Εμμανουήλ Ροϊδης (1836-1904)

Είναι ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα.

Διαβάστε πως περιγράφει την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα μας, εν έτει 1875, στο σατυρικό περιοδικό-εφημερίδα της εποχής "Ασμοδαίος" :

"Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των."

Σας θυμίζει κάτι ?

Υ.Γ. : Σύμφωνα με το θρύλο ο Ασμοδαίος ήταν ένας από τους τέσσερις πρίγκηπες της Κόλασης (Ασμέντ ή Ασμεντέους στην Εβραϊκή)

..... άρα δεν έχουμε ελπίδες να βγούμε από αυτή τη διαχρονική δίνη......
παρ`όλαυτά ας ελπίσουμε σ`έναν λίγο καλλίτερο νέο χρόνο.

Μάξιμε όλα τα αποφθέγματα του, στο σύνδεσμο που παραπέμπεις, πόσο επίκαιρα και σύγχρονα είναι !!!

Ο Εμμ. Ροϊδης υπήρξε ένας από τους πιο αιρετικούς, καυστικούς και οξυδερκείς Έλληνες λογοτέχνες του 19ου αιώνα και αυτό που τον χαρακτήριζε, πέρα από την σατιρική προσέγγιση της εποχής του, ήταν και το ότι αν και θερμός υπέρμαχος της Δημοτικής γλώσσας, όλα τα έργα του ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα.

Ήταν από τους πρώτους που είχαν προτείνει τη σταδιακή "απλοποίηση" της καθαρεύουσας και τον "εμπλουτισμό" της δημοτικής ώστε τελικά να "συναντηθούν" σε μια γλώσσα.

Όταν είχε αφορισθεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας, για το βιβλίο του "Πάπισσα Ιωάννα", είχε απαντήσει στους επικριτές του με το αμίμητο :

".....ο κύριος εισαγγελεύς ουδ' απάντησιν έδωκεν, και οι δικασταί απεκρίθησαν γελώντες ότι αφού το βιβλίον είναι αφορισμένον, δεν δύνανται να το αναγνώσουσιν δια να το δικάσωσιν....."