Η Αθήνα κάποτε ...... (ταξίδι στο χρόνο) !!!

Στον παρακάτω σύνδεσμο και στο βίντεο, ένα ......ταξίδι γνώσης, ......κατασκευαστικής ομορφιάς και ......"εγκλημάτων" κατά ιστορικών κτιρίων στη Αθήνα του χθες και του σήμερα.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1834, μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα, από τον Όθωνα, η πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους. Τότε η πόλη είχε μόλις 10.000 κατοίκους. Από τότε όμως αρχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία και σύντομα γίνεται το μεγαλύτερο κέντρο της Ελλάδας, με τη μεγαλύτερη έκταση και τον περισσότερο πληθυσμό από κάθε άλλη Ελληνική πόλη.
Το πρώτο σχέδιο της νέας πόλης, με άνετους δρόμους και εντυπωσιακά κτίρια, οφείλεται στους αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Εδουάρδο Σάουμπερτ. Έκτοτε ........ ????

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

και μερικές ακόμα σπάνιες φωτογραφίες :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]


Υ.Γ. : στο παραπάνω σύνδεσμο (http://to-paliatzidiko.blogspot.gr), υπάρχουν καταχωρημένες διάφορες πληροφορίες, που αποτελούν πραγματικό ......ταξίδι στο χρόνο και τη γνώση. Αξίζει την προσοχή σας .

Πολυ ομορφο οδοιπορικο !!!
Γιωργο ........ σ'ευχαριστουμε !!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Πολύ ωραίο το βιντεάκι.
C

Στάθη συγχαρητήρια !!!

Φοβερός σύνδεσμος.   .

Παρότι κουρασμένος από το "τρέξιμο" όλης της εβδομάδος, τα γραφόμενα του (.....της "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ") με "καθήλωσαν" μπροστά στην οθόνη όλο το μεσημέρι.

georgedim έγραψε:Στάθη συγχαρητήρια !!!

Φοβερός σύνδεσμος.   .

+                       

Γιώργο, πολύ καλό   !!!


Να συμπληρώσω μερικά ακόμη λαογραφικά στοιχεία, ....αγαπημένων & γειτονικών στο σπίτι μου περιοχών της Αθήνας   .


Το "Δουργούτι" (η περιοχή του Νέου Κόσμου, πίσω από το σημερινό ξενοδοχείο "Intercontinental"), ....ήταν από τις πρώτες συνοικίες παραγκουπόλεων της Αθήνας, ....που δημιουργήθηκαν ώστε να στεγαστούν οι άμοιροι πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, που κατέφθαναν κατά χιλιάδες το 1922.

Το όνομα της η περιοχή το οφείλει σε έναν παλιό κτηματία, που είχε χωράφια στην περιοχή, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν Έλληνας ονόματι Δουργούτης ή Τούρκος μπέης με το όνομα Δουργούτ Αγάς. 

Τα παραπήγματα αυτά, ήταν πολύ πρόχειρα φτιαγμένα, με τσίγκους και άλλα ευτελή υλικά, εκτεθειμένα στα καιρικά φαινόμενα και φυσικά χωρίς αποχέτευση, νερό, μπάνιο και ηλεκτρικό ρεύμα.

Λέγεται μάλιστα πως ήταν τέτοιος ο ρατσισμός των γηγενών Αθηναίων (...για να μη νομίζετε πως μόνο σήμερα γίνονται διακρίσεις), ώστε απέφευγαν να πλησιάζουν στην περιοχή.

Στις παράγκες αυτές γυρίστηκε το 1954, η πρώτη ταινία του προσφάτως αποδημήσαντα σημαντικού σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου "Η μαγική πόλις", με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Φούντα, που απεικόνιζε την ζωή των προσφύγων.

Πολύ αργότερα την δεκαετία του '60, ....όπως αναφέρει και το κείμενο, χτίστηκαν οι εργατικές πολυκατοικίες που υπάρχουν μέχρι σήμερα.


Το παλιό "Βατραχονήσι", ....σημερινό "Μέτς", πήρε την σύγχρονη ονομασία του, από μια μια μπυραρία που δημιούργησε το 1872 στην περιοχή ο Βαυαρός Κάρολος (Κάρλ) Φίξ, ....γιος του Γιόχαν Κάρλ Φίξ, ιδρυτή της ομώνυμης ζυθοποιίας.

Μάλιστα οι Βαυαροί, ....εκτός από τον θεσμό της βασιλείας και φυσικά την μπύρα, ....έφεραν "αναμνηστικά"  στην Ελλάδα ....και το όνομα της Γαλλικής πόλης όπου υπεγράφη η συνθηκολόγηση των Γάλλων μετά την ήττα τους από τους Γερμανούς, στον Γάλλο-Πρωσικό πόλεμο στα τέλη του 19ου αιώνα, ....και που δεν ήταν άλλη από την Γαλλική πόλη Μέτς (Metz),....όνομα που έφερε, όπως είπαμε, η μπυραρία του υιού Φίξ.

Όταν αργότερα, ....το 1920, η μπυραρία μεταφέρθηκε απέναντι από το εργοστάσιο της οικογένειας Φίξ, ....ο χώρος της μπυραρίας μετατράπηκε σε "Καφέ-Αμάν", ....δηλαδή ένα τύπο λαϊκού καφωδείου εκείνης της εποχής (....όπως είχαμε γνωρίσει περιγράφοντας τη συνοικία "Ψυρή", στο ΣΤ' μέρος του topic : " [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ").

Η περιοχή του Μέτς βεβαίως είχε και άλλα προσωνύμια όπως "Παντρεμενάδικα" και "Μονμάρτη των Αθηνών", ....αλλά τελικά επεκράτησε αυτό της μπυραρίας (...η Γερμανική εκδοχή  ).

Το "Παντρεμενάδικα" το όφειλε στο ότι στους γύρω λόφους, στα τέλη 19ου - αρχές 20ου αιώνα, έβρισκαν καταφύγιο τα "παράνομα" ζευγαράκια της εποχής, ....που αποζητούσαν μερικές πιο "προσωπικές & ιδιωτικές"   στιγμές.

Όσο για το "Μονμάρτη των Αθηνών", το όφειλε στα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής σπίτια της περιοχής, που παρέπεμπαν στην ομώνυμη Παριζιάνικη συνοικία, ....πολλά εκ των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα.


Τέλος τα παρεξηγημένα "Εξάρχεια", μέχρι την εμφάνιση του Ηπειρώτη μπακάλη Βασίλη Έξαρχου ονομάζονταν "Πιθαράδικα", ....όπως είδαμε στο ΙΕ' μέρος του topic : " [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ", ....γιατί από την περιοχή αυτή αγόραζαν οι Αθηναίοι πιθάρια για τα σπίτια τους.

Την πρώτη ύλη οι πιθαράδες της περιοχής, την προμηθεύονταν από το λατομείο που βρισκόταν στον λόφο, πάνω από τα Εξάρχεια.
Εκτός από πηλό, το λατομείο τροφοδοτούσε με πέτρα σχεδόν όλη την τότε Αθήνα.

Στους πρόποδες του λόφου αυτού κατοικούσε η οικογένεια ενός ανώτατου Έλληνα αξιωματικού, ονόματι Στρέφη.
 
Κάποια μέρα λοιπόν, η σύζυγος του αξιωματικού βρήκε τα ασπρόρουχα, από την απλωμένη μπουγάδα της, να έχουν γίνει κατακόκκινα, από τη σκόνη του παρακείμενου λατομείου.
 
Η κρεβατομουρμούρα και η γκρίνια της ήταν τόσο τρομερή, που ανάγκασε τον αξιωματικό να στείλει στρατιώτες να πάρουν δέντρα από τη Γεωπονική Σχολή και να τα φυτέψουν περιμετρικά στο λατομείο, ώστε να ανακόπτουν την σκόνη.

Το 1914 για άγνωστους λόγους, όπως διαβάζουμε, ο λόφος απαλλοτριώθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο και μέχρι το 1940 διαμορφωνόταν συνεχώς σε μια καταπράσινη γωνιά.

Έτσι ...η μπουγάδα και ...η γκρίνια της κυρίας Στρέφη, μετέτρεψαν το λατομείο στο ομώνυμο της λόφο αναψυχής για τους Αθηναίους.


Αυτά ....τα ολίγα   .

Μια που πιάσαμε διάφορες αναμνήσεις, από την παλιά Αθήνα,
να συμπληρώσω μερικά ακόμα στοιχεία, για την περιοχή του Νέου Κόσμου και το Δουργούτι.

Δείτε ... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.] ... για περισσότερα.

Περπάτησα πιτσιρικάς εκεί (κάπου στο '58 - '62) και έζησα λίγο από το "άβατο" της συνοικίας  "Αρμένικα".
Ήταν, περίπου, η συνέχεια της σημερινής οδού Μανδροκλέους, (εκεί έμενα), που τώρα,
ένα μεγάλο μέρος του,  καλύπτεται από τις προσφυγικές πολυκατοικίες.

Η περιοχή του Δουργουτίου, δεν αποτελεί για 'μένα ... μόνο μια απλή συνοικία ... έχει "ιστορία" !