Αφησσος Πηλίου . . . Πάσχα 2011 και παιδικές μου αναμνήσεις . . . . . .

από Γιώργος Τρι 3 Απρ 2012 - 11:23

Αναδημοσιεύω σχετική δημοσίευσή μου από το περσυνό Πάσχα, (2011), στην Αφησσο του Πηλίου μαζί με κάποιες αναμνήσεις από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια στο πανέμορφο αυτό παραθαλάσσιο χωριό του βουνού των Κενταύρων

Βρέθηκα στην Αφησσο από Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και την Τρίτη μέρα του Πάσχα, φιλοξενούμενος της Λέλας, της παιδικής μου φίλης με καταγωγή από τον Βόλο, που σήμερα ζει στην Αθήνα. Παντρεμένη και η Λέλα και με ένα κοριτσάκι. Οικογενειακοί φίλοι οι γονείς της με τους γονείς μου, (όλοι τους μακαρίτες πλέον), συνδεθήκαμε κι’ εμείς και συνεχίσαμε μέχρι σήμερα την στενή μας αδελφική φιλία που κρατάει από μικρά παιδιά. Σήμερα ο άντρας της, όταν με συστήνει σε άλλους, πάντα διευκρινίζει, (αστειευόμενος και χαριτολογώντας), " από δώ ο Γιώργος . . . . ο πρώτος γκόμενος της Λέλας ! ! ! " .

Μαζί παραθερίζαμε με το Λελάκι στην Αφησσο στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια. Με την διαφορά όμως ότι η ίδια, αν και μόνιμη, πλέον, κάτοικος Αθηνών από χρόνια, αξιώθηκε με τον άντρα της να φτιάξει ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο στην Αφησσο και να προσθέσει ακόμα ένα "μπελά" μαζί με τις άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν στην Αθήνα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Μ' έφαγε τα αυτιά το φιλαράκι μου και ο άντρας πέρισυ . . . Ακόμα και "μούτρα" μου έκαναν και κόντεψαν να παρεξηγηθούν μαζί μου . . . Γιατί, λέει, εξαφανίστηκα από τότε που (ξανα)πήρα τροχόσπιτο και ότι, όταν δεν είμαι με το τροχόσπιτο, όλο Ουρανούπολη πηγαίνω . . . . . . Ετσι, προκειμένου να μου κόψουν την "καλημέρα", (όχι βέβαια ότι εγώ δεν ήθελα να πάω ), έβαλα την οικογένεια στο αυτοκίνητο και (ξανα)γύρισα στο αγαπημένο αυτό μέρος . . . . . . .

Η Αφησσος λοιπόν είναι το παραθαλάσσιο εκείνο χωριουδάκι του Παγασητικού και των παιδικών μου χρόνων, αφού τα καλοκαίρια της εφηβείας μου, (13 έως 17 χρονών), παραθερίζαμε εκεί οικογενειακώς . . . . Και που στη συνέχεια πέρασα εκεί και τα πρώτα καλοκαίρια της ενηλικίωσής μου. Είναι το όμορφο εκείνο μέρος που μέχρι σήμερα είναι ζυμωμένο με τις παιδικές μου αναμνήσεις και τα πρώτα νεανικά καρδιοχτύπια μου . . . . . Γι’ αυτό λοιπόν το μέρος θέλω να σας μιλήσω, να σας δείξω τις ομορφιές του και, στη συνέχεια να γυρίσω, με την άδειά σας, πίσω σ’ εκείνα τα όμορφα χρόνια.

Γνώρισα την Αφησσο όταν ήμουν δέκα τριών, (13), χρόνων. Η Αφησσος . . . . που σήμερα γράφεται και "Αφυσσος" . . . . και που για μένα δεν είναι σωστό γιατί η λέξη «Αφησσος» προέρχεται από τη λέξη "αφήνω" . . . . Επειδή εκεί ανεφοδιάστηκαν για τελευταία φορά και έκαναν τον τελευταίο τους σταθμό στον Παγασητικό, (πριν ξανοιχτούν στο πέλαγος), ο Ιάσωνας και οι Αργοναύτες προερχόμενοι από την Ιωλκό . . . . . τον Βόλο . . . . . . . την πατρίδα μου . . . και που στη συνέχεια "άφησαν" πίσω τους την Αφησσο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Κολχίδα . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το χωριό βρίσκεται μέσα στον Παγασητικό . . . . . Και ο Παγασητικός έχει μια πανέμορφη, γαλήνια και μόνιμη μπουνάτσα, (σωστή "λαδιά"), που κάποιες ελάχιστες φορές την διακόπτουν κάτι απότομα και επικίνδυνα μπουρίνια. Στα παιδικά μου χρόνια είχα τόσο πολύ επηρεαστεί από την γαληνεμένη θάλασσα της Αφήσσου και του Παγασητικού γενικότερα, που όταν αργότερα μεγαλώνοντας συνάντησα άλλες θάλασσες που έβγαζαν μια απειροελάχιστη μπουκαδουρίτσα, το όλο θέαμα μου φαινόταν περίεργο ! ! ! . . Από τα υψώματα της Αφήσσου έχεις όλον τον, συνήθως ήρεμο, Παγασητικό στα πόδια σου και το μάτι σου φτάνει μέχρι το Τρίκερι, την είσοδο του Παγασητικού και τo μικρονήσι Πυθού . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Απέχει από τον Βόλο περί τα 26 χιλιόμετρα . . . . Αγριά . . . . Λεχώνια . . . . Γατζέα . . . . Καλά Νερά . . . Κορώπη . . αφήνεις στα αριστερά σου την διασταύρωση προς Μηλιές, (όπου έχει το εξοχικό της η αδελφή μου), και μετά από λίγο εγκαταλείπεις τον βασικό δρόμο του Πηλίου που συνεχίζει προς Αργαλαστή, Μελίνα και Τρίκερι, και στρίβεις δεξιά προς την θάλασσα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ενας στενός δρόμος με στροφιλίκια σε οδηγεί στο χωριό που είναι χτισμένο αμφιθεατρικά και βλέπει στον Παγασητικό. Γραφικό, με νησιώτικο χρώμα, διαθέτει τρεις πανέμορφες ακτές την Καλλιφτέρη, την Λαγούδι και τον Αμποβό . . . . . . .

Αμποβός

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Καληφτέρη

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Λαγούδη

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η πλατεία με τα πλατάνια

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η προκυμαία

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το λιμανάκι

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η θέα στην Αφησσο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ο ουζομεζές ! ! . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σήμερα η Αφησσος δεν είναι πιά το ήσυχο χωριό που γνώρισα στα εφηβικά μου χρόνια. Κατακλύζεται τα καλοκαίρια από πλήθος επισκεπτών, ειδικά τα Σαββατοκύριακα . . . . . Οι πανέμορφες και, (κάποτε ήρεμες στο παρελθόν), ακρογιαλιές της στενάζουν από τον κόσμο . . . . Στον στενό παραλιακό της δρόμο δημιουργείται το αδιαχώρητο από τα αυτοκίνητα . . . . Και όποιος κάνει το λάθος να μπει Σαββατοκύριακο καλοκαιριού πρέπει να έχει γερά νεύρα και στομάχι . . . . . . Οχι λοιπόν τροχόσπιτα και αυτοκινούμενα το καλοκαίρι στην Αφησσο . . . . . Μόνον Φθινόπωρο, χειμώνα και άνοιξη με τραβάει πιά το όμορφο αυτό χωριουδάκι . . . . Το καλοκαίρι, (όποτε βρεθώ εκεί), προτιμώ να παίρνω το αυτοκίνητο και να φεύγω σ’ άλλα ακρογιάλια από τα τόσα πολλά που έχει ο Παγασητικός . . . . . ειδικά μετά την Αφησσο . . . . προς Αργαλαστή και Τρίκερι μέσα στον Παγασητικό . . . . . ή στα πελαγίσια ακρογιάλια από την πλευρά του Αιγαίου . . . . . .

To περσινό λοιπόν Πάσχα το πέρασα στην Αφησσο. Συνήθως αυτές τις μέρες τις περνάω ή στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής ή στο Πήλιο. Αναχωρήσαμε από Θεσ/νίκη Μεγάλη Πέμπτη αργά απόγευμα . . . Επίτηδες αργά απόγευμα . . . για να είμαστε στις 21.00 το βράδυ σε γνωστό και στοχευμένο τσιπουράδικο στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Πάντα οι επισκέψεις στον Βόλο ξεκινάνε με επίσκεψη στο συγκεκριμένο τσιπουράδικο.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ωραία τα τσίπουρα όπως πάντα . . . ακόμα πιο ωραίοι οι μεζέδες . . . και αργά το βραδάκι συμμαζευτήκαμε στην Αφησσο. Η Μεγάλη Παρασκευή μας βρήκε στις Μηλιές και' από εκεί μιά επίσκεψη στην Βυζίτσα.

Το απόγευμα προσκύνημα στο Επιτάφιο της Αφήσσου

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το Μεγάλο Σάββατο μια βόλτα μέχρι τα Καλά Νερά, γιατί το στοχοποιημένο κρεοπωλείο για την παραλαβή του οβελία, (στέρφου και αλανιάρικου ), κατοικοεδρεύει στο συγκεκριμένο χωριό. Παραλήφθηκε ο οβελίας και φωτογραφήθηκαν και τα Καλά Νερά . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Επιστροφή στην Αφησσο γιατί περίμενε δουλειά λόγω του ότι το κοκορέτσι θα ήταν χειροποίητο. Εχοντας την σχετική τεχνογνωσία έπιασα δουλειά και το έκανα όπως ήθελα . . . . Μπόλικη εντεριά . . . γλυκάδια πάση θυσία για να γίνει αφράτο και να μη στεγνώσει . . . και τα λοιπά εντοσθιοειδή ! ! . . . Το κοκορέτσι πρέπει να γίνεται λεπτό και να μην πήζει στο συκώτι . . . Αν κρίνω εκ του αποτελέσματος έχω την εντύπωση ότι τα κατάφερα ! ! . . . .

Το βράδυ στην Ανάσταση στην πλατεία της Αφήσσου . . . . ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ . . . . και βουρ για την μαγειρίτσα . . . . . . [

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το Πάσχα εγερτήριο σχετικά νωρίς . . . . άναμα φωτιάς . . . . . και όλα τα σχετικά . . . . . . Eλληνικό Πάσχα αδέλφια ! ! . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ωραίο το αρνάκι . . . ακόμα πιο ωραίο το κοκορετσάκι . . . . και ήρθε πλέον η ώρα και για το κατσικάκι . . . . . . . . Για το λεγόμενο "βουλωτό" ή "μπουλωτό" όπως το λένε οι Αφησσιώτες . . . . . . . . Παλιό έθιμο αυτό στην Αφησσο. Την δεύτερη μέρα του Πάσχα οι Πηλιορείτες της Αφήσσου αφήνουν τον αμνό και συνεχίζουν την γαστριμαργική κρεπάλη με ερίφιο, το οποίο όμως το ψήνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο . . . .

Σήμερα έχουν απομείνει στο χωριό, (στα παλιά σπίτια), τέσσερες – πέντε φούρνοι. Μεγάλοι φούρνοι με χωρητικότητα ο κάθε ένας από αυτούς γύρω στα δεκαπέντε, (15), ταψιά. Ανήμερα του Πάσχα, και ενώ ακόμα δεν έχουν χωνέψει τον οβελία, μόλις σουρουπώσει, αρχίζει άλλη "ιεροτελεστία". Μαζεύεται όλη η γειτονιά, φίλοι και συγγενείς, και ξεκινάει η προετοιμασία. Το κρασί, το τσίπουρο και τα μεζεδάκια έχουν την τιμητική τους μαζί με τα πειράγματα και τα γέλια.

Τεράστιοι κορμοί δένδρων μπαίνουν στον φούρνο για να καούν. Μέσα στο σκοτάδι εντυπωσιακό το θέαμα του μεγάλου φούρνου με τις φλόγες να ξεπετάγονται μέσα από αυτόν και η ζέστη να μην σ’ αφήνει να πλησιάσεις.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Την επόμενη μέρα το πρωϊ, (δεύτερη μέρα του Πάσχα), οι νοικοκυρές ετοιμάζουν το κατσίκι . . . . Πατάτες και η γνωστή συνταγή ενός ψητού φούρνου χωρίς κάτι το ιδιαίτερο με μία όμως μεγάλη διαφορά. Το ταψί ολόκληρο καλύπτεται με φύλλο από ζυμάρι το οποίο σκεπάζει και κλείνει, ("βουλώνει"), ερμητικά το κατσίκι και τις πατάτες . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Παράλληλα, ο φούρνος που έχει "λαμπαδιάσει" όλο το βράδυ, το επόμενο πρωϊνό, (την δεύτερη μέρα του Πάσχα), έχει συσσωρεύσει τεράστια θερμοκρασία από τις μεγάλες ποσότητες θράκας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ετσι το πρωϊ της δεύτερης μέρας του Πάσχα η θράκα πρέπει να απομακρυνθεί από τον φούρνο οπότε αρχίζει η διαδικασία της απομάκρυνσης της . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αφού απομακρυνθεί και το τελευταίο κάρβουνο, αρχίζει η τοποθέτηση των ταψιών . . . . . . . Πάνω από το ζυμάρι έχουν τοποθετηθεί πέτρες για να το συγκρατούν και να μη φουσκώσει και γίνει σαν πεϊνιρλί ! ! . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Στο τέλος ο φούρνος σφραγίζεται ερμητικά με λάσπη ή πηλό και οι νοικοκυρές κάνουν τον σταυρό τους να πάει καλά το ψήσιμο γιατί άπαξ και σφραγιστεί, (βουλωθεί), ο φούρνος, το ψήσιμο προχωράει στα "τυφλά". Ο φούρνος ανοίγει πλέον μια και καλή στο τέλος και ότι ψητό βγήκε . . . βγήκε ! ! ! . . . . . . Λάθη και παραλείψεις δεν συγχωρούνται στο "βουλωτό" . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το ψήσιμο διαρκεί περί τις τέσσερες, (4), ώρες. Ο φούρνος "ξεβουλώνει" και τα ταψιά αρχίζουν να βγαίνουν . . . . . . . Το αποτέλεσμα στην γεύση είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ! ! ! . . . . . Μια νοστιμιά απερίγραπτη και μια συνταγή που κρατάει χρόνια τώρα, αναβιώνει κάθε δεύτερη μέρα του Πάσχα, και που οι Αφησσιώτες την τηρούν απαρέγκλιτα κάθε χρόνο τιμώντας τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους . . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το μέρος που ψήθηκε το "μπουλωτό" . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Σας δίνω, (σκαναρισμένη), την σχετική συνταγή παρμένη από ένα περιοδικό . . . . Την συνταγή πλέον την έχετε και την έχω . . . . με φούρνο όμως δεν ξέρω πως θα τα βολέψομε ! ! ! . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Θα μου επιτρέψετε, στη συνέχεια, να γυρίσω πίσω στον χρόνο και να σας μιλήσω και για την παλιά Αφησσο . . . . Οπως την γνώρισα ήρεμη και ήσυχη και όπως την αγάπησα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, καταθέτωντας συγχρόνως και κάποιες αναμνήσεις . . . . . .

Θεωρώ ότι η γενιά μας υπήρξε ευλογημένη. Δεν γνωρίσαμε πολέμους και καταστροφές. Η ζωή μας κύλισε όμορφα ενώ παράλληλα ζήσαμε και ιστορικά γεγονότα. Πολλοί φίλοι εδώ μέσα, (κι’ εγώ μαζί τους), προλάβαμε την γενιά των sixties που, (μετά από λίγα χρόνια, στην ενηλικίωσή μας), μετεξελίχθηκε στην γενιά του Πολυτεχνείου . . . . Στα όμορφα λοιπόν χρόνια των sixties πρωτογνώρισα την Αφησσο . . . . .

Την πρωτοεπισκέφθηκα κάποιο καλοκαιράκι, (13 ετών πιτσιρικάς), Αύγουστο μήνα. Οι γονείς μου και η αδελφή μου είχαν πάει εκεί από τον Ιούλιο για παραθέριση, αλλά εγώ ήμουν κατασκήνωση με τους προσκόπους στο προσκοπικό καταφύγιο "Κένταυρος" στα Χάνια του Πηλίου. Τελείωσε λοιπόν η κατασκήνωση, αποχαιρέτησα την ενωμοτία Δελφινιών, (ήμουν ναυτοπρόσκοπος), με ετοίμασε η γιαγιά μου, (οι γονείς μου ήταν στην Αφησσο), και μ’ έβαλε στο λεωφορείο. Ταξίδι ολόκληρο εκείνα τα χρόνια.

Στην πλατεία της Αφήσσου, μέσα στα πλατάνια και στα τρεχούμενα νερά, με περίμενε ολόκληρη υποδοχή. Η οικογένεια, (οι γονείς μου και η κατά δύο χρόνια μικρότερη αδελφή μου), μαζί και το φιλαράκι μου η Λέλα και άλλες τέσσερες - πέντε σουσουραδίτσες . . . . Μόνον κορίτσια και κανένα αρσενικό στην πλατανόφυτη πλατεία . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

"Ελα βρε Γιώργο" είπε ο πατέρας μου "τα κορίτσια σε περιμένουν πως και πως" . . . . Τι ήταν να το πει αυτό μπρoστά σε όλο αυτό το κοριτσομάνι ! ! ! Κοκκίνησα ολόκληρος . . . . Τότε, τα αγόρια της εποχής των δέκα τριών χρόνων, δεν είχαμε και πολλές-πολλές σχέσεις με "σουσουράδες" εν γένει, (τα γυμνάσια θυμίζω ότι ήταν αποκλειστικά "αρρένων" ή "θηλέων" ), κατόπιν δε τούτου δεν ήμουν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με το περίεργο αυτό αντίθετο φύλο . Οπότε, κατακόκκινος, φρόντισα να εξαφανιστώ πάραυτα από όλον αυτόν τον θηλυκό συρφετό για κάποιες μέρες, άσχετα αν στη συνέχεια ξεψάρωσα αρκούντως και δεόντως και στα επόμενα χρόνια έγινα πολύ ζωηρός . . . . . .

Ακολούθησαν καλοκαίρια όνειρο . . . . Το χωριό με ελάχιστους παραθεριστές, κυρίως κάτι ψαγμένους Αυστριακούς και Γερμανούς με κάτι φοβερά σπίτια και με ακόμα πιό ελάχιστους, (επίσης ψαγμένους), Αθηναίους και Θεσσαλονικείς . . . . . Οι ντόπιοι Βολιώτες δεν υπήρχε λόγος, (τότε), να "ξενιτεύονται" και δεν χρειαζόταν να κάνουν ολόκληρο ταξίδι 26 χιλιομέτρων για να φτάσουν στην Αφησσο, αφού είχαν δίπλα τους ωραιότατες και πεντακάθαρες θάλασσες τα Πευκάκια και τις Αλυκές που πήγαινε ο κοσμάκης με την βενζινάκατο με ένα ελάχιστο εισιτήριο. Με την έννοια λοιπόν αυτή, η οικογένειά μου παραήταν τολμηρή και προχωρημένη για τα δεδομένα της εποχής. Οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί, μετά από κάποια χρόνια (όπως γίνεται συνήθως), μόλις πλάκωσε ο κόσμος και χάσανε την ηρεμία και την ησυχία τους, πούλησαν τα υπέροχα σπίτια τους και την κάνανε για πιο απομονωμένα μέρη . . . . . . .

Τα σπίτια των Γερμανών και των Αυστριακών

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Παρθένα τα μέρη τότε και το ψάρι πάρα πολύ . . . . . Eριχνες το συρμάτινο "καλάθι", (τον κιούρτο), με μέσα ένα υποτυπώδες δόλωμα, (ένα μίγμα από αυγά αχινών, κεφάλια από γαρίδα, σαρδελίτσα), και εξασφάλιζες τις πιο πολλές φορές το φρέσκο ψαράκι σου . . . . .

Ερημιά και Αγιος ο Θεός τότε το χωριό . . . . . . . Ολες οι πανέμορφες παραλίες καταδικές μας την μέρα . . . . . . Το βραδάκι την απόλυτη ησυχία διέκοπταν μόνον τα γέλια και ο τζερτζελές που έκανε η νεολαία, (δηλαδή εμείς καμιά εικοσαριά αγόρια και κορίτσια), στα στενά καλντερίμια του χωριού με τις απότομες ανηφοριές και κατηφοριές . . . . .

Τα καλντερίμια και τα σοκάκια της Αφήσσου . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Και στην παρέα ήταν και η συνομήλική μου η Μαρίνα. Αχ αυτή η Μαρίνα που την γνώρισα κάπου στα 16 μου χρόνια ! ! ! Θεσσαλονικιά η Μαρίνα . . . . με μια κάποια συγγένεια με ένα από τα μέλη του συγκροτήματος των “Olympians”, διάσημου τότε γκρουπ της νεολαίας με το μεγάλο σουξέ της εποχής τον «τρόπο». Οι φίλοι που είναι της κλάσης μου ηλικιακά, (όλοι οι "αιώνιοι έφηβοι" δηλαδή), αλλά και οι νεώτεροι, θα το θυμούνται το τραγουδάκι . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τα πρώτα καρδιοχτύπια με την Μαρίνα ! ! ! . . . . . Χεράκι-χεράκι και πολύ – πολύ σπανίως, (πάάάάρα πολύ σπανίως), κανένα φιλί . . . . Μέχρι εκεί όμως . . . γιατί έτσι ήταν τότε ! ! ! . . . . . Και, χωρίς εγώ να ξέρω ότι με βλέπουν, με έκαναν τσακωτό κάποιο σούρουπο οι γονείς μου οι οποίοι με παρατηρούσαν από ένα υψωματάκι με θέα την παραλία του Αμποβού, (όπου βρισκόμουν "σοροπιάζοντας" με την Μαρίνα), συνειδητοποιώντας και οι ίδιοι ότι πλέον ο γιόκας τους μεγάλωνε, αφού εκεί ο πατέρας μου, απευθυνόμενος προς την μητέρα μου, είπε την ιστορική φράση ". . . . γυναίκα μεγάλωσε το παιδί ! ! ! . . . . . " , λόγια τα οποία φρόντισε να μου τα μεταφέρει η αδελφή μου η οποία ήταν μαζί τους και ήρθε στη συνέχεια και μου τα "κάρφωσε" . . . Στην ηλικία μου η Μαρίνα . . . Δεν την ξανασυνάντησα ποτέ από τότε . . . Ισως σήμερα να είμαστε και γείτονες στην Θεσσαλονίκη ή να έχομε συναντηθεί στον δρόμο και να μην το ξέρομε, αφού πλέον οι εικόνες έχουν ξεθωριάσει και τα πρόσωπά μας σκάφτηκαν και άλλαξαν με το πέρασμα των χρόνων . . . . . . .

Ο Αμποβός όπως φαίνεται από το ύψωμα που με "έκοβαν" οι γονείς μου . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Πυκνά-συχνά, αμέσως μετά το σούρουπο, μέσα στην ήρεμη και γαλήνια "λαδιά" του Παγασητικού, και κάτω από το φεγγάρι, ξεκινούσαν οι βαρκάδες . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ολοι σχεδόν είχαν εξασφαλίσει κάποιο πλεούμενο με κουπιά . . . . . Εγώ είχα βολευτεί με την βάρκα του Αποστόλη . . . . Ο Αποστόλης ήταν ο "ζαβός" του χωριού . . . . . Καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερος από μένα . . . ελαφρύς στο μυαλό . . . . και καλόκαρδος . . . . . Στην αρχή έπαιρνα την βάρκα κρυφά . . . . Αλλά αυτό κράτησε για μερικές μόνον μέρες ή μάλλον νύχτες . . . . Κάποιος του σφύριξε τι γινόταν και τον πιάσαν τα μπουρίνια ! ! ! . . . . Στο τέλος όμως τα βρήκαμε. Καταλήξαμε να χρησιμοποιώ την βάρκα και τα κουπιά με την άδεια του Αποστόλη, αφού προηγουμένως, όλη η τσακαλοπαρέα φρόντισε να τον κάνει φίλο και να τον συμπαραστέκεται στον πόνο και στον σεβντά που είχε για την όμορφη Παρίτσα . . . . την καλλονή του χωριού η οποία δεν του έδινε καμία σημασία και τελικά παντρεύτηκε με ένα καλό παλληκάρι και έφυγε από το χωριό . . . . .

Πυκνές - συχνές λοιπόν οι βαρκάδες στα καλοκαίρια που ακολούθησαν . . . . Και αφού ανοιγόμασταν στην γαληνεμένη φεγγαρόλουστη θάλασσα και τα γέλια μας έσβηναν από μακριά, και μόλις έφταναν και τάραζαν την ησυχία του ήσυχου χωριού, κάναμε απόβαση σε κάποια κοντινή παραλία, κουβαλώντας μαζί μας νερωμένο βερμούτ ή μαρτίνι, ενώ στη συνέχεια το πικάπ με την μπαταρία έπαιρνε φωτιά στην αμμουδιά με τους δίσκους των 45 στροφών

. . . . με τα ξέφρενα shake του Rocky Roberts . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

. . . . . αλλά και με τα ρομαντικά blues του Αdamo . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Το χωριό όμως είχε και την κοσμική του στήλη ! ! ! . . . Βέέέέέέέέβαια ! ! ! . . . . . . Κάτι σαν τις σημερινές κοσμικές στήλες αλλά σε μιά πιό υποτυπώδη μορφή . . . . . . . . Υπήρχε ένας ανταποκριτής της συμφοράς, της τοπικής εφημερίδας του Βόλου ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ο οποίος ενημέρωνε την τοπική κοινωνία του Βόλου και των περιχώρων για τα διάφορα τοπικά νέα του Νοτίου Πηλίου μεταξύ των οποίων και για τις αφίξεις επώνυμων, (παρακαλώ), παραθεριστών στις Κάννες . . . συγνώμην στην Αφησσο ήθελα να πω.

Ετσι αργότερα, όταν μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Θεσσαλονίκη και ήμουν πλέον φοιτητής, όταν ξαναγύρισα στην Αφησσο, η παρέα μου, αμέσως με την άφιξή μου (και κρυφά από μένα), φρόντισε να «ταϊσει» καλά και να "εξαγοράσει" τον τοπικό ανταποκριτή "μεγαλοδημοσιογράφο" της περιοχής, (δωροδοκώντας τον με ένα ουζάκι και λίγο παστό γάβρο ! ! ! ), για να ξεκινήσουν την "πλάκα" και το "δούλεμα" στα οποία γνωρίζετε ότι είμαι πολύ επιρρεπής.

Τα αθεόφοβα φιλαράκια μου λοιπόν, (δωροδοκώντας τον "μεγαλοδημοσιογράφο" με τον προαναφερόμενο τρόπο), έκαναν την πλάκα τους και του έδωσαν, (εν αγνοία μου), το όνομά μου γιά δημοσίευση στην "κοσμική" στήλη της εφημερίδας. Και έτσι μιά ωραία πρωϊα, και ενώ ήμουν αραχτός και λάϊτ κάτω από τα πλατάνια της πλατείας, μου πάσαραν την εφημερίδα μέσα στην οποία φιγουράριζε το όνομά μου, προς μεγάλο "τζέρτζελο" της παρέας . . . . . . και αντίστοιχο ρεζιλίκι δικό μου παναθεμάμε ! ! ! . . . . . . Ομορφα χρόνια . . . . αθώα . . . . . . ανέμελα . . . . χωρίς άγχος . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αλλά και αργότερα, όταν πιά ενηλικιώθηκα . . . και μέχρι σήμερα . . . . μ’ αρέσει να επιστρέφω στην Αφησσο . . . μ’ αρέσει να επιστρέφω σ’ εκείνη την εποχή . . . . και στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των παιδικών και εφηβικών μου αναμνήσεων . . . .

Αγαπημένη μας εκδρομή το γραφικό Λεφόκαστρο, παραθαλάσσιος οικισμός του Παγασητικού που απέχει από την Αφησσο τρία, (3), με τέσσερα, (4), περίπου χιλιόμετρα, προς τα Νότια . . . Δηλαδή προς Αργαλαστή, Μελίνα και Τρίκερι . . . . . Το δίπλωμα οδήγησης για το αυτοκίνητο βγήκε αργότερα στα δεκαοκτώ μας χρόνια, και με την βάρκα, μια φορά που το δοκιμάσαμε, ξεπατωθήκαμε :? στο κουπί, (δεν είχαμε εξωλέμβιες), και δεν το ξαναεπιχειρήσαμε. Eτσι αναγκαστικά πηγαίναμε ποδαράτοι.

Εντονες οι αναμνήσεις κι’ από δω . . . . Γνωστή μαγευτική διαδρομή αυτή της Αφήσσου - Λεφόκαστρου . . . . . Γνωστά τα μέρη και οι ακρογιαλιές . . . . . . Υπήρχε και μια μικρή σπηλιά στην διαδρομή, (μεταξύ Αφήσσου και Λεφοκάστρου), με ένα καλό αριθμό σταλακτιτών και σταλαγμιτών. Εφαγα τον κόσμο να το ξαναβρώ στα χρόνια που ακολούθησαν . . . . Και κάθε φορά που ξαναεπιστρέφω στην Αφησσο ψάχνω να την ξαναεντοπίσω αλλά έχει εξαφανιστεί. Ισως κάποια καθίζηση . . . δεν ξέρω . . . .

Προς Λεφόκαστρο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ακόμα πιο ήσυχο και πιο απομονωμένο το πανέμορφο Λεφόκαστρο που έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα την ησυχία του και την απομόνωσή του σε σχέση με την Αφησσο . . . . . . .

Λεφόκαστρο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν η πρώτη μου επαφή και γνωριμία με το camping. Μεταξύ Αφήσσου και Λεφοκάστρου, πλαϊ σε μια υπέροχη παραλία είχαν κατασκηνώσει κάποιο καλοκαίρι, τελείως ξέμπαρκοι, δύο οικογένειες Γάλλων με μικρά παιδιά, κάνοντας ελεύθερο. Ημουν γύρω στα δέκα έξι χρονών. Η οργάνωσή τους τότε φάνταζε μυθική στα εφηβικά μου μάτια. Είχαν κάτι τεράστιες σκηνές και δύο μικρά φουσκωτά. Χαιρόμουν να τους βλέπω τελείως αφημένους μέσα στον παράδεισο . . . . τους ζήλευα . . . . και κόλλησα από τότε με την ιδέα και την γενικότερη φιλοσοφία του camping. . . .

Το μέρος των Γάλλων μεταξύ Αφήσσου και Λεφόκαστρου

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή Αφησσος του Πηλίου που πέρασα το περσινό Πάσχα. Παράλληλα όμως, αυτή ήταν και η Αφησσος των παιδικών και εφηβικών μου αναμνήσεων . . . . . . . Μέχρι σήμερα μ’ αρέσει να επιστρέφω σ’ αυτό το μέρος . . . Και για την ομορφιά του αλλά και γιατί μ’ αρέσει, (όπως ξαναέγραψα), να επιστρέφω σ’ εκείνη την εποχή και στις ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες της . . . .

Δεν ξέρω . . . . ίσως να είναι και θέμα ηλικίας . . . . Οσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο θέλει να επιστρέφει πίσω στο παρελθόν . . . . . Κι’ αυτή η ρημαδοζωή βρε παιδιά, είναι τόσο πολύ - πολύ όμορφη αλλά και τόσο πολύ - πολύ σύντομη . . . . . Και γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να την ρουφάμε μέχρι την τελευταία της σταγόνα . . . . . . . . .

Το θέμα, που μόλις διαβάσατε, είναι κλειδωμένο.

Αν έχετε κάποιες απορίες, ή θέλετε περισσότερες διευκρινήσεις, σχετικά με αυτό το ταξίδι …
... μπορείτε να τις γράψετε εδώ ... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]...
... και θα υπάρξει ανταπόκριση, το ταχύτερο δυνατόν.

Σας ευχαριστούμε.

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr

Αφησσος Πηλίου . . . Πάσχα 2011 και παιδικές μου αναμνήσεις . . . . . .

Αφησσος Πηλίου . . . Πάσχα 2011 και παιδικές μου αναμνήσεις . . . . . .