Θεσσαλονικείς γονείς μαζί με την επτάχρονη κόρη τους θα κάνουν τον γύρο του κόσμου με ένα IVECO

Καλό ταξίδι





[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ανεπανάληπτη εμπειρία!

Όταν μπορείς να κάνει το hobby σου, αποδοτική εργασία, ....τότε είσαι διπλά ευτυχισμένος !!!

Όσο για την παρακολούθηση μαθημάτων μέσω διαδικτύου, όταν υπάρχουν παιδιά, ....αν και σχετικά άγνωστη μέθοδος στην χώρα μας, ....τουλάχιστον σε επίπεδο πρωτοβάθμιας-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (....μιας και υπάρχουν πολύ λίγες "πλατφόρμες", που λειτουργούν ακόμη σε πιλοτική μορφή), ....ίσως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ώστε να γίνουν γνωστές και καθιερωθούν ευρύτερα. 

Μπράβο τους. 

Σαν θεσμός η κατ' οίκον εκπαίδευση υφίσταται και υποστηρίζεται από το Υπουργείο Παιδείας συνήθως για παιδιά με κινητικές δυσκολίες.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα εκπαίδευσης όντως είναι σε εμβριακό στάδιο στη χώρα μας. Για την υλοποίησή της απαιτείται τόσο η κρατική υποδομή όσο και η συμμετοχή του γονέα.
Στον αντίποδα βρίσκεται το θέμα της κοινωνικοποίησης του παιδιού και της διαμόρφωσης του χαρακτήρα του, ειδικά σε τόσο μκρή ηλικία.

Χάζευα χτες σε ταξιδιωτική ομάδα για γονείς στο Facebook, εννοείται από άλλες χώρες. Ζευγάρι από τη Νέα Ζηλανδία, με τρία παιδάκια (8 και 9 ετών), αφήνουν για ένα χρόνο τη χώρα και ταξιδεύουν. Στην επικοινωνία τους με το σχολείο η απάντηση ήταν "Να πάτε, όλα όσα κερδίζουν από από αυτό το ταξίδι είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούμε να τους δώσουμε εδώ". Το ίδιο έκαναν και η οικογένεια που μας φιλοξένησε στην Ελβετία. Mercedes Sprinter, μετατροπή, καράβι για Παναμά, κι ένας χρόνος στη Λατινική Αμερική με τα δύο φοβερά κοριτσάκια τους.
Σαφώς δε μιλάμε για εφτά χρόνια, προσωπικά δε θέλω να λείπω τόσο πολύ από την Ελλάδα, χεχε!

Αλλά σκεφτόμαστε σοβαρά κάτι αντίστοιχο, για ένα χρόνο στην Αμερικάνικη ήπειρο είτε για δύο χρόνια στην Ωκεανία.
Το θέμα κοινωνικοποίησης είναι σημαντικό, σε κάθε περίπτωση κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.

Στο τελευταίο μας οδικό που λείπαμε τρεις μήνες από την Ελλάδα, χαρήκαμε πολύ που ο Έκτορας έπαιζε με παιδάκια σε τόσους παιδότοπους στην Ευρώπη (χωρίς σκουπίδια, γκράφιτι, και χωρίς γονείς να καπνίζουν στο παγκάκι, κρύβονταν στην άλλη γωνία 50 μέτρα πέρα, εναλλάξ). Κι ακόμη, επιλέγαμε να φιλοξενηθούμε από οικογένειες με παιδιά συνήθως, οποιασδήποτε ηλικίας.
Προσέξαμε τη διαφορετικότητά του καθώς περνούσε ο καιρός, και πόσο ευκολότερα ανοιγόταν, χαμογελούσε και έπαιζε με ανθρώπους. Και μας αρέσει, το καταλάβαμε τώρα που επιστρέψαμε στο μικρόκοσμο της περιοχής μας

Λύσεις υπάρχουν, θέληση αναζητείται.

Σίγουρα η αντίληψη και η σκέψη διευρύνονται όσο ταξιδεύεις αλλά είναι λίγο δύσκολο να βάλεις σε ένα καλούπι όλα τα παιδιά και να πεις τι ταιριάζειστο καθένα. Εκτιμώ ότι έχει να κάνει με την προσωπικότητα. Ότι βοηθάει στην επικοινωνία και καλλιεργεί την κοινωνικότητα η σύναψη σχέσεων με άτομα διαφορετικά δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί.
Τώρα για την μακρόχρονη εκπαίδευση κατ' οίκον Κώστα συνεχίζω κι έχω κάποιες ενστάσεις.
Απουσιάζοντας από τον μικρόκοσμο της σχολικής τάξης ένα παιδί, απουσιάζει και από την προσωμοίωση της πραγματικής κοινωνίας. Δεν θα μάθει να διεκδικεί, να συνεργάζεται με μη συμβατά άτομα, αλλά και να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις, όπως είναι το bullying, έτσι ώστε όταν φύγει από τις γονικές φτερούγες να μην του φανούν απόκοσμες οι δυσκολίες του έξω κόσμου.

Kostas & Alyona έγραψε:
Προσέξαμε τη διαφορετικότητά του καθώς περνούσε ο καιρός, και πόσο ευκολότερα ανοιγόταν, χαμογελούσε και έπαιζε με ανθρώπους. Και μας αρέσει, το καταλάβαμε τώρα που επιστρέψαμε στο μικρόκοσμο της περιοχής μας

Ότι παθαίνει όποιος επιστρέφει ένα πολιτισμικό σοκ το παθαίνει, αυτό να λέγεται.
Ευτυχώς που μεσολαβεί η Ιταλία και δε σου φαίνεται τόσο απότομη η αλλαγή...!

Συμφωνώ, γι' αυτό κι άλλωστε δε θα ήθελα μακροχρόνιο ταξίδι χωρίς συμμετοχή σε σχολική τάξη κτλ. Η σκέψη μας βασικά ήταν για Νέα Ζηλανδία, όπου ο μικρός θα παρακολουθεί κανονικά σχολείο, κι εμείς θα μένουμε εκεί, δε θα γυρίζουμε σαν νομάδες μόνιμα. Θα φεύγουμε όπως κι εδώ, για διακοπές αλλού κτλ.

Για Αμερική ναι, δε θα έχει σχολείο για ένα χρόνο, εννοώ κανονικό σχολείο.

Ίσως και τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη κανονίσουν κάτι παρόμοιο για την Αναστασία, ανάλογα τους προορισμούς του κάθε έτους βέβαια.

Υ.Γ.: Για εμάς ποτέ δε μεσολαβεί η Ιταλία, πάντα Βαλκάνια απευθείας, χαχαχα!

Πολίτες του Κόσμου!!!

Ζηλεύω..
Και που είχες την ευκαιρία να ζήσεις σε άλλο μέρος του κόσμου, και λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος που περιέγραψες.

Εκεί δε θα χρειαστούμε τίποτα τέτοιο εμείς βέβαια, δε θα είναι για πολύ καιρό, μιας και λέγοντας Αμερική εννοώ τα υπόλοιπα, χαχαχα! Κυρίως Νότια πλευρά, και κυρίως μετακινήσεις.

Θα δείξει όμως, σκέψεις και σχέδια έχουμε αρκετά, στο μέλλον θα φανεί.

Μπαίνω να χαζέψω λίγο το Κ-12 πάντως

"If you are a white in America"

Ρε γαμώτο, έχουν περάσει σχεδόν 60 χρόνια! Δεν θυμάμαι εάν το είχαμε δει 3 η 4 φορές με τη παρέα....