Σχόλια για το "Ταξίδι στο μακρινό και μαγευτικό Σαν Ντιέγκο"

Μα απλά δεν υπάρχουν συγκρίσεις... τι να λέμε τώρα...

Παρεμπιπτόντως παρακολούθησα σε ένα ντοκιμαντέρ το πρωί μια ταινία με το όνομα "Κούλα" ( η Ελλάδα και το σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη).
Σίγουρα κάτι έχει αλλάξει και στην Ελλάδα μας από τότε- επιφανειακά- αλλά με τι ρυθμούς...

Γιώργο, πολύ καλή αυτή η παρουσίαση.
Είναι σίγουρα διαφορετική, αλλά και αρκετά ενδιαφέρουσα.
Μια αναφορά στον Αμερικάνικο τρόπο ζωής,
από κάποιον που έζησε από κοντά και γνώρισε καλά αυτόν τον τρόπο ...
... με τις αντιθέσεις του και τις υπερβολές του ...

Αυτή σου την αναφορά ... " ... Αδιαφορούν παντελώς από ποιο μέρος του κόσμου είσαι ή προέρχεσαι,
αν αντιληφθούν ότι οι ικανότητες σου εξυπηρετούν τους στόχους τους και κάνουν το πάν
για να σε …..αξιοποιήσουν, ……με το αζημίωτο φυσικά ... " ... δεν την ακούω για πρώτη φορά ...
Την ίδια άποψη έχουν σχηματίσει και άλλοι (... συγγενικά μου πρόσωπα, Αμερικανοί πλέον ...).

Η ... "Hammerάμαξα" (!) πάντως ... όλα τα λεφτά ...! (όχι ότι πηγαίνει πίσω το λευκό, λίγο πιό κάτω ... )!

Γιωργο,οι περιγραφες σου ειναι......απολαυση ! ! !
Μας....ταξιδευεις....αλλου ! ! !
Ηδη, νιωθω λιγο.....αμερικανος ! !

Εκτός από τις υπέροχες φωτογραφίες, αρχίζουμε να έχουμε μα εικόνα που την υποψιαζόμασταν ως ένα βαθμό, για τα καλά και τα κακά του συστήματος. Πάνω που ήθελα να ρωτήσω αν κυβερνήτης είναι ακόμη ο Σβατζενέγκερ ίσως και να κάνω λάθος,και συζητούσαν για πιθανή χρεοκοπία της Καλιφόρνιας,αναφέρθηκες και σ`αυτό,το δημοσιονομικό.Το κακό μ`εμάς είναι ότι δεν μπορούμε ή δεν θέλουν οι κυβερνήτες μας να αντιγράψουμε έστω,ότι καλό σωστό και εφαρμόσιμο στη πατρίδα μας. Περιμένοντας για τη συνέχεια,και το τέλος αυτής της τόσο ενδιαφέρουσας ανάρτησής σου,ζητώ συγνώμη που ξέφυγα λίγο.

Γιώργη μου, (georgedim),
είσαι καταιγιστικός και δεν μπορούμε να σε προκάνομε ! !

Το topic, (χωρίς την παραμικρή διάθεση κολακείας ), εξελίσσεται σε αληθινή "πραγματεία", και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί απ' όλους εμάς. Εθεσες πολλά θέματα στις δύο τελευταίες συνέχειες, οι οποίες πραγματικά αξίζουν σχολιασμού και περαιτέρω συζήτησης.

Σε ότι με αφορά λοιπόν θα προσπαθήσω να ανασυνταχθώ, ( ), γιά να ανταποκριθώ στην καταιγιστική και άκρως ενδιαφέρουσα γραφή σου και να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου στην εβδομάδα που μας έρχεται . . . Γιατί πραγματικά όσα έγραψες μας δίνουν μιά συμπυκνωμένη παρουσίαση και αποτυπώνουν τον αμερικάνικο τρόπο ζωής, όπως επίσης και τον τρόπο λειτουργίας του.

Προς το παρόν σ΄ευχαριστούμε γιά την πληρέστατη παρουσίασή σου και, (σε ότι με αφορά), θα μου επιτρέψεις να επανέλθω . . . .

Γιώργος έγραψε:Το topic, (χωρίς την παραμικρή διάθεση κολακείας ), εξελίσσεται σε αληθινή "πραγματεία", και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί απ' όλους εμάς.

caminador έγραψε:

.......... Πάνω που ήθελα να ρωτήσω αν κυβερνήτης είναι ακόμη ο Σβατζενέγκερ ίσως και να κάνω λάθος,και συζητούσαν για πιθανή χρεοκοπία της Καλιφόρνιας,αναφέρθηκες και σ`αυτό,το δημοσιονομικό.........

Κώστα, δεν γνωρίζω ποιος είναι ο σημερινός κυβερνήτης της Καλιφόρνια.
Σίγουρα δεν είναι ο Α. Σβαρτζενέγκερ**, γιατί ξέρω ότι στις πολιτειακές εκλογές του Νοεμβρίου 2010 είχε χάσει. Οπότε από το Γενάρη του 2011 είναι άλλος ο κυβερνήτης.

Όσον αφορά τα της χρεοκοπίας της Καλιφόρνια, πιστεύω στη τελευταία συνέχεια θα σου απαντηθούν οι όποιες απορίες σου.


Υ.Γ. ** : Το αξιοσημείωτο με τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ βρίσκεται στο ότι είναι ο πρώτος και μοναδικός κυβερνήτης στην ιστορία της Καλιφόρνια (ίσως και σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ) που εξελέγη επειδή ο προκάτοχος του απομακρύνθηκε από το αξίωμα του στο πρώτο χρόνο της θητείας του με "εκλογική ανάκληση" που του έγινε από το εκλογικό σώμα, λόγω κακοδιοίκησης.

Άλλη μια καινοτομία των Αμερικανών, που στο πολιτειακό εκλογικό τους σύστημα προβλέπεται η δυνατότητα απομάκρυνσης ενός Κυβερνήτη είτε :
με "μομφή και απομάκρυνση από την Νομοθετική εξουσία" (Removal by the Legislature = πολιτειακή Γερουσία) με πλειοψηφία των 2/3,
είτε με "εκλογική ανάκληση" (Recall by the voters) και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται συγκέντρωση υπογραφών των ψηφοφόρων, ίσων με το 10-12% του συνόλου της τελευταίας ψηφοφορίας.

Έτσι για να παίρνουμε .......μαθήματα Δημοκρατίας και .........ελέγχου της εξουσίας.

Πολύ ενδιαφέρον. Αχ,αχ.

Εμείς ένα μεγάλο ευχαριστώ , απολαύσαμε ταξίδι και παράλληλα μάθαμε πολλά που δεν ξέραμε.

georgedim έγραψε.
Ευχαριστώ για την κατανόηση και την υπομονή σας !!!

Masterless απάντησε.
-Τουναντίον...............

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες Γιώργο, (georgedim), με τις τελευταίες συνέχειες του topic . . . Θα προσπαθήσω από την μεριά μου τελείως ερασιτεχνικά να κάνω κάποιες σκέψεις.

Δεν ανήκω στα άτομα εκείνα τα οποία δαιμονοποιούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, το καπιταλιστικό τους σύστημα, τον τρόπο ζωής του μέσου Αμερικανού και, (για να γίνω πιο τολμηρός), δεν συμμερίζομαι τις όποιες μαρξιστικές αναλύσεις και απόψεις επί παντός επιστητού και εν προκειμένω επί του Αμερικάνικου τρόπου ζωής.

Δεν μπορώ να τα συμμερίζομαι όλα αυτά όταν διαβάζω και βλέπω γόνους, (υιούς και θυγατέρες), κυβερνητικών μεγαλοστελεχών της σημερινής, (κομμουνιστικής), Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας να φοιτούν σε Αμερικάνικα πανεπιστήμια και να μορφώνονται στην κατ’ εξοχή καπιταλιστική χώρα του κόσμου.

Παράλληλα όμως, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι όλα είναι "ρόδινα" και ότι όλα "πάνε πρίμα" στην χώρα αυτή. Αναμφισβήτητα οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει πολλά δικαιώματα, ειδικά με την ασκούμενη εξωτερική τους πολιτική. Όπως επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψομε τις στρατιές των ανέργων και τα συσσίτια των απόρων. Και σίγουρα η κοινωνία τους δεν αντικατροπτίζεται στην χλιδάτη διαβίωση κάποιων πολυεκατομμυριούχων οι οποίοι από μόνοι τους ενσαρκώνουν το περιβόητο "Αμερικάνικο Ονειρο".

Η κοινωνία τους αποτελεί μια κοινωνία με κοινωνικές ανισότητες και σαφέστατα δημιουργεί αδικίες, δεν θα πρέπει όμως παράλληλα να παραβλέπομε το γεγονός ότι η αξιοκρατία, (η οποία οδηγεί στην επιτυχία), σίγουρα επιβραβεύεται, πολλές φορές ίσως και με την πλέον ψυχρή και κυνική μορφή της με την έννοια ότι λαμβάνεται υπ’ όψη μόνον η αξιοσύνη και παραμερίζονται άλλοι παράμετροι όπως τα κοινωνικά κριτήρια, τυχόν γνωριμίες, συγγένειες κλπ. . . .

Μου έλεγε κάποιος πελάτης μου, (μεγαλύτερος από μένα και τώρα μακαρίτης), ο οποίος έκανε πολλά χρόνια στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση ότι " . . . στις καπιταλιστικές χώρες υπάρχει αδικία ενώ στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχε θεσμοθετημένη αδικία . . . ". Και για να μην παρεξηγηθώ παραθέτω απλώς την φράση του, γιατί δεν έζησα ούτε στην Αμερική ούτε σε κάποια χώρα του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού για να έχω ίδια αντίληψη.




Δυστυχώς δεν μπορώ να σχολιάσω όλο το κείμενό σου, οπότε θα σταθώ σε κάποια αποσπάσματά σου :



. . . Αδιαφορούν παντελώς από ποιό μέρος του κόσμου είσαι ή προέρχεσαι, αν αντιληφθούν ότι οι ικανότητες σου εξυπηρετούν τους στόχους τους και κάνουν το πάν για να σε αξιοποιήσουν . . .

Ετσι είναι . . . και γι’ αυτόν τον λόγο έχουν συγκεντρώσει την αφρόκρεμα των επιστημόνων όλου του κόσμου . . .



Ενα επίσης αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της λαϊκής τους κουλτούρας, είναι και ο φόβος της υπερμεγέθους επικείμενης εξωτερικής απειλής ή της μεγάλης φυσικής καταστροφής. Είναι κάτι που έχει έντονα αναζωπυρωθεί τα τελευταία χρόνια μετά την φονική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους καθώς και τις καταστροφές από τον τυφώνα «Κατρίνα» στη Ν. Ορλεάνη. Όταν ζεις και συζητάς μαζί τους είναι κάτι που το …..«προσλαμβάνεις» αρκετά έντονα και δεν είναι τυχαία και η έκφραση που χρησιμοποιούν συχνά : «God Bless America». Τα τόσα χαρακτηριστικά παραδείγματα που υπάρχουν στον κινηματογράφο τους, επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που ποικίλλουν από ψυχροπολεμικές αναπαραστάσεις των κομμουνιστικών συνωμοσιών ενάντια στη δημοκρατική τους πολιτεία, τις φανταστικές επιθέσεις προηγμένων και εχθρικών όντων από διαφορετικούς πλανήτες και τα απειλητικά και συντριπτικά φυσικά φαινόμενα. Ο φόβος και η φαντασία της καταστροφής και τελικά η επικράτηση της Αμερικής αποτελεί σημαντικό στοιχείο των διαφόρων μορφών αυτοπροσδιορισμού της αμερικανικότητας.

Συμφωνώ . . . Από συζητήσεις που έκανα με άτομα που έζησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες απεκόμισα την εντύπωση ότι ο μέσος Αμερικανός όντως διακατέχεται από το συγκεκριμένο "σύνδρομο" . . . Όπως επίσης απεκόμισα την εντύπωση ότι ο μέσος Αμερικανός δεν μπαίνει στον κόπο "να ψαχτεί" σε επίπεδο πολιτικό, κοινωνικό ή και οικονομικό, τουλάχιστον στον βαθμό που "ψάχνεται" ο μέσος Ευρωπαίος και που θεωρείται περισσότερο "ψαγμένος". Ο μέσος Αμερικάνος είναι κατά κανόνα "αγεωγράφητος" και "ανιστόρητος". Παράλληλα έχω την εντύπωση ότι η κοινή γνώμη στις Η.Π.Α. χειραγωγείται πιο εύκολα από τα ΜΜΕ και από τα διάφορα lobbies απ’ ότι στην Ευρώπη . . .



Κατά κανόνα τα Κολλέγια συνεργάζονται άμεσα με τα πανεπιστήμια της πολιτείας ή και με την τοπική αγορά, ώστε να προετοιμάζουν τους φοιτητές είτε για περαιτέρω ακαδημαϊκές σπουδές, είτε για άμεση εύρεση εργασίας.

Δυστυχώς όταν έγινε απόπειρα στην Ελλάδα να συνδεθούν τα πανεπιστήμια με την "αγορά", κάποια κόμματα καταπολέμησαν έντονα την συγκεκριμένη προσπάθεια με το αιτιολογικό ότι "έτσι εξυπηρετείται το σύστημα" ! ! . . . Το οποίο σύστημα βεβαίως, (λέω τώρα εγώ ), δεν θα έπρεπε να εξυπηρετείται άσχετα εάν βεβαίως, (καλώς ή κακώς), γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνομε μέσα σ’ ένα καθεστώς ελεύθερης οικονομίας . . . Τι να πεις ! ! . . .



Εντύπωση μου είχε κάνει η αξιοκρατία, η διαφάνεια, η ακαδημαϊκή δεοντολογία και η νομιμότητα που κυριαρχεί στα Πανεπιστήμια τους. Όταν υπάρχει μια "ελεύθερη" θέση επιλέγεται πράγματι ο καλύτερος υποψήφιος, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών και γνώσεων.

Τι να πούμε τώρα ! ! . . . Οι κολλητοί μου και κουμπάροι μου είναι απόφοιτοι του Harvard και του ΜΙΤ και έχω μια μικρή άποψη. Τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια, τελείως αντικειμενικά, πρωτοπορούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Σχετικά με την "αξιοσύνη" θα πω μόνον ότι ο όρος "εσωτερικός υποψήφιος" για μία πανεπιστημιακή θέση αποτελεί μιά καθαρά Ελληνική εφεύρεση και εκλαϊκευμένα σημαίνει ότι επειδή τυχαίνει να είσαι ήδη μέσα στο πανεπιστήμιο και κολλητός του καθηγητή-εκλέκτορά σου, καταλαμβάνεις την θέση που προκηρύσσεται στο πιτς φυτίλι, ανεξάρτητα εάν ο συνυποψήφιός σου διαθέτει περισσότερα προσόντα, αλλά είχε ο φουκαράς την ατυχία και την γκαντεμιά να μην προέρχεται από το τμήμα ή τον τομέα για τον οποίον προκηρύσσεται η θέση οπότε στην τελική αξιολόγηση είναι χαμένος από χέρι.



Επίσης η περιβόητη "ασυλία" αφορά αποκλειστικά και μόνο ΙΔΕΕΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ & ΕΡΕΥΝΑ (όπως και στα περισσότερα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, εκτός της χώρας μας), αλλά παρά ταύτα δεν είναι σπάνια περιστατικά χρήσης ένοπλης βίας εντός των Πανεπιστημίων από διαφόρους.

Τώρα ήρθε και έδεσε ! ! . . . Η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα στα Ελληνικά πανεπιστήμια, αποτελεί μιά μοναδική διεθνή πρωτοτυπία και πατέντα που, (ευτυχώς όμως), δεν εφαρμόζεται πουθενά. Και μη μου πείτε ότι η αφισσορύπανση, το χτίσιμο με τούβλα για το μάντρωμα πανεπιστημιακών δασκάλων επειδή έχουν διαφορετική άποψη, η πρόκληση ζημιών και το κάψιμο δημόσιων πανεπιστημιακών σχολών, αποτελούν εκφάνσεις και εκφράσεις της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, γιατί θα πηδήξω από τον 7ο όροφο του γραφείου μου που κάθομαι τώρα και γράφω.

Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για κάποια πράγματα δεν φταίνε οι ιδεολογίες, όποιες κι’ αν είναι αυτές . . . Σε κάποια πράγματα φταίμε εμείς οι ίδιοι, η παιδεία μας και η νοοτροπία μας . . . Γιατί ούτε στο καπιταλιστικό Harvard ούτε στο φημισμένο πανεπιστήμιο Lomonosov της Μόσχας, (ακόμα και επί εποχής Σοβιετικής Ενωσης), συνέβαιναν παρόμοια ευτράπελα σαν αυτά που συμβαίνουν στα Ελληνικά πανεπιστήμια . . . Και ξέρεται τι με προβληματίζει ιδιαίτερα ; . . . ότι υπάρχουν, (ακόμα και σήμερα), φωνές που εξακολουθούν να επιμένουν στην μη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με την μορφή του έχει σήμερα . . . Θλίψη και μόνον θλίψη ! ! . . .



Αυτά τα ολίγα Γιώργο μου ! ! . . . Σίγουρα η μεγάλη αυτή "πολυεθνική" χώρα που ένα κομμάτι της μας παρουσίασες τόσο γλαφυρά έχει τα καλά της, (χάρις στα οποία έφτασε και διατηρεί μέχρι σήμερα την ιδιότητα της υπερδύναμης), αλλά παράλληλα έχει και τα τρωτά της και τις αντιφάσεις της. Κι’ εμείς σαν Ελληνες πρώτα, Βαλκάνιοι μετά και Ευρωπαίοι στο τέλος, καλό είναι να παίρνομε τα καλά . . . Προπαντός με ανοιχτό μυαλό και πέρα και ανεξάρτητα από στενές ιδεοληψίες . . .

Σ' ευχαριστούμε ακόμα μιά φορά.

Αποτελούμε ειδική περίπτωση,ίσως όχι μοναδική,αλλά μάλλον δεν θέλουμε να χάσουμε τη τη "βολή" μας. Με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τον George για το κόπο και το χρόνο που ξόδεψε να μας παρουσιάσει αυτή την όμορφη πόλη, τη σφαιρική και σε βάθος ενημέρωση. Εντύπωση μου έκανε η εκδοχή της δολοφονίας του Κένεντι.Ήταν μια εικόνα για τι θα έπρεπε να κάνουν και τι να μην κάνουν οι ασχολούμενοι με το σπορ της διακυβέρνησης.

diamantino έγραψε:

Patrinos έγραψε:Γιώργο ένα μεγάλο ευχαριστώ

+1

Γιώργο ένα μεγάλο ευχαριστώ και από μένα

Με αφορμή τις σκέψεις-τοποθετήσεις του φίλου Γιώργου (Π.), επιτρέψτε μου μια δευτερολογία.

O Γιώργος έγραψε :
…….Δεν ανήκω στα άτομα εκείνα τα οποία δαιμονοποιούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, το καπιταλιστικό τους σύστημα, τον τρόπο ζωής του μέσου Αμερικανού και, (για να γίνω πιο τολμηρός), δεν συμμερίζομαι τις όποιες μαρξιστικές αναλύσεις και απόψεις επί παντός επιστητού και εν προκειμένω επί του Αμερικάνικου τρόπου ζωής.

Γιώργο, πολύ σωστά το τοποθετείς.
Να προσθέσω με τη σειρά μου, ότι οι όποιες ιδεολογίες (καπιταλιστικές, μαρξιστικές, σοσιαλιστικές, συντηρητικές, προοδευτικές κλπ, κλπ) είναι ευπρόσδεκτες και ωφέλιμες στη παραγωγική σκέψη, όταν λειτουργούν επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου στα πλαίσια μιας συντεταγμένης κοινωνίας και ενός ευνομούμενου κράτους.
Όταν όμως χρησιμοποιούνται σαν εφαλτήριο και προκάλυμμα προσωπικών ματαιόδοξων επιδιώξεων και χειραγώγησης της εξουσίας, τότε χάνουν την όποια χρησιμότητα τους και λειτουργούν …..σκοταδιστικά και αντιπαραγωγικά.

.....Δεν μπορώ να τα συμμερίζομαι όλα αυτά όταν διαβάζω και βλέπω γόνους, (υιούς και θυγατέρες), κυβερνητικών μεγαλοστελεχών της σημερινής, (κομμουνιστικής), Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας να φοιτούν σε Αμερικάνικα πανεπιστήμια και να μορφώνονται στην κατ’ εξοχή καπιταλιστική χώρα του κόσμου.....

Ένας από τους λόγους που ανέφερα το θέμα, ήταν και αυτός. Να τονίσω ότι σε θέματα επιστήμης, τεχνολογίας, γνώσεων, η μεγαλύτερη κομμουνιστική χώρα στο κόσμο (και όχι μόνο αυτή), χρησιμοποιεί το «Know How» των Δυτικών σαν μελλοντική της επένδυση και για αντιστροφή των ρόλων (ας μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες κινεζικές και λοιπές ασιατικές εταιρείες κολοσσοί έχουν τις επενδύσεις και καταθέσεις τους σε δολάρια).
Επομένως είναι τουλάχιστον ουτοπικό και …..φιλοσοφικής μόνο σημασίας, να πιστεύουμε ότι το όποιο ….εφαρμοσμένο πολιτικό σύστημα, σε Ανατολή και Δύση, δεν …..αλλοτριώνεται και ….. «βάζει νερό στο κρασί του», μπροστά στην …… πρόκληση, που ονομάζεται «ΚΕΡΔΟΣ».

….Παράλληλα όμως, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι όλα είναι "ρόδινα" και ότι όλα "πάνε πρίμα" στην χώρα αυτή…..

Γιώργο, αυτό που έχω να καταθέσω για τις ΗΠΑ, είναι πως το οτιδήποτε τους συμβαίνει και αφορά κοινωνικά, πολιτιστικά, στρατιωτικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, θέματα υγείας κλπ,
καταγράφεται, αξιολογείται, αναλύεται, διορθώνεται ή βελτιώνεται και επιστρέφει στην πράξη σαν …..κανόνας.
Η μεθοδικότητα τους και ο προγραμματισμός τους είναι από τα πολύ δυνατά σημεία τους.

…..Αναμφισβήτητα οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει πολλά δικαιώματα, ειδικά με την ασκούμενη εξωτερική τους πολιτική…..

Η εξωτερική τους πολιτική (είτε Ρεπουμπλικάνοι, είτε Δημοκρατικοί είναι στην εξουσία) είναι …..η μέθοδος που καταφέρνουν να …..προσπερνούν τις κρίσεις, με τον πιο ….ανώδυνο τρόπο. Τα lobbies της πολεμικής τους βιομηχανίας είναι από τα ισχυρότερα στη χώρα.

……Η κοινωνία τους αποτελεί μια κοινωνία με κοινωνικές ανισότητες και σαφέστατα δημιουργεί αδικίες…..,

Το δόγμα που πολύ έξυπνα είχαν εφαρμόσει …..προ κρίσης, ήταν :
« κάνε τον κάθε Αμερικανό να νοιώσει (…όχι να γίνει) πλούσιος».
Με βάση αυτό άμβλυναν τις όποιες ανισότητες και αδικίες. Δεν είναι τυχαίο ότι η ιδέα της «πίστωσης για αγορά καταναλωτικών αγαθών» θεσμοθετήθηκε και πρωτοεφαρμόστηκε την δεκαετία του 1920 στις ΗΠΑ.
Ο σοβαρότερος υπαρκτός κίνδυνος σήμερα στις ΗΠΑ, είναι αυτή ακριβώς η διατάραξη της κοινωνικής ισορροπίας.

……Όπως επίσης απεκόμισα την εντύπωση ότι ο μέσος Αμερικανός δεν μπαίνει στον κόπο "να ψαχτεί" σε επίπεδο πολιτικό, κοινωνικό ή και οικονομικό, τουλάχιστον στον βαθμό που "ψάχνεται" ο μέσος Ευρωπαίος και που θεωρείται περισσότερο "ψαγμένος". Ο μέσος Αμερικάνος είναι κατά κανόνα "αγεωγράφητος" και "ανιστόρητος"….

Ο λόγος γι’ αυτό πιστεύω είναι κυρίως η αντίληψη που έχουν για το Κράτος τους. Το σύνθημα : «Serve and Protect» που υπάρχει σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, η εμπιστοσύνη και ο έλεγχος που υπάρχει στους Κρατικούς λειτουργούς με αμφίδρομη αλληλεπίδραση και η παιδεία τους είναι τα στοιχεία που τους κάνουν λίγο πιο …..μαλθακούς.
Όσον αφορά το «αγεωγράφητοι» και «ανιστόρητοι», προσωπικά έχω άλλη εικόνα. Ίσως σε κάποιες πολιτείες των κεντρικών ΗΠΑ που οι συνθήκες, οι αντιλήψεις και ο τρόπος ζωής ακολουθούν κάποιους πιο …..ιδιαίτερους κανόνες να ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχω άποψη για τις συγκεκριμένες πολιτείες.

……Δυστυχώς όταν έγινε απόπειρα στην Ελλάδα να συνδεθούν τα πανεπιστήμια με την "αγορά", κάποια κόμματα καταπολέμησαν έντονα την συγκεκριμένη προσπάθεια με το αιτιολογικό ότι "έτσι εξυπηρετείται το σύστημα" ! ! …..

Μου δίνεις αφορμή, να γκρινιάξω πάλι.
Δυστυχώς είμαστε η χώρα των συντεχνιών, των ….μικρομάγαζων, της αναξιοκρατίας. Όλο αυτό το ….οικοδόμημα που χτίστηκε από τους Εθνοπατέρες μας, και πάλι δυστυχώς στο όνομα της Δημοκρατίας, δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί προσωπικές μισαλλοδοξίες, μικροσυμφέροντα και όχι μόνο και βόλεμα των εκάστοτε ….ημετέρων.
Πώς λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως θέσεως και επαγγέλματος να δεχθούν να τους ….εμβολίσεις το βόλεμα τους.
Θα επαναλάβω αυτό που λέω και στους ειδικευόμενους μου : Τα πάντα είναι θέμα ….ειδικού βάρους. Και δυστυχώς ….οι φελλοί θα επιπλέουν ακόμα και με θαλασσοταραχή 10 μποφόρ.

…..Η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα στα Ελληνικά πανεπιστήμια, αποτελεί μιά μοναδική διεθνή πρωτοτυπία και πατέντα……

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αφήνω τα Αμερικανικά Πανεπιστήμια γιατί είναι άλλου μεγέθους και φιλοσοφίας και έρχομαι στα Ευρωπαϊκά. Πουθενά μα πουθενά δεν έχω αντικρύσει …..την εικόνα των δικών μας Α.Ε.Ι. Σε όλα υπήρχαν φοιτητές, παντού υπάρχουν φοιτητικά κινήματα, παντού υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά τέτοιο χάλι …πουθενά.
Τα πλακάτ με τα συνθήματα είναι ανηρτημένα σε ειδικούς χώρους, εντός των κτιρίων οι παρέες φοιτητών συζητούν χαμηλόφωνα, υπάρχει καθαριότητα και τάξη όπως αρμόζει σε εκπαιδευτικά ιδρύματα που εκκολάπτουν ακαδημαϊκούς πολίτες.

….Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για κάποια πράγματα δεν φταίνε οι ιδεολογίες, όποιες κι’ αν είναι αυτές . . . Σε κάποια πράγματα φταίμε εμείς οι ίδιοι, η παιδεία μας και η νοοτροπία μας . . .

Όπως ακριβώς τα λες φίλε μου Γιώργο.
Όμως θα επιμείνω στην άποψη ότι όλα αλλάζουν αρκεί να υπάρχει πίστη, θέληση, επιμονή και υπομονή.