Απ: Η Εθνική Επέτειος του "ΟΧΙ"

από friar Κυρ 30 Οκτ 2016 - 3:14

Το έχουμε ποτίσει το δένδρο της λευτεριάς με αίμα. Και στην Αλβανία και στον εμφύλιο που μας βάλαν να σκοτωθούμε μεταξύ μας.

Ίσως για αυτό να γιορτάζουμε την έναρξη κι όχι την λήξη του πολέμου, ο πόλεμος δεν έληξε ακόμα.

Συνιστώμενο ανάγνωσμα [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

από Masterless Κυρ 30 Οκτ 2016 - 6:23

Καλά μυαλά και λεύτερα!

από caminador Κυρ 30 Οκτ 2016 - 9:56

και καταλήγουμε στην ερώτηση, υπάρχει ελπίδα; what

από **Georgedim** Κυρ 30 Οκτ 2016 - 11:09

Αν και θα ξεφύγουμε λίγο από το πνεύμα και το νόημα της αρχικής αναρτήσεως, ….μιας και σκοπός ήταν η προσπάθεια ιστορικής αφύπνισης ….ξεχασμένων ηθικών αξιών, ….ιδανικών και ….μνήμης βασικών ανθρώπινων αρχών, ….όπως η αξία της σκέψης και η σημασία της συνείδησης.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, υπενθυμίζω την ετυμολογία της λέξης "συνείδηση", από το απαρέμφατο "συνειδέναι" του ρήματος "σύνοιδα" (συν+οίδα = γνωρίζω καλώς, κατανοώ ή και κατά πιο φιλολογική απόδοση η αίσθηση της «θέσης» και της «σημασίας» του ατόμου στον περιβάλλοντα κόσμο καθώς και το αντίκτυπο των πράξεών του).

Στάθη, στην ερώτηση σου γιατί γιορτάζουμε την έναρξη και όχι την λήξη ενός πολέμου, ….η απάντηση ίσως να βρίσκεται στο ότι η λυσσαλέα αντίσταση του λαού μας στα βουνά της Πίνδου και μετέπειτα στα οχυρά Ρούπελ της ανατολικής Μακεδονίας, υπήρξε …καθαρό, …αβίαστο, …πηγαίο προϊόν της θέλησης του συνόλου των ίδιων των Ελλήνων απέναντι στην όποια επιθετική εχθρική επιβουλή της ανεξαρτησίας του. ….καθώς και σημειολογικό στοιχείο υπέρβασης, ....έστω και μικρής διάρκειας, ....της δολερής διχόνοιας που μας ταλανίζει γενιές τώρα.

Για ιστορικούς λόγους (…μιας και η ιστορική συνέχεια είναι απαραίτητη στην σαφή κατανόηση - ερμηνεία των γεγονότων), θυμίζω στην νεώτερη ιστορία μας, αρχής γενομένης από τον αγώνα του ’21, ότι και εκεί πάλι την έναρξη γιορτάζουμε, ….γιατί η λήξη του συνοδεύτηκε από την έξωθεν επιβολή των προστάτιδων δυνάμεων, με την συνθήκη του Λονδίνου και την έλευση του Βαυαρού Όθωνα, ως κυβερνήτη.

Ακολουθούν οι απελευθερωτικοί αγώνες της περιόδου 1912-1922, όπου η Ελλάδα μας παίρνει σχεδόν τη σημερινή της μορφή, ….αλλά και πάλι αυτοί οι νικηφόροι αγώνες, ακολουθούνται με Εθνικό διχασμό, την κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης, τα «Νοεμβριανά», τον Α’ Π.Π. και τα θλιβερά γεγονότα του 1922 και της Μικρασιατικής καταστροφής, ….πάλι γιατί οι τότε μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, έχοντας στο πλευρό τους και την Ιταλία) συνεχίζουν απτόητες να υπογράφουν συνθήκες και να εξυπηρετούν τα εκάστοτε συμφέροντα τους, ….με χαρακτηριστικά αρπακτικών που μοιράζουν τη λεία τους (….«συνθήκη της Λωζάνης» το 1923, που επικυρώνει τις συνθήκες του Νεϊγύ και των Σεβρών, και μας υποχρεώνουν στην άνευ όρων παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους Τούρκους).

Όντας νωπά ακόμα τα τραύματα της Μικρασιατικής καταστροφής, ακολουθεί η ταραγμένη περίοδος 1922-1940, με τον λαό διχασμένο σε Βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς, με σωρεία ταραχών και πραξικοπημάτων που διαδέχονταν το ένα το άλλο.
Το πραξικόπημα Πλαστήρα & Γονατά, που διώχνουν τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’ και δίνουν τον θρόνο στον Γεώργιο Β’, ακολουθεί η «Δίκη των έξι», η κατάργηση της βασιλείας το 1923, το πραξικόπημα Πάγκαλου το 1925, η επάνοδος του Βενιζέλου το 1928, το πραξικόπημα Κονδύλη το 1935 όπου καταργείται η Δημοκρατία και επανέρχεται η βασιλεία και τέλος το πραξικόπημα Μεταξά το 1936.

Στις παραμονές του Β’Π.Π., η χώρα μας γίνεται θέατρο επιχειρήσεων κάθε λογής κατασκόπων & καιροσκόπων, οι οποίοι με το πρόσχημα αρχαιολογικών αποστολών συλλέγουν πληροφορίες και δημιουργούν συμμαχίες και συμφωνίες με εδώ ομοϊδεάτες τους.

Όλο αυτό το διάστημα (1914-1940), η συνολική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, είναι τόσο εύθραυστη όσο τα πρόσωπα που τις διαμορφώνουν, οι αξίες που πρεσβεύουν και οι δυνατότητές τους στο χειρισμό ευαίσθητων Εθνικών θεμάτων.

Διαμορφώνεται λοιπόν έτσι ένα περιβάλλον πολιτικό-κοινωνικό-στρατιωτικό, με τον Ελληνικό λαό και πάλι στην «γωνία», να παρακολουθεί, να υποφέρει, να παλεύει τη σκληρή καθημερινότητα που του δημιουργεί μια εσωστρέφεια, τους πολιτειακούς θεσμούς να φαντάζουν ανίκανοι και «μικροί», με το θεσμό της Βασιλείας να έχει απωλέσει προ πολλού τον υπερκομματικό χαρακτήρα του και να έχει απορριφθεί ενδόμυχα στο σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού και τον λαϊκισμό και την προπαγάνδα να έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες, που περιμένουν το έναυσμα για την κοινωνική έκρηξη.

Ίσως έτσι να μπορεί να εξηγηθεί η καθολική ομοψυχία, η λυσσαλέα αντίσταση, η εξέγερση εναντίον μιας μοίρας που χρόνια προσπαθούσαν να του επιβάλλουν χωρίς τη θέληση του, η «όμορφη και γενναία αφροσύνη» που λέει και ο ποιητής.

Και ερχόμαστε στον πέρας του Β’Π.Π., όπου όλος ο υπόλοιπος κόσμος πανηγυρίζει, ενώ η Πατρίδα μας υπό το καθεστώς μιας ιδιότυπης «συμμαχικής κατοχής», ταλανίζεται από τον πενταετή αδελφοκτόνο εμφύλιο.

Για τα πάντα όμως υπάρχει «αίτιο και αιτιατό». Και εδώ ακριβώς πιστεύω βρίσκεται το πρόβλημα μας.

Το ανέγγιχτο τραύμα του εμφυλίου και οι πραγματικές χρόνιες αιτίες που οδήγησαν σε αυτό, φαίνεται πως αποτελούν την υποσυνείδητη εκδήλωση της ... αμνησίας μας και ….της ανάγκης για προσπάθεια εξίσωσης & υποτίμησης των πάντων.

Μέχρι και σήμερα αυτός ο εμφύλιος αποτελεί ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός που δεν το έχουμε αγγίξει στην ουσία του, ….ενώ έχουμε επιτρέψει να το διαχειρίζονται «ένθεν κακείθεν», κατά πώς βολεύει και εξυπηρετεί σκοπιμότητες και πάθη ατόμων με «χαμηλό ανάστημα» και «περιορισμένες ικανότητες».

Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που αυτή η χώρα δεν θέλει να έχει μνήμη και ολισθαίνει άκριτα σε ατραπούς που τις υποδεικνύουν οι εκάστοτε άσπονδοι «σύμμαχοι» της, ….δημιουργώντας εφήμερα πρότυπα.

Τα σύγχρονα πρότυπα που τόσο εντέχνως προβάλλονται και επιβάλλονται, ….συνήθως εξυπηρετούν «σκοτεινά» οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, ….με αποτέλεσμα να στερούνται της αυθεντικότητας της προέλευσης τους και ….της αγνότητας των κινήτρων τους.

Και εδώ ακριβώς έρχεται η σημασία και αξία ….των ξεχασμένων ιδανικών, ….των υποτιμημένων Εθνικών συμβολισμών, ….της τραυματισμένης ηθικής, ….του γνήσιου πνεύματος, ….της χωρίς προκαταλήψεις κριτικής & αυτοκριτικής, ….της ιστορικής επίγνωσης.

Να αντισταθεί σε όλα αυτά, ….να αγωνιστεί για τον άνθρωπο και ….τις κοινωνικές αξίες, ….να πει ένα σύγχρονο «ΟΧΙ» σε όλους όσους τροφοδοτούν ….τον πόλεμο που δεν έχει τελειώσει.

caminador έγραψε:και καταλήγουμε στην ερώτηση, υπάρχει ελπίδα; [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Κώστα, θα σου απαντήσω με μια παλιά παροιμία, ...που για μένα αποτελεί κανόνα ζωής ...και λέει ότι:

" οι δυνατοί έχουν θέληση και οι αδύναμοι ελπίδα ".

από friar Κυρ 30 Οκτ 2016 - 13:32

Σημείωση, παρέλειψες την Ιαπωνία, ήταν και αυτή εκεί σε όλες τις συνθήκες, το πως και το γιατί, έλα ντε, ενδιαφέρον θέμα για επόμενο άρθρο.

Διαπίστωση έκανα, όχι ερώτηση... Embarassed

Όμορφα τα λες, μας τα είπαν όμως και πολλοί άλλοι που παλεύαν για την κουτάλα και όταν κάτσαν στο τραπέζι φάγαν αυτοί τον αστακό και μας πέταξαν τα τσόφλια.

Και αν γίνει κανά πατατράκ σήμερα αύριο, θα την κάνουν μπραααφ να παν να βρούν τις καταθέσεις τους και εμείς το τροπάρι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι..... μια απ΄τα ίδια αδελφέ μου. Μαζί στον αγώνα, χώρια στη μάσα.... με τα λαμόγια να δικαιώνονται ακόμα μια φορά...

από gsalonica Κυρ 30 Οκτ 2016 - 15:45

georgedim έγραψε:Μαχητικότητα, ...ομοψυχία, ...αντίδραση στο άδικο και την τυραννία, ...αντίσταση στην οποιαδήποτε προσπάθεια προκαθορισμού της μοίρας μας.

Για να συμβούν όμως όλα αυτά απαιτείται ...η ύπαρξη αρχών & ιδανικών, ...η βαθιά πίστη στο δίκαιο και τις ανθρώπινες αξίες, ...η επίγνωση της ιστορικής μας ταυτότητας, ....το χρέος μας στη μεταλαμπάδευση όλων αυτών στις επόμενες γενιές ....και όχι η αγάπη για τα κανόνια.

και όπως λέει ο Χαρούλης "του το χρωστάω αυτού του τόπου, που δεν μου ανήκει ο εαυτός μου"

από friar Δευ 31 Οκτ 2016 - 4:43

Ιδού και εορτασμός [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

από gsalonica Τρι 1 Νοε 2016 - 8:28

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr