Θεσσαλονίκη . . . "Ερωτική" πόλη ;

Cissy 242 έγραψε :

Γιώργο την άποψή σου ως super duper ειδικός δεδομένου ότι:
1) ζείς και αναπνέεις στη Θεσσαλονίκη που περιγράφεται ως η πιο "ερωτική" πόλη της Ελλάδος, και
2) επισκέφθηκες πρόσφατα την Βενετία που επίσης περιγράφεται ως η πιο "ερωτική" περιοχή του κόσμου.
Πως είναι η σχέση μεταξύ των δύο και ποιο το σχόλιό σου. Αναμένω εναγωνίως.
C .
_________________


Γειά σου βρε Σισάκι ! ! . . . Δύσκολα μου βάζεις . . . . Κατ' αρχάς δεν θα τολμήσω να κάνω συγκρίσεις μεταξύ Βενετίας και Θεσ/νίκης γιατί φοβάμαι ότι θα υποκύψω στο ολίσθημα του λαϊκού άσματος "τι Λωζάνη . . τι Κοζάνη . . . χιόνια η μιά . . . χιόνια η άλλη . . . ". Παραμερίζοντας λοιπόν τους σωβινιστικούς μου εγωϊσμούς θα πω πολύ απλά ότι δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις μεταξύ Θεσ/νίκης και Βενετίας γιατί νοιώθω ότι θα είμαι χαμένος από χέρι . . . . .

"Ερωτική" πόλη η Θεσ/νίκη ; . . . χμμμμμμ . . . . Δεν θα τόλεγα, με την έννοια ότι δεν είναι πιό ερωτική απ' ότι η Αθήνα, (με την Ακρόπολη, την Πλάκα και το ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο) . . . . . ή το Ναύπλιο, (με το Μπούρτζι και το κάστρο του) . . . ή ο Βόλος, (με τον υπέροχο Παγασητικό του και το πανέμορφο Πήλιο), . . . . . Αν περιορίσομε λοιπόν την έννοια του "ερωτισμού" στην κυριολεκτική του σημασία κάθε μέρος και κάθε πόλη είναι "ερωτική" ανάλογα με τις εμπειρίες, τα βιώματα και τις αναμνήσεις που κουβαλάει ο καθένας μας . . . . . Για μένα μπορεί να είναι ο Βόλος και για άλλον η Πάνω Κολοπετεινίτσα . . . .

Εξ άλλου η έκφραση "ερωτική πόλη" έχει αρχίσει να τσατίζει αφόρητα εμάς τους Θεσσαλονικείς, που πιστεύομε, (και ίσως όχι άδικα), πως τη χρησιμοποιούν οι Αθηναίοι επισκέπτες της ΔΕΘ για να δικαιολογήσουν τις εξωσυζυγικές τους παρασπονδίες στο Βορρά, όταν τα πεντάστερα ξενοδοχεία της πόλης μας γεμίζουν από επισκέπτες, (κυρίως τζαμπαζήδες κρατικοδίαιτους με ακριβά γούστα ), οι οποίοι συνοδεύονται από χυμώδεις ψηλοκάβαλες υπάρξεις που πλασσάρονται ως γραμματείς και ως σύμβουλοι τόσο των υπουργών όσο και των υψηλά αμοιβομένων μεγαλοπαραγόντων διαφόρων ΔΕΚΟ κλπ. κλπ. Με την παραπάνω λοιπόν έννοια δεν είναι ερωτική πόλη η Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον όχι περισσότερο ή λιγότερο από τις πόλεις που ανέφερα προηγουμένως.

Αν πάρομε την αστεία πλευρά μπορούμε να αποδώσομε τον ορισμό "ερωτική πόλη" στο συνεχές καντήλιασμα που πέφτει καθημερινά απ’ όλους μας για τις συνθήκες διαβίωσης . . . . Κυκλοφοριακό . . . μόλυνση . . . τσιμεντοποίηση . . . Ετσι, κάθε μέρα, όλοι όσοι κυκλοφορούμε στο κέντρο θέλουμε "να απαυτώσομε" γενικώς και αορίστως, (και sorry για το σόκιν), τους μονίμως άφαντους ανευθυνοϋπεύθυνους, οπότε με την έννοια αυτή κυκλοφορεί μπόλικος εκχυδαϊσμένος "ερωτισμός" προερχόμενος από το σχετικό καντήλιασμα και τις άκρως ακατάλληλες βωμολοχίες με την σφοδρή παράλληλη επιθυμία μας, (όπως ανέφερα), να "απαυτώσομε" όλους τους αρμόδιους . . . . . .

Αν όμως πάρομε την έννοια του "ερωτισμού" με μιά πιό διασταλτική ερμηνεία τότε ΝΑΙ . . . Η Θεσσαλονίκη είναι μιά "ερωτική πόλη", αφού ακόμα και ο λαϊκός αοιδός τραγουδάει με παράπονο το "σ’ αναζητώ . . . σ’ αναζητώ στην Σαλονίκη ξημερώματα . . . ." ενώ ένας άλλος βροντοφωνάζει ότι " . . . στον Λευκό τον Πύργο πήρα τα φιλιά της . . . από τον Βαρδάρη ήταν η μαμά της, (προχωρημένη η πεθερούλα ! ! ), . . . . . είχε κι’ ένα σπίτι στην Καλαμαριά . . . . ".

Με την διασταλτική ερμηνεία λοιπόν η Θεσσαλονίκη όντως είναι ένα απέραντο κρεβάτι, (κατά το κοινώς λεγόμενο ), αφού το κέντρο της πόλης και στα στέκια του είναι "συμμαζεμένα" γεωγραφικά και όσοι κυκλοφορούν, συναντιούνται συχνά στα ίδια μέρη, γνωρίζονται, συναναστρέφονται, και ως εικός, ( ! ! ), η συναναστροφή φέρνει εξοικείωση η οποία με τη σειρά της οδηγεί και σε περαιτέρω διαπροσωπικές σχέσεις και από εκεί και πέρα όπως το βλέπει ο καθένας και σε τελευταία ανάλυση "ότι ήθελεν προκύψει" . . . . . .

Υπάρχουν τα γλέντια, τα μαγαζιά, τα λαδάδικα, το λιμάνι, η Τσιμισκή, η Μητροπόλεως, η Βαλαωρίτου, η Καλαμαριά, η Περαία κ.ο.κ. Ζεις, τα σπας με φίλους και γκόμενες άμα είσαι ελεύθερος, οπότε ζεις το όνειρό σου και τον έρωτά σου. Γνωρίζεις τα κάστρα, τα μουσεία, τα μνημεία, τα μαγαζιά, τους πεζοδρόμους, τα πάρκα, τις πλατείες, οσμίζεσαι τα υπαρκτά ίχνη άλλων εποχών και πολιτισμών. Βολτάρεις κάτω από το Λευκό Πύργο, βολτάρεις στην παραλία, κλαμπάρεις στο λιμάνι, βλέπεις συναυλίες εναλλακτικού ροκ στα λαδάδικα και στον Μύλο, νεοκλασσικά στην Βασιλίσσης Ολγας και κοπροσκυλιάζεις στην πλατεία Αριστοτέλους και στην Πλατεία Ναυαρίνου.

Ανασαίνεις και βιώνεις τον αχό της παλιάς πολυπολιτισμικής πόλης που διακρίνεται σήμερα μέσα από τα μνημεία της, (προϊστορικά, προκλασσικά, κλασσικά, Ελληνιστικά, Ρωμαϊκά, Βυζαντινά, Εβραϊκά, Τούρκικα, Σλάβικα), καθώς και από τα φαγητά της με τα τούρκικα γλυκά, (πολίτικα), με τα ουζερί, με τα μαγειρειά και τα Αρμένικα, Ποντιακά. Μικρασιάτικα, Εβραϊκά, Σλάβικα και Τούρκικα φαγητά. Η Θεσσαλονίκη υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών και γι’ αυτό είναι τόσο ξέχωρη.

Με την έννοια λοιπόν αυτή ο "έρωτας" περιφέρεται διάχυτος στην Τσιμισκή και στην Εγνατία, σαν μέσα από ομίχλη . . . . . . Διαποτίζει τα παμπάλαια τείχη της πόλης, τα Ελληνιστικά, Ρωμαϊκά και Βυζαντινά ερείπια φτάνοντας μέχρι τον αμαρτωλό Βαρδάρι με την κακόφημη "Μπάρα" κι’ από κεί πετάει στα επίσης αμαρτωλά πριν λίγα χρόνια Λαδάδικα, στο Σέϊχ Σου, την Βάρνα, το Κουλέ Καφέ, την Αρετσού . . .

Ο "έρωτας" σαν αίσθηση βρίσκεται στους δρόμους της πόλης, στα μπαράκια, στις πλατείες και στις ταβέρνες . . . Ερχεται μέσα από τον Βαρδάρι και το πούσι του Θερμαϊκού . . . . . . Και βρίσκει καταφύγιο σε πρόσωπα όμορφα με καταγωγή από όλες τις ράτσες που πέρασαν απ’ αυτή την πόλη και που ήρθαν από ξένα μέρη . . . . . . . . . Από την Σμύρνη, την Μοσχόπολη, την Ορντού, το Αϊβαλί, την Κλεισούρα, τα Γρεβενά, την Φιλιππούλη, την Τιφλίδα, το Μοναστήρι, τις Σαράντα Εκκλησιές, τα βλαχοχώρια της Πίνδου, την Μεσήμβρια και την Αγχίαλο, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κλπ. κλπ. . . . . . . . . . Απ' όλον τον Ελληνισμό . . . . .

Με την παραπάνω λοιπόν έννοια η Θεσσαλονίκη είναι μια "ερωτική" πόλη . . . . . μια πόλη που χρωστάει πολλά ΚΥΡΙΩΣ στο ιδιαίτερο πολυπολιτισμικό της παρελθόν . . . . .

Πείθει και Θωμάδες ο Γιώργος
κανένας Ιταλός- ταλαντούχος- να γράψει κάτι για Βενετία
Πάντως σοβαρά όποιος δεν έμεινε για λίγο έστω Σαλονίκη πριν τα "άντα" του... Ας πρόσεχε
Όσο για τους "Αθηναίους" επισκέπτες της ΔΕΘ που συνοδεύονται από χυμώδεις ψηλοκάβαλες υπάρξεις δεν τίθεται θέμα. καλύτερα θα περνάγανε στη Σόφια και φθηνότερα... Έτσι κι αλλιώς οι"ψηλοκάβαλες" ίδια γλώσσα θα μιλάγανε...
Τι μού έκανες ρε Γιώργη... Θέλω μια βόλτα στην Σαλονίκη... Τώρα
Να περπατήσω στα παλιά χνάρια να ξημερώσω κάπου και να μην θυμάμαι πως και γιατί
Αλλά με το πορτοφόλι στην τσέπη όπως παλιά...

Μπράβο Γιώργη, τα είπες όλα!

Με τέτοιους συγγραφείς νομίζει κανείς ότι διαβάζει τουριστκό - πολιτιστικό οδηγό!

Masterless έγραψε:Νικόλα, στην θεσσαλονίκη τις μικρές ώρες, κυκλοφορούν γυναίκες σολαρία..............
Όντως, μπορεί να κινδυνεύουν τα αντρικά πορτοφόλια................

Και άντρες σολαρία και γενικά κυκλοφορούσαν και θα κυκλοφορούν διάφοροι/ες
θυμάμαι όμως πάντα το πορτοφόλι στην τσέπη μου την επομένη... Τότε... άλλες εποχές

Γιώργο , συγχαρητήρια και από εμένα για την μεστή και σύντομη περιγραφή σου.

Έχοντας ζήσει σαν φοιτητής την δεκαετία του '80 και σαν ειδικευόμενος αρχές του '90, μονο ευχάριστες ,στο σύνολο, αναμνήσεις μου ξύπνησες.

Θα συμφωνήσω με τον Νικόλα ότι : " ....Πάντως σοβαρά όποιος δεν έμεινε για λίγο έστω Σαλονίκη πριν τα "άντα" του... Ας πρόσεχε ......"

και θα τολμήσω να προσθέσω (Γιώργο με την αδειά σου) στον προδιορισμό "ερωτική...", τους όρους " παρεϊστική, συντροφική και ζεστή (παρά τον κρύο Βαρδάρη)". Ίσως η ηλικία εκείνης της εποχής, ίσως οι τότε συνθήκες, ίσως η δική μου διάθεση, ίσως το ανοιχτόκαρδο αγκάλιασμα των κατοίκων της, ίσως.......πολλά, οι τότε φιλίες και γνωριμίες , ακόμα καλά κρατούν.

Γιώργο , συγχαρητήρια Μπράβο

Γιώργο, είσαι καταπληκτικός ασυζητητί !!!... Χαίρομαι πάρα πολύ που έπεσα πάνω σε φλέβα......

-- Εμένα ως επισκέπτρια στην Θεσσαλονίκη μου κάνει πάντα εντύπωση η καταπληκτική προκυμαία που βολτάρει ο κόσμος όλες τις ώρες ανέμελα, ίσως γιατί κάποτε είχαμε και εμείς μία αντίστοιχη περιοχή στην Αθήνα και την χάσαμε και χαλάσαμε επί χούντας (το Νέο Φάληρο).
-- Μείναμε με το στόμα ανοιχτό μία χρονιά παραμονή Πρωτοχρονιάς με το γλέντι στην αγορά Μοδιάνο και στα γύρω μαγαζιά. Εχουμε υποσχεθεί στον εαυτό μας ότι αυτή την εμπειρία θα την ξαναζήσουμε. Δεν έχω ξαναδεί πουθενά σε αυτή τη χώρα τέτοιο γλέντι πηγαίο, ανεπιτήδευτο και γνήσιο την Πρωτοχρονιά.
-- Με γοητεύει η πολυπολιτισμική ιστορία της πόλης, και ιδιαίτερα του Εβραισμού της. Των αγώνων αυτής της κοινότητας, ο Αβραάμ Μπεναρόγια, οι Εβραίοι λιμενεργάτες, τα ξύλινα σπίτια που κάηκαν.
-- Λατρεύω τα φαγητά της Θεσσαλονίκης, αλλά και των βορείων εν γένει, την ανάμειξη διαφόρων γεύσεων και υλικών. Μένω έκθαμβη μπροστά στα ζαχαροπλαστεία της και ιδιαίτερα στου Χατζή. Η ποικιλία, τα χρώματα, τα υλικά, οι συνδυασμοί, είναι πράγματα που εμείς οι νότιοι δεν έχουμε καθόλου παρόλες τις εισαγώμενες γαλλικούρες και λοιπές επιρροές. Τίποτε δεν συγκρίνεται με το καζάν ντιπί της Θεσσαλονίκης και τις μυρωδιές από τα τσουρέκια του Τερκενλή που φτάνουν μέχρι την παραλία.
-- Οι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης είναι πιό ειλικρινείς και πιο άμεσοι από όλους τους υπόλοιπους Ελληνες, στοιχεία που χαίρομαι και εκτιμώ.
-- Δεν μου αρέσει ο όρος "συμπρωτεύουσα" που για μένα δείχνει ένα τελείως αδικαιολόγητο σύμπλεγμα.
Αντε να είσαστε καλά όλοι σας.
C

Γιώργο είσαι, όπως πάντα,καταπληκτικός στο γράψιμο.

Παλαιότερα ανέβαινα στη Σαλονίκη 4-5 φορές το χρόνο.

Εκείνο που μου άρεσε ήταν οι βόλτες στη πόλη που κάθε γωνιά της είχε μια διαφορετική όμορφη "άποψη".

Φωτογραφίες από το φετινό καρναβάλι της Βενετίας. Στην λογική του φάτε μάτια ψάρια, κλπ. κλπ. κλπ.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
C