Απ: Τα γιοφύρια της Ηπείρου, .....όταν η ανάγκη γίνεται τέχνη !!!

από **Maximos** Σαβ 18 Φεβ 2017 - 16:41

georgedim έγραψε:Θα συνεχίσω να ....«πολυλογώ» για λίγο ακόμη, ....μιας και πιστεύω πως τα ταξίδια δεν πρέπει να είναι μόνο εικόνες, ….αλλά και πληροφορίες.

Πληροφορίες βεβαίως, που μπορεί να υπάρχουν σκόρπιες σε βιβλία και το διαδίκτυο, ....αλλά το να μπορείς να τις βρίσκεις συγκεντρωμένες και ταξινομημένες, ....είναι ότι το καλύτερο ....για τον κάθε πραγματικό ταξιδιάρη, ....για τον κάθε αληθινό «περιηγητή».

Να συνεχίσεις Γιώργο, να συνεχίσεις να πολυλογείς ...
Άλλωστε, όπως πολύ σωστά το υπονόησες ... η "πολυλογία" είναι πληροφορίες ... και οι πληροφορίες είναι το ζητούμενο !

Όσο πάλι, για αυτό που υπογράμμισα στο κείμενό σου, τι άλλο να πω ...
... από ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, που το βρίσκουμε και το διαβάζουμε στο φόρουμ μας !

από Batfalcon Κυρ 19 Φεβ 2017 - 11:09

georgedim έγραψε:Μιχάλη, ....υπάρχει εκτενής αναφορά για το συγκεκριμένο μνημείο, ....στο "ΣΤ' Μέρος" , ....αυτού του οδοιπορικού.

Ζητώ συγνώμη, μου διέφυγε.

από ladakias Κυρ 19 Φεβ 2017 - 20:49

οταν η αναγκη γινεται τεχνη hand

από friar Τετ 22 Φεβ 2017 - 9:38

georgedim έγραψε:Πληροφοριακά τα νερά του Βοϊδομάτη, έχουν σταθερή θερμοκρασία 4^ο Κελσίου, ....όλο το χρόνο και όπως καταλαβαίνετε δεν προσφέρονται για μπάνιο, ....χωρίς πρότερη σοβαρή σκέψη [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] .

....χωρίς πρότερη σοβαρή σκέψη
τελικά αποφάσισα ότι "δεν είμαι του γλυκού νερού"
άσε που το ξύγκι παγώνει εύκολα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

από **Georgedim** Τετ 22 Φεβ 2017 - 19:55

Στάθη είσαι ....άπαιχτος !!!

από **Georgedim** Τετ 22 Φεβ 2017 - 20:26

ΙΓ’ ΜΕΡΟΣ :

Αμέσως μετά το γεφύρι της Αρίστης, ξεκινούν τα περιβόητα «Καγκέλια του Πάπιγκου».

Γλωσσολογικά και λαογραφικά «καγκέλι» ή «καγγέλι», σημαίνει την αντικριστή, απότομη στροφή, εξ ου και ο ομώνυμος δημοτικός χορός Θεσσαλίας – Ηπείρου, που αποτελεί παραλλαγή του γνωστού μας Καλαματιανού, όπου οι χορευτές ενώ ξεκινούν πιασμένοι σε κύκλο, στη συνέχεια γίνονται ζευγάρια και χορεύουν ελεύθερα με πολλές αντικριστές, στριφογυριστές φιγούρες.

Τα «καγκέλια του Πάπιγκου» λοιπόν, είναι μια αλληλουχία από περίπου 14-15 φουρκέτες, στην κυριολεξία 180 μοιρών, σε πολύ κοντινή απόσταση η μία από την άλλη και σε απόλυτη ανηφόρα.

Άποψη των διαδοχικών στροφών, ....από την απέναντι πλαγιά Very Happy

, ....το δρόμο που οδηγεί στο χωριό Βίκος :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είναι μια προκλητική διαδρομή που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, ψυχραιμία στην οδήγηση, αλλά και λίγη τύχη, ....αν οδηγείς ογκώδες αυτοκινούμενο, να μην συναντήσεις άλλο αυτοκίνητο πάνω στην φουρκέτα (είτε ανεβαίνεις, είτε κατεβαίνεις).

Καθ’ οδόν προς Πάπιγκο :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Βέβαια η θέα που προσφέρει είναι απλά μοναδική και νοιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε αεροσκάφος.
Εμείς ευτυχώς τόσο στην άνοδο, όσο και στην επιστροφή, σταθήκαμε τυχεροί και δεν απαντηθήκαμε με αντιθέτως κινούμενο όχημα, ….σε δύσκολο σημείο.

Για λόγους ενημέρωσης study

, ….υπάρχει και γεφύρι με το όνομα Καγκέλια, που γεφυρώνει τον ποταμό Βενετικό, κοντά στο Τρίκωμο Γερβενών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Φθάνοντας στο Πάπιγκο, σταθμεύσαμε στον ευρύχωρο χώρο στην είσοδο του χωριού (39°58'4.30"Β - 20°43'3.10"Α), ....μιας και όπως ήδη είπαμε, είναι ένα από τα 3-4 χωριά του Ζαγορίου, που δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα (....επισκεπτών), μέσα στο χωριό.

Είναι το δημοφιλέστερο χωρίο της περιοχής του Ζαγορίου και από τα τουριστικότερα (….με ότι αυτό συνεπάγεται Rolling Eyes

).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είναι κτισμένο στα 980μ. υψόμετρο, στους πρόποδες της Αστράκας και αποτελείται από δύο «μαχαλάδες», το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, με απόσταση 4χλμ. το ένα από το άλλο.

Αναφέρεται σαν οικισμός από το 14ο αιώνα και η αρχιτεκτονική του είναι υπέροχη, διατηρώντας το χρώμα άλλων εποχών (....εξαιρουμένης της πολυκοσμίας Very Happy

).

Οι περιβόητες «οβίρες» του Πάπιγκου :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το χωριό αποτελεί κομβικό σημείο για επίσκεψή στις πηγές του Βοϊδομάτη, τις φυσικές κολυμβήθρες (= οβίρες) στο ρέμα «Ρογκοβό», το γεφύρι του Πάπιγκου και αφετηρία για ορειβατικές εξορμήσεις στις κορυφές της μεγαλόπρεπης Γκαμήλας (Τύμφη), το ορειβατικό καταφύγιο, την Δρακολίμνη, την λάκκα Ρομπόζη, το διάσελο Καρτερού.

Εμείς ακολουθήσαμε το μονοπάτι που ενώνει το Μεγάλο με το Μικρό Πάπιγκο και βρεθήκαμε σε ένα μικρό πέτρινο γεφύρι, το γεφύρι στο ρέμα Ρογκοβού, που ενώνει τις παρυφές των πηγών του Βοϊδομάτη, στα ριζά των µεγαλόπρεπων Πύργων της Αστράκας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Από κάτω του περνά το κρυσταλλένιο νερό του Βοϊδοµάτη, που έρχεται από τις περίφηµες «κολυµπήθρες» ή «οβίρες» στην τοπική διάλεκτο.

Το «δεκατιανό» μας στο Πάπιγκο, ....θα το έλεγες και πλήρες «μεσημεριανό» γεύμα Razz

, ....αφού μετά την πορεία μετ' επιστροφής προς το Μικρό Πάπιγκο και τις οβίρες, ....πεινάσαμε και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στις απίστευτες, μυρωδιές που θελκτικά ανέδιδαν τα ψητά από τις ταβέρνες του χωριού, ....παρασύροντας μας όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα geek

.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Επόμενη στάση μας το γεφύρι της Λιτονιάβιστας (= το παλιό όνομα της Κλειδωνιάς) ή γεφύρι της Κλειδωνιάς ή της Μπαλκίζ Χανούμ. Βρίσκεται νότια του ομώνυμου χωριού της Κλειδωνιάς, στην έξοδο του φαραγγιού του Βίκου (39°58'2.56"Β - 20°39'46.10"Α).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο σημείο αυτό του ποταμού, προϋπήρχε από τους βυζαντινούς χρόνους μια παλιότερη γέφυρα η οποία, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, είναι συνδεδεμένη μ’ ένα φονικό επεισόδιο, που έγινε εκεί και είχε σαν αποτέλεσμα να ακολουθήσει «βεντέτα», που κατέληξε στη διάλυση του παλιού χωριού του Αγίου Μηνά, που βρισκόταν κτισμένο κοντά.

Ας γνωρίσουμε όμως τον θρύλο.
Λέγεται λοιπόν πως στα τέλη του 16ου αιώνα δύο από τις πιο μεγάλες και πλούσιες οικογένειες του Αγίου Μηνά, συγκρούστηκαν για ζήτημα τιμής πάνω στο γεφύρι.

Η μία ήταν η οικογένεια του Γεραίνη και η άλλη ήταν η οικογένεια του Σταμάτη, ….όπως διαβάζουμε στο βιβλίο «Ζαγοριακά», του Ιωάν. Λαμπρίδη.

Χαρακτηριστικές εικόνες, ....συχνές στους δρόμους των Ζαγοροχωρίων :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο ιστοριοδίφης, γιατρός Ιωαν. Λαμπρίδης, η κόρη του Γεραίνη ξεκίνησε ντυμένη νύφη μαζί με τους συγγενείς της, για το σπίτι του γαμπρού. Τότε ο γιός του συχωριανού τους Σταμάτη, που είχε λόγους να μην επιθυμεί να γίνει ο γάμος, έχοντας μαζί του συγγενείς και φίλους του, έστησε ενέδρα στη γαμήλια πομπή την ώρα που αυτή περνούσε το παλιό γεφύρι και τους επιτέθηκαν, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί μεταξύ των άλλων και η νύφη.

Θέα στο φαράγγι του Βίκου, ....από την κορυφή του γεφυριού της Λιτονιάβιστας :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Όπως επέβαλαν οι άγραφοι κανόνες ηθικής της εποχής, οι βιαιοπραγίες δεν σταμάτησαν εδώ, αλλά συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια μεταξύ των δυο οικογενειών.

Ακόμη και οι παρεμβάσεις των Οθωμανικών αρχών δεν στάθηκαν ικανές να σβήσουν το μίσος των δυο αντιμαχόμενων πλευρών. Οι κάτοικοι του χωριού μη μπορώντας να αντέξουν τη κατάσταση, το εγκατέλειψαν οριστικά, ζητώντας καταφύγιο κυρίως στα Κάτω Σουδενά (σήμερα Κάτω Πεδινά Ιωαννίνων).

Μάλιστα κατά τα ήθη της περιοχής, τα όσα συνέβησαν στο παλιό γεφύρι, καταγράφηκαν και μνημονεύονται σε ένα Ζαγορίσιο τραγούδι, ....«το μοιρολόϊ της κόρης του Γεραίνη».

Το σημερινό μονότοξο γεφύρι χτίστηκε το 1853, με δαπάνες της Μπαλκίζ Χανούμ, μιας από τις συζύγους του Μακήλ Πασά και κόστισε, σύμφωνα με την παράδοση, 37.000 γρόσια.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εδώ καταλήγει το μονοπάτι από τη γέφυρα Αρίστης, που μνημονεύσαμε παραπάνω και παλαιότερα αποτελούσε, όπως ήδη είπαμε την κύρια οδό μετακινήσεως από το Δυτικό Ζαγόρι προς την Κόνιτσα, καθώς και τις μετακινήσεις από τον κάμπο της Κόνιτσας προς τα Γιάννενα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και αυτό το γεφύρι βρίσκεται σε μια πανέμορφη τοποθεσία κατάφυτη από πλατάνια, αποτελεί το σημείο τερματισμού των κωπηλατών του Βίκου, ενώ λίγο πιο κάτω θα βρείτε εστιατόριο, καφέ και ξενώνα.

Συνεχίζεται .......

από caminador Πεμ 23 Φεβ 2017 - 18:52

Γεωγραφία, ιστορία, λαογραφία, αρχιτεκτονική και όμορφες εικόνες, εκτός τα κοψίδια που είναι αναλώσιμα... Very Happy

από **Georgedim** Τετ 1 Μαρ 2017 - 17:37

ΙΔ’ ΜΕΡΟΣ :

Επόμενη στάση το κοντινό γεφύρι της Κόνιτσας (40° 02'01.12"Β - 20°44'10.26"Α).

Κατευθυνόμενοι προς Κόνιτσα, 1 χλμ. προτού φθάσουμε, συναντάμε πινακίδα με ένδειξη «Χαράδρα Αώου», όπου και την ακολουθούμε λοξώς δεξιά.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αν είστε με αυτοκινούμενο, καλό είναι να σταματήσετε στο χώρο στάθμευσης, αμέσως μετά τη διασταύρωση (συντεταγμένες) ....και να συνεχίσετε με τα πόδια (απόσταση περίπου 800 μέτρα), γιατί παρακάτω ο δρόμος στενεύει αρκετά, υπάρχει πρόβλημα αναστροφής και τα χαμηλά κλαδιά των δένδρων, ....θα σας στεναχωρήσουν, με την «στενή» επαφή & τον ήχο τους, στα πλαϊνά και την οροφή του οχήματος.

Ο δρόμος αυτός, ....που σήμερα έχει εγκαταλειφθεί, παλαιότερα (....τουλάχιστον μέχρι και τη δεκαετία του ’90 που μπορώ να γνωρίζω Rolling Eyes

), έφθανε μέχρι την Κόνιτσα μέσω μιας γέφυρας Μπέϊλι (Belley), που υπήρχε ακριβώς δίπλα στο πέτρινο γεφύρι.

Σήμερα η γέφυρα αυτή δεν υπάρχει, ….υπάρχουν όμως κάποια κατάλοιπα των βάσεων στηρίξεως της, στις όχθες του Αώου.

Από το αρχείο, ....σκαναρισμένη (....χρόνος λήψης άνοιξη 1991, ....τότε που υπήρχαν μόνο φίλμ Smile

) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Βεβαίως υπάρχει και κοντινότερη δυνατότητα προσέγγισης του γεφυριού, μέσα από την Κόνιτσα, ….αλλά δεν το διακινδυνεύσαμε, λόγω όγκου του οχήματος. Για όσους το επισκεφθούν με ΙΧΕ, αυτή η προσέγγιση είναι προτιμότερη.

Ο κοντινός, στη γέφυρα, χώρος στάθμευσης :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας, χτίστηκε στα 1870, από τον Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο και το «συνάφι» του, στο τελείωμα της χαράδρας του Aώου, εκεί που στενεύει αρκετά, κάτω από το στρίμωγμα της πανύψηλης Γκαμήλας και λίγο πριν ξεχυθεί στην πεδιάδα της Λιτονιάβιστας ή Γλιτουνιάφτσας (….στα Ηπειρώτικα) ή Κλειδονιάβιστας ( ....όπως εκ παραδρομής λέγεται σήμερα Mad

).

Βρίσκεται στη νότια είσοδο της Κόνιτσας και στο σημείο αυτό υπήρχε πρωτύτερα ξύλινο γεφύρι, που είχε χτιστεί στα 1823 από κατοίκους της, για να εξυπηρετείται η επικοινωνία τους με τα χωριά του Ζαγορίου και τα Γιάννενα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το ξύλινο γεφύρι όμως κατέρρευσε το 1833 σε μία μεγάλη κατεβασιά του Αώου. Την ίδια χρονιά δύο Κονιτσιώτες προεστοί, αποκατέστησαν την κατεστραμμένη ξύλινη γέφυρα, η οποία επίσης έπεσε λίγα χρόνια αργότερα.

Διαβάζουμε από το βιβλίο «Παζαριού Ανατομή», του Κονιτσιώτη συγγραφέα Γιάννη Λυμπερόπουλου :
« ....στο δρόμο μας, πιο κάτω, το γιοφύρι του Αώου, ….. Ένωνε δυο κόσμους. Δυο κόσμους, που πίστευαν χρόνια πως δεν έχουν τίποτε το κοινό.
Τους Ζαγορισίους και τους Κονιτσιώτες.
Οι Κονιτσιώτες έλεγαν τους Ζαγορίσιους «καντηλοκλέφτες»
κι’ οι Ζαγορίσιοι τους Κονιτσιώτες «τραχανάδες».

Παράξενες προκαταλήψεις και συμπλέγματα, χωρίς δικαιολογία, ανάμεσα σε γειτονικούς πληθυσμούς, που κατά βάθος σε τίποτα δεν διάφεραν.
Έτσι άφηναν τον συνδετικό τούτο κρίκο -το γιοφύρι του Αώου- αιώνες ξύλινο, πρόχειρο, έρμαιο στα μανιασμένα ρέματα του ποταμού.

Ώσπου έτυχε νάρθη περνώντας για τα λουτρά του Ισβόρου (σημείωση γράφοντος : σημερινά λουτρά Αμάραντου), κάποιος ξένος – Κατσανοχωρίτης - , χωρίς μίση και χωρίς πάθη, ο Γιάννης Λούλης,
κι έπεισε τους Κονιτσιώτες με τη γενναιοδωρία του, πως έπρεπε επί τέλους να γίνει κάτι μόνιμο ανάμεσα στους δυο βράχους του Στομίου....».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είναι ίσως το μεγαλύτερο σε ύψος και μήκος μονότοξο γεφύρι της Ηπείρου, με ύψος που αγγίζει τα 20 μέτρα και μήκος περί τα 35-40 μέτρα. Η κατασκευή του προκαλεί θαυμασμό και δέος και στη λαογραφία αναφέρεται πως κόστισε το τεράστιο για την εποχή ποσό των 120.000 γροσίων. Πρόκειται για ένα αληθινό έργο τέχνης που ενώνει κατά ένα μαγικό τρόπο την Ηπειρώτικη μαεστρία & παράδοση, με την άγρια φύση.

Ανεβαίνοντας στο γεφύρι :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το οδόστρωμα του γεφυριού, είναι στρωμένο με καλντερίμι στην αρχή και όταν το ανέβασμα γίνεται επικίνδυνο, καταλήγει σε πλατύσκαλο με ελαφριά κλίση. Η διέλευση του δεν είναι και τόσο ακίνδυνη και σίγουρα δεν συνίσταται σε όσους πάσχουν από υψοφοβία, παρότι στην κορυφή του έχει τοποθετηθεί τσιμεντένιο στηθαίο (....μεταγενέστερα), καθώς και μεταλλικό κιγκλίδωμα.

Η χαράδρα του Αώου, ....από την κορυφή του γεφυριού (20 μέτρα πάνω από το ποτάμι pale

) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η γειτονική Κόνιτσα, ....άποψη από την κορυφή του γεφυριού :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Λόγω του ύψους του και της απότομης, στενής χαράδρας που το περιβάλλει, είχαν τοποθετηθεί για την ασφάλεια των διαβατών τρεις καμπάνες, οι οποίες χτυπούσαν όταν φυσούσε δυνατός αέρας από το εσωτερικό της χαράδρας, προειδοποιώντας με τον ήχο τους, για τον αυξημένο κίνδυνο να παρασυρθούν και να πέσουν. Σήμερα υπάρχει μόνο μια μικρή καμπάνα κρεμασμένη κάτω απ’ την κορυφή της καμάρας, που τοποθετήθηκε πολύ μεταγενέστερα στη δεκαετία του ‘70.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το γεφύρι επισκευάστηκε μετά το 1913, καθώς όταν οι Τούρκοι οπισθοχωρούσαν τότε, καταδιωκόμενοι από τον Ελληνικό στρατό, ο Τσαβήτ πασάς προσπάθησε να το ανατινάξει κανονιοβολώντας το, αλλά το γεφύρι άντεξε. Στις ζημιές που υπέστη τότε, ήταν και η καταστροφή των τριών διαφορετικών σε μέγεθος καμπανών, που προαναφέραμε και υπήρχαν κρεμασμένες στη μέση του τόξου.

Αφήνοντας το γεφύρι και συνεχίζοντας ανατολικότερα (....στον χωματόδρομο που ήρθαμε), ακολουθώντας την δεξιά όχθη του Αώου, φθάνουμε από ένα γραφικό & ευδιάκριτο μονοπάτι, στην ιστορική Ι.Μ. Στομίου Κόνιτσας.

Το αρχικό τμήμα είναι, όπως είπαμε, χωματόδρομος που κινείται παράλληλα με την κοίτη του ποταμού Αώου, μεταξύ του βουνού της Γκαμήλας από την μία πλευρά και του Σμόλικα από την άλλη. Είναι μια πανέμορφη και εύκολη διαδρομή μέσα από ένα εξαιρετικό τοπίο.

Το τελευταίο κομμάτι είναι λίγο πιο απαιτητικό, μιας και πρόκειται για συνεχή ανάβαση, καθώς το μοναστήρι είναι χτισμένο πάνω σε έναν βραχώδη σχηματισμό.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η επιστροφή (…κάθοδος), σε μερικά σημεία, ….δυσκόλεψε λίγο τα κορίτσια μας Very Happy

:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο, να βαδίσετε αυτά τα 4-5 περίπου χλμ. που απέχει η Μονή από το γεφύρι και να επισκεφθείτε αυτό το σημαντικό και όχι τόσο γνωστό μοναστήρι.

Αν μάλιστα διαθέτετε όχημα SUV ή 4x4, μπορείτε εύκολα να ακολουθήσετε το χωματόδρομο μέχρι του σημείου που τελειώνει και όπου υπάρχει ένα χαμηλό τσιμεντένιο φράγμα στο ποτάμι, ώστε να μειώσετε την απόσταση βάδισης στο μισό.

Το τέλος του χωματόδρομου και η έναρξη του μονοπατιού :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η Ι.Μ. Στομίου βρίσκεται στη θέση αυτή από το 1774 και πήρε το όνομα της από τη φυσική διαμόρφωση της περιοχής, που σαν στόμιο ανοίγεται προς τη στενή χαράδρα, πάνω από την οποία είναι χτισμένη. Είναι αφιερωμένη στην Γέννηση της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου), όπου και πανηγυρίζει.

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο τόσο στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, όσο και αργότερα στους Βαλκανικούς πολέμους και το έπος του 1940.

Φθάνοντας στη Μονή :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στην μονή ασκήτεψε τα πρώτα χρόνια του μοναστικού του βίου ο Γέροντας Παϊσιος, ο μεγάλος αυτός Άγιος της εποχής μας. Ο Άγιος Παϊσιος έζησε τα παιδικά του χρόνια στην κοντινή Κόνιτσα, μετά τον ερχομό των προσφύγων γονέων του, από την Καππαδοκία της Μ. Ασίας.

Η είσοδος της Μονής :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Θεωρείται ο κύριος ανακαινιστής της Μονής, αφού ο ίδιος με προσωπικό μόχθο κατάφερε και την αναστήλωσε, κουβαλώντας, ....σύμφωνα με την παράδοση, ακόμα και με τα χέρια βαριά φορτία από κάτω από το ποτάμι, και φτιάχνοντας ο ίδιος κουφώματα, πατώματα, στέγες κλπ, σαν μαραγκός που ήταν.

Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, μεταξύ των ευεργετών της Μονής συγκαταλέγεται και ο λήσταρχος Νταβέλης (που γνωρίσαμε στο Ε’ μέρος), ο οποίος φέρεται να ενίσχυσε οικονομικά την οικοδόμηση του εξωτερικού περιβόλου.

Το καθολικό της Μονής :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η Μονή είχε καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Γερμανούς το 1943, που την είχαν κάψει και έκτοτε μέχρι το 1958, που ήλθε ο Άγιος Παϊσιος, ήταν εγκαταλελειμμένη. Το μικρό κελί στο οποίο διέμενε, στα 4 χρόνια παραμονής του στη Μονή, διατηρείται μέχρι σήμερα.

Το κελί του Αγίου Παϊσίου :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εμείς επιστρέφουμε στο αυτοκινούμενο, για να συνεχίσουμε βόρειο-ανατολικά της Κόνιτσας, προς τις κατάφυτες πλαγιές του Σμόλικα.

Συνεχίζεται, .....για λίγο ακόμη !!!

από caminador Τετ 1 Μαρ 2017 - 18:38

Συναρπαστικά το γιοφύρι και η μονή, σωστός και ο Νταβέλης, οι παλαιοί Νταβέληδες έκαναν και ψυχικά, οι σημερινοί με γραβάτα ή χωρίς, δεν αφήνουν τίποτε και για το πόπολο...

από **Georgedim** Κυρ 5 Μαρ 2017 - 23:41

ΙΕ’ ΜΕΡΟΣ :

Αφήνουμε πίσω μας την κοιλάδα της Κόνιτσας, όπου εδώ γράφτηκαν σελίδες λαμπρής ιστορίας και επισφράγισαν με ανεξίτηλη δόξα την μακραίωνη πορεία του Έθνους μας, αποδεικνύοντας στους πάντες τι μπορούμε να καταφέρουμε, ....όταν ομονοούμε και συσπειρωνόμαστε. Ανηφορίζουμε προς την περιοχή των Μαστοροχωρίων.

Κοντά στο κέντρο της Κόνιτσας :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τι ειρωνία όμως Question

.
Ακολουθώντας αντίστροφα το ρου του Σαραντάπορου, ανάμεσα στο Γράμμο και το Σμόλικα, ανταμώνουμε μέσα σε λίγα χιλιόμετρα μετά την Κόνιτσα, ....μια περιοχή όπου έμελλε να γραφεί μια από τις τραγικότερες & σκοτεινότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας μας.

Είναι η περιοχή που γράφτηκε ο επίλογος ενός από τους πιο αιματηρούς εμφύλιους πολέμους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Αφορά την μαύρη περίοδο, όπου …..την «σύντομη» ομοψυχία και αδελφοσύνη, διαδέχθηκε η διχόνοια και το μίσος.
Εδώ δεν υπάρχουν μνημεία νικητών και νικημένων, παρά μοναχά πονεμένες πληγές, που επουλώθηκαν ή και επουλώνονται δύσκολα, στο διάβα του χρόνου.
Άποψη της Κόνιτσας από το Μαυροβούνι (σημείο εκκίνησης πτήσης, ....για αλεξίπτωτο πλαγιάς cheers

) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σήμερα βέβαια ο τόπος έχει γαληνέψει και οι περισσότεροι ταξιδιώτες προσπερνούν βιαστικά και αδιάφορα τα μέρη αυτά, ....ίσως γιατί δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να θυμούνται.

Όμως μη σας ξεγελάει η φαινομενική σιωπή, αυτού του μεγαλόπρεπου ορεινού τόπου. Ακόμη και η πιο μικρή πέτρα έχει να διηγηθεί τη δική της ιστορία, να πει το δικό της πόνο, τη δική της εκδοχή των γεγονότων, ….αρκεί να σκύψουμε να την αφουγκραστούμε.

Παλαιότερα στην περιοχή ήκμαζε μια ολόκληρη ορεινή κοινωνία, τα χωριά ήταν ζωντανά, οι φωνές των παιδιών αντηχούσαν στα σχολεία και στις στράτες των βουνών συνωστίζονταν τα βαρυφορτωμένα καραβάνια. Τον Σαραντάπορο στόλιζαν αρκετά παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια, που εξυπηρετούσαν αυτές τις μετακινήσεις.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είχε όμως την ατυχία η περιοχή να βρίσκεται δίπλα στα Έλληνο-Αλβανικά σύνορα και να αποτελέσει το κέντρο ενός, πρόσφατου σχετικά, θεάτρου αιματηρών μαχών.

Αποτέλεσμα αυτών των φονικών συγκρούσεων ήταν, αφενός τα ιστορικά γεφύρια του Σαραντάπορου να ανατιναχθούν, για στρατιωτικούς σκοπούς ή να καταστραφούν από τις οβίδες των πυροβόλων, ….αφετέρου τα γύρω χωριά να ερημώσουν από τους σκοτωμούς, την εγκατάλειψη, την ανέχεια και την μανία του αδυσώπητου χρόνου.

Βλέπετε, Rolling Eyes

μπορεί ο χρόνος να μαλακώνει τις μνήμες των ανθρώπων, ρημάζει όμως όσα ο άνθρωπος δημιουργεί.

Οι λιγοστοί κάτοικοι που απέμειναν σήμερα, σε αυτήν την εσχατιά της πατρίδας μας, μοχθούν να επιβιώσουν με όσα μέσα διαθέτουν, αγαπώντας τον τόπο τους και προσπαθώντας μόνοι τους, ….ξεχασμένοι δυστυχώς από την πολιτεία.

Μας περιμένουν ανοιχτόκαρδα και φιλόξενα, να διηγηθούν τις ιστορίες τους, άλλοτε χαρούμενες, άλλοτε πικραμένες και άλλοτε αγανακτισμένες.
Αυτό που μένει στον επισκέπτη στο τέλος είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν να έχουν ιδανικά, αγαπούν τον τόπο τους και ότι κάνουν, ....επιμένουν να αντιστέκονται στις δυσκολίες και να τις πολεμούν.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ξεφύγαμε λίγο, ....αλλά συγχωρήστε με, ....γιατί φορτίζομαι συναισθηματικά όταν βρίσκομαι σε μέρη με τόσο σημαντική και «βαριά» ιστορία, όπου η «χλιαρή» & «απρόσωπη» σύγχρονη κοινωνία μας, τείνει να την ξεχάσει, να την υποβαθμίσει, να την παραλείψει.

Τα καινούργια λάθη μπορούμε να τα αποφύγουμε μοναχά όταν έχουμε ιστορική μνήμη και γνώση σφαιρική, ….χωρίς προκαταλήψεις και αγκυλώσεις.

Οδηγώντας λοιπόν στην Π.Ε.Ο. Ιωαννίνων–Κοζάνης, 20 χλμ. περίπου μετά την Κόνιτσα, κατευθυνόμαστε λοξώς δεξιά, ακολουθώντας τη διασταύρωση προς Σαμαρίνα, Φούρκα, Πουρνιά.

Προορισμός μας το γεφύρι της Μαυρόπετρας, λίγο πριν την Πουρνιά Κονίτσης.
(40°07'50.11"Β - 20°50'50.89"Α).

Ο χώρος στάθμευσης σχετικά μικρός, ίσα που επαρκεί για ένα αυτοκινούμενο, αλλά η χαμηλή δημοφιλία της περιοχής, λειτουργεί υπέρ ημών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το γεφύρι της «Μαυρόπετρας» ή «Μαύρης Πέτρας» βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο δρόμο, λίγο πριν την Πουρνιά και λέγεται πως παλαιότερα ήταν δίτοξο, αλλά για τις ανάγκες διάνοιξης του ασφαλτόδρόμου, καταστράφηκε το ένα τόξο.

Γεφυρώνει το ρέμα των Αγίων Αναργύρων, που καταλήγει στον Σαραντάπορο και χτίστηκε στο πρώτο μισό του 19^ου αιώνα και κόστισε 60.000 γρόσια.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το όνομα του, το γεφύρι το πήρε από τον «μαύρο» βράχο που ορθώνεται στο ανατολικό του άκρο, ακριβώς αριστερά του γεφυριού, στην πορεία μας προς το χωριό και είναι γνωστός για τη βραχογραφία του Ιησού Χριστού του Παντοκράτορα, που βρίσκεται σε μια εσοχή του, περίπου 20 μέτρα πάνω από το δρόμο.

Αναφέρεται στη λαογραφία ότι κατασκευάστηκε μισό αιώνα πριν το γεφύρι, δηλαδή τέλη 18^ου, αρχές 19^ου αιώνα, από ζωγράφους της κοντινής περιοχής των Μαστοροχωρίων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εντύπωση προκαλεί η ανθεκτικότητα των χρωμάτων της εικόνας, που αν και έχουν περάσει πάνω από δυο αιώνες, έχουν αντέξει τη φθορά από τις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν, ειδικά το χειμώνα, στη περιοχή.

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη άποψη, που όμως αποτελεί προφορική τοπική φήμη, η οποία θέλει η βραχογραφία αλλά και το διπλανό γεφύρι της Μαυρόπετρας, να το έφτιαξε κάποια καλογριά που έζησε στη περιοχή.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζοντας προς το χωριό, συναντάμε μετά από 500 μ. μια μικρή πινακίδα, με ένδειξη «Ι.Ν. Αγία Αικατερίνης» (40°07'44.93"Β- 20°50'38.10"Α). Λίγα μέτρα παραπάνω υπάρχει ένα πλάτωμα με πέτρινο εικονοστάσι, όπου μπορείτε να σταθμεύσετε.

Ακολουθώντας το κατηφορικό μονοπάτι, βρισκόμαστε μετά από λίγο στο καλοσυντηρημένο γεφύρι του Σέλιου, χτισμένο την ίδια με το προηγούμενο γεφύρι περίοδο, γεφυρώνει το ρέμα και μας οδηγεί στο ξωκλήσι της Αγ. Αικατερίνης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Φθάνοντας στην Πουρνιά (πρώην Σταρίτσιανη), σταθμεύσαμε στην πλατεία του χωριού (40°07'31.68"Β - 20°50'40.41"Α).

Χωριό κρυμμένο στις πλαγιές του Σμόλικα, με ελάχιστους σήμερα κατοίκους και μάλλον άγνωστο στους περισσότερους, που όμως έχει αφήσει το δικό του στίγμα στη λαογραφία και προσφέρει αξιοθέατα που σίγουρα αξίζουν μιας επίσκεψης.

Το χωριό, όπως είπαμε, παλαιότερα (μέχρι το 1928) ονομάζονταν Σταρίτσιανη, εξαιτίας των σιταροχώραφων που απλώνονταν γύρω του. Το 1928 μετονομάστηκε σε Πουρνιά, που στην ντόπια διάλεκτο σημαίνει κορομηλιά.

Στη άλλη άκρη της πλατείας του χωριού, από το σημείο που σταθμεύσαμε, υπάρχει η προτομή ενός Ηπειρώτη ευεργέτη, του Βασίλειου Έξαρχου.

Με μια πρώτη ανάγνωση, πολύ πιθανόν το όνομα του, να μην σας θυμίζει κάτι.
Πρόκειται όμως για τον δραστήριο Ηπειρώτη έμπορο, που ήρθε στην Αθήνα, στα τέλη του 19^ου αιώνα, ανοίγοντας παντοπωλείο στην συμβολή των σημερινών οδών Θεμιστοκλέους και Σολωμού και έγινε τόσο δημοφιλής και αγαπητός στους κατοίκους των Αθηνών, ώστε όλη εκείνη η περιοχή μετονομάστηκε σε «Εξάρχεια».

Για την ιστορία, ….η περιοχή μέχρι τότε λέγονταν «Πιθαράδικα», λόγω της ύπαρξης εργαστηρίων που κατασκεύαζαν πιθάρια και τα οποία προμηθεύονταν πρώτη ύλη από το λατομείο, που υπήρχε στο λόφο πιο πάνω (σημερινός λόφος Στρέφη) που επί Τουρκοκρατίας ονομάζονταν «Πινακωτή».

Το χωριό αυτό διαθέτει και άλλα «ιδιαίτερα» αξιοθέατα, όπως το δένδρο που έχει φυτρώσει ψηλά στον τοίχο του ναού των Παμεγίστων Ταξιαρχών, μπροστά από την εικόνα του Αρχαγγέλου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στη λαϊκή μας παράδοση, τα δέντρα αυτά που απρόσμενα ξεπετάγονται σε τοίχους και σκεπές εκκλησιών ονομάζονται «δέντρα της πίστης» και ο λαός μας τα θεωρεί ιερά.

Το συγκεκριμένο χωριό, μου είναι γνωστό από παλιά, ….μιας και όντας λάτρης της πεζοπορίας και της ορειβασίας, ….είχε αποτελέσει αφετηρία για εξορμήσεις σε όμορφες και ιστορικές τοποθεσίες του Σμόλικα, μέσα από ευκρινή μονοπάτια.

Από τη θέση «Νταλιόπολη», κοντά στην κορυφή «Κλέφτης» του Σμόλικα (απόσταση από το χωριό περίπου 3-3,5 ώρες πεζοπορίας), η θέα προς τις κορυφογραμμές και τις πλαγιές των γύρω βουνών του Γράμμου, του Σμόλικα, της Τύμφης, είναι μοναδική, μαγευτική και απερίγραπτη.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο σημείο αυτό μια παρένθεση, ….για λίγο ιστορία.
Αυτή η θέα, έδινε ανέκαθεν στο συγκεκριμένο σημείο, μεγάλη στρατηγική σημασία. Όποιος το κατείχε μπορούσε να ελέγχει μια μεγάλη σε έκταση περιοχή.
Αυτός ήταν και ο λόγος όπου στο σημείο αυτό, στον εμφύλιο πόλεμο, δόθηκαν μερικές από τις πιο σφοδρές και αιματηρές μάχες της περιόδου.

Αναφέρεται μάλιστα στην ιστορία, ακόμη μια θλιβερή πρωτιά. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι αμερικανικές εμπρηστικές βόμβες «Ναπάλμ», ….που μερικά χρόνια αργότερα έμελλε να «διαπρέψουν» στο Βιετνάμ ….και να γίνουν παγκόσμια γνωστές.

Η περιοχή ακόμη και σήμερα, αν και έχουν περάσει εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, παραμένει χωρίς βλάστηση, ξεχωρίζοντας χαρακτηριστικά από όλο το υπόλοιπο τοπίο.
Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το χωριό διαθέτει μηδενικές έως στοιχειώδεις τουριστικές υποδομές (μοναχά έναν ξενώνα), κάτι που του επιτρέπει να διατηρεί αυθεντικό το «χρώμα» & την «ταυτότητα» του, παραπέμποντας σε αλλοτινές εποχές. Για το λόγο αυτό αξίζει ένας περίπατος στα γραφικά σοκάκια του, με τις όμορφες αυλές, τα ωραία σπίτια και τις παραδοσιακές σκεπές.

Αυτή η ….«απομόνωση», είναι που το κάνει ιδιαιτέρως προσφιλές, σε όσους αναζητούν το αληθινό, το κάτι παραπάνω, μια φύση αξεπέραστης, αυθεντικής ομορφιάς.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Δεν θα το βρείτε στους συνήθεις τουριστικούς οδηγούς, ούτε σε έντυπα (ηλεκτρονικά ή γραπτά), με «in» και «must» προορισμούς, μιας και οι τελευταίοι αποτελούν, όπως ήδη έχουμε πει, πόλο έλξης διερχόμενων & αδιάφορων, εν πολλοίς, ….τουριστών, όπου κύριος σκοπός του ταξιδιού τους είναι απλά ο προορισμός ….και όχι το ταξίδι (στη γνώση και τη λαογραφία).

Συνεχίζεται …… με το τελευταίο μέρος Very Happy

!!!

από caminador Δευ 6 Μαρ 2017 - 21:44

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, αλλά θα έχουμε δει και μάθει τόσα πράγματα.

από **Georgedim** Τετ 8 Μαρ 2017 - 17:03

ΙΣΤ’ ΜΕΡΟΣ (τελευταίο ) :

Επιστρέφοντας στην Π.E.Ο. Ιωαννίνων – Κοζάνης, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε την περιφέρεια Ηπείρου και εισέλθουμε στην Μακεδονία κάνουμε μια τελευταία στάση, στον άνετο χώρο της διασταύρωσης για Δροσοπηγή στα δεξιά μας (40°13'44.53"Β 20°54'54.88"Α).

Εδώ βρίσκεται το γεφύρι της Ζέρμας ή Καντσιώτικο. Πρόκειται για το μοναδικό διασωθέν πέτρινο γεφύρι στον κυρίως Σαραντάπορο. Από τα Γιάννενα απέχει 140 χλμ. περίπου.

Η ....έρημη πλατεία της Δροσοπηγής :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το όνομα του το οφείλει στα δυο αντικριστά, κοντινά χωριά, που εξυπηρετούσε. Την Ζέρμα, ….σήμερα χωριό φάντασμα, που οι κάτοικοι της την εγκατέλειψαν οριστικά την δεκαετία του ’70, λόγω κατολισθήσεων και εγκαταστάθηκαν στην απέναντι πλαγία στο σημερινό χωριό Πλαγιά, στους πρόποδες του Γράμμου.
Το άλλο χωριό είναι το Κάντσικο, η σλάβικη ονομασία της σημερινής Δροσοπηγής, στους πρόποδες του Σμόλικα.

Είναι ένα από τα λίγα γεφύρια της Ηπείρου, αν όχι των Βαλκανίων, που είναι θεμελιωμένο στα μέσα του 18ου αιώνα, για την ακρίβεια το 1747 ή 1777, όπως δείχνει η δυσανάγνωστη σήμερα, ανάγλυφη επιγραφή, στην πλάκα που υπάρχει στα θεμέλια του γεφυριού.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στη λαογραφία παραμένει άγνωστος ο πρωτομάστορας, όπως και ο χορηγός. Σύμφωνα πάντως με προφορικές παραδόσεις των ντόπιων, πιστεύεται πως το γεφύρι το έχτισαν μάστορες από την Δροσοπηγή, με χορηγό την γυναίκα ενός μπέη της περιοχής.
Είναι από τις περιπτώσεις όπου κάποιες φορές ο μύθος επηρεάζει την ιστορική αλήθεια και κάποτε η αλήθεια γίνεται μύθος.

Είναι δίτοξο και παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον μιας και τα δύο τόξα του παρουσιάζουν μια απίστευτη αρμονική αναλογία 1:2, ενώ και τα δύο είναι οξύκορφα. Καταδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την μαεστρία και την εμπειρία του κατασκευαστή του.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αν και το γεφύρι επισκευάστηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί και οχήματα, σταμάτησε να λειτουργεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, όταν η πάλαι ποτέ Μ.Ο.Μ.Α. (Μικτή Ομάδα Μηχανημάτων Ανασυγκρότησης) του Ελληνικού Στρατού, κατασκεύασε την γέφυρα Μπέϊλι (Bailey) ακριβώς δίπλα. Έτσι έκτοτε η πέτρα συνυπάρχει με το σίδερο.

Πέρα από τη συγκοινωνία με τα γύρω χωριά, εξυπηρετούσε και το κοντινό, ερημωμένο και εγκαταλειμμένο σήμερα, μοναστήρι της Παναγιάς της Ζέρμας, που χρονολογείτε από τον 15^ο αιώνα.

Το καθολικό της Παναγιάς Ζέρμας :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εμείς από εδώ, συνεχίσαμε το ταξίδι μας, ακολουθώντας τον άνω ρου του Σαραντάπορου, περνώντας μέσα από τα ρημαγμένα χωριά του θρυλικού Γράμμου, το νεότευκο «πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης», το πασίγνωστο Νεστόριο και τελικό προορισμό την πανέμορφη και γραφική Καστοριά, ….για την οποία μιλήσαμε πέρυσι ( [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ).

Κλείνοντας αυτή τη μακροσκελή δημοσίευση θα ήθελα να σταθώ, σε κάτι που ανέφερα στο ξεκίνημα αυτού του οδοιπορικού : «….πιστεύω όμως πως, η αληθινή ομορφιά, η διαχρονικότητα τους και ….χρήσιμα ίσως διδάγματα για το σήμερα, βρίσκονται κρυμμένα και κάπου αλλού….»

Καθ’ οδόν προς Νεστόριο (μέσω Γράμμου) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Όλα αυτά τα γεφύρια και οι τόποι που γνωρίσαμε, ....με τα παράξενα ονόματα, ....τους όμορφους θρύλους, ....τις ιστορικές παραδόσεις, ....την ιδιαίτερη λαογραφία, ....τα πέτρινα τόξα τους, μοιάζουν βγαλμένα σαν από κάποιο παραμύθι.

Ένα παραμύθι δημιουργημένο από τον ίδιο τον άνθρωπο, στηριγμένο στις ανησυχίες, τους φόβους, τις προλήψεις και την ανάγκη του για επικοινωνία.

Σήμερα αυτά τα βαριά μνημεία πέτρας στέκουν σιωπηλά, χωρίς να προσβάλλουν την αισθητική του χώρου που βρίσκονται, προσπαθώντας με τις καμάρες τους να γεφυρώσουν το χθες με το σήμερα.

Με μια ίσως ρομαντική διάθεση, θα έλεγα πως προσπαθούν να μας μυήσουν Rolling Eyes

...σε ανθρώπινες αρχές και αξίες που σήμερα ...έχουν ξεχαστεί, ...έχουν παραμεληθεί, ...έχουν υποτιμηθεί.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτά τα μοναδικά, χειροποίητα έργα έχουν δημιουργηθεί με κύριο γνώμονα το ιδανικό ταίριασμα, την πίστη, το σεβασμό και την αγάπη στη φύση. Αποτελούν το προϊόν συλλογικής προσπάθειας & σκληρής εργασίας, η οποία στηρίχθηκε στην αλληλεγγύη για να πετύχει.

Η απλότητα, η αισθητική και η λαϊκή σοφία τους, έρχονται ευθέως αντιμέτωπες με τη σημερινή τεχνολογικά εξελιγμένη και επιστημονικά σύνθετη εποχή μας, προσπαθώντας να μας δείξουν, με τον τρόπο τους, ότι η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά συνάμα δεν χρειάζεται πολλά για να είναι ποιοτική και ουσιαστική.

Τα λίγα, ...τα απλά, ...τα βασικά, ...είναι αυτά που μας χρειάζονται για ...να νοιώσουμε σε όλο το μεγαλείο του, το θαύμα που ονομάζεται «Ζωή» και ...να βιώσουμε αληθινά τη θεμελιώδη ανθρώπινη ανάγκη, που ονομάζεται «Σχέσεις».
Μια από τις βασικές αιτίες της σύγχρονης «οικονομικής κρίσης», που όλοι μας βιώνουμε και ταλαιπωρούμαστε, θεωρώ πως είναι και η «χρεοκοπία» των ανθρώπινων αξιών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η αξία των παραδόσεων.
Η ίδια η ζωή αποτελεί μια συνέχεια, μια αλληλουχία. Όταν αποκοβόμαστε από το παρελθόν, αδυνατούμε να βρούμε το ρόλο μας στο παρόν και το μέλλον. Χάνουμε την πραγματική μας ταυτότητα και τη σύνδεση με τις ρίζες μας.

Ο σεβασμός στον πολιτισμό μας και το όραμα για ένα καλύτερο αύριο, μας δεσμεύουν να κρατήσουμε ζωντανούς τους διαύλους επικοινωνίας με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις, τα διαχρονικά πρότυπα της φυλής μας.

Κάθε ταξίδι στο παρελθόν, αποτελεί ίσως μια καλή ευκαιρία σκέψης, αναζήτησης, παραλληλισμού με τις σημερινές συνθήκες που ζούμε και επαναπροσδιορισμού της ρότας μας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το περιττό, το υπερβολικό, το εύκολο μπορεί να εντυπωσιάζουν ευκαιριακά, αλλά στο τέλος ξεφτίζουν. Αξία τελικά έχει μόνο ότι δοκιμάζεται στο χρόνο και αντέχει, ότι νικά μέσα από θυσίες, ότι συνεχίζει να αντιστέκεται και να υπάρχει.

Έτσι και τα πέτρινα γεφύρια, στέκουν ολόρθα για μας θυμίζουν με την ύπαρξή τους, τη χαμένη κοινωνική μας συνοχή, την κρίση αρχών και ηθικών αξιών, την αποξένωση, τον αποπροσανατολισμό μας, ....αλλά σε πείσμα των καιρών παλεύουν και αντιστέκονται, ώστε να βρουν τα όνειρα του κάθε πρωτομάστορα δικαίωση.

ΤΕΛΟΣ.

από friar Τετ 8 Μαρ 2017 - 17:57

Εξαιρετικό.

Και πάντα το παλιό είναι καλίτερο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

από **Maximos** Τετ 8 Μαρ 2017 - 19:05

Γιώργο ... ένα μεγάλο μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Υπέροχο οδοιπορικό, άψογη παρουσίαση, πλαισιωμένη μάλιστα και με ενημερωτικά σχόλια,
που δύσκολα συναντά κανείς, έτσι συγκεντρωμένα.

Έμαθα πάρα πολλά.

Επίσης, μου άρεσε πολύ και το κομμάτι του επίλογου ...

Το περιττό, το υπερβολικό, το εύκολο μπορεί να εντυπωσιάζουν ευκαιριακά, αλλά στο τέλος ξεφτίζουν. Αξία τελικά έχει μόνο ότι δοκιμάζεται στο χρόνο και αντέχει, ότι νικά μέσα από θυσίες, ότι συνεχίζει να αντιστέκεται και να υπάρχει.

Να 'σαι καλά Γιώργο.

από Γιωργάκος Τετ 8 Μαρ 2017 - 19:19

Γιώργο όσα ευχαριστώ και να πούμε λίγα είναι .
Με σένα έχουμε τις ωραιότερες περιηγήσεις !

Να είστε καλά να μας ταξιδεύετε .

από traveller Τετ 8 Μαρ 2017 - 20:52

Εμαθα πολλα περισσοτερα απο τα γραφομενα σου ...
Αυτη σου η περιηγηση μου συμπληρωσε πολλα κενα γυρω απο τις πληροφοριες που ειχα για την Ηπειρο ...
Το ταξιδι ηταν τελειο ..

Με τη σειρα μου σε ευχαριστω κι'εγω

Από τις καλύτερες παρουσιάσεις!!!
Κόσμημα για το [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] μας!!!

*μπούσουλας για μελλοντική περιήγηση, χωρίς την παραμικρή απόκλιση

από vzol48 Πεμ 9 Μαρ 2017 - 16:34

Ευχαριστουμε πολυ....πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα!!!
Και...επειδη...ο χειμωνας συνεχιζει...τουλαχιστον εδω στα βορεια,ποιο ειναι το επομενο θεμα Γεωργιε;;;;; Very Happy

;;;;...
Οφειλω νά...εξυμνησω την...ματια στα στιγμιοτυπα... ...
Ματια ερευνητη,πασπαλισμενη...με εντονες τασεις φιλιστορος αναζητησης χωρις να ξεχνα το τωρα

από caminador Σαβ 11 Μαρ 2017 - 10:39

Σ`ευχαριστούμε και γι`αυτό το μεγάλο και όχι μόνο ρομαντικό ταξίδι.

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr