Αφιερωμένο εξαιρετικά στους συνομήλικους 50 και ...

Πόσες, γλυκιές αναμνήσεις.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Γιώργο   !!!


Ρομαντική αναπόληση εποχών που υπήρχε ....ανθρωπιά, ....ειλικρίνεια, ....πραγματικές σχέσεις (...και όχι ηλεκτρονικές), ....κοινωνικότητα.


Ο επίλογος : 
" ...Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες, υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα ...."
νομίζω τα λέει όλα.


Η σημερινή εξέλιξη & τεχνολογία, ....μαζί με όσα "καλά"   μας έχει προσφέρει, ....μας οδήγησε σταδιακά στην ...."συναισθηματική απομόνωση" (....με όλα τα παρελκόμενα στην καθημερινή συμπεριφορά μας ) και τον ...."πνευματικό μαρασμό" (....πληθώρα γνώσεων, ....αλλά αδυναμία σκέψης  ).

καλο μας πηγε πολλα χρονια πισω.

Και ποιος δεν θέλει να γυρίσει το χρόνο πίσω σε μια κοινωνία πολύ ποιο "ανθρώπινη"

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΥΠΟΥ.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ναι ήταν ωραία εποχή,
Πηγαίναμε με τα πόδια στο σχολείο μία ώρα δρόμο ξυπόλητοι κρατώντας τα παπούτσια στο χέρι μην τα χαλάσουμε, μέσα στη σκόνη του χωματόδρομου η στη λάσπη άμα είχε βρέξει κουβαλώντας και ένα κούτσουρο για την σόμπα του σχολείου. 
Έπεφτε κούρεμα με την ψιλή και πάλι πιάναμε ψείρες. Μπάνιο κάναμε στη σκάφη ο ένας μετά τον άλλο για οικονομία στο νερό. Απόπατοι δεν υπήρχαν σε όλα τα σπίτια και οι θαμώνες του καφενείου βολευόντουσαν όπου εύρισκαν για την ανάγκη τους.  Έτσι βγήκε και το «όποιος νύχτα περπατεί  λάσπες και σκατά πατεί». 
Μεγαλώνοντας πήγαμε Γυμνάσιο που λιγόστευαν  τα κορίτσια του χωριού γιατί έφυγαν  δουλικά στην Αθήνα.  Ήρθε και η σειρά μας στο Πανεπιστήμιο με σταθερή διατροφή πρωΐ μεσημέρι βράδυ τραχανά, το μόνο που είχε να μας στείλει η μάνα μας.
Ναι ήταν ωραία εποχή…..