"Αλκυονίδες μέρες", ....μύθοι, πραγματικότητα & συμβολισμοί.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, χωρίς σύννεφα και ανέμους και κάποιες φορές με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες, ονομάζονται "Αλκυονίδες".

Οι ημέρες αυτές ημερολογιακά κάνουν την εμφάνισή τους από 15 Δεκεμβρίου ως 15 Φεβρουαρίου, σχεδόν κάθε χρόνο (γιατί κάποιες χρονιές δεν παρατηρούνται), αλλά συχνότερα παρατηρούνται το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου (μεταξύ 16-31), χωρίς να έχουν πάντα σταθερή διάρκεια.

Η ονομασία τους έχει αρχαιοελληνική προέλευση και αποδίδεται στον Αριστοτέλη ("Περί Μετεωρολογικών"), ο οποίος τις χαρακτήριζε και ως "ημέρες ευδίας" (δηλαδή  καλοκαιρίας).

Το όνομα τους το οφείλουν στη πανέμορφη μυθική Αλκυόνη, που ήταν κόρη του θεού Αίολου, που κυβερνούσε τους ανέμους.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σύμφωνα με το μύθο, κάποια φορά η Αλκυόνη με τον πολυαγαπημένο της σύζυγο Κήυκα, που ήταν βασιλιάς στην Τραχανία, στα παράλια του σημερινού Μαλιακού κόλπου στη Φθιώτιδα, έπεσαν σε σφάλμα. Επειδή ο γάμος τους ήταν τόσο τέλειος, οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι των Θεών.

Τότε ο Δίας για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους, ( κατά το αρχαίο : «Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις»), μια μέρα που ο Κήυκας έφυγε με το καράβι του, για το μαντείο του Απόλλωνα στην Κλάφο της Ιωνίας, σήκωσε θαλλασοταραχή, βύθισε το καράβι του Κύηκα και τον άφησε να πνιγεί, χωρίς όμως ποτέ να βρεθεί το πτώμα του.

Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της, που ο Δίας την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο ψαροπουλί, την «Αλκυώνα», ώστε να μπορεί να ψάχνει στις θάλασσες μήπως και βρει το χαμένο της άντρα, αλλά την καταδίκασε και να γεννά τα αυγά της το χειμώνα αντί την άνοιξη.

Επειδή όμως άφηνε τα αυγά της στους βράχους που βρίσκονταν κοντά στην θάλασσα ο χειμωνιάτικος αέρας και τα κύματα τα παρέσυραν, γι’ αυτό παρακάλεσε τον Δία να την συγχωρέσει.

Αυτός τη λυπήθηκε, και διέταξε τότε τον πατέρα της Αίολο, να σταματάει για 14 ημέρες περίπου την πνοή των δυνατών ανέμων και να διατηρεί καλοκαιρία κατά το χρονικό αυτό διάστημα για να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της.
(Αριστοφάνης, "Όρνιθες, Περί Αλκυονίδων").

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]   [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]    [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Όπως γνωρίζουμε οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν εξόχως παρατηρητικοί και επειδή τότε θεωρούσαν ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα έχουν θεϊκή προέλευση, είχαν επισημάνει ότι όλες αυτές τις μέρες, ψηλά στον ουράνιο θόλο έλαμπε ένα άστρο, ορατό και με γυμνό μάτι, (Ησίοδος , "Έργα & Ημέραι").

Το άστρο αυτό ονομάστηκε επίσης "Αλκυόνη" και αποτελεί το λαμπρότερο αστέρι των "Πλειάδων" (της γνωστής μας Πούλιας)
όπου, πάντα σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν 7 αδελφές (….τα 7 αστέρια της) που αυτοκτόνησαν απ' τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους του, τον άξονα του κόσμου, ή κατά μια άλλη εκδοχή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων (του αντίστοιχου αστερισμού της βροχής, μιας και οι Υάδες έκλαιγαν ασταμάτητα από τη λύπη τους, (μια μυθολογική αιτιολόγηση για τη βροχή (το "κλάμα" τους)).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μια τέτοια ωραία και ποιητική ερμηνεία δόθηκε με τον πανάρχαιο αυτόν ελληνικό μύθο, για την καλοκαιρινή αυτή παρεμβολή μέσα στην καρδιά του χειμώνα, που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με τη σημερινή επιστημονική εξήγηση του φαινομένου αυτού.

Από καθαρά μετεωρολογική άποψη λοιπόν, τις μέρες αυτές του χειμώνα βρέθηκε ότι από το γεωγραφικό πλάτος της Ελλάδας μέχρι και το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, παρατηρείται μια εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων που έχει ως αποτέλεσμα, αφενός να μην υπάρχουν άνεμοι, αφετέρου να υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια ακόμη κι αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή, λόγω αυτής της αντικυκλωνικής δράσης (δηλαδή των υψηλών βαρομετρικών πιέσεων).

Από φυσιολατρική άποψη, το πτηνό "Αλκυόνη", ( επιστημονικά "Alcedo atthis"), είναι το γνωστό μας ψαροπούλι ή μπιρμπίλι και αναμφίβολα αποτελεί ένα πολύ εντυπωσιακό πουλί.
Το εκθαμβωτικό μπλε ελεκτρίκ φτέρωμά του, με την πορτοκαλοκόκκινη αντίθεση στο στήθος του, δημιουργούν μοναδικό θέαμα. Παρά τα χρώματά της όμως, η Αλκυόνη δεν διακρίνεται εύκολα στο φυσικό της περιβάλλον.
Αν και αποδημητικό πουλί, δε φεύγει αλλά έρχεται το φθινόπωρο, ενώ φεύγει αρχές Μαρτίου.

Ένας μεσαιωνικός μύθος της Βόρειας Ευρώπης, λέει ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο.
Όταν όμως έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε ψηλά στον ουρανό για να μπορέσει να παρατηρήσει τα νερά. Πετώντας όμως τόσο κοντά στον ήλιο το στήθος της τσουρουφλίστηκε και έγινε κόκκινο από τις ακτίνες του ηλίου και η ράχη της έγινε μπλε από το χρώμα του ουρανού.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μετεωρολογικό φαινόμενο ή προϊόν μυθολογίας, όπως και να έχει οι «αλκυονίδες μέρες» μας προσφέρουν ημέρες ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας μέσα στον χειμώνα.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Αλκυόνα είναι ένα πουλί που συμβολίζει τη γαλήνη, την προστασία και παύει τη θαλασσοταραχή.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων ασχολήθηκε ο Πλούταρχος, που αφηγείται ότι αν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκή Αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους και τον κουβαλά πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον φροντίζει ως το θάνατο.

Ο μύθος μιλάει για την απέραντη συζυγική αγάπη και την τρυφερή στοργή της γυναίκας, ενώ η μετεωρολογική υπηρεσία μιλάει για εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της νοτίου και βορείου Ευρώπης.

Η φύση από την δική της πλευρά, μας δείχνει ότι όλα είναι μια εναλλαγή καταστάσεων, καλών και κακών, κακοκαιρίας (χειμώνας) και ηλιοφάνειας (καλοκαίρι), ζωής και θανάτου.

Θέλει να νοιώσουμε, κάτι που συχνά πυκνά ξεχνάμε. Ότι ζούμε σε ένα θαύμα που ονομάζουμε "ζωή" και είναι μοναδική για τον καθένα μας.

Οι Αλκυονίδες μέρες, αν τις δούμε συμβολικά, μεταφέρουν ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι ακόμα και στη "βαρυχειμωνιά" θα υπάρχουν καταστάσεις, που θα μας δίνουν δύναμη και θάρρος, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, ώστε αισιόδοξοι πια να περιμένουμε την "καλοκαιρία" και τον ερχομό της "άνοιξης", κυριολεκτικά και μεταφορικά.

georgedim έγραψε:
ώστε αισιόδοξοι πια να περιμένουμε την "καλοκαιρία" και τον ερχομό της "άνοιξης", κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Περιμένουμε και ξανά περιμένουμε.....θα έρθει;

Καλή η πληροφόρηση!

Ευχαριστίες στον Mr. Wikipedia του φόρουμ     

Προσθέτω ότι υπάρχουν και οι Αλκυονίδες νήσοι στον Κορινθιακό, μία συστάδα 4 νησιών, την Ζωοδόχο Πηγή, το Δασκαλειό, το Γλαρονήσι και το Πρασονήσι. Αυτοί που ψαρεύουν θα τα ξέρουν ίσως ως τα ψαροτόπια του Κορινθιακού. Είναι σχετικά άνυδρα και υπάρχουν ελάχιστα κτίσματα σε αυτά, καθώς επίσης και ιχθυοκαλλιέργειες. Στο έδαφός τους έχουν εντοπιστεί ερείπια αρχαίων εγκαταστάσεων. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα σεισμογενής, με τελευταίο τον τρομακτικό σεισμό του 1981.  
C

Γιώργο απίθανες πληροφορίες....
ξανά και ξανά
   

γιωργο ευχαριστουμε για τις πληροφοριες και σενα και την σισσυ που κανετε τον κοπο να μαζευετε ολο αυτο το υλικο !!!   

Τις Αλκυονίδες νήσους ... ή "Καλά νησιά" ... τις γνωρίζω καλά ... !
Τις βλέπω, κάθε φορά που πηγαίνω στο Σχοίνο .
Επιβεβαιώνω και το ότι η περιοχή, είναι αρκετά σεισμογενής !