Ποτέ μη λες ποτέ

Μιας και έχουμε αρκετό χρόνο ελεύθερο, είναι ευκαιρία να φιλοσοφήσουμε. Παραθέτω ένα κείμενο του φίλου μου Άκη από το The World Offroad, που με προβλημάτισε (θετικά) αρκετά. Ταξιδιάρης με όλη την σημασία της λέξης, αλλά και ισορροπημένη προσωπικότητα, για μένα τουλάχιστον.

ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ

του Άκη Τεμπερίδη

Κάθομαι και διαβάζω απόψε μηνύματά σας σε αναρτήσεις μας εδώ, στο live της Κυριακής ή στα βίντεο του Livemedia.gr και πέρα από τις εκδηλώσεις θαυμασμού και τις ευχές για καλό κουράγιο και ασφαλές ταξίδι, κόλλησα σε μία φράση που είδα να επαναλαμβάνεται 3-4 φορές από διαφορετικούς μάλιστα ανθρώπους:


"Σας ευχαριστώ γιατί κάνετε αυτό που πάντα ονειρευόμουν και ποτέ δεν θα κάνω στη ζωή μου”. Ή κάπως έτσι…
Διαβάζοντας κάτι τέτοιο είναι πολύ εύκολο να καβαλήσεις το καλάμι και να πεις στον εαυτό σου: "ποιος είσαι ρε πούστη μου, πώς το κάνεις αυτό που τόσοι άλλοι δεν μπορούν, πόσο μάγκας είσαι, πόσο γαμάτος πια;”
Κι όμως, όσο κι αν θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που εκφράζονται με τόσο καλά λόγια για το εγχείρημα και τον τρόπο ζωής μας, μία τέτοια φράση - που την έχουμε ακούσει και σε κουβέντες με φίλους όλα αυτά τα χρόνια - περισσότερο με στενοχωρεί παρά με ανεβάζει. Γιατί;


Όχι, όχι, δεν την παίρνω τοις μετρητοίς. Δεν πιστεύω ότι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς ή οτιδήποτε άλλο ονειρεύονται. Στενοχωριέμαι επειδή κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Πιστεύουν χωρίς να ερευνούν, μία μικρή θρησκεία είναι κι αυτό.
Νομίζουν ότι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν για να διεκπεραιώνουν τα προβλήματα της ζωής και αυτό από μόνο του με θλίβει. Όμως δεν είναι έτσι επειδή έτσι νομίζετε.
Όποιος μου έχει ξεστομίσει κάτι τέτοιο κατάφατσα, μάλλον του απάντησα “αν θέλεις κάτι πολύ, μπορείς να το κάνεις”, φράση που στην άλλη πλευρά μπαίνει από το ένα αυτί, περνάει ξώφαλτσα από τον εγκέφαλο χωρίς να αγγίξει κανένα νεύρο και βγαίνει από το άλλο αυτί στο δευτερόλεπτο, για να πεταχτεί κι αυτή στον κάδο με τις τετριμμένες αμπελοφιλοσοφίες.
Σαν το “σύμπαν που συνωμοτεί” ή το “ό,τι ονειρευτείς μπορείς να το κάνεις” και άλλους αφορισμούς που έχουν γράψει έντεχνα διάφοροι πεφωτισμένοι συγγραφείς ή φιλόσοφοι.


Όμως δεν κατέχω τη συγγραφική τέχνη, ούτε έχω την πνευματική διαύγεια, το ταλέντο αν θέλετε, ώστε να πάρω κάποιον άνθρωπο από το χέρι και μέσα από τη δύναμη των λέξεων να τον κάνω να τα παρατήσει όλα για να κάνει το γύρο του κόσμου - ή οποιαδήποτε άλλη τρέλα του έχει καρφωθεί στο μυαλό.
Πόσο μάλλον αν είναι χρόνια άνεργος ή χαμηλόμισθος, αν πάσχει από καρκίνο ή έχει τη μάνα του κατάκοιτη, αν έχει θέματα με το νόμο ή παιδί στα ναρκωτικά, αν αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα με το θάνατο ή την υγεία, τα γηρατειά ή τα νιάτα, τη μοναξιά ή την πολυκοσμία. Αν έχει φάει τέλος πάντων κάποια σφαλιάρα από την ίδια τη ζωή.
Τι να του πει ενός ανθρώπου “με προβλήματα” η εμμονή κάποιου να κάνει το γύρο του κόσμου ή απλά να περιφέρεται από χώρα σε χώρα πάνω σε τέσσερις τροχούς; Πιθανόν τίποτα. Ίσως το θεωρεί κωλοφαρδία. Ή επιπολαιότητα. Ίσως πάλι να του έχει μείνει λίγο όνειρο ως εφεδρεία και να εξακολουθεί να εμπνέεται από κάτι τέτοιο. Ή να εμπνέεται από τη φυγή γενικότερα.


Όμως η παραδοχή “κάνεις κάτι που δεν θα κάνω ποτέ” εξακολουθεί να μου κάθεται στο λαιμό, εκτός και αν μιλάμε για το ενδεχόμενο να γίνουμε όλοι αστροναύτες. Και θα ήθελα να την αποδομήσω, όχι επειδή δεν θέλω να τη βλέπω γραμμένη (επαινετική είναι για μένα προσωπικά εξάλλου) αλλά επειδή τη θεωρώ υποτιμητική για τον ίδιο τον άνθρωπο που τη γράφει ή την ξεστομίζει. Αυτό με στενοχωρεί. Για περισσότερους από έναν λόγους.
Πρώτον, μήπως έχεις κάνει το όνειρό σου πραγματικότητα και δεν το ξέρεις;
Μήπως τα απλά και καθημερινά, ένας κεραυνοβόλος έρωτας, μία όμορφη σχέση, ένα παιδί, μία αγαπημένη οικογένεια, μία τίμια δουλειά, ένα ζεστό σπίτι και ένας αληθινός φίλος δεν είναι μεγάλα όνειρα όσο ένας “γύρος του κόσμου”; Δε νομίζω. Αυτά τα μικρά, τα καθημερινά, είναι τα μεγάλα όνειρα της ζωής. Ελάτε τώρα, το ξέρουμε όλοι αυτό.
Ακόμη και οι απλές στιγμές, το καφεδάκι με τον κολλητό, ένα ουζάκι με φίλους, μία βόλτα στην παραλία, ένα μπανάκι το καλοκαίρι, ένα καλαμπούρι, ένα άγγιγμα, ένα βιβλίο, ένα ηλιοβασίλεμα στην πόλη δεν σου χαρίζουν μοναδικές - ονειρικές θα πρόσθετα - στιγμές; Πόση αξία τις δίνουμε, έχετε αναρωτηθεί;
Θέλω να καταλήξω στο εξής απλό: μήπως έχουμε πολλοί κάνει το όνειρό μας πραγματικότητα και δεν το εκτιμούμε; Ή μήπως το εκτιμούμε σιγά σιγά τώρα που μας έχει χτυπήσει κατακέφαλα μια πανδημία; Αυτό το τελευταίο το αφήνω για επόμενη “συζήτηση”: τα καλά του κακού που μας βρήκε ως ανθρώπινο είδος.


Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι δεν σου αρκούν όλα τα παραπάνω και θέλεις κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό στη ζωή σου. Είσαι σίγουρη/ος ποιο είναι αυτό; Ή είσαι σίγουρη/ος ότι θα είσαι ευτυχισμένη/ος, ήρεμη/ος, πλήρης (προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε) μέσα από αυτό;
Αλλά ας το δεχτούμε ότι σε τρώει από μέσα σου. Τότε γιατί δεν το δοκιμάζεις; Γιατί δε ρισκάρεις να δεις πώς είναι; Τι θα χάσεις; Μήπως τελικά βαριέσαι ή γέρασες πριν την ώρα σου; Κάντο λοιπόν και αν δεν σου αρέσει τελικά, μπορείς κάλλιστα να επιστρέψεις στην πρότερη κανονικότητα.
“Δεν μπορώ, έχω τη μάνα μου στο γηροκομείο”, θα πει κάποιος. ΟΚ, το καταλαβαίνω. That’s life. Όμως έχει και αυτό το νόημά του, είναι ζωή. Και ας δεχτούμε ότι η μάνα σου είναι βάρος. Όταν πεθάνει η γυναίκα και σε αφήσει ορφανό ελεύθερο κι ωραίο θα τα παρατήσεις όλα και θα φύγεις;
Μακάρι αν το εννοείς. Αλλά κι αν δεν το εννοείς, πρέπει να βρεις ένα άλλο νόημα να πορεύεσαι, όποιο κι αν είναι αυτό. Αρκεί να είναι δικό σου νόημα, όχι κάποιου άλλου.

Για να μην σας κουράζω άλλο βραδιάτικα, δεν θα εμμείνω στο αν εμείς με τη Βούλα και την Αναστασία έχουμε τα ίδια προβλήματα με όλους τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουμε. Οικονομικά, υγείας δικών μας ανθρώπων, ηλικίας, ψυχολογίας, νομικά ή οτιδήποτε άλλο. Να είστε σίγουροι ότι τα έχουμε, αυτονόητο είναι.
Απλά, επιλέξαμε να κάνουμε αυτή τη ζωή επειδή μας δίνει νόημα. Στους δύο ενήλικους της παρέας τουλάχιστον και ελπίζουμε και στο ανήλικο παιδί μας.
Όμως θα σας προτείνω μία ερώτηση που θα χαιρόμουν κάποιος να μας την κάνει εδώ μέσα και μάλλον από διακριτικότητα δεν την τόλμησε: είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι;


“Μα φαίνεστε ευτυχισμένοι και οι τρεις”, θα πει η καλή κυρία που μας παρακολουθεί κάθε μέρα και μας στέλνει καρδούλες. Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση και να την κάνουμε. Όμως μη νομίζετε ότι είμαστε ευτυχισμένοι επειδή κάνουμε το γύρο του κόσμου ή επειδή ταξιδεύουμε και ζούμε σα νομάδες. Αυτό από μόνο του δεν φτάνει.
Είμαστε - αν είμαστε τελικά - ευτυχισμένοι, επειδή είμαστε υγιείς - όσο είμαστε - νιώθουμε νέοι και έχουμε μία δεμένη οικογένεια με ένα εκπληκτικό όπως όλα παιδί. Επειδή είμαστε αγαπημένοι και σε αρμονία μεταξύ μας είμαστε ευτυχείς, αν είμαστε. Και αυτό δε χρειάζεται να είσαι στην Αρκτική Ζώνη ή στη Σαχάρα για να το νιώσεις.

Συνεχίζοντας τον φιλοσοφικό μας διάλογο παραθέτω κάποιες σκέψεις μου. Ο φιλόσοφος λαός μας έχει κάποια γνωμικά όπως: καλομελέτα και έρχεται, συν Αθηνά και χείρα κίνει, κ.α. Σίγουρα εάν 100 άτομα θα θέλανε να κάνουν τον γύρο του κόσμου, για ένα μεγάλο ποσοστό 60-65% θα υπάρχουν πραγματικά και ανυπέρβλητα εμπόδια, οικονομικά, προσωπικά, υγείας κ.α. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει ένα ποσοστό 20-30% που έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν το στόχο τους, σίγουρα με αρκετές δυσκολίες, αλλά ο επιμένων νικά. Έχω γνωστούς που είναι για πολλά χρόνια άνεργοι και κάποιους άλλους, λιγότερους, που πάντοτε όποτε χρειασθεί βρίσκουν όχι μία αλλά δύο και τρείς δουλειές και ας έχουν λιγότερα πλεονεκτήματα και προτερήματα από τους πρώτους. Σίγουρα δεν είναι θέμα τύχης.
Τώρα όσον αφορά την συγκεκριμένη οικογένεια του Άκη, από συνεντεύξεις τους, σε σχετικές ερωτήσεις, οι ίδιοι ενημέρωσαν ότι τα έξοδά τους μηνιαίως είναι περίπου 900 € διάγοντας λιτή ζωή (π.χ. μια φορά την εβδομάδα κρέας). Σε άλλες χώρες λιγότερα σε άλλες περισσότερα. Τα έσοδα τους είναι 900-1200 € ανά μήνα. Τα 500 € είναι χορηγία από εταιρία που θυμίζει πλατεία της Θεσσαλονίκης και το υπόλοιπο ποσό είναι έσοδα από συνεργασίες, ως δημοσιογράφος, με περιοδικά κυρίως της αυτοκίνησης και έσοδα από τα κοινωνικά δίκτυα. Η διαφορά αξιοποιείται για έκτακτες καταστάσεις (π.χ. αλλαγή ελαστικών για χιόνι γιατί η αστυνομία δεν τους επέτρεπε να κυκλοφορήσουν στην Σκανδιναβία).
Πρόσφατα η σύζυγός μου μου πρότεινε, σε ένα δύο χρόνια να δουλεύει εξ αποστάσεως ούτως ώστε να μπορούμε να ταξιδεύουμε αρκετούς μήνες. Εννοείται ότι η ιδέα με ενθουσίασε. Υγεία να έχουμε και θα το τολμήσουμε, με το σαραβαλάκι.

Σαραβαλάκι.... οπτικά...
Στο πρόσφατο ολιγημερο ταξιδάκι μας... μια χαρά αξιολογήθηκε....
Αν υπάρχει και προννοηση για πιθανές συνηθισμένες βλάβες, με τα συνήθη ανταλλακτικά αποθηκευμένα.... τόσο το καλύτερο...
Ένα σου λείπει.... Η εξαποστασεως εργασία της συζύγου Γιώργημ...

Γιώργο (gsalonica) χαίρομαι που δίνεις λαβές ώστε να συνεχίζεται αυτός ο ενδιαφέρων διάλογος, ....που συμπτωματικά είναι και επίκαιρος μιας και αφορά στο νόημα και τις ευκαιρίες επιλογών της ζωής του ανθρώπου, ....κάτι που κατ’ εξοχήν αντιπροσωπεύουν τα Χριστούγεννα.
 
Συμφωνούμε απολύτως στο κομμάτι της ανάγκης ύπαρξης ονείρων, στόχων και προσπάθειας στη ζωή μας.
Η εσωτερική ανησυχία και η προσπάθεια είναι οι προϋποθέσεις στο να καταφέρουμε οτιδήποτε στη ζωή μας.
 
Αν με ρωτήσεις, προσωπικά δεν πιστεύω στην τύχη, ....παρά μόνον στην θέληση, την συνεχή προετοιμασία και την προσπάθεια, έστω και αν γίνονται με αντιξοότητες.
 
Η κεντρική ιδέα της τοποθέτησης του φίλου σου Άκη κατανοώ πως βασικό σκοπό έχει να επιχειρηματολογήσει απέναντι στην άποψη κάποιων : «κάνεις κάτι που δεν θα κάνω ποτέ».
Η κύρια διαφωνία που εξέφρασα και προσπάθησα να την αιτιολογήσω, ....αφορούσε σε κάποια από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε και ....όχι στο λόγο που το έκανε.
 
Προς Θεού ούτε θέμα ποσών τίθεται, ούτε λιτού ή πλούσιου τρόπου ζωής του καθενός μας, ούτε ασφαλώς θέμα κακοπροαίρετης κριτικής στο τρόπο προσπορισμού τους. Αλίμονο.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός μας, ....να δημιουργεί όσες ευκαιρίες μπορεί και ....να τις αξιοποιεί με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί.
 
Η διαφωνία μου επικεντρώνεται στο γεγονός πως για την υλοποίηση του ίδιου ακριβώς ονείρου, δεν ξεκινάμε όλοι από το ίδιο σημείο, ούτε με τις ίδιες προϋποθέσεις.
Είναι αυτό που όσοι έμαθαν στη ζωή τους να προσπαθούν το ονομάζουν «πλεονέκτημα» ή «ευκαιρία», ....ενώ όσοι δεν ξέρουν τι σημαίνει προσπάθεια το ονομάζουν «τύχη».
 
Μια ακόμη ιδιαιτερότητα της ζωής του καθενός μας, είναι πως στο διάβα της όλοι μας καλούμαστε σε κάποια χρονική στιγμή του παρελθόντος να πάρουμε ορισμένες αποφάσεις.
Καλώς ή κακώς, μερικές από αυτές τις αποφάσεις μας ακολουθούν μέχρι τα βαθιά γεράματα, ακόμη και όταν αποφασίσουμε να αλλάξουμε ρότα πλεύσης.
Είναι αυτό που όλοι ονομάζουμε «υποχρεώσεις».
 
Η ζωή δυστυχώς δεν χαρίζεται σε κανέναν και στον χειρισμό της υπεισέρχονται πολλοί και απρόβλεπτοι παράγοντες.
Το «σωστό ή λάθος» στις όποιες αποφάσεις μας, ....τα θεωρώ σχετικές έννοιες , ....γιατί πάντοτε πρέπει να συνεκτιμούνται ο χρόνος που συνέβησαν, οι περιρρέουσες εκείνη την περίοδο συνθήκες, καθώς και απόψεις-θέσεις μας την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.  
 
Όπως και νάχει όμως ....για να σαλπάρεις πρέπει αρχικά να ανοίξεις πανιά.
Αν σε βοηθήσει ο άνεμος, ξεκινάς ευκολότερα και μπορείς να πας μακρύτερα.
Αν πάλι ο άνεμος είναι κόντρα, ....τότε δοκιμάζονται οι ικανότητες και η θέληση καπετάνιου & πληρώματος.
Και πάλι όμως κάπου θα πας.

Όνειρα, ....σχέδια, ....αξίες, ....επιμονή,....προσπάθεια και ....χαμόγελα, ο χρυσός κανόνας μια ζωής με σκοπό & νόημα.

vzol48 έγραψε:Σαραβαλάκι.... οπτικά...
Στο πρόσφατο ολιγημερο ταξιδάκι μας... μια χαρά αξιολογήθηκε....
Αν υπάρχει και προννοηση για πιθανές συνηθισμένες βλάβες, με τα συνήθη ανταλλακτικά αποθηκευμένα.... τόσο το καλύτερο...
Ένα σου λείπει.... Η εξαποστασεως εργασία της συζύγου Γιώργημ...

Βασίλη υπάρχει και λύση ...... motor home alone

Δηλαδή;;;;;;;;.....

vzol48 έγραψε:Δηλαδή;;;;;;;;.....

Μένουμε στο ... σπίτι μόνοι, ταξιδεύουμε μόνοι.

Καλό.... πολύ καλό.... μα... παρά πολύ καλό... ακούγεται....  ....
Το...motor home alone...

vzol48 έγραψε:Καλό.... πολύ καλό.... μα... παρά πολύ καλό... ακούγεται....  ....
Το...motor home alone...

Πας φιρι φιρι για να πεσει .... παντοφλα ! ! !
Για συμμαζεψου και οργανωσου για Holand ! ! !

traveller έγραψε:

diamantino έγραψε:

vzol48 έγραψε:Καλό.... πολύ καλό.... μα... παρά πολύ καλό... ακούγεται....  ....
Το...motor home alone...

Πας φιρι φιρι για να πεσει .... παντοφλα ! ! !
Για συμμαζεψου και οργανωσου για Holand ! ! !

............. Eεε αυτο μονο θα μου'λειπε να δω .. 
Αλλα το οτι του χρειαζεται παντοφλα και μετα μουσικης μαλιστα ............ συμφωνω !!

Μην καρφώνεστε ..... γιαυτό μιλάμε με συνθηματικά. 

ΚΑΙ αυτό είναι χαρακτηριστικό των... Γιωργηδων.... Σε δίνουν.... στεγνά Γιώργημ....

Τώρα που το... σκεφτομαι...
Διαμαντοπουλος, Δημητρόπουλος, Βιταλοπουλος, gsalonika, Μηλιαγκος, Σολογλου. κ. λ. π.....
Μη χειρότερα.... Πως συμβαίνει αυτό... Δεν μπορεί να είναι τυχαίο... Κάτι παίζει....

Η απάντηση βρίσκεται στη φράση : ...."όπου Γιώργος και μάλαμα" ....

Υ.Γ. : τυχόν εξαιρέσεις ....επιβεβαιώνουν τον κανόνα.