Χρόνος και άνθρωπος

από **Georgedim** Σαβ 21 Σεπ 2019 - 23:52

Σκόρπιες σκέψεις μιας κρύας φθινοπωρινής νύκτας, ....με αφορμή τις αναφορές των φίλων στον αείμνηστο Μάξιμο, τον οποίο χάσαμε πρόωρα & ξαφνικά πριν περίπου δύο χρόνια.

Ο άνθρωπος από την φύση του είναι κοινωνικό ον. Αποζητά και θέλει την συνεύρεση και επικοινωνία με όσους έχει κοινά ενδιαφέροντα, αγωνίες και όνειρα.
Στο διάβα της ζωής του είθισται να δημιουργεί παρέες, φιλίες, δεσμούς αίματος. Όσο πιο στενές είναι αυτές οι σχέσεις, τόσο πιο δυνατοί γίνονται οι δεσμοί. Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα πλαίσιο που αυθαίρετα ονομάζουμε «χρόνο».

Όμως η ζωή είναι σκληρή, απρόβλεπτη και κάποιες φορές άδικη. Μια λαϊκή παροιμία λέει πως : "ο άνθρωπος κάνει ότι μπορεί, μα ο Θεός κάνει ότι θέλει".

Υπο αυτό το πρίσμα, δυστυχώς, κάποιοι φίλοι μας «αναχωρούν» πιο νωρίς, όπως συμβαίνει με όλα τα όμορφα πράγματα στην ζωή, ....αφήνοντας στους «παραμένοντες» ….θύμησες & αναμνήσεις, μνήμες & σκέψεις.

Είναι η στιγμή όπου η κρύα αίσθηση του θανάτου μας ανακαλεί βίαια στην σκληρή πραγματικότητα, όπου μας υπενθυμίζει με πικρό τρόπο πως είμαστε «στιγμιαίες αιωνιότητες».

Είναι η στιγμή όπου η τραγική πραγματικότητα συναντά την πραγματική τραγικότητα, ....θυμίζοντάς μας πως ο «χρόνος» είναι σχετικό μέγεθος και .....πως η θνητότητα είναι ένα γεγονός αναπόφευκτο για όλους, σε χρόνο ακαθόριστο και απρόβλεπτο.

Έτσι η φυσική παρουσία όσων «ταξίδεψαν» πέρα από τον χρόνο, υποκαθίσταται από τις μνήμες και τις αναμνήσεις, ….οι εκφράσεις και εκφάνσεις της ζωής τους όμως συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά «εν ετέρα μορφή», όπως λέει και το εκκλησιαστικό τροπάριο.

Αυτές οι θύμησες και οι μνήμες μπορεί να ζουν «κρυμμένες» στην καρδιά του καθενός μας, αλλά κάποιες στιγμές αποζητούν να ελευθερωθούν, να εκδηλωθούν, να επικοινωνήσουν.

Δημιουργούν έτσι την ανάγκη μιας συνάντησης, μιας σύναξης, ….όπως παλιά. Κατ' αυτό τον τρόπο οι «μνήμες» γίνονται ένα συναξάρι «ζώσας σχέσης», ανάμεσα σε μας και τους αγαπημένους μας φίλους, που «εξήλθαν του χρόνου», που ζουν στην αιωνιότητα.

Άλλωστε, αποτελεί αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως πεθαίνουν μονάχα όσοι ξεχνιούνται, ….ενώ η διαρκής θύμηση και μνήμη τους αποτελούν τον αρραγή δεσμό, ο οποίος μπορεί να διατηρήσει την "κοινωνία" και "επικοινωνία" μαζί τους, με ένα διαφορετικό, πιο υπερβατικό τρόπο.

Γι’ αυτό θαρρώ πως η ανάμνηση του φίλου μας Μάξιμου που «ταξίδεψε» στο χωροχρόνο, ….δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ….υπόθεση μιας μόνο μέρας, μιας μόνο συνάντησης, μιας τυχαίας οινο-πνευματικής κατάνυξης, ….αλλά προσπάθεια κάθε μέρας, μέσα από το έργο που μας κληροδότησε, …από τα όνειρα που μας ενέπνευσε, ….από τους στόχους που είχε όσο ήταν ανάμεσά μας.

Χάρις σε αυτό το forum, που ο ίδιος οραματίστηκε και δημιούργησε, γνωριστήκαμε οι περισσότεροι, αναπτύξαμε φιλίες (ζώσες και διαδικτυακές), κάναμε ταξίδια και όνειρα, μπορούμε και επικοινωνούμε σήμερα.

Πέρα λοιπόν από τις απαραίτητες συγκεντρώσεις μας, ….με μνημικό ή όχι χαρακτήρα, ….οφείλουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του, ….να συνεχίσουμε και αυτό που με πολύ αγάπη μας κληροδότησε, ….στο πνεύμα και το ήθος που ο ίδιος πάντοτε ήθελε. Του αξίζει και το οφείλουμε.

Καλό Παράδεισο φίλε Μάξιμε, ο Θεός να σε αναπαύει.

Υ.Γ. : Ο τίτλος του topic είναι δανεισμένος από το ομότιτλο βιβλίο του πανεπιστημιακού καθηγητή Γεωρ. Μαντζαρίδη.

από Γιωργάκος Κυρ 22 Σεπ 2019 - 11:22

Georgedim έγραψε:

Πέρα λοιπόν από τις απαραίτητες συγκεντρώσεις μας, ….με μνημικό ή όχι χαρακτήρα, ….οφείλουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του, ….να συνεχίσουμε και αυτό που με πολύ αγάπη μας κληροδότησε, ….στο πνεύμα και το ήθος που ο ίδιος πάντοτε ήθελε. Του αξίζει και το οφείλουμε.

Καλό Παράδεισο φίλε Μάξιμε, ο Θεός να σε αναπαύει.

από tabbert Κυρ 22 Σεπ 2019 - 23:15

to ειχα γραψει και πιο παλια.......ας κρατησουμε στην μνημη μας τις καλες στιγμες που περασαμε μαζι αλλοι πιο πολλες απο αυτες...αλλοι λιγοτρερες....ακομα και οσοι ειχαν την δυαντοτητα να συνομιλησουν μονο μεσω πληκτρολογιου....
η απωλεια ενος ανθρωπου για τον καθε ενα ειναι διαφορετικη και ο καθεις την αντιμετοπιζει με τον δικο του τροπο......με αλλο τροπολοιπον οι δικοι του ανθρωποι..με αλλο τροπο λοιπον οι φιλοι του.....

και θα αφησω ενα γνωμικο για το τελος.....

τα καλα τα εκτιμας μονο οταν τα χασεις...(χωρις να σημαιανει οτι δεν εκτιμουσαμε τον Μαξιμο)
και πιστευω ισχυει και για φιλους και συγγενεις...

από gsalonica Τρι 24 Σεπ 2019 - 10:24

Στην ανάμνηση κάποιων ανθρώπων που έφυγαν νωρίς, υπάρχει μια γλυκιά και στενάχωρη ανάμνηση και ένα γιατί.

από caminador Παρ 27 Σεπ 2019 - 12:13

Δεν υπάρχουν λόγια... Ας το πάρουμε ως παράδειγμα...

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr

Χρόνος και άνθρωπος

Χρόνος και άνθρωπος

Απ: Χρόνος και άνθρωπος

Απ: Χρόνος και άνθρωπος

Απ: Χρόνος και άνθρωπος

Απ: Χρόνος και άνθρωπος