Απ: Αθήνα, ένας ....."διαφορετικός" περίπατος στο ιστορικό κέντρο της !!!

από Patrinos Σαβ 6 Δεκ 2014 - 20:13

... ...

Όλο και καλλίτερα!!!
περιττόν να προσθέσω ότι γνώριζα λιγότερα από τα μισά...

από Γιωργάκος Κυρ 7 Δεκ 2014 - 12:33

Νικόλας Μητσόπουλος έγραψε:
περιττόν να προσθέσω ότι γνώριζα λιγότερα από τα μισά...

Μια απο τα ίδια Νικόλα, να είναι καλά ο "georgedim"

από **Georgedim** Τετ 10 Δεκ 2014 - 0:35

ΣΤ’ ΜΕΡΟΣ

Από την οδό Αδριανού κατευθυνόμενοι προς την οδό Ερμού, και περνώντας απέναντι, βρισκόμαστε στην ιστορική Αθηναϊκή συνοικία που λέγεται «Ψυρή», και όχι Ψειρή, ούτε Ψυρρή με δύο «ρ». Η σωστή ονομασία γράφεται με ένα «ρ».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η συνοικία αυτή, μαζί με την Πλάκα, το Θησείο και το παλιό εμπορικό κέντρο αποτελούν την «εντός των τειχών» παλιά πόλη της Αθήνας και παράλληλα τον πυρήνα του ιστορικού κέντρου της. Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες-ιστορικούς, η σημερινή πλατεία Ελευθερίας (γνωστή ως πλατεία Κουμουνδούρου), είναι το όριο της παλιάς πόλης με τους στενούς χωρίς σχέδιο δρόμους, από τη νεώτερη πόλη της Οθωμανικής εποχής, το Μεταξουργείο, που χτίστηκε με ρυμοτομικό σχέδιο.

Οι αρχαίες "Ήριες Πύλες", σε οικόπεδο της οδού Λεωκορίου, στου Ψυρή :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ιστορικά την περιοχή την πρωτοσυναντάμε στην αρχαιότητα, σαν δήμο Κολλυτού, έναν από τους επτά δήμους του Άστεως και βρίσκονταν μέσα στα Θεμιστόκλεια τείχη (… «εντός των τειχών»).

Στη σημερινή διασταύρωση των οδών Σοφοκλέους και Αιόλου, τοποθετούνται ιστορικά οι «Αχαρνικές πύλες», που αποτελούσαν την ανατολική είσοδο της αρχαίας πόλης και την κύρια αρτηρία τροφοδοσίας με αγροτικά προϊόντα της πόλεως των Αθηνών, όπως ήδη είπαμε. (τμήμα της Αχαρνικής οδού έχει αποκαλυφθεί, στο σημείο αυτό, κοντά στην πλατεία Κοτζιά, εμπρός από το μέγαρο της Εθνικής Τράπεζας)

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η σύγχρονη ονομασία της περιοχής προήλθε, περί τον μεσαίωνα, από το επώνυμο Ψυρής, που έφερε κάποιος πλούσιος Αθηναίος, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης μεγάλων εκτάσεων εκεί. Ο ίδιος μάλιστα είχε κτίσει την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, στο χώρο περίπου της σημερινής πλατείας Ηρώων, η οποία κατεδαφίστηκε, όπως και πολλές άλλες μεσαιωνικές εκκλησίας της Αθήνας.

Το επώνυμο Ψυρής, σημαίνει Ψαριανός, δηλαδή καταγόμενος από το νησί Ψαρά, που τα αρχαία χρόνια το έλεγαν Ψύρα ή Ψυρίη.

Κάνοντας ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, την ονομασία αυτή την συναντάμε να αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενο, στις αναμνήσεις του Γάλλου ιατρού και περιηγητή Σπον, το 1678, ως ένα από τα οκτώ θεσμοθετημένα πλατώματα (= συνοικίες ) της Τουρκοκρατούμενης τότε Αθήνας.

Γκραβούρα από το βιβλίο του Σπον (Αθήνα 1678) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στην περιοχή αυτή αρχικά κατοικούσαν Αθηναίοι από επιφανή κοινωνικά στρώματα, καθώς και πετυχημένοι έμποροι που αποτελούσαν την σπονδυλική στήλη του παρακείμενου παζαριού.
Από αυτή την συνοικία κατάγονταν και μερικοί περιώνυμοι αγωνιστές του ΄21, (υπάρχουν προτομές τους στην πλατεία), αλλά επίσης διέμεναν οι περιηγητές και ξένοι επισκέπτες της Αθήνας του 19^ουαιώνα.

Με την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η συνοικία του Ψυρή κατοικήθηκε από πολλούς αγωνιστές τις εθνεγερσίας, αλλά και άλλους Έλληνες που έρχονταν από την επαρχία στην Αθήνα.

Ως προς την αρχιτεκτονική τους φυσιογνωμία τα μικρά νεοκλασικά σπίτια του Ψυρή είχαν όλα την ίδια δομή. Ήταν όλα διώροφα με μπαλκόνι και εσωτερική αυλή.

Η συνοικία Ψυρή το 1835 (θέα από το λόφο του Αστεροσκοπείου). Έργο του Φερδινάρδου Στάντμαν :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μάλιστα στα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η συνοικία ανέπτυξε μια έντονη κοινωνική δυναμική, καθώς υπήρχε το ενδεχόμενο, να οικοδομηθούν τα βασιλικά ανάκτορα στον διπλανό Κεραμεικό.
Στην περιοχή του Ψυρή, εκείνης της εποχής, όπως ήταν φυσικό υπήρχαν και πολλές αξιόλογες, σε ποιότητα και κοινωνικό κύρος, ταβέρνες τις οποίες επισκέπτονταν ακόμα και οι βασιλείς Όθωνας και Γεώργιος Α'.

Η πλατεία Ηρώων, τέλη 19ου αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Προϊόντος του χρόνου ωστόσο τα ταβερνεία της πλατείας Ηρώων άρχισαν να μαζεύουν ανθρώπους της νύχτας, περιθωριακά και παραβατικά στοιχεία που αγαπούσαν τη φασαρία και τους καβγάδες. Τότε εκδηλώθηκαν τα πρώτα στοιχεία κοινωνικής απαξίας, με αποτέλεσμα η συνοικία να χάσει το κύρος και την κοινωνική της αύρα.

Η πλατεία Ηρώων, σήμερα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ήταν στο τελευταίο τέταρτο του 19^ου αιώνα, τότε που τα περίφημα «κουτσαβάκια», οι «μόρτηδες» και οι «τραμπούκοι» κατέστησαν την περιοχή του Ψυρή, άντρο και ορμητήριό τους, δημιουργώντας κακή φήμη στη συνοικία και προκαλώντας μύρια όσα προβλήματα στην κοινωνική και πολιτική ευρύτερα ζωή της Αθήνας.

Το σοβαρότερο περιστατικό, με διπλωματικές προεκτάσεις, συνέβη το Πάσχα του 1849 όταν οι κουτσαβάκηδες επιτέθηκαν και προξένησαν ζημιές στο σπίτι, ενός βρετανικής υπηκοότητας Εβραίου τοκογλύφου, του Δον Πατσίφικο (φωτογραφία) :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το όλο θέμα έμεινε γνωστό στην ιστορία, με τον τίτλο «Παρκερικά» (από το όνομα του Άγγλου ναυάρχου Ουϊλιαμ Πάρκερ, που ανέλαβε την επιχείρηση «τιμωρίας» δι’ αποκλεισμού των Ελληνικών λιμανιών) ή «Υπόθεση Πατσίφικο», (όρος που δόθηκε από την Γαλλική διπλωματία, κατά το υπόθεση Ντρέϊφους).

Βλέπετε ανέκαθεν η χώρα μας αποτελούσε …..«πεδίον δόξης λαμπρόν», για τους εκάστοτε «εγγυητές» της υποτιθέμενης ανεξαρτησίας μας, …..οι οποίοι βεβαίως φρόντιζαν ώστε η «ανεξαρτησία», ....να υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Ας δούμε όμως πως προήλθαν αυτά τα χαρακτηριστικά ονόματα, τα οποία παρέμειναν στην γλωσσική μας ιστορία και χρησιμοποιούνται ευρέως ακόμη και σήμερα, περιγράφοντας άτομα με έκνομη συμπεριφορά και κοινωνικής απαξία.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Οι «Kουτσαβάκηδες» προήλθαν από το όνομα ενός προκλητικού και καβγατζή δεκανέα του ιππικού της εποχής του Όθωνα, του Δημήτρη Κουτσαβάκη, ο οποίος μαζί με την παρέα του συνήθιζε να προκαλεί άνευ αιτίας καυγάδες με ξυλοδαρμούς διερχόμενων περαστικών, ενώ η Αστυνομία της εποχής έκανε, όπως θα δούμε παρακάτω, τα στραβά μάτια σε αυτά τα έκτροπα.

Συχνά μάλιστα, άπλωναν στο έδαφος μπροστά στην καρέκλα τους, την άκρη του μακριού ζωναριού τους και επιτίθεντο με φονικές διαθέσεις εναντίον εκείνου που θα τολμούσε να το πατήσει. Απ’ αυτή τη συνήθεια γεννήθηκε η φράση : «Άπλωσε το ζωνάρι του, για καβγά».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Οι «μόρτηδες» πάλι, είναι ονομασία που προέρχεται από τη γαλλική λέξη «mort» (= θάνατος), ή την ιταλική «morto» (= νεκρός). Όταν, τον Μεσαίωνα, είχε πέσει στην Ευρώπη επιδημία χολέρας, δεν υπήρχαν τόσοι νεκροθάφτες για να θάψουν το μεγάλο αριθμό θυμάτων που υπήρχε και οι άρχοντες πλήρωναν μεγάλα ποσά σε όσους αναλάμβαναν αυτό το έργο.

Έτσι, πολλά περιθωριακά και κακοποιά στοιχεία της τότε κοινωνίας, βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν, σχηματίζοντας ομάδες, που τις ονόμασαν «μορταρίες» και αναλάμβαναν εργολαβικά να θάβουν τους πεθαμένους.

Στην Αθήνα εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1857) με την επιδημία χολέρας που είχε ξεσπάσει τότε στην πόλη.
Σήμερα βέβαια η λέξη αυτή χρησιμοποιείται με διαφορετικό νόημα, θέλοντας να δηλώσει τον έξυπνο, τον πονηρό, το αλάνι.

Η ονομασία πάλι, «τραμπούκοι» προήλθε από όνομα που αποτελούσε την φίρμα κουβανέζικων πούρων, τα «Trabucos», τα οποία συνήθιζαν να προσφέρουν οι υποψήφιοι πολιτικοί της εποχής σε έκνομα στοιχεία, για να τους υποστηρίξουν προεκλογικά με δυναμικό τρόπο, ασκώντας τρομοκρατία στο αντίπαλο στρατόπεδο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τα πούρα Αβάνας «Trabucos», ήταν χοντρά και κοντά και ονομάστηκαν έτσι από τους Κουβανούς, επειδή έμοιαζαν με τη ρωμαϊκή πολιορκητική μηχανή που εκτόξευε πέτρες (λατινικά = trabuchetum, trabucus, ισπανικά = trabuco).

Άλλη μια μικρή, αλλά ….απαραίτητη «γλωσσολογική» παρένθεση στο σημείο αυτό.
Η ευρέως χρησιμοποιούμενη στην Νεοελληνική, λέξη «πούρο», προέρχεται από την ιταλική ή και ισπανική λέξη «puro», που σημαίνει «αγνός, καθαρός, γνήσιος». Από την ίδια ρίζα και η λέξη «πουριτανισμός», η οποία δηλώνει την αυστηρή «αγνότητα» των ηθών.
Σχετικά τώρα με τον ελληνικό όρο «πούρο», φαίνεται ότι οι παλαιοί καπνιστές συμπατριώτες μας, επηρεάστηκαν από τα κουτιά των πούρων, που έγραφαν «puro tabbacco» (= αγνός καπνός) και κράτησαν το αρχικό επίθετο «puro», για να προσδιορίζουν αυτό, που όλοι οι άλλοι ορίζουν ως cigar ή cigaro (= το πούρο) και cigarette = το τσιγάρο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για την λέξη «τραμπούκος» όμως υπάρχει και μια άλλη θεωρία, όχι ευρέως αποδεκτή, ότι μπορεί να προέρχεται από το όνομα ενός κομματάρχη, του φαύλου πολιτικού Δημητρίου Βούλγαρη, που τον έλεγαν Κανέλλο Τραμπούκο. Ο Τραμπούκος λοιπόν ήταν ένα αγαθός άνθρωπος, που βοηθούσε τους πάντες, αλλά πίστευε ότι οι νόμοι είναι για να εξυπηρετούν μόνο τους ανθρώπους του κόμματός του.

Ο "πολιτικάντης" Δημ. Βούλγαρης :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για να δείτε ότι η αλληλοδιαπλοκή εξουσίας και μέσων ενημέρωσης είναι ένα φαινόμενο, με ρίζες που κρατούν από πολύ παλιά, παραθέτω το παρακάτω γεγονός.

Στα τέλη του 19^ου αιώνα κυκλοφορούσαν στην Αθήνα πολλές πολιτικό-σατιρικές εφημερίδες, με αστείους τίτλους, που συνήθως τις αποτελούσε μόνο ένας δημοσιογράφος και τις οποίες ο πνευματώδης και καυστικός Εμμανουήλ Ροϊδης, είχε πολλάκις κατακρίνει για ανήθικες και ύποπτες συναλλαγές. Μια απ’ αυτές λοιπόν ήταν και η εφημερίδα «Τραμπούκος».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ο εκδότης του «Τραμπούκου» έγραφε σαρκαστικά, στη πρώτη σελίδα της εφημερίδας του :
« Ημπορούμεν να γίνωμεν Υπουργικοί (κυβερνητικοί) αν πληρωθώμεν, δυνάμεθα όμως να γίνωμεν και Αντιπολιτευόμενοι αν μας μετρήσωσι χρήματα. Τας αρχάς της εφημερίδος μας πιστά ακολουθούντες τιθέμεθα εις απόλυτον πλειοδοσίαν. Αδελφοί Υπουργικοί και Αντιπολιτευόμενοι, σπεύσατε να προσθέσητε την τιμήν σας ».

Όλες λοιπόν αυτές τις …«παρακρατικές» τρόπον τινά ομάδες, που προαναφέραμε, αποτελούσαν οπλισμένοι συνήθως άνδρες, που επιδίδονταν σε εκβιασμούς και ηθική τρομοκρατία κατά παραγγελία και είχαν αξιοποιηθεί κατά κόρον από τα δύο μεγάλα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της εποχής.

Με όλους αυτούς είναι συνδεδεμένα τα παρακάτω γεγονότα και ιστορίες που έχουν καταγραφεί ανεξίτηλα στην λαογραφική μας ιστορία. Νομίζω αξίζει τον κόπο να τα θυμηθούμε.

Καφενείο της εποχής 1860-80 :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Θυμίζω ότι οι "εκλογές" εκείνης της περιόδου αποτελούσαν μια πολυθόρυβη διαδικασία με βαρύγδουπους λόγους, συμπλοκές, φωνές μέχρις ουρανού, τρομοκρατία, πυροβολισμούς, τραυματισμούς, αιματοχυσίες.

Ταυτόχρονα ήταν και αφορμή εμφανίσεως νέων προσώπων "επί σκηνής", όπως οι παλικαράδες, οι μαγκουράδες, οι θορυβοποιοί και γενικά ένα πλήθος κομπάρσων και περιπλανόμενων "περιθωριακών" τύπων, που «στην αναμπουμπούλα χαιρόντουσαν».

Προεκλογική εικόνα της Αθήνας στα τέλη 19ου, αρχές 20ου αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Οι υποψήφιοι πολιτικοί εκείνης της εποχής λοιπόν, τους επέλεγαν και με βάση την δύναμη της φωνής τους, ώστε να μπορούν να φωνάζουν δυνατά προεκλογικά συνθήματα και να δημιουργούν εντυπώσεις και αέρα νίκης.

Κάποιοι όμως από αυτούς, δεν είχαν την δυνατότητα να φωνάζουν δυνατά και έτσι δεν τους επέλεγαν, αφού δεν μπορούσαν να φωνάξουν δυνατά «Ζήτω».
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν προέκυψε η γνωστή μας φράση : « Δεν κάνει ούτε για ζήτω ».

Σε ότι αφορά την φυσιογνωμία τους, είχαν ένα ξεχωριστό ντύσιμο και ένα ιδιότυπο κώδικα επικοινωνίας και μια αισθητική που τους καθιστούσε διακριτούς και προβληματικές φυσιογνωμίες στην ζωή της πόλης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είχαν μακρύ λιγδωμένο μαλλί, αφέλειες, και μεγάλο στριφτό μουστάκι. Ακόμα φορούσαν μαύρο σακάκι φορώντας μόνο το αριστερό μανίκι, έτσι ώστε σε ενδεχόμενο καβγά να μπορούν γρήγορα να το βγάλουν από πάνω τους.

Δεν φορούσαν γιλέκο, μα πλατύ κόκκινο ζωνάρι μέχρι το στήθος, στο οποίο και έβαζαν τα όπλα τους. Ακόμα φορούσαν καπέλο «καβουράκι» με έντονη μαύρη κορδέλα, που συμβόλιζε το μεγάλο πένθος για κάποιον δικό τους που είχε χαθεί σε καβγά.

Το παντελόνι τους ήταν φαρδύ στο επάνω μέρος και στενό κάτω και ήταν συνήθως ριγέ χρωματιστό. Τα παπούτσια τους ήταν μυτερά εμπρός, και είχαν μεγάλο τακούνι, για «να ρολάρει το νόμισμα από κάτω», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Κρατούσαν στο χέρι κομπολόϊ και περιδιάβαιναν καθημερινά τους δρόμους της παλαιάς πόλης και της αγοράς με ξεχωριστό περπάτημα, δείχνοντας τάχα τραυματισμένοι από κάποιον καβγά και διαρκώς και αδιακρίτως παρενοχλούσαν, όπως ήδη είπαμε, την πόλη και τους πολίτες της.

Άγριοι ξυλοδαρμοί ακόμα και φόνοι ήταν η αποτίμηση της παρουσίας τους στην Αθήνα. Για αυτό και ήταν επικίνδυνο εγχείρημα για τους κατοίκους της πόλης, να περάσουν από την Πλατεία Ηρώων του Ψυρή, που ήταν το άντρο όλων αυτών.

Ωστόσο δύσκολο ήταν και το έργο της αστυνομίας να τους αντιμετωπίσει, δοθέντος ότι είχαν ισχυρή προστασία από το κομματικό και πολιτικό σύστημα της εποχής, με τις παρεμβάσεις του οποίου αφήνονταν τελικά ελεύθεροι.

Από την άλλη, αρκετές φορές η αστυνομία προσεταιρίζονταν κάποιους από αυτούς, προκειμένου να μπορέσει να συλλάβει άλλους ισχυρότερους.

Στην αλγεινή και επικίνδυνη για την πόλη παρουσία των κουτσαβάκηδων, έδωσε τέλος ένας σκληροτράχηλος και αδιάφθορος αστυνομικός διευθυντής της Αθήνας, ο περίφημος Δημήτριος Μπαϊρακτάρης το 1893 (καμία απολύτως σχέση με τον ιδιοκτήτη της ομώνυμης ταβέρνας στο Μοναστηράκι Very Happy

).

Ο ..."πολύς" Δημ. Μπαϊρακτάρης :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτός ήταν που «καθάρισε» την πόλη από την αντικοινωνική παρουσία τους και μπόρεσαν να γίνουν χωρίς προβλήματα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896.
Θυμηθείτε ότι εντελώς ….«συμπτωματικά» και τις παραμονές των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 στην Αθήνα , εξαρθρώθηκε η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη».

Προτού τον Μπαϊρακτάρη είχαν επιχειρήσει ανεπιτυχώς, άλλοι δυο αστυνομικοί διευθυντές, να αντιμετωπίσουν την κοινωνική μάστιγα των κουτσαβάκηδων. Για την ιστορία ήταν οι Βρατσάνος και Δημητριάδης.

Άξιο αναφοράς είναι και το πώς κατόρθωσε ο Μπαϊρακτάρης, μέσα σε ένα μόλις μήνα να εξουδετερώσει τα «κουτσαβάκια», παρά τις «υψηλές» διασυνδέσεις τους.

Αρχικό μέλημα του πανούργου αυτού αστυνομικού, ήταν η διαπόμπευση και ο ηθικός εξευτελισμός των επικίνδυνων και περιθωριακών τύπων του Ψυρή.

Ο Μπαραϊκτάρης έπληττε ανεπανόρθωτα τον άρρωστο εγωϊσμό τους, οδηγώντας τους στην ηθική ταπείνωση, με φυσικό επόμενο την αναγκαστική πλέον απόσυρσή τους από τον χώρο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σαν πρώτη κίνηση ο Μπαϊρακτάρης χτύπησε τις πιάτσες, τα καφενεία και τις ταβέρνες που σύχναζαν τα «κουτσαβάκια».
Χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ψαλίδα, τους έκοβε τις αφέλειες στο μαλλί, το αφόρετο μανίκι του σακακιού τους, αλλά και την χαρακτηριστική μύτη των παπουτσιών τους.

Ακόμα πιο ατιμωτικά ο Μπαϊρακτάρης εξανάγκαζε το κάθε «κουτσαβάκι», με ένα σφυρί να αχρηστέψει μόνο του, τα ίδια του τα όπλα, τα «τιμημένα» όπλα. Τα κατεστραμμένα όπλα εν συνεχεία, τα πωλούσαν για παλιοσίδερα στην κοντινή πλατεία Δημοπρατηρίου.

Και για όσα κουτσαβάκια αρνούνταν να συμμορφωθούν, υπήρχε μια ακόμα πιο εξευτελιστική τιμωρία. Δέχονταν τις βουρδουλιές του Μπαραϊκτάρη, δημόσια.

Η πράξη αυτή αποτελούσε τότε το άκρο άωτο της ταπείνωσης και της ηθικής συντριβής, σε αντιδιαστολή με «…της φυλακής τα σίδερα, που είναι για τους λεβέντες….», όπως κατέγραφαν τα λαϊκά στιχουργήματα της εποχής.

Έτσι καθώς συνέβαιναν όλες αυτές οι ηθικές ταπεινώσεις, τα «κουτσαβάκια» επέλεγαν σαν μονόδρομο την φυλακή για να αποφύγουν τον δημόσιο εξευτελισμό και σταδιακά εξέλειψαν.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζεται …….

από Patrinos Τετ 10 Δεκ 2014 - 10:25

Γιώργο σ’ευχαριστώ!

από traveller Τετ 10 Δεκ 2014 - 20:06

........Συνεχισε να ζωραφιζεις την παληα Αθηνα Γιωργο ..
Σ'ευχαριστω κι'εγω !!!!. yes5

από caminador Τετ 10 Δεκ 2014 - 21:16

Ο "ξεκούραστος" για εμάς, περίπατος συνεχίζεται... Smile

από **Georgedim** Παρ 12 Δεκ 2014 - 19:27

Ζ’ ΜΕΡΟΣ :

Η συνοικία του Ψυρή όμως, στα τέλη του 19^ου αρχές του 20^ου αιώνα, πέρα από την παρουσία αυτών των περιθωριακών ατόμων, είχε έντονη παρουσία και στα διάφορα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πρωταγωνιστούσε στις εορταστικές εκδηλώσεις της Αποκριάς και από αυτήν ξεκινούσε η παρέλαση του καρναβαλιού. Ενώ στον πετροπόλεμο που αποτελούσε τότε το πλέον κυρίαρχο καρναβαλίστικο «έθιμο», η περιοχή του Ψυρή είχε την δική της πολύ αξιόμαχη ομάδα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Άρρηκτα συνδεδεμένος με την συνοικία του Ψυρή ήταν και ο άγιος των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, που για δυο δεκαετίες της ζωής του, διέμενε στη περιοχή αυτή.
Ο Παπαδιαμάντης ζούσε σε φτωχικά δωμάτια της περιοχής και του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «ο ερημίτης του Ψυρή».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η διαμονή του εκεί συνέβαλε καθοριστικά στη συγγραφή πάρα πολλών διηγημάτων του, αφού χρησιμοποίησε σαν πλάνο της δημιουργίας του, τους δρόμους αυτής της συνοικίας και σαν ήρωες του χαρακτηριστικούς κατοίκους της περιοχής, που τους μετέπλαθε με την ακαταγώνιστη δύναμη της πένας του, σε κορυφαίες δραματικές προσωπικότητες.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στου Ψυρή, επί της οδού Αγ. Θέκλας (τότε Αγιάς) 14, έμενε τότε και μια Αθηναία καλλονή που απετέλεσε την μούσα και αργότερα τον έρωτα του φιλλέληνα ποιητή λόρδου Βύρωνα. Ο πατέρας της, Προκόπης Μακρής, ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα και όταν πέθανε η χήρα του αναγκάστηκε, για οικονομικούς λόγους, να νοικιάζει μερικά από τα δωμάτια του αρχοντικού. Σε ένα από αυτά έμεινε και ο λόρδος Βύρωνας, γνώρισε την 13/χρονη τότε Τερέζα και έγραψε γι’ αυτήν το ποίημα «η κόρη των Αθηνών».

Γκραβούρα του αρχοντικού Μακρή, τον 19ο αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

και η .....σημερινή εικόνα Sad

:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εξίσου σημαντική ήταν η συμβολή αυτής της συνοικίας στην εξέλιξη και διάδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού. Με το ξέσπασμα της Μικρασιατικής τραγωδίας το 1922 και την μαζική άφιξη των προσφύγων στην Αθήνα, πολλοί ξεριζωμένοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στου Ψυρή.

Αυτό είχε σαν συνέπεια η μακραίωνη πολιτισμική και μουσική παράδοση των προσφύγων να επηρεάσει τα Αθηναϊκά λαϊκά στρώματα και να δημιουργήσει μια σύζευξη του σμυρνεϊκου με το ρεμπέτικο τραγούδι.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για να αποκτήσουμε όμως μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και να συνδέσουμε τα γεγονότα, θυμίζω πως τα πρώτα ρεμπέτικα ακούσματα άρχισαν να σημειώνονται στην Αθήνα στις γειτονικές φυλακές του Μεντρεσέ στα μέσα του 19^ου αιώνα (βρίσκονταν στην Ρωμαϊκή αγορά και θα τις γνωρίσουμε καλύτερα προς το τέλος της βόλτας μας), τα λεγόμενα «μουρμούρικα», από τους εκεί κρατούμενους.

Λόγω της ύπαρξης των κουτσαβάκηδων στα ταβερνεία & καφενεία της πλατείας του Ψυρή, αυτά τα «μουρμούρικα» και «σεβνταλήδικα» τραγούδια άρχισαν να βρίσκουν ανάπτυξη εκεί.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Έως το 1922, το «ρεμπέτικο», ήταν περιορισμένης εμβέλειας, ανώνυμο και ταυτίζονταν κυρίως με τα παραβατικά άτομα, που γνωρίσαμε στη προηγούμενη δημοσίευση. Ο ρεμπέτης ήταν ο περιθωριακός, ο εκτός νόμου, όποιος ήταν έξω από τα καθιερωμένα πρότυπα της κοινωνίας εκείνης της εποχής, αυτός που αντιπροσώπευε την ηθική του κοινώς λεγόμενου «μάγκα», με τη λάθος βεβαίως ερμηνεία της λέξης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο παλιό ιστορικό λεξικό του Δημ. Δημητράτου, «Μέγα Λεξικόν», η λέξη «ρεμπέτης» ερμηνεύεται ως ο φυγόπονος, ο διεφθαρμένος, ο τεμπέλης, ο αχαΐρευτος.
Παρόμοια ερμηνεία δίνει και το λεξικό του Μπαμπινιώτη, ρεμπέτης είναι αυτός που ακολουθεί περιθωριακό τρόπο ζωής, ο απείθαρχος, ο αντισυμβατικός, αυτός που σχετίζονταν με τον υπόκοσμο και συμμετείχε σε παράνομες δραστηριότητες (μάγκας, κουτσαβάκης, μόρτης, νταής)

Οι φυλακές του "Μενδρεσέ", στα μέσα του 19ου αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Χαρακτηριστικοί ήταν οι στίχοι του μεγάλου ρεμπέτη, εκείνης της εποχής, Γιάννη Δραγάτση, από το τραγούδι του «Μανώλη του χασικλή» :
«Αν είσαι φίνος μάγκας πούν’ τα μπεγλέρια σου ;
αν είσαι και σερέτης πούν’ τα μαχαίρια σου ;
Εγώ’ μαι φίνος μάγκας και φίνος χασικλής κι όταν θα τη φουμάρω να ξομολογηθείς».

Από το 1922 λοιπόν, με τη σύζευξη αυτών των πρωτο-ρεμπέτικων «μουρμούρικων» με τα σμυρνεϊκα, γεννιέται το «αμανετζίδικο» λαϊκό τραγούδι και αρχίζουν να δημιουργούνται τα περιβόητα «καφέ Αμάν», δηλαδή τα λαϊκά καφενεία της εποχής, μέσα στα οποία δύο τρεις τραγουδιστές, οι «αμανετζήδες», αυτοσχεδίαζαν λέγοντας στίχους, συνήθως στη μορφή διαλόγου μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό ήταν το επαναλαμβανόμενο «αμάν, αμάν», εξ ου και το όνομα τους, με το οποίο προσπαθούσαν οι στιχουργοί-τραγουδιστές να κερδίσουν χρόνο για να αυτοσχεδιάσουν.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μέσα σε αυτά τα καφενεία του Ψυρή, το ρεμπέτικο τραγούδι αναπτύσσεται ευρύτατα και διαδίδεται. Όλα αυτά βεβαίως μέχρι το 1937, όπου η κυβέρνηση Μεταξά τα απαγόρευσε, επειδή θεωρήθηκαν «τουρκοειδή».
Το ευτράπελο είναι πως ένα χρόνο ενωρίτερα, το 1936, τα ίδια αυτά τραγούδια είχαν απαγορευτεί στη Τουρκία, θεωρούμενα ως κατάλοιπα της Ελληνικής μουσικής.

Μερικά χρόνια αργότερα, τα τραγικά γεγονότα του εμφυλίου σπαραγμού, αποτύπωσαν ανεξίτηλα το στίγμα τους στην συνοικία του Ψυρή. Εκεί έλαβαν χώρα σκληρές φονικές μάχες και χύθηκε άφθονο αδελφικό αίμα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν η εγκατάλειψη και η ερήμωση απετέλεσαν κυρίαρχα στοιχεία και στη περιοχή απέμειναν μοναχά βιοτεχνίες, καταστήματα και κακόφημα ξενοδοχεία.

Από την δεκαετία του 1980 και μετέπειτα, η συνοικία του Ψυρή αλλάζει άρδην την κοινωνική της φυσιογνωμία.

Ήταν μια περιοχή δίπλα στο κέντρο με ωραία κτίρια αλλά και πολλές βιοτεχνίες και καταστήματα επεξεργασίας δερμάτων που φάνηκε πως ασκούσε γοητεία σε αυτούς που αναζητούσαν το νέο, το διαφορετικό.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τα εργαστήρια και οι βιοτεχνίες που προσέδιδαν εμπορικό χαρακτήρα στην συνοικία μεταφέρθηκαν αλλού ή έκλεισαν εντελώς και στα στενά δρομάκια της άρχισαν να ξεφυτρώνουν εστιατόρια, καφέ και πολλές ταβέρνες, αναβιώνοντας την παραδοσιακή λαϊκή ρεμπέτικη μουσική, αναδεικνύοντας έτσι την περιοχή του Ψυρή σε σημείο συνάντησης, νυχτερινής ζωής και κεντρικό κοσμικό στέκι της πολυεθνικής πλέον Αθήνας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτή η κοσμικότητα τα δύο τελευταία χρόνια βέβαια έχει περιοριστεί δραματικά, αφού αρκετά μαγαζιά λόγω κρίσης έχουν κλείσει και η ερήμωση έχει κάνει ξανά την εμφάνιση της. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι στη περιοχή να έχουν επανέλθει έμποροι ναρκωτικών, καθώς και χρήστες και να υπάρχει μια σταδιακή υποβάθμιση.

Η συνοικία που ανέκαθεν έκρυβε το μεγαλείο και την αρχοντιά του παρελθόντος, σήμερα δυστυχώς κατρακυλά ξανά σε εποχές πριν το 1980 και συνομιλεί με την σύγχρονη μιζέρια και τον πόνο των ανθρώπων από όλες τις φυλές της Γης.

Όμως ακόμα και σήμερα, συντηρούνται κάποια έθιμα της παλιάς γειτονιάς, όπως το υπαίθριο πασχαλινό παζάρι, με τα Ναξιώτικα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, που στήνεται κάθε Μεγάλη Εβδομάδα τα τελευταία 60 χρόνια, γύρω από την πλατεία Ηρώων και στην οδό Μιαούλη, κάνοντας τους επισκέπτες να επιστρέφουν στο λαμπερό χτες της ιστορίας της. Ως γνωστόν στη συνοικία κατοικούν πολλοί Ναξιώτες.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στον πεζόδρομο της οδού Χριστοκοπίδου, βρίσκεται και ένα παλιό παραδοσιακό καφενεδάκι, η «Νάξος», χρονολογούμενο από τη δεκαετία του 1970, ίσως και το μόνο της περιοχής. Ο γηραιός κυρ-Αντώνης, ο ιδιοκτήτης του, είναι πάντα πρόθυμος να διηγηθεί ξεχασμένες ιστορίες, συντροφιά με ένα ποτήρι κρασί και τυρί από την πατρίδα του τη Νάξο και χταποδάκι, όπως μόνο αυτός φτιάχνει.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Διατηρητέο και σχετικά άγνωστο αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί και το ιστορικό κτίριο της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, που κατασκευάστηκε το 1933 και αρχικά στέγασε το τυπογραφείο της ιστορικής εφημερίδας «Εμπρός», ως το 1985.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το 1988 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το μίσθωσε στον θεατρικό οργανισμό «Μορφές» και στη συνέχεια στην «Εταιρεία Θεάτρου Εμπρός», ενώ το 1989 χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Από το 2007 μέχρι το 2011 το κτίριο σταμάτησε να χρησιμοποιείται και εγκαταλείφθηκε παρά τις προσπάθειες ανεξάρτητων φορέων, να χρησιμοποιηθεί το κτίριο από θεατρικές ομάδες για παραστάσεις.
Ευτυχώς από το 2011 ο χώρος, επαναλειτούργησε ως πολυδύναμος καλλιτεχνικός χώρος σύγχρονης έκφρασης, διατηρώντας την εμβληματική επιγραφή «Εμπρός».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι στην συνοικία αυτή, υπάρχουν μερικές από τις πιο παλιές εκκλησίες της Αθήνας.

Πρώτη η ιδιόκτητη παλιά εκκλησία της οικογένειας Κοπίδη ή Χριστοκοπίδη (από τη σύνθεση του ονόματος του Χριστού, με το όνομα της οικογένειας Κοπίδη) επί του ομώνυμου πεζόδρομου, η οποία είναι αφιερωμένη στην γέννηση του Χριστού και ανεγέρθηκε σε χώρο που προϋπήρχε άλλη εκκλησία.

Η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, επί της ομώνυμης πλατείας, είναι μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και τεχνοτροπίας, κατασκευάστηκε τον 11^ο αιώνα, υπέστη μεγάλες ζημιές κατά την επανάσταση και επισκευάστηκε αμέσως μετά.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είναι η λαμπρότερη, ωραιότερη και ιστορικότερη εκκλησία του Ψυρή. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της Εκκλησίας είναι ο τρούλος της, ο οποίος είναι «διπλοθολικός», έχει δηλαδή δύο πατώματα. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι πολύ σπάνιο και συναντάται μόνο σε άλλες δύο εκκλησίες στην Ελλάδα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η σημερινή πλατεία Ηρώων, με τις παρακείμενες οδούς Καραϊσκάκη, Τάκη και Αγίων Αναργύρων, αποτελούν τη καρδιά της εναπομείνασας «ζωής» στην περιοχή.

Συνεχίζοντας τον περίπατο μας κατευθυνόμαστε δυτικά στην οδό Ερμού, με κατεύθυνση την πλατεία Αγ. Ασωμάτων και το Θησείο.

Ο βυζαντινός ναός των Αγίων Ασωμάτων, πάνω στην πλατεία, χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 11^ου αι.
Βρίσκεται περίπου δύο μέτρα πιο χαμηλά από το σημερινό επίπεδο της παράπλευρης ομώνυμης οδού.

Ο ναός των Αγ. Ασωμάτων το 1836 :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ενδιαφέρον εδώ παρουσιάζει η ισλαμικής έμπνευσης αψίδα της βόρειας εισόδου και τα πήλινα πλακίδια με ανάγλυφη διακόσμηση παλαιάς αραβικής γραφής (= Κουφικής), τα οποία είναι εντοιχισμένα στη δυτική όψη του ναού.
Η χρήση ανατολικών διακοσμητικών στοιχείων αποτελούσε τάση της εποχής, που πιθανώς να συνδέεται με την παρουσία Αραβικής εμπορικής κοινότητας στην Αθήνα εκείνη την εποχή.

Και σήμερα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Άλλα σημαντικά ….και όχι πολύ γνωστά αξιοθέατα στην περιοχή του Θησείου είναι :
- το Μουσείο Ισλαμικής τέχνης Μπενάκη (Αγ. Ασωμάτων 22, [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] και [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ), που στεγάζεται στην παλαιά «οικία Ευταξία»,
- το Μουσείο Μακρονήσου (Αγ. Ασωμάτων 31, [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] )
- το Μουσείο Ηρακλειδών (Ηρακλειδών 16 [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ),
- το Ωδείο Athenaeum (μουσικός πολυχώρος στην Αδριανού 3, [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ), αφιερωμένος στη Μαρία Κάλλας).

Το ωδείο "Athenaum" :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η περιοχή του Θησείου πήρε το όνομα της από τον παρακείμενο ναό του Ηφαίστου, που είναι παλαιότερος του Παρθενώνα και βρίσκεται εντός της Αρχαίας Αγοράς, χτισμένος πάνω στον αρχαίο λόφο του «Αγοραίου Κολωνού», με προσανατολισμό ανατολή – δύση.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η ανατολική πλευρά :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στην μπροστινή ζωφόρο του ναού, απεικονίζεται η μάχη του Θησέα με τους γιους του Πάλλαντα και στην πίσω, η μάχη των Αθηναίων και των Λαπήθων εναντίον των Κενταύρων.
Στις μετόπες του, ιστορούνται οι άθλοι του Ηρακλή και του Θησέα. Η ύπαρξη όλων αυτών των παραστάσεων με τα κατορθώματα του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Θησέα, πρέπει να ήταν η αιτία της παλιάς, αναθεωρημένης σήμερα, επονομασίας του ναού ως «Θησείο».
Πρόκειται για το καλύτερα διατηρημένο αρχαίο μνημείο της πόλης των Αθηνών.

Η δυτική πλευρά :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μια μάλλον άγνωστη πτυχή της ιστορίας αυτού του μνημείου είναι ότι με την επικράτηση του Χριστιανισμού, το «Θησείο» είχε τη μοίρα πολλών άλλων αρχαίων ναών της πόλης και έτσι μετατράπηκε σε εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο.

Επί Τουρκοκρατίας, οι Τούρκοι απαγόρευαν αυστηρά την λειτουργία των εκκλησιών και οι άρχοντες της Αθήνας, για να αποφύγουν τη μετατροπή της εκκλησίας σε τζαμί, την κρατούσαν κλειστή και είχαν πετύχει την κατ΄ εξαίρεση λειτουργία μόνον την ημέρα της μνήμης του Αγίου, δίνοντας βεβαίως το ανάλογο αντάλλαγμα στον Τούρκο διοικητή για αυτήν την παραχώρηση.
Για το λόγο αυτό, οι Αθηναίοι της έδωσαν το παρατσούκλι «Άη-Γιώργης ο Ακαμάτης» (ακαμάτης= τεμπέλης, καθόσον η εκκλησία λειτουργούσε μόνο την ημέρα της γιορτής του Αγίου) κι έτσι ήταν γνωστή για πολλούς αιώνες.

Η περιοχή στα τέλη 19ου αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τόσον στα χρόνια της Τουρκοκρατίας όσο και μετά την απελευθέρωση, ο Άη-Γιώργης ο Ακαμάτης, ήταν στο επίκεντρο των κοινωνικών εκδηλώσεων της Αθήνας. Στην αυλή του ναού γίνονταν συχνά κοινωνικές συναντήσεις και στήνονταν χοροί, οι οποίοι αποτελούσαν την βασική διασκέδαση εκείνα τα χρόνια. Στο χώρο αυτό έφθασε τον Δεκέμβριο του 1834 ο Όθωνας έφιππος και τον προσφώνησαν οι δημογέροντες της πόλης ενώ πλήθος κόσμου τον επευφημούσε.

Η τελετή άφιξης του Όθωνα αποτέλεσε την τελευταία τελετή που έλαβε χώρα στον ναό, αφού με απόφαση της Ιεράς Συνόδου από τις αρχές του 1835 έπαψε να αποτελεί Χριστιανικό ναό.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Κάθε δρόμος του, κάθε μνημείο και κάθε κτίριο του Θησείου κουβαλάει μια ολόκληρη ιστορία. Μια ιστορία που ξεκινάει χιλιάδες χρόνια πριν, από τον Δήμο Μελίτης, έναν από τους επτα δήμους που συγκροτούσαν την αρχαία Αθήνα.
Αναφορές για την περιοχή υπάρχουν από την αρχαιότητα, καθώς ανήκε πάντα στο κέντρο της αρχαίας πόλης των Αθηνών.

Συνεχίζοντας την οδό Ερμού προς την οδό Πειραιώς, συναντάμε στα δεξιά μας το μνημείο του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το μνημείο, παριστάνει ένα Άστρο του Δαβίδ με κομμένες όμως τις τριγωνικές απολήξεις του, σαν τμήματα που έχουν αποσπαστεί. Σύμφωνα με το συμβολισμό του, λειτουργεί σαν πυξίδα στα σημεία του ορίζοντος όπου αφανίστηκαν Εβραϊκές κοινότητες.
Δίπλα εκεί, στην οδό Μελιδόνη, βρίσκονται και οι δύο εβραϊκές Συναγωγές της Αθήνας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αμέσως μετά βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμικού. Ο μεγάλος αυτός χώρος αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος του αρχαίου Αττικού δήμου των Κεραμέων, ενός από τους μεγαλύτερους δήμους της αρχαίας Αθήνας. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, υπήρξε περιοχή εγκατάστασης αγγειοπλαστών και αγγειογράφων και ο κύριος τόπος παραγωγής των περίφημων Αττικών αγγείων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η παραποτάμια περιοχή του Κεραμικού όμως πλημμύριζε συνεχώς και δεν ευνοούσε την κατοίκηση. Άρχισε έτσι να χρησιμοποιείται ως χώρος ταφής, και σταδιακά έγινε το σημαντικότερο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας. Οι αρχαιότεροι τάφοι χρονολογούνται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2700-2000 π.Χ.).
Ένα από τα σημαντικότερα Αθηναϊκά αγγεία της εποχής που έχουν βρεθεί είναι η περίφημη «οινοχόη του Διπύλου», με την αρχαιότερη Ελληνική αλφαβητική επιγραφή που έχει βρεθεί, χρονολογούμενη στο δεύτερο μισό του 8ου π.Χ. αιώνα.

Η "Ιερά οδός" και το Δίπυλο στα αριστερά :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η περιοχή του Δίπυλου, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμικού, αποτελούσε ένα σημαντικό σταυροδρόμι εκείνης της εποχής, όπου συνέκλιναν οι δρόμοι από την Ελευσίνα (Ιερά Οδός), τον Πειραιά (παρακλάδι του κυρίως δρόμου του Πειραιά, ο οποίος κατέληγε νοτιότερα, στην Πόρτα του Δράκου) και τα Σεπόλια (δρόμος προς την Ακαδημία Πλάτωνος). Από εδώ ξεκινούσε η πομπή της εορτής των Παναθηναίων και δια της ομώνυμης οδού ανέβαινε στην Ακρόπολη.

Η θέα από το χώρο, προς την οδό Ερμού :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στην συμβολή των σημερινών οδών Ερμού και Πειραιώς, απέναντι από τον πολυχώρο στο Γκάζι, έγινε στις 1 Δεκεμβρίου 1834, η επίσημη υποδοχή του βασιλιά Όθωνα στην Αθήνα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζεται ………

από caminador Σαβ 13 Δεκ 2014 - 10:06

Βουτιά με κομμένη την ανάσα στο παρελθόν, και "σκηναί δια την εξοχήν" για να μην ξεχνιόμαστε!
per1

από Patrinos Δευ 15 Δεκ 2014 - 11:02

...

από joskem Δευ 15 Δεκ 2014 - 22:30

Γιώργο, ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή περιγραφή. Όχι μόνο κάνεις μια ιςτορική παράθεση των τοποθεσιών της Αθήνας αλλά μας μεταφέρεις κυριολεκτικά στο κλίμα ττης εποχής.
Με τα γραφόμενά σου, μπροστά μας ξεδιπλώνονται μνήμες και γνώσεις της ιστορίας μας, πρόσφατης ή παλαιότερης. Διακρίνω ένα θαυμάσιο χειρισμό του γραπτού σου λόγου, ο οποίος μας μαθαίνει, μας ξεναγεί, μας μορφώνει ενώ ταυτόχρονα μας τέρπει και μας ψυχαγωγεί, χωρίς να γίνεται κουραστικός σε κανένα σημείο.
Επέτρεψέ μου να πω, ότι διακρίνω κατά βάθος -πέραν της όποιας επαγγελματικής και επιστημονικής αρτιότητας-ένα χαρισματικό φιλόλογο (=φίλο του Λόγου δηλ της Γνώσης). ΕΥΓΕ!

από el_gk Τετ 17 Δεκ 2014 - 13:17

Αυτός είναι περίπατος!!!!!!!!!!!!!

Ελευθερία

από **Georgedim** Τετ 17 Δεκ 2014 - 14:09

Η’ ΜΕΡΟΣ :

Επιστρέφοντας στο σταθμό του ΗΣΑΠ «Θησείο», ανηφορίζουμε τον πεζόδρομο της οδού Αποστόλου Παύλου προς την οδό Ηρακλειδών στην πλατεία Θησείου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εδώ και μια δεκαετία, αφότου το όνειρο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων του ιστορικού κέντρου της Αθήνας έγινε πραγματικότητα, ο «μεγάλος περίπατος» όπως ονομάζεται, αποκάλυψε ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο, που ξεδιπλώνεται εμπρός στα μάτια του κάθε επισκέπτη, περιμένοντας να τον μαγέψει και να τον ταξιδέψει σε αλλοτινές εποχές.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και μην φανταστείτε ότι το έργο αυτό επινοήθηκε πρόσφατα. Αντιθέτως αυτόν τον «μεγάλο περίπατο», είχαν εμπνευστεί ήδη από τα μέσα του 19^ου αιώνα, οι μεγάλοι αρχιτέκτονες των Αθηνών, Κλεάνθης και Σάουμπερτ, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα πανόραμα της αρχαίας Αθήνας , που θα έδινε την αίσθηση πως ο χρόνος έχει σταματήσει στον «Χρυσό αιώνα».
Δυστυχώς όμως είχε παραμείνει στα σχέδια όπως και πολλές άλλες παρεμβάσεις που είχαν προταθεί.

Η περιοχή το 1862 :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στον αριθμό 51 της Αποστόλου Παύλου βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα διατηρητέα νεοκλασικά αρχοντικά του Θησείου, έργο του περίφημου αρχιτέκτονα Ziller.
Πρόκειται για το σπίτι του πιλοποιού (κατασκευαστή καπέλων) Πουλόπουλου που το 1994 ανακαινίστηκε και έγινε εστιατόριο. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια είχε εξελιχθεί σε ένα από τα πολυτελή εστιατόρια των Αθηνών, αλλά από το περασμένο καλοκαίρι, προφανώς λόγω κρίσης, έχει πάλι αφεθεί στην «αγκαλιά του γέρο-Χρόνου».

Η οικία "Πιλ Πουλ" το 2010 :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η οικία "Πιλ Πουλ" σήμερα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για την ιστορία, ο Πουλόπουλος ήταν ο σπουδαιότερος πιλοποιός της Αθήνας, στις αρχές του 20ου αιώνα, ....τότε που οι Αθηναίοι δεν κυκλοφορούσαν ασκεπείς Very Happy

. Ως ιδιοκτήτης της παλαιότερης και μεγαλύτερης βιομηχανίας καπέλων των Αθηνών, γνωστής ως «Πιλ Πουλ», το σπίτι του αποτελούσε το στέκι της κοσμικής Αθήνας του 1900.

Το κτίριο του εργοστασίου του, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Θησείου, στο τέρμα της οδού Ηρακλειδών προς την οδό Πειραιώς, έχει και αυτό ανακαινισθεί και φιλοξενεί σήμερα το πολιτιστικό ίδρυμα του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα Μερκούρη».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η ομορφιά όμως του Θησείου δεν βρίσκεται μόνο στις γνωστές περαντζάδες της Αποστόλου Παύλου, της Αδριανού και στις καφετέριες της Ηρακλειδών και της πλατείας Θησείου.
Βρίσκεται στα μικρά δρομάκια του, όπως η Επταχάλκου με τα εντυπωσιακά νεοκλασικά της, στα γραφικά σκαλάκια στην αρχή της Αμφικτύονος και την άνοιξη στις ανθισμένες αμυγδαλιές και νερατζιές της οδού Γαλάτειας.

Η οδός Γαλάτειας :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αν βρεθείτε προς τα εκεί, αξίζει πιστεύω τον κόπο μια παράκαμψη μέσα στα στενά του, για να ανακαλύψετε τη δική σας αγαπημένη, μυστική γωνιά, σε μια γειτονιά που διεκδικεί επάξια τις δάφνες της πιο πολυσύχναστης περιοχής στην Αθήνα.

Η οδός Επταχάλκου :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η οδός Ηρακλειδών, βρίσκεται στην καρδιά του Θησείου και απέχει μόλις λίγα βήματα από τον σταθμό του ΗΣΑΠ. Είναι ένας από τους πιο παλαιούς δρόμους της Αθήνας και αναφέρεται σε διάφορα κείμενα ήδη από το 1778.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σ’ αυτά διαβάζουμε για το τμήμα εκείνο των τειχών της Τουρκοκρατούμενης Αθήνας (τείχος Χασεκή) που χτίστηκε πάνω στο αρχαίο τείχος του Θεμιστοκλή, έφτανε στον Άρειο Πάγο και ακολούθως προς την οδό Ηρακλειδών, όπου βρισκόταν οχυρός πύργος και η πόρτα του «Μανδραβέλη ή Δράκου». Από εκεί άρχιζε ο δρόμος της Κούλουρης, που έφτανε ως τον Πέραμα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σήμερα αποτελεί, όπως είπαμε, ίσως τον πιο πολυσύχναστο πεζόδρομο της πόλης, με πλήθος πλανόδιων πωλητών καθώς και χώρους για όλα τα γούστα. Μυρίζει παντού νεολαία και διασκέδαση. Τα πρωινά, αλλά και τα βράδια, ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα, τα μεζεδοπωλεία, οι καφετέριες και τα μπαρ της περιοχής είναι κατάμεστα από άτομα κάθε ηλικίας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Καθώς συνεχίζουμε προς την Ακρόπολη, συναντάμε αμέσως μετά την πλατεία, στο δεξί μας χέρι, το λόφο του Αστεροσκοπείου ή όπως ήταν γνωστός στην αρχαιότητα «λόφο των Νυμφών», επειδή εκεί υπήρχε (ερείπια διασώζονται μέχρι σήμερα), το ομώνυμο «Ιερό των Νυμφών», μπροστά από το κτίριο του Αστεροσκοπείου.
Ο λόφος αυτός είναι ο πρώτος από τους τρεις λόφους που δεσπόζουν δυτικά του ιερού βράχου και της αρχαίας πόλης των Αθηνών.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το Αστεροσκοπείο ιδρύθηκε το 1842 και θεωρείται το παλαιότερο ερευνητικό ίδρυμα όχι μόνο της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και όλων των Βαλκανίων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το πέτρινο κτίριο είναι προσανατολισμένο στα 4 σημεία του ορίζοντα, χτίστηκε με δωρεά του βαρόνου Σίνα και είναι κατασκευασμένο με πέτρες του ίδιου του λόφου καθώς και μάρμαρο από την Πεντέλη.
Εκεί στεγάζεται και το Σεισμολογικό Ινστιτούτο Αθηνών.

Ο λόφος του Αστεροσκοπείου το 1890 :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η επιλογή της θέσης του δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού στο ίδιο περίπου σημείο εκεί κοντά, υπάρχουν τα θεμέλια του «Ηλιοσκοπίου του Μέτωνα», του γνωστού αστρονόμου της αρχαίας Αθήνας, που ήταν ένας τετράγωνος πύργος και χρησιμοποιείτο για την παρατήρηση των θέσεων του ήλιου, της σελήνης και των πλανητών, ήδη από το 4^ο αιώνα π.Χ..

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εικάζεται ότι στα δυτικά του λόφου των Νυμφών, προς τα σημερινά Πετράλωνα, βρίσκονταν στην αρχαιότητα η χαράδρα, όπου εκτελούνταν οι κατάδικοι ή ρίχνονταν εκεί τα πτώματα τους.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι στο πάλαι ποτέ ξενοδοχείο «Ανατολή» και μετέπειτα «Βύρων» της σημερινής οδού Αιόλου 38, κοντά στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, είχαν φιλοξενηθεί αρχικά οι υπηρεσίες του Αστεροσκοπείου. Γι’ αυτό και ο τότε ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, κορδωνόταν όταν άκουγε το παρατσούκλι της επιχείρησής του, ως «Ξενοδοχείο των Αστέρων».

Το ξενοδοχείο "Ανατολή" στην Αιόλου :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σε αυτό το ξενοδοχείο είχε φιλοξενηθεί ο βασιλιάς Όθωνας κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα τον Μάιο του 1833. Ο λόγος ήταν ότι η πρώτη μητρόπολη των Αθηνών, στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, ήταν η παρακείμενη Αγία Ειρήνη και έτσι μπορούσε να εκκλησιάζεται χωρίς να κουράζεται. Παρότι το κτίριο αυτό αποτελεί ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα κτίρια των Αθηνών, υπολογίζεται ότι είναι πάνω από 190 χρόνων, δυστυχώς δεν έχει αποκατασταθεί μέχρι στιγμής και ως το 1974 που εγκαταλείφθηκε οριστικά, λειτουργούσε ως ξενοδοχείο αγοραίου έρωτα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Κοντά και δίπλα στο λόφο του Αστεροσκοπείο βρίσκεται ο καταπράσινος λόφος της Πνύκας.
Ήταν η θέση όπου πραγματοποιείτο η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η «Συνέλευση των Αθηναίων». Από τον 6ο μέχρι και το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ., στο βήμα της αγόρευσαν αμέτρητοι πολιτικοί, στρατηγοί και ρήτορες, όπως ο Θεμιστοκλής, ο Περικλής, ο Δημοσθένης κ.ά.

Από το βήμα του υψώματος της Πνύκας, που σημειωτέον ήταν άγνωστο εκείνη την εποχή, απηύθυνε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, το 1838, λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ο λόφος της Πνύκας όπως φαίνεται από το ύψωμα του Άρειου Πάγου :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στους πρόποδες του λόφου της Πνύκας βρίσκεται χώρος όπου ανακαλύφθηκαν τα ίχνη του «Ιερού του Υψίστου Διός του Θεραπευτή». Λίγο χαμηλότερα, εντοπίστηκε και η «κυλίστρα», όπου έρχονταν να κυλιστούν οι αρχαίες Αθηναίες που είχαν δυσκολία να τεκνοποιήσουν, μιας και εδώ λατρεύονταν θεότητες που είχαν σχέση με την ευτοκία, και με τις οποίες συνδέονταν το έθιμο της «γονιμοποιού τσουλήθρας».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πίσω από το χώρο αυτό βρίσκεται ο Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας, που πιστεύεται πως χτίστηκε σε συνέχεια των λατρειών της περιοχής που είχαν σχέση με τις θεότητες της ευτοκίας, μιας και η Αγία Μαρίνα θεωρείται από την εκκλησία μας προστάτης των παιδιών. Ο σημερινός ναός έχει χτιστεί το 1922, ενώ στον περίβολο του σώζονται απομεινάρια της παλαιάς μικρής βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας, που χρονολογείται στον 8^ο - 9^ο μ.Χ. αιώνα και λειτουργούσε έως τον 19ο αιώνα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η κρύπτη της παλαιάς Βυζαντινής εκκλησίας :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πιστεύω αξίζει τον κόπο να ανεβείτε μέχρι το σημείο αυτό, στην Πνύκα και να θαυμάσετε την μοναδική θέα που προσφέρει.
Η Πνύκα είναι επισκέψιμη οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, μιας και είναι χώρος που δεν απαιτείται εισιτήριο, παρότι είναι περιφραγμένος. Ανηφορίζοντας την οδό Πνυκός (είναι κάθετη στην Αποστόλου Παύλου, αμέσως μετά το «Ιερό του Υψίστου Διός του Θεραπευτή»), βρισκόμαστε στο λόφο αυτό.

Η θέα στην Ακρόπολη από εδώ είναι, όπως είπαμε, φαντασμαγορική μιας και είναι το μοναδικό σημείο απ’ όπου φαίνεται σχεδόν ευθυγραμμισμένη με τον Λυκαβηττό.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ο λόφος της Πνύκας συνδέεται με τους λόφους του Φιλοπάππου (ή των Μουσών) και του Αστεροσκοπείου (ή Νυμφών), μέσα από ένα δίκτυο μονοπατιών και πλακόστρωτων διαδρομών, έργων του σημαντικού αρχιτέκτονα Πικιώνη.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζοντας την Αποστόλου Παύλου, έχουμε ήδη φθάσει σε έναν ιστορικό κινηματογράφο που κρύβει μέσα του πολλές νοσταλγικές μνήμες. Είναι ο θερινός κινηματογράφος «Θησείο», ο οποίος λειτούργησε για πρώτη φορά το μακρινό 1935.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το «Θησείο» υπήρξε για την εποχή του πολύ πρωτοπόρος κινηματογράφος, μιας και διέθετε κτιστή μόνιμη οθόνη. Ενώ κάτω από αυτήν υπήρχε ένα ασυνήθιστο και εντυπωσιακό ενυδρείο με χρυσόψαρα.
Όμως ο κινηματογράφος είχε ακόμα ένα αλλόκοτο και αξιοπερίεργο χαρακτηριστικό, που τον καθιστούσε μοναδικό. Κάτω ακριβώς από τον θάλαμο προβολής, υπήρχε ένα εκκολαπτήριο πουλερικών, που προξενούσε βεβαίως απορία και χιούμορ.

Το 2012 είχε ανακηρυχθεί από την ταξιδιωτική ιστοσελίδα του CNN, ως ένα από τα καλύτερα θερινά σινεμά του κόσμου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η σημερινή ιδιαιτερότητα του κινηματογράφου αυτού, πέρα από τις ποιοτικές ταινίες που συνεχίζει να προβάλλει, βρίσκεται στη σπιτική βυσσινάδα και το γλυκό βύσσινο που σερβίρονται στο κυλικείο του και αποτελούν τη σπεσιαλιτέ του, καθώς και στο λικέρ του, με κονιάκ Μεταξά 5 αστέρων και μαύρη ζάχαρη.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σε περίπτωση ξαφνικής μπόρας, διαθέτει υπόστεγο χώρο, ενώ για τις κρύες ημέρες του Φθινοπώρου μοιράζονται εσάρπες και κουβέρτες στους πελάτες του.
Η νυκτερινή θέα στη φωτισμένη Ακρόπολη είναι μοναδική, όπως και η γλυκιά μυρωδιά των γιασεμιών του. Το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Τα θερινά τα σινεμά», περιγράφει με κάθε δυνατή λεπτομέρεια και ρομαντισμό, τη νοσταλγία και τη μαγεία αυτών των κινηματογράφων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζοντας στην Αποστόλου Παύλου, λίγο πιο πάνω στα δεξιά μας πάλι, βρίσκονται οι σπηλιές της πηγής της Πνύκας, από τις πιο φημισμένες πηγές της αρχαιότητας και ο λαξευμένος στους βράχους βωμός του Αρκαδικού θεού Πανός.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Έχουμε ήδη φθάσει στο τέρμα της ανηφορικής οδού Αποστόλου Παύλου, στη συμβολή της με τις οδούς Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Ροβέρτου Γκάλι.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτή η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων δημιούργησε ένα τεράστιο πεζόδρομο, από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, που μαζί με τους καλαίσθητους κοινόχρηστους χώρους και το πράσινο που τον περιβάλλει, αποτελούν ένα θαυμάσιο πόλο αναψυχής, χαλάρωσης και περιπάτου, στη καρδιά της πόλης.

Τον Ιούλιο του 2001 ολοκληρώθηκε η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ενάμιση χρόνο μετά, τέλος του 2002, παραδόθηκε πεζοδρομημένη στο κοινό και η Αποστόλου Παύλου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η Αποστόλου Παύλου στα τέλη 19ου αιώνα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου κατασκευάστηκε εξ αρχής για να εξυπηρετήσει την επίσκεψη στους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας.

Στην αρχική της μορφή, αρχές 20^ου αιώνα, ήταν χωματόδρομος από τον οποίο περνούσε το 1910, μια από τις πρώτες ηλεκτροκίνητες** γραμμές του τραμ, η «γραμμή 16», που εκτελούσε αρχικά τη διαδρομή «Ιπποκράτους-Ακρόπολη» και στις δεκαετίες που ακολούθησαν επεκτάθηκε μέσω της Αποστόλου Παύλου στο Θησείο και μέσω της λεωφ. Αλεξάνδρας στη βίλα Θών στους Αμπελόκηπους, παίρνοντας την ονομασία «Θησείο - Ακρόπολη - Θών».

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο σημείο αυτό η θέα προς την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα καθηλώνουν το βλέμμα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

**Υ.Γ. : Θυμίζω πως τα πρώτα τραμ της Αθήνας από το 1882 μέχρι το 1908 ήταν ιππήλατα :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζεται …….

από Γιωργάκος Τετ 17 Δεκ 2014 - 16:13

Την περασμένη Κυριακή πήγαμε στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα Μερκούρη» .
Εκτός απο τις εκθέσεις που φιλοξενεί κατά καιρούς , έχει μόνιμη έκθεση με αναπαραστάσεις καταστημάτων απο την παλιά Αθήνα.
Στο ισόγειο έχει θέατρο σκιών

Αξίζει τον κόπο να πάτε.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Γιώργο "georgedim" than1

από caminador Τετ 17 Δεκ 2014 - 20:08

Ορισμένες φωτογραφίες σε προσκαλούν να πας στα σημεία λήψης.Τόσο υλικό τόσος κόπος, μάθαμε πολλά κι`έχουμε και συνέχεια...σ`ευχαριστούμε πολύ Γιώργο.

από Patrinos Τετ 17 Δεκ 2014 - 21:28

Γιώργο σ'ευχαριστούμε για τον πραγματικά ξεχωριστό περίπατο που μας οδηγείς στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.

από **Georgedim** Δευ 22 Δεκ 2014 - 0:17

Θ’ Μέρος :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Από το σημείο αυτό ακολουθώντας την οδό Θεωρίας (ο ελαφρά ανηφορικός πεζόδρομος στα αριστερά μας), σε λίγο φθάνουμε στον λόφο του Αρείου Πάγου. Πάνω στο βραχώδη αυτό λόφο, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε η πρώτη παγκοσμίως δίκη για φόνο, κατά την οποία οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου δίκασαν τον θεό Άρη, για το φόνο του γιου του Ποσειδώνα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Από τη δίκη αυτή προέκυψε και η ονομασία του λόφου (Πάγος = βράχος, από το ρήμα πήγνυμι = στερεώνω, στερεοποιώ, παγώνω και Άρειος από το όνομα του θεού Άρη, που στην πρωταρχική σημασία του, στην αρχαιότατη ελληνική Άρης = φόνος. Κατά μία άλλη εκδοχή το Άρειος προέρχεται από τις Αρές ή Ερινύες, τις υποχθόνιες θεότητες τις εκδίκησης και των τύψεων).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εδώ συνεδρίαζε το ανώτατο δικαστήριο της αρχαιότητας και ονομαζόταν «η εξ Αρείου Πάγου Βουλή».
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο «Άρειος Πάγος» υπήρχε ως δικαστήριο από την εποχή του Α΄Μεσσηνιακού Πολέμου (μέσα 7ου αιώνα π.Χ.), γιατί εκεί ήθελαν να προσφύγουν οι Μεσσήνιοι για την επίλυση των διαφορών τους.
Μέχρι τον 4^ο αιώνα π.Χ., η Βουλή του Αρείου Πάγου πέραν της εκδίκασης σημαντικών υποθέσεων ήταν αρμόδια και για την εφαρμογή των νόμων και είχε την επίβλεψη της χρηματικής διαχείρισης της πόλεως.

Εξ αιτίας αυτής της ιστορικής παράδοσης, στις 16 Οκτωβρίου 1834 δημοσιεύθηκε το βασιλικό διάταγμα, με το οποίο ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους, που έκτοτε ονομάζεται «Άρειος Πάγος», προς ανάμνηση του ομώνυμου αρχαίου δικαστηρίου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πάνω στο λόφο του Αρείου Πάγου, λέγεται πως υπήρχαν δυο χαρακτηριστικοί λίθοι. Ο λίθος της «Ύβρεως», δηλαδή η έπαλξη του κατηγορουμένου και ο λίθος της «Αναίδειας», ή έπαλξη του κατήγορου. Ακόμη και σήμερα στην κορυφή της λαξευτής σκάλας, φαίνεται πολύ καλά το τετράγωνο λάξευμα, ενός από τους πύργους του τείχους του Χασεκή, που από το 1778 -1834 περιέβαλλε την Αθήνα. Κάτω και γύρω από τον λόφο αυτό υπήρχαν, τα χαμένα σήμερα, περίφημα σπίτια των νεοπλατωνικών φιλοσόφων (τέλη 4ου-αρχές 5ου αι. π.Χ.).

Απεικόνιση από ένα παλαιό γραμματόσημο :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ο λόφος αυτός περά από τη ιστορική σημασία του, διατηρεί ακόμη μια πρωτοτυπία. Είναι ο χώρος από τον οποίο πιστεύεται πως ξεκίνησε η μετάβαση από τον Αρχαίο Πολυθεϊσμό στον Χριστιανισμό. Από το βήμα του λόφου αυτού το 51 μ.Χ., μίλησε ο Απόστολος Παύλος, «περί του αγνώστου Θεού», διακηρύσσοντας για πρώτη στους Αθηναίους τον Χριστιανισμό.
Το κείμενο της ομιλίας του αυτής βρίσκεται σήμερα ανηρτημένο σε μια μπρούντζινη πλάκα δίπλα στις λαξευτές σκάλες που οδηγούν στον λόφο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για όσους αποφασίσουν να ανέβουν στη κορυφή του λόφου, υπάρχει στα αριστερά όπως κοιτάμε το βράχο, μεταλλική σκάλα, πέραν της κεντρικής λαξευτής στο βράχο. Χρειάζεται αρκετή προσοχή και κατάλληλα παπούτσια γιατί οι πέτρες του βράχου είναι ιδιαίτερα γλιστερές και υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού. Η καταπληκτική θέα πάντως αποζημιώνει το όποιο ρίσκο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Από τους πρώτους που πίστεψαν στους λόγους του, ήταν ο Διονύσιος, επιφανές στέλεχος της αρχαίας «Βουλής του Αρείου Πάγου» και η γυναίκα του Δάμαρις. Ο Διονύσιος στη συνέχεια έγινε ο πρώτος επίσκοπος των Αθηνών και μετά θάνατον ανακηρύχθηκε σε Άγιο και πολιούχο της πόλεως των Αθηνών, με το προσωνύμιο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, λόγω αυτής της συμμετοχή του στο συμβούλιο του Αρείου Πάγου.

Η θέα προς την Αρχαία Αγορά :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στην περιοχή του Αρείου Πάγου υπήρχε, σύμφωνα με την παράδοση, το 16ο αιώνα, η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, που από εκείνα τα χρόνια αποτελούσε το μητροπολιτικό ναό των Αθηνών και δίπλα του βρίσκονταν η επισκοπική κατοικία. Καταστράφηκαν με το μεγάλο σεισμό στις αρχές του 17ου αιώνα.

Η θέα προς το Λυκαβηττό :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εκεί δίπλα βρίσκονταν και μια από τις βρύσες των Αθηνών, που ονομάζονταν η «βρύση της Επισκοπής», και αντλούσε νερό από την παρακείμενη «Κλεψύδρα», που θα γνωρίσουμε λίγο παρακάτω.

Ακριβώς απέναντι από το λόφο είναι η κύρια είσοδος του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης των Αθηνών. Ονομάζεται πύλη Beule (Μπουλέ), βρίσκεται στη δυτική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης και των Προπυλαίων και πήρε το όνομα αυτό, προς τιμήν του Γάλλου αρχαιολόγου Beule, που πραγματοποίησε τις έρευνες στο χώρο το 1852.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο σημείο αυτό, με αφορμή την προηγηθείσα πρόταση του φίλου Κώστα (Patrinos), μερικές χρηστικές πληροφορίες για τους αρχαιολογικούς χώρους και την Ακρόπολη.

Αν αποφασίσετε να τους επισκεφθείτε, συμφέρει να προτιμήσετε το ενιαίο εισιτήριο που στοιχίζει 12 ευρώ (μειωμένο 6 ευρώ), ισχύει για 7 ημέρες και μπορείτε, με το ίδιο εισιτήριο, να επισκεφθείτε την Ακρόπολη, την Αρχαία Αγορά, τον Κεραμικό, τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, τον «Περίπατο» της Ακρόπολης, το ναό του Ολυμπίου Διός και τέλος τη Ρωμαϊκή Αγορά Αθηνών.

Στον παρακάτω σύνδεσμο, πληροφορίες για τις επιμέρους τιμές εισιτηρίων :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Όλοι οι χώροι λειτουργούν καθημερινά από τις 8.00πμ μέχρι της 4.00μμ, εκτός από τις εξής ημέρες :
Πρωτοχρονιά, 25 Μαρτίου, Κυριακή του Πάσχα, Πρωτομαγιά, Χριστούγεννα και 26 Δεκεμβρίου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Υπάρχουν βέβαια και ημέρες «Ελευθέρας Εισόδου», που είναι οι ακόλουθες :
α) 6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη
β) 5 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
γ) 18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων
δ) 18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων
ε) Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)
στ) 28 Οκτωβρίου
ζ) Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, από 1ης Νοεμβρίου έως 31ης Μαρτίου.

Περισσότερες πληροφορίες για την Ακρόπολη εδώ :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και φωτογραφίες :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σε όσους πάλι αρέσουν τα μυστήρια, τα ανεξήγητα, τα απίθανα και οι δοξασίες, στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Είναι γνωστό ότι πάνω από τον Παρθενώνα, στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν πετάνε πουλιά, για το λόγο αυτό ονομάζεται και «Άορνος Βράχος» (από το στερητικό «α» και το «όρνεα» = πουλιά). Η μυστηριακή υπερβατική προσέγγιση το αποδίδει στο ισχυρό γεωμαγνητικό πεδίο που υπάρχει εκεί και τα αποτρέπει. Υπάρχει βεβαίως και η απτή μετεωρολογική - γεωλογική εξήγηση, αλλά θεωρώ δεν είναι του παρόντος.

Κάτι επίσης που προκαλεί το ενδιαφέρον είναι πως το κέντρο του Παρθενώνα, απέχει ίσες αποστάσεις από το Θησείο, την Πνύκα, το Μνημείο του Φιλοπάππου, και το κέντρο του ναού του Ολυμπίου Διός, τα οποία «σχηματικά» βρίσκονται στις κορυφές ενός κανονικού οκταγώνου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτή η παρατήρηση ενισχύει την άποψη ότι είναι κτισμένος σε κομβικό σημείο μεγάλων γήινων ενεργειακών ρευμάτων, με αποτέλεσμα να λειτουργεί σαν σημείο εκπομπής ενέργειας στο χώρο. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η κατασκευή έχει και ενδιαφέρουσες ηλεκτρικές ιδιότητες σαν τεράστιος πυκνωτής, αλλά και σαν κεραία.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Για τους ρομαντικούς πάλι και όχι μόνον, η καλύτερη ώρα για βόλτα στην περιοχή, είναι λίγο πριν τη δύση του ηλίου, ώστε να απολαύσουμε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της πόλης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης (προς την Πλάκα), μετά τα έργα της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, διαμορφώθηκε ο αρχαίος «Περίπατος», δηλαδή ένας διάδρομος που έζωνε την Ακρόπολη στην αρχαιότητα.
Από επιγραφή του 4ου αιώνα π.Χ. που βρέθηκε λαξευμένη στο βράχο, καταδεικνύεται το συνολικό μήκος του που ήταν πέντε στάδια και 18 πόδια, δηλαδή κάπου 980 μέτρα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ακολουθώντας τον βρισκόμαστε, σε πολύ σημαντικά αλλά άγνωστα εν πολλοίς σήμερα μνημεία, δημοφιλή όμως στην αρχαιότητα ιερά, που στεγάζονταν σε σπηλαιώδη ανοίγματα του ιερού βράχου, αλλά και στην «Κλεψύδρα».

Δεν γνωρίζω πόσοι και αν έχετε επισκεφθεί αυτόν τον αρχαίο «Περίπατο», γι’ αυτό ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Πρόκειται για κατοικίες χρονολογούμενες από τη προϊστορική εποχή, που με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκαν σε χώρους λατρείας, αφιερωμένους είτε στους 12 θεούς, είτε σε μικρότερες θεότητες που πλαισίωναν την επίσημη λατρεία της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης, η οποία λατρεύονταν στη κορυφή του βράχου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο ξεκίνημα του «Περιπάτου», από τη βόρεια πλευρά, συναντάμε την πηγή «Κλεψύδρα» (= κλέπτω + ύδωρ), που ονομάστηκε έτσι (= κλέφτης νερού) γιατί άλλοτε είχε πολύ νερό και άλλοτε καθόλου, εξαιτίας των συχνών κατολισθήσεων που άλλαζαν τον ρου της υπόγειας φλέβας νερού. Η αρχαιότερη ονομασία της ήταν «Εμπεδώ», από το όνομα της νύμφης που λατρευόταν στον χώρο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η πηγή ήταν σε χρήση μέχρι τη περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Αθήνα (Δουκάτο των Αθηνών, 1205-1456).
Στο σημείο αυτό τα χρόνια της επαναστάσεως του 1821, ήταν ο προμαχώνας του Οδυσσέα Ανδρούτσου και από το πηγάδι που υπήρχε εκεί, αντλούσαν πόσιμο νερό οι Έλληνες αγωνιστές.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Από την «Κλεψύδρα», μπορούμε είτε να συνεχίσουμε ευθεία τον αρχαίο «Περίπατο», είτε να κατευθυνθούμε λοξώς αριστερά στο κατηφορικό μονοπάτι που ξεκινά από εκεί, επιστρέφοντας στην οδό Θεωρίας, να φθάσουμε στη σημερινή οδό Πανός και να κατηφορίσουμε προς το μικροσκοπικό «Κιουτσούκ τζαμί» (κιουτσούκ = μικρός) και την περιοχή των Αέρηδων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αν συνεχίσουμε περιμετρικά του βράχου, θα συναντήσουμε άλλα 4 σπήλαια, τα οποία από Δυτικά προς Ανατολικά (στην κατεύθυνση που περπατάμε δηλαδή) είναι :

1) «το ιερό του Απόλλωνα Υπακραίου» (υπ-ακραίος = κάτω από τον βράχο) :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Αν είστε τυχεροί, μπορεί να πετύχετε και "Δωδεκαθεϊστές" να προσεύχονται Very Happy

.

2) το γειτονικό «ιερό του Διός» ( αυτά τα δύο βρίσκονται ακριβώς πάνω από την «Κλεψύδρα») :
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

3) «το ιερό του Πανός και των Νυμφών» η λατρεία του οποίου διαδόθηκε στην Αττική μετά τη νίκη των Ελλήνων στο Μαραθώνα, επειδή πίστευαν ότι ο Πάν με τις άγριες φωνές του προκάλεσε πανικό στους Πέρσες :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

4) και τελευταίο το «ιερό της Αφροδίτης και του γιου της Έρωτα», όπου παλαιότερα υπήρχε μονοπάτι που οδηγούσε στα δυτικά του Ερέχθειου, στο «Πανδρόσειον άντρον» (από το σημείο αυτό ανέβηκαν στην Ακρόπολη ο Μανώλης Γλέζος με τον Λάκη Σαντά, το βράδυ της 30^ης Μαΐου 1941 (ημέρα που η Κρήτη έπεσε στα χέρια των Γερμανών) και κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία) :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το σπήλαιο του Πανός (του τραγοπόδαρου θεού που προστάτευε τη φύση και συμβόλιζε την ασυγκράτητη σεξουαλική ορμή), με την επικράτηση του Χριστιανισμού μετατράπηκε, όπως όλα σχεδόν τα αρχαία ιερά, σε εκκλησία και αφιερώθηκε στον Άγιο Αθανάσιο.

Με τον καιρό, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εγκαταλείφθηκε. Χρόνια αργότερα, τα παιδιά της γειτονιάς που έπαιζαν εκεί γύρω, στα τέλη του 19^ου αιώνα, ανακάλυψαν μια ξεθωριασμένη τοιχογραφία από την εποχή που το σπήλαιο λειτουργούσε ως εκκλησία, αλλά κανείς δεν μπορούσε να αναγνωρίσει σε ποιον Άγιο ανήκε αυτή η μορφή. Έτσι, αποφασίστηκε να βαφτιστεί «Άγιος Αλανιάρης», καθώς τον είχαν ανακαλύψει τα αλάνια της περιοχής.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και αφού επίσημη γιορτή δεν υπήρχε για αυτό τον ιδιότυπο Άγιο, οι κάτοικοι είχαν επιλέξει να γιορτάζουν τη μνήμη του το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, μετά την πομπή του Επιταφίου, όπου έφταναν στον χώρο με αναμμένες λαμπάδες και έστηναν γιορτή με κρασί και φαγητό. Η περίεργη αυτή τελετή διατηρήθηκε έως τα μέσα της δεκαετίας του 1930, οπότε και ο χώρος αποκλείστηκε με περίφραξη.

Λίγο μετά το ξεκίνημα αυτού του λιθόστρωτου περιφερειακού πεζόδρομου, συναντούμε στα αριστερά μας το χαμηλό «τείχος της Υπαπαντής», ένα από τα πιο σημαντικά οχυρωματικά έργα γύρω από το βράχο, που κτίστηκε το 18^ο αιώνα (υπάρχει σήμανση).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε ανατολικά τον «Περίπατο», φτάνουμε σε ένα τεράστιο σπηλαιώδες άνοιγμα στα δεξιά μας, ακριβώς κάτω από το σημείο που κυματίζει περήφανα η Ελληνική σημαία.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πρόκειται για το «ιερό της Αγλαύρου», προς τιμήν της ομώνυμης θαρραλέας βασιλοπούλας, κόρης του βασιλιά των Αθηνών Κέκροπα, που θυσιάστηκε για να σώσει την πατρίδα της, αφού σύμφωνα με το θρύλο, ένας χρησμός των θεών όριζε ότι η πόλη θα σωζόταν μόνο αν θυσιαζόταν με τη θέληση της η βασιλοπούλα Άγραυλος. Και αυτή, χωρίς να διστάσει, ανέβηκε στην Ακρόπολη και πήδησε στο κενό από τη βορειοανατολική και πιο απότομη πλευρά του ιερού βράχου.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Λόγω του γεγονότος αυτού, καθιερώθηκε έκτοτε στην Αρχαία Αθήνα μια ετήσια γιορτή «τα Αγλαύρεια», για να θυμίζει στους νέους την υποχρέωσή τους να υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Στο σημείο αυτό λοιπόν προσέρχονταν οι Αθηναίοι έφηβοι φορώντας την πολεμική τους εξάρτηση, μόλις συμπλήρωναν το 18^ο έτος της ηλικίας τους, και έδιναν όρκο πίστης και υπεράσπισης μέχρις εσχάτων της πόλης-κράτους τους, λέγοντας : «Ού καταισχυνώ όπλα τά ιερά, ούδ' εγκαταλείψω τόν παραστάτην, …..», μιμούμενοι το παράδειγμα της κόρης του Κέκροπα.

Από εδώ ο «Περίπατος», συνεχίζει σαν χωμάτινο στενό μονοπάτι και μας οδηγεί στην νότια πλευρά του βράχου της Ακροπόλεως, πάνω από το Αρχαίο θέατρο του Διονύσου, τη στοά του Ευμένους και το ωδείο του Ηρώδου του Αττικού.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Εμείς όμως θα επιστρέψουμε πίσω στην αρχή (…ή τέλος Very Happy

) της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να συνεχίσουμε την περιήγηση μας κατευθυνόμενοι προς το νέο μουσείο της Ακρόπολης.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Συνεχίζεται ……

Υ.Γ. : Λόγω του προγραμματισμένου Χριστουγεννιάτικου ταξιδιού μας στις "Νύμφες των Νερών", στη Δυτική Μακεδονία, ο "περίπατος" μας θα συνεχιστεί με το νέο έτος.

από jimasimak Δευ 22 Δεκ 2014 - 9:03

Γιωργο ευχαριστουμε.Να τα περασετε καλα στο ταξιδι σας.

από Γιωργάκος Δευ 22 Δεκ 2014 - 15:55

Γιώργο περιμένουμε τη συνέχεια το νέο έτος .
Και θα περιμένουμε με χαρά γιατί ξέρουμε ότι θα έχουμε και τη περιγραφή απο "τις νύμφες των νερών".

Καλά να περάσετε !

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr