό το ταξίδι στο παρελθόν.

caminador έγραψε:
Συνεχίζεται...

Μέρος 5^ο


Σάββατο 20 Ιουνίου.

Γνωριμία με τη  πλαζ,  ωραίο περιβάλλον, πράσινο, ωραία διαμορφωμένοι κήποι και όμορφα προκάτ περίπτερα που διαθέτουν ότι μπορεί να χρειαστούν οι λουόμενοι, όλες οι φυλές της ανατολικής και δυτικής Ευρώπης με πλειοψηφία τους Γερμανούς.
 
^{Το προσωπικό, όμορφες κοπέλες, ψηλές γαλανομάτες, ντυμένες στα λευκά φορούν  ποδίτσες και πάνινα λευκά εξώφτερνα,  εξω-δάκτυλα  μποτάκια και δαντέλα στα μαλλιά.} 

 Σ`ένα κλασικό καροτσάκι, στολισμένο με σημαιούλες Ιταλικές Γαλλικές  Γερμανικές Τσεχοσλοβάκικες κ.α. πωλούν  παγωτό χωνάκι, ψωνίζουμε και μας ρωτούν από πού είμαστε, εισπράξαμε γλυκά χαμόγελα. Το απόγευμα που φιλέψαμε πάλι τα παιδιά μας παγωτό, είχε προστεθεί και η Ελληνική σημαιούλα δίπλα στις άλλες.

Το δείλι  βόλτα στους κήπους του Ξενοδοχείου,  το βράδυ στο μεγάλο υπαίθριο εστιατόριο-κέντρο διασκεδάσεως, είδαμε κι`ακούσαμε τοπικούς παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια,  ακούσαμε επίσης το Μαρία με τα κίτρινα και τη κυρα Γιώργενα ο Γιώργος σου που πάει; Μπουζούκι, σωστή μουσική εκτέλεση και άπταιστα Ελληνικά. Γυρίζοντας στη σκηνή μας κατά τα μεσάνυχτα,  έπεφταν απ`τον ουρανό σε σμήνη, πεφταστέρια… Τι θεΪκά σημάδια ειν`αυτά;

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Κυριακή 21 Ιουνίου
Απογευματινή επίσκεψη στο Ντουμπρόβνικ.  Υπέροχη η παλαιά εντοιχισμένη πόλη, δύσκολο να την περιγράψεις.  Επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά ενυδρείο, χελώνες, σαλάχια, σμέρνες κ.α. τρελάθηκαν τα παιδιά, εκτός των άλλων τα εντυπωσίασε και ένας μεγάλος σκορπιός, το “θυμωμένο ψαράκι”. Περπατήσαμε  επάνω στα τείχη  πολύ ωραία η θέα από τους πύργους  προς τη θάλασσα και ωραιότερη προς τη πόλη, τα παιδιά μάλωναν με τους γλάρους.
 Λαοθάλασσα, ίσως να είναι λάθος η επιλογή της ημέρας . Το σούρουπο επιστρέφοντας διαπίστωσα ότι στη περίφραξη του τουριστικού συγκροτήματος  περιπολούν ανά δύο, στρατιώτες.  Το συζήτησα με κάποιον άλλον σκηνίτη, μου είπε ότι αυτό γίνεται τις νύχτες.

Συνεχίζεται...

Μέρος 6^ο

Δευτέρα 22 Ιουνίου

Ημέρα τροφοδοσίας, χαλαρά. Κοντά στο Ντουμπρόβνικ τριόροφο  Σ. Μάρκετ. Δεν επιτρέπεται το κάπνισμα, η είσοδος σε σκυλιά και σε όσους φορούν  μαγιό. Από  τρόφιμα δεν λείπει τίποτε,  μεγάλη ποικιλία, ωραίες συσκευασίες , όλα ντόπια, δεν υπάρχει εισαγόμενο.

Α΄όροφος, ένδυση-υπόδηση  για όλες  τις ηλικίες, από κάλτσες μέχρι καπέλα, εξοπλισμός για βουνό, θάλασσα, αθλητικα,  θα έλεγα η “αυτοκρατορία” της Adidas, μικρότερες τιμές από την Αθήνα. Σχολικά είδη και λογοτεχνικά βιβλία όχι μόνο για μεγάλους. Κόμικς  και με θέματα από την αντίσταση των Γιουγκοσλάβων κατά το Β΄Π.Π.

Β΄όροφος, οικιακός  εξοπλισμός, κουζίνας, κήπου, εργαλεία, υλικά για υδραυλικά ηλεκτρικά κ.α.  Ποδήλατα καρότσια, ανταλλακτικά αυτοκινήτων, μόνο για μοντέλα της  ZASTAVA. Δεν πιστεύω τα μάτια μου, να βλέπεις εκκεντροφόρους και πιστόνια στο Σ.Μάρκετ;  Στη καντίνα φάγαμε και το δεκατιανό μας, κορυφαίο  το Burek με κυΪμά μοσχαρίσιο.

Το απόγευμα επίσκεψη στο “χωριό” Kupari. Ωραίες μονοκατοικίες, πολυκατοικίες, ελεύθεροι χώροι πράσινο και  παιδικές χαρές. Ένα μεγάλο κτήριο-λεβητοστάσιο απ` όπου έβγαιναν μεγάλης διαμέτρου σωλήνες μονωμένες και έμπαιναν στο έδαφος  σε δίκτυο  μεταφοράς ζεστού νερού για τη χειμερινή θέρμανση του χωριού και του ξενοδοχείου.

Πίσω από το λεβητοστάσιο  σε ένα περιφραγμένο- διαμορφωμένο πάρκινγκ, φρουρούμενο από πολιτοφύλακες, 2 πυροσβεστικά, 2 ασθενοφόρα, μπουλντόζες , φορτηγά, ένας γερανός και ένας αεροσυμπιεστής, ίσως για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, σεισμούς κ.α.


Τρίτη 23 Ιουνίου

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το πρωί διακοπές, το απόγευμα περιήγηση στο Ντουμπρόβνικ, Από τη νέα πόλη τελεφερίκ σε ανεβάζει σ`ένα λόφο 400π.μ. η γωνία ανάβασης πρέπει να είναι  περίπου 45 μοίρες.

Aπό τη νότια πύλη Ploce, επάνω από το λιμάνι, περνάμε και περπατάμε στο κεντρικό πεζόδρομο που διασχίζει τη πόλη την ulica (οδός) Placa, ο κόσμος είναι λιγότερος από τη Κυριακή, ένα ψηλό καμπαναριό με δυο ορειχάλκινες ανθρώπινες φιγούρες να κρατούν σφυριά για  να χτυπούν τις ώρες στη καμπάνα,

Σε μια κυκλική-κλιμακωτή βάση το άγαλμα του Αγίου Βλάση πολιούχου της  πόλης,  μπροστά από τον καθεδρικό, περνάμε μέσα, είναι σε εξέλιξη μάλλον ο εσπερινός, ενδιαφέρουσα και σύντομη η Ρωμαιοκαθολική λειτουργία, όταν τελείωσε απολαύσαμε  την εσωτερική  διακόσμηση και αρχιτεκτονική.

Έξω  νέοι και οι νέες κάθονται όπου βρουν σκαλοπάτια, σχολιάζοντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο, με εντυπωσιακά μοντέρνο  ντύσιμο , σχεδόν εξαντρίκ. Η κ.οδός  ήταν κανάλι που μπαζώθηκε. Υπέροχα αναγεννησιακά κτήρια, πορτοπαράθυρα  θυμίζουν εικόνες από Βενετία. Δυο παλάτια, δυο μοναστήρια με  αίθρια, μικρά τουριστικά καταστήματα και καφέ όπου επιτρέπουν οι αναγεννησιακές προσόψεις.

 Δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, στο τέλος του δρόμου η παλαιά κυκλική φοντάνα, του Αγίου Ονούφριου και η βόρεια  πύλη Pile. Αρκετό ενδιαφέρον έχουν και τα πολλά μικρά σοκάκια της πόλης, καμία σύγχρονη παρέμβαση δε έχει αλλοιώσει  στο παραμικρό αυτή τη πόλη που έγινε πρόσφατα και μνημείο της Ουνέσκο.

 Στις 10:00 έκλεισαν τα καταστήματα, έχουν μείνει μόνο καθυστερημένοι επισκέπτες, τη  νύχτα η πόλη παίρνει άλλες διαστάσεις και άλλη ομορφιά.

Συνεχίζεται...

Μέρος 7<sup>ο

Παρασκευή 26 Ιουνίου.</sup>

Το πρωί συννεφιά και ψιλόβροχο, δεν είναι άσχημα αλλά δεν μοιάζει με ημέρα διακοπών, ευκαιρία για περιήγηση στη Ριβιέρα Ντουμπρόβνικ. Ωραίο ανάγλυφο, πράσινο, μικρά  χωριουδάκια με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και αμμουδερές παραλίες.  Mlini, Plat, Cavtat. Η τελευταία στάση είναι και η καλύτερη . Βόλτα στο γύρο της χερσονήσου που είναι χτισμένη, ανεβαίνοντας στη κορυφή του χωριού είδαμε το κοιμητήριο  όπου δεσπόζει  ένα  ενδιαφέρον μαυσωλείο.

Οι αποδημήσαντες   Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, και άθεοι;  Κομουνιστές, είναι τακτοποιημένοι ο ένας δίπλα στον άλλον, καμία διάκριση, κανένας διαχωρισμός! Απλώς εκτός από ονόματα και ημερομηνίες,  έχουν στις πλάκες τους σκαλισμένο ή ανάγλυφο, οι πρώτοι έναν σταυρό, οι δεύτεροι πράσινο μισοφέγγαρο και οι άλλοι το κόκκινο αστέρι με χρυσό περίγραμμα.

Δευτέρα29 Ιουνίου

Αναχώρηση για Split, παραλιακά, από τη μια ψηλοί λόφοι με πευκώνες που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα από την άλλη μεγάλα  κατοικήσιμα νησιά και περισσότερα μικρά ακατοίκητα, Η Γιουγκοσλαβία έχει πάρα πολλά νησιά και αρκετά είναι τουριστικοί προορισμοί.
Μπαίνω στη χερσόνησο   Peliesac, αμπέλια πολλά αμπέλια και αλυκές  όπου εργάζονται και σήμερα από το 13^ο αι. Στάση στη πόλη Ston, μεγάλο κάστρο κλείνει όλη τη χερσόνησο από τη ξηρά, πουλάνε κρασιά, μερικά παλαιά κτήρια έχουν ακόμη προσόψεις  σκαμμένες από βλήματα του Β.Π.Π. γυρίζω πίσω και συνεχίζω τον παραλιακό. Όμορφες λίμνες δεξιά, μετά το Ploce  φαίνεται το νησί  Hvar.

Συνεχίζω στην Makarska Riviera, ο δρόμος είναι λίγο ψηλά, όμορφα χωριά και φανταστικές μεγάλες παραλίες, μια διαδρομή 50π.χμ. Πριν το Split πολύ όμορφο το Omis, αριστερά μας το νησί Brac.
Από μακριά το Split μοιάζει σαν δάσος από πολυκατοικίες, από κοντά σαν περίχωρα της  Αθήνας, σπίτια χωρίς κεραμίδια, πολλά εργοστάσια, μόλυνση του περιβάλλοντος όλ`αυτά στο περιφερειακό που μας φέρνει στο  Donji Seget.

Βρήκαμε θέση στο κάμπινγκ, παραλία εμπρός από τη νήσο Trogir, αρκετά κουνούπια, τα αντιμετωπίζουμε  με Αουτάν και φιδάκι,  το βράδυ ψέκαζαν τους κορμούς των δέντρων. Πολύ καλή εντύπωση κάνει το εστιατόριο. Μεγάλη μακρόστενη αίθουσα, τζάκι, μεταξύ μιας  έγχρωμης τηλεόρασης και μιας φωτογραφίας του Ιωσήφ Μπροζ Τίτο.

Μπροστά σε κάθε παράθυρο, κι` έχει πολλά, γλάστρες με πλατύφυλλα λουλούδια. Τα τραπέζια σε σειρές, με λευκά τραπεζομάντηλα και όμορφα λουλούδια στο βάζο, δεν είναι πολυτελές  αλλά   πανέμορφο και “ζεστό”.

Συνεχίζεται...