Ημερολόγιο ταξιδίου. Γιουγκοσλαβία, Ιούνιος-Ιούλιος 1981.

Ευχαριστουμε Κων/τινε....
Τι καλα και ομορφα....
Σκεφτομαι για το 2/8/17 Δαλματικες ακτες...
η...ανατολικα....Ρουμανια,Πολωνια...
Θεου θελοντος...και τι καλα να βρεθει και...παρεα...

Μέρος 8^ο


Τρίτη 30 Ιουνίου.

Το κάμπινγκ σχεδόν γεμάτο, πολύ καλές οι εγκαταστάσεις, αλεξικέραυνα σε όλα τα κτήρια μικρά- μεγάλα, η θάλασσα  έτσι κι`έτσι, μοιραία κάνεις σύγκριση με τις δικές μας. Η νήσος Τρογκίρ είναι κάτι εξαιρετικά διαφορετικό, 27χμ. βόρεια από το Σπλίτ,  ένα παραλληλόγραμμο νησί σχετικά μικρό ανάμεσα στη στεριά και το μεγάλο νησί Ciovo,  ενώνεται με το Ντόνι Σέτζετ με γέφυρα 30μ.π 

  [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Παλαιά, για 400 χρόνια αποικία της Βενετίας, μια μικρή Βενετία σήμερα, σπιθαμή προς σπιθαμή ένα ολοζώντανο μουσείο.  Δημόσια και ιδιωτικά κτήρια από Ρωμανικού μέχρι  και Μπαρόκ ρυθμού.  Κεντρική πλατεία, καθεδρικός  του Αγίου Λαυρεντίου εκκλησίες, κατοικίες, ζει κόσμος, ένα μοναστήρι, λιοντάρια, σήμα κατατεθέν της Βενετίας και ένας οχυρωματικός πύργος που μπροστά του έχει  μνημείο του Β.Π.Π.  Το νησί σήμερα είναι υπό τη προστασία της Ουνέσκο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μια κρεμαστή γέφυρα π.100μ. ενώνει το Τρογκίρ με το νησί Τσιόβο, έτσι κάνουμε και τη πρώτη επίσκεψη σε μεγάλο νησί της Αδριατικής.
Αρκετοί παραθεριστικοί οικισμοί,  στη δυτική πλευρά ένα κάμπινγκ γεμάτο,  με ωραία παραλία και καθαρή θάλασσα. Το νησί είναι πολύ μεγάλο, γυρίζουμε πίσω να ταίσουμε και τα παιδιά, να ξεκουραστούμε  και το βράδυ να επιστρέψουμε στο Τρογκίρ να το απολαύσουμε φωτισμένο,

Τετάρτη 1^η Ιουλίου.

Πρωϊνός προορισμός το παλάτι του Διοκλητιανού στο λιμάνι του Σπλιτ. Προσπερνώ το γήπεδο της  Hajduk και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις, κοντά στο λιμάνι είναι και ο σιδ. σταθμός, κυκλοφοριακή συμφόρηση.
 Είμαστε μπροστά στο “παλάτι” και ρωτάμε που είναι το παλάτι, γιατί δεν μοιάζει με παλάτι αλλά, με οχυρωμένο μεγάλο οικιστικό συγκρότημα, εμπρός  από έναν ωραίο μεγάλο πεζόδρομο με  φοίνικες  και παγκάκια, μπροστά στο μόλο.

Ένα ψηλό μεγάλο παραλληλόγραμμο ορθογώνιο σαν κάστρο, εξωτερικά σε διάφορα ύψη υπάρχουν παράθυρα για τις κατοικίες που έχουν ενσωματωθεί στη δομή του, στο εσωτερικό ακατάστατη  ρυμοτομία, γεμάτο  3όροφα  οικήματα  όλων των εποχών και περιόδων και σε ορισμένα σημεία ογκώδη θραύσματα από αρχαία δομικά στοιχεία.

 Ένα μεγάλο τμήμα ΡωμαΪκου περιστυλίου με όλο το ύψος του, ένα αρχαίο κτήριο  που έχει μετατραπεί σε εκκλησία  και μια Αιγυπτιακή σφίγγα που “κάθεται” σ`ένα πεζούλι  είναι τα απομεινάρια του παλατιου. Φαίνεται να έχουν αρχίσει εργασίες αναστήλωσης-συντήρησης^.
Όταν θα τελειώσουν  οι εργασίες σίγουρα το ενδιαφέρον θα είναι μεγαλύτερο.  Γυρίζω πίσω με μεγάλη ανακούφιση που εγκαταλείπω  μια μεγάλη πόλη.

Το απόγευμα μπάνιο στο νησί Τσιόβο.

Συνεχίζεται

 

Για την ιστορία  ....και λόγω επικαιρότητος του θέματος , ....μιας και οσονούπω ανοίγει το TAXIS , 


....ο Διοκλητιανός (που σημειωτέον αυτοαναγορεύθηκε αυτοκράτορας), ....είναι ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που καθιέρωσε ....την "αναλογική φορολογία" (δηλαδή οι φόροι που πληρώνονται να είναι ανάλογοι με ....την οικονομική δυνατότητα και ....την περιουσία που διέθεταν οι φορολογούμενοι, ακυρώνοντας την "οριζόντια" φορολογία που ίσχυε μέχρι τότε), ....καταργώντας παράλληλα τις διακρίσεις και τις εξαιρέσεις υπέρ των Πατρικίων .


Δυστυχώς ....δυο χιλιάδες χρόνια μετά , ....οι σημερινοί "ανιστόρητοι", "παγκοσμιοποιημένοι" & "αήθεις" ....Συγκλητικοί, μαζί με τους Πραιτωριανούς υποστηρικτές τους,  .... φροντίζουν να εξυπηρετήσουν ....εκ νέου, ....τους σύγχρονους Πατρικίους, με νομοσχέδια ...."αλά κάρτ" , ....προσπαθώντας μάλιστα να υπεραμυνθούν & δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, ....με ανόητα & προκλητικά αφηγήματα.


Αγνοούν όμως ότι, νομοτελειακά ....μετά την "Άτη" και την "Ύβριν" ....ακολουθεί η "Νέμεσις".


Κωνσταντίνε και πάλι συγχαρητήρια, γι' αυτό το νοσταλγικό ταξίδι !!!

Μέρος 9^ο


Πέμπτη 2 Ιουλίου,

Φορτώνω και ξεκινάμε  για βορειότερα κι` έχουμε δράματα,  μια Γερμανιδούλα  κλαίει και επαναλαμβάνει… ντας άουτο βερλάστ!  που χάνει το μικρό μας Αποστόλη.`

Πρώτη στάση στα 30χμ. Primosten ενδιαφέρουσα κωμόπολη, η παλαια πόλη επάνω σ`ένα λόφο μέσα στη θάλασσα και αυτή, υπό τη προστασία της Ουνέσκο, στη γύρω περιοχή αμπέλια πολλά αμπέλια…

^{[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]}

Ακόμη 25χμ. Sibenik, λιμάνι, κάστρο, παλαιά και νέα πόλη, στις εκβολές του ποταμού ΚRKA, έχει έναν υπέροχο καθεδρικό αφιερωμένο στον Απόστολο Ιάκωβο.

^{[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]}

Κατά τον τ.οδηγό, η μεγαλύτερη ατραξιόν της επαρχίας Σίμπενικ είναι οι καταρράκτες  Skradinski Buk.  Κοντά στη πόλη Skardin, 5χμ. βόρεια του Σίμπενικ, στο εθνικό πάρκο του ποταμού Krka.
 Ωραίο ανάγλυφο, πολύ βλάστηση, λίμνες  σε διάφορα επίπεδα, καταρράκτες κι`  ένα μικρό κάμπινγκ γεμάτο. Μια κρεμαστή γέφυρα σε περνά στην άλλη όχθη, πλακόστρωτα μονοπάτια και ένα λιβάδι όπου εκδρομείς της μιας ημέρας κάνουν πικ- νικ και χορεύουν υπό τους ήχους  ερασιτεχνών;  μουσικών.
 Πολλοί ντόπιοι νέοι και γέροι πωλούν τα πάντα από φαγώσιμα, φρούτα, σπιτικά γλυκίσματα, κρασιά, παραδοσιακά είδη προικός και αναμνηστικά. Από ντύσιμο των επισκεπτών κυριαρχεί το μαγιό.  Ειδυλλιακό περιβάλλον, κάπως έτσι θα πρέπει να είναι ο παράδεισος…

<sup>[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]



[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]



[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]



[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]</sup>


(Το περασμένο χρόνο αν δεν κάνω λάθος, ο αγαπητός μας συνταξιδιάρης  Νικόλας Μ. νομίζω πέρασε από εκεί,  δεν επιτρέπεται πια το μπάνιο και η γενική εικόνα δεν μοιάζει με τα πιο πάνω. Θυμάμαι ότι υπήρχαν πινακίδες σε πολλές γλώσσες που έγραφαν ότι υπήρχε κίνδυνος γιατί η ροή του ποταμού μπορεί να αυξηθεί δραματικά. Ο τ. οδηγός έγραφε ότι πιο πάνω υπάρχει ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο από τα παλαιότερα του κόσμου, και με διαφορά ημερών, και από αυτό του Νιαγάρα.)


Τα παιδιά δεν θέλουν να φύγουμε, αλλά δεν γίνεται. Με βαριά καρδιά αφού επιστρέψαμε στην ακτή  συνεχίζουμε βόρεια,  1ο-2ο κάμπινγκ χαμός, ούτε προεκλογική συγκέντρωση να ήταν.
Οι Δ. Γερμανοί  σε ποσοστό 90% έχουν κατακλείσει τα πάντα, προσπερνάμε το Biograd na Moru, ένα κάμπινγκ με πεύκα φαίνεται άνετο. Παρκάρουμε απέναντι από την υποδοχή και τους παρακαλούμε να ρίξουμε μια ματιά, ευγενικοί οι άνθρωποι  μας το επιτρέπουν, αφήνουμε τα παιδιά στο αυτοκίνητο και προχωράμε όσο να έχουμε  οπτική επαφή με το αυτοκίνητο.

 Υπέροχο περιβάλλον προπαντός ησυχία. Όλος ο κόσμος είναι στη μεγάλη αμμουδερή παραλία, ζευγάρια και οικογένειες με παιδιά, δεν φορούν μαγιό, είναι τσίτσιδοι. Πέσαμε σε κάμπινγκ γυμνιστών, έτσι εξηγείται γιατί οι τιμές στη ρεσεψιόν ήταν υπερβολικές,

 15χμ. πριν το Zantar ένα ακόμη κάμπινγκ  τίγκα. Η πρόθεση να φτάσω μέχρι τη Rijeka  και τη χερσόνησο της Pula φαίνεται αδύνατο, γυρίζουμε πίσω, το απόγευμα είμαστε στο Primosten, εύκολα βρίσκω  το κάμπινγ Αdriatika, είναι γεμάτο αλλά μεγάλο,  πολύ ωραίο  σύγχρονο, αρκετές εγκαταστάσεις αλλά λόγω πολυκοσμίας, πολυγερμανίας, η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα, προσωρινή εγκατάσταση.

Συνεχίζεται

Κώστα πολύ μου αρέσεις .................

Φίλε Κώστα,
 πέρασαν είδει 5 χρόνια  (05/13) από την επίσκεψή μας εκεί... αλλά και 36 από την δική σας!!!
 Παρακολουθώντας  ανελλιπώς την αφήγησή σου και θαυμάζοντας τις φώτο αναρωτιέμαι χρονο-κάψουλα η άλλη χώρα... 

Μέρος 10^ο

Πιάσαμε θέση στο εστιατόριο νωρίς, σε λίγο γέμισε με Γερμανούς, το κύριο πιάτο “κεμπαπτσίσι” , εκτός των άλλων ζήτησα ψωμί και νερό, περισσότερο για τα παιδιά, όταν τα έφεραν οι Γερμανοί το σχολίασαν και γελούσαν.

Το σούρουπο είμαστε στη παλαιά πόλη του Πριμοστέν που είναι επάνω στη σχετικά μικρή χερσόνησο. Παλιά ασβεστωμένα  δίπατα σπίτια και πλακοστρωμένοι δρόμοι-σοκάκια γεμάτα  τουρίστες θυμίζουν Αιγαίο.  Έξω και μπροστά από όλα  τα σπίτια, ξύλινοι πάγκοι στρωμένοι με κουρελούδες να ξαποστάσεις.

Έχουν ανοίξει οι πόρτες των κελαριών στα ισόγεια και ημιυπόγεια αρκετών σπιτιών, κάτι απρόσμενο, που εξηγείται όμως από τα πολλά αμπέλια που είδαμε όταν προσπεράσαμε τη πόλη πηγαίνοντας για Σίμπενικ.
Όμορφη εικόνα, το δοκιμαστήριο στο βάθος του κελαριού δίπλα στα βαρέλια και οι στολισμένες μποτίλιες του κρασιού.

Οι περί κάθε οίνου συστάσεις-εξηγήσεις του νοικοκύρη στον επισκέπτη, γίνονται κυρίως στη Γερμανική. Όπως και νάχει το πράγμα  οι δοκιμές  βοηθάνε καθοριστικά να επιλέξεις το τι σου αρέσει και τι σου ταιριάζει. Σερβίρουν το κρασί της επιλογής σου σε  ποτήρι του νερού, πληρώνεις και βγαίνεις έξω να βρεις πάγκο να το πιείς ξεροσφύρι. Δεν είδα τίποτε και πουθενά να πάρεις κάτι φαγώσιμο, ούτε πασατέμπο, αλλά όλοι έρχονται  φαγωμένοι.

Προτίμησα να απολαύσω τον οίνο  περιδιαβαίνοντας, ποικιλία εικόνων, εμψύχων και αψύχων. Έχει ντόπιους  και από τα δύο φύλα κυρίως ηλικιωμένους, γραφικές παραδοσιακές φυσιογνωμίες, άλλοι πίνουν άλλοι μόνο κοιτούν. Μια κλασική γιαγιά στα μαύρα και τσεμπέρι,  κάθετε στο πάγκο μαζί με την εγγονούλα της  που τα ποδαράκια της κρέμονται γιατί δεν φτάνουν στο δάπεδο, κρατούν ποτήρια με λευκό κρασί, η γιαγιά κανονική μερίδα, νεροπότηρο, και η μπέμπα κανονικό ποτήρι κρασιού! Και τι δεν είδαμε σήμερα…

Ήπιαμε στο δείπνο, κάναμε τα δοκιμαστικά, ήπιαμε και τη μερίδα μας και κατά την επιστροφή διατελούσαμε εν ευθυμία, έχασα το δρόμο, αφού τον βρήκα μετά έχασα και τη σκηνή, τέλος καλό όμως,όλα καλά.


Συνεχίζεται.

Μέρος 11ο

Παρασκευή 3 Ιουλίου.

Το απόγευμα είμαστε πάλι στο Kupari στο Ντουμπρόβνικ, πολύς κόσμος αλλά χωράει κι`άλλους. Τα οβάλ αυτοκόλλητα που δηλώνουν  την εθνότητα των αυτοκινήτων ενοίκων του κάμπινγκ και του ξενοδοχείου,  SU.  GR.  M.  DDR.  D.  P.  SF.  IRL. TR. N. R. BG. CY. AL. Τα πάντα είναι σημαιοστολισμένα, έχουν εθνική γιορτή.  Eίναι σίγουρο ότι και τις επόμενες ημέρες θα περάσουμε όμορφα.
             
Σάββατο 4 Ιουλίου.

Τρέχω  να αλλάξω δολάρια να μην μείνουμε νηστικοί το Σαββατοκύριακο, οι τράπεζες κλειστές, λόγω εθνικής γιορτής;  Στο τουριστικό γραφείο στη παλαιά πόλη του Ντουμπρόβνικ με εξυπηρέτησαν. Οι ιδιώτες εδώ δεν φαίνεται να χρειάζονται δολάρια, αν έβγαζες 100δόλαρο στο Πειραιά θα γινόταν ανάρπαστο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Από τους πύργους των τειχών.


Δευτέρα 12  Ιουλίου.

Θυμήθηκα έναν Ολλανδό στο Ύψος στη Κέρκυρα, τον  έλεγα Μπόμπι Ντικ, μάζευε τη σκηνή του καταλυπημένος  και παραμίλαγε  βακάνς φινίς, βακάνς φινίς.  Μάζεψα και τις σκηνές και στις 7:30 ξεκινήσαμε, άλλη διαδρομή απ`όπου ήρθαμε, νοτιότερα,με τη βοήθεια του χάρτη και της Μαίρης.

Ανηφορίζουμε συνέχεια, στα 30χμ. Trebinje, από τις ωραιότερες πόλεις της Βοσνίας κοντά στα σύνορα με το Μοντενέγκρο, διασχίζεται από ποτάμι, πολύ όμορφες πέτρινες γέφυρες  με μεγάλες καμάρες. Bileca, Gacko 1.000 μ. υψόμετρο αρχίζει κατηφόρα, φρένα γιόκ, σταματώ με χειρόφρενο, έβρασαν τα υγρά των φρένων, μετά από μισή ώρα ξεκινήσαμε.
Διασχίζουμε το εθνικό πάρκο της Sutjeska  συγκλονιστικό ανάγλυφο οι σχεδόν κάθετες βουνοκορφές με τα πανύψηλα ελατόπευκα και οξιές από τις κορυφές έως τις παρυφές της “κοιλάδας των ηρώων”, του επιγείου παραδείσου όπου αναπαύονται 3.000 παρτιζάνοι, θύματα του αντιφασιστικού αγώνα των Γιουγκοσλάβων.

Από τη Foca μέχρι το Vicegrad ο δρόμος σκαμμένος στη κυριολεξία και με πολλά τούνελ, στις  πέτρινες πλευρές του φαραγγιού του ποταμού Drina, στη μια τα αυτοκίνητα στην άλλη το τρένο, καμιά 60ριά χμ. Πολλά καγιάκ ακολουθούν το ρου του ποταμού. Οι γέφυρες και η βλάστηση συμπληρώνουν τη μοναδικότητα του τοπίου.
Vicegrad  γοητευτική πόλη, τη διασχίζει ο π.Drina, μεγαλειώδης  πέτρινη γέφυρα με 11 καμάρες από την Οθωμανική περίοδο.

Συνεχίζεται...

Κώστα, πανέμορφα !!!

Οι ταξιδιωτικές αναμνήσεις που "ζωντανεύουν", ....μέσα απο κείμενα & εικόνες, 

....αφενός αφυπνίζουν υπέροχα συναισθήματα στον αφηγητή τους, 

....αφετέρου κρατούν σε εγρήγορση τις αισθήσεις των αναγνωστών.

 

Αυτό που θυμάμαι από παλιά ('73-'75) είναι τα μικρά σε μήκος τούνελ να έχουν μόνον μια λωρίδα και για τις δύο κατευθύνσεις με την προτεραιότητα να παίζεται στα γκάζια. Είχε πλάκα....

Εγώ γιατί δεν το θυμάμαι αυτό;

Τα φαρδύνανε....

κωστα ευχαριστω και ελπιζω καποια στιγμη να μπορουμε και εμεις να κανουμε αυτα τα ταξιδια.

 με οδηγο τις  δικες σου εμπειριες

Mάλιστα υπάρχει βάθος...