Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 12:44

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ - Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Οσα θα καταγράψω, (και σε όσα θα αναφερθώ), αποτελούν προσωπικά βιώματα και ένα είδος ημερολογίου από την εξόρμησή μας το καλοκαίρι του 2010, με το τροχόσπιτο στην Γαλλία, (Mont Saint Michel και Παρίσι), μέσω Ιταλίας. Σκοπός του κειμένου δεν αποτελεί τόσο η περιγραφή των τοποθεσιών που επισκεφθήκαμε ή η ανάρτηση των σχετικών φωτογραφιών τους, όσο κυρίως οι εν γένει προσωπικές εντυπώσεις ενός μέλους του forum που ξεσηκωμένος από καλούς φίλους εδώ μέσα, πήρε την απόφαση να φορτώσει την οικογένειά του στο τροχόσπιτο και να φτάσει μέχρι τον Ατλαντικό. Υπάρχουν εξ άλλου αξιόλογα άτομα σʼ αυτές τις σελίδες που διαθέτουν απείρως μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα σε παρόμοιες εξορμήσεις με τροχόσπιτο ή αυτοκινούμενο και γιατί όχι κι με σκηνή, οπότε θα ήταν περιττό να αρχίζω να αναφέρομαι με λεπτομέρειες τόσο στις εν γένει τοποθεσίες όσο και στην ανάρτηση σχετικών φωτογραφιών που λίγο ή πολύ είναι γνωστές.

Την Ευρώπη την είχα επισκεφτεί πολλές φορές αλλά όχι με τροχόσπιτο. Διάφοροι καλοί φίλοι από το forum, (και ακόμα χειρότεροι εκμαυλιστές ! ! ! ), εκμεταλλευόμενοι την διάθεσή μου να ταξιδέψω στο εξωτερικό με τροχόσπιτο αποτελούν τους ηθικούς αυτουργούς αυτού του ταξιδιού. Ενα σχετικό άγχος το είχα. Και το άγχος αυτό δεν εντοπίζονταν ούτε στην εν γένει πορεία, (με ευχαριστεί το οδήγημα και κάνω τρελά χιλιόμετρα), ούτε στην ρυμούλκηση στην οποία έχω την απαιτούμενη εμπειρία λόγω προτέρου βίου. Κυρίως με άγχωνε και με ανησυχούσε η ασχετοσύνη μου με την νέα τεχνολογία. To πρώτο μου GPS, (απαραίτητο εργαλείο για παρόμοια ταξίδια), αγοράστηκε μόλις τον Απρίλιο μήνα του 2010 ενώ οι γνώσεις μου στα internetικά ήταν περιορισμένες και πάντως όχι του επιπέδου των διάσημων ταξιδιάρηδων φίλων μου. Με την έννοια αυτή, ούτε πώς να κινηθώ ήξερα, ούτε που θα διανυκτερεύσω, ούτε που θα φάμε ούτε τι θα φάμε. Δυστυχώς ή ευτυχώς, (μάλλον ευτυχώς), όλα σήμερα κινούνται γύρω από την νέα τεχνολογία και οι σχέσεις μου μʼ αυτή δεν μου επέτρεπε ιδιαίτερη αισιοδοξία.

Από την καθημερινή επαφή και τις συζητήσεις ενημερώθηκα ότι μια παρέα φίλων ετοιμαζόταν την άνοιξη του 2010 για Γαλλία. (Maximos, Vzol48, Diamantino, Traveller). Συζήτησα το θέμα με την κυρία μου η οποία δεν φάνηκε ιδιαίτερα ζεστή. Πονηρά σκεπτόμενος φρόντισα να αναζητήσω συμμαχίες στην οικογένεια και έριξα το δόλωμα της Eurodisney στην πιτσιρικαρία η οποία τσίμπησε αμέσως και με ενθουσιασμό . Αυτόματα οι ισορροπίες στην οικογένεια μεταβλήθηκαν . Εγώ πλέον το έπαιζα ελαφρώς αδιάφορος ενώ οι δύο γιοί μου έψηναν, (στην κυριολεξία έπρηζαν), σε καθημερινή βάση την μητέρα τους η οποία τελικά αναγκάστηκε να συγκατανεύσει.

Κατά μήνα Φεβρουάριο ή Μάρτιο 2010 είχα στα χέρια μου τα σχετικά εισιτήρια, (early booking), τα οποία φρόντισε να εξασφαλίσει ο diamantino. Αναχώρηση 1η Αυγούστου από Ηγουμενίτσα και επιστροφή 19 Αυγούστου στην Ηγουμενίτσα. Πρώτη ευχάριστη έκπληξη η τιμή, δεδομένου ότι το πέρασμά μας στην Ιταλία με πλοίο της ΑΝΕΚ, (Ηγουμενίτσα - Ανκόνα και επιστροφή Ηγουμενίτσα), στοίχισε περί τα 370 ευρώ, (αν θυμάμαι καλά), με camping on board για δύο ενήλικες, δύο παιδιά εννέα, (9), και επτά, (7), ετών, αυτοκίνητο και τροχόσπιτο. Για να γίνει κατανοητή η τιμή αρκεί να αναφέρω ότι το προηγούμενο καλοκαίρι, (2009), για Θεσ/νίκη - Μυτιλήνη και επιστροφή Θεσ/νίκη, είχα πληρώσει περί τα 750 ευρώ και προσοχή : α) με τιμές 2009 και β) χωρίς το τροχόσπιτο ! ! ! . . .

Στη συνέχεια αγοράστηκαν τέσσερες χάρτες, ένας της Ιταλίας, ένας της Γαλλίας, ένας της ευρύτερης περιοχής των Αλπεων, (Βόρεια Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία, Νότια Γερμανία, μέρος της Γαλλίας), και χάρτης μεγάλης κλίμακας της περιοχής του Παρισιού, ενώ τον Απρίλιο μήνα του 2010 αγοράστηκε και εκείνο το περίεργο μηχάνημα που το λένε GPS ! ! ! . . . . Το κοτσάρησα στο αυτοκίνητο και άρχισα τα μαθήματα . . . . Λίγο “πρακτική” μόνος μου . . . . λίγο “θεωρία” από τους ειδήμονες . . . . στο τέλος κατάφερα να βρίσκω συντεταγμένες από το Google και να τις αποθηκεύω στο GPS . . . . Αυτό ήταν ! ! ! . . . Αποθήκευσα δρομολόγια, χιλιόμετρα, τόπους διανυκτέρευσης, campings, αξιοθέατα και όσα άλλα υπέθεσα ότι θα μου χρησιμεύσουν . . . . . Εφτασα στο σημείο να . . . μη με αναγνωρίζω ! ! ! . . . . . Κατά μήνα Ιούλιο έκανα και μιά πρόβα τζενεράλε, (πλήρης φορτίου), σε camping της Χαλκιδικής και αποφάσισα ότι είμαι σχετικά έτοιμος για την μεγάλη εξόρμηση, αφού πρώτα είχα εφοδιαστεί με το tiremoni, (ασύρματο σύστημα μέτρησης πίεσης ελαστικών), με αεροσυμπιεστή και με χίλια δυό άλλα συστήματα και εργαλεία . . . για κάθε ενδεχόμενο ! ! ! . . . . ..

Η πρώτη συνάντηση στην Στυλίδα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος του 2010 ήταν μια καλή ευκαιρία να γίνουν και κάποιες συζητήσεις ενώ ο ερχομός του Diamantinou, του Maximou και του Traveller στην Θεσ/νίκη ήταν επίσης μια καλή ευκαιρία για μας τους Βόρειους, (τον vzol48 και εμένα), για να συντονιστούμε καλύτερα. Οι ημερομηνίες αναχωρήσεων και επιστροφών ήταν διαφορετικές. Ο Μaximos σαν τυχερός, (συνταξιούχος γαρ), προηγήθηκε, ακολούθησαν ο Traveller και ο Diamantino και τελευταίοι ο Vzol 48 κιʼ εγώ. Διαφορετικά επίσης ήταν τα δρομολόγια. Maximos, Traveller και Diamantino βάλανε πλώρη για κάστρα του Λίγηρα, ενώ ο Vzol 48 κιʼ εγώ βάλαμε πλώρη για Ατλαντικό. Το ραντεβού όλων μας ήταν στο Παρίσι . . . . . .

Από τις προετοιμασίες στην Θεσσαλονίκη

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ασκήσεις "επί χάρτου" στην Στυλίδα του Αγίου Πνεύματος το 2010

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 13:33

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

Οσο πλησίαζε η ημερομηνία της αναχώρησης οι προετοιμασίες γινόταν πιο έντονες. Είχε προηγηθεί συνάντηση με τον Vzol 48 για να συζητηθεί κυρίως το θέμα των στάσεων, (των διανυκτερεύσεων), κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας. Θα βγαίναμε από το καράβι στην Ανκόνα την Δευτέρα το μεσημέρι στις 2 Αυγούστου γύρω στις 14.30. Υπολογίζαμε να κάνομε δύο διανυκτερεύσεις μέχρι να δούμε τον Ατλαντικό και τον στόχο μας το Mont Saint Michel στο οποίο θα φτάναμε την Τετάρτη το μεσημέρι 4 Αυγούστου. Eκ των υστέρων διαπίστωσα ότι θα μπορούσε να ήταν εφικτή η άφιξη στον στόχο μας και το βράδυ της Τρίτης, 3 Αυγούστου, δηλαδή σε διάστημα μιάμισης ημέρας από την Ανκόνα και με μία μόνον διανυκτέρευση, αλλά με αρκετό έως κουραστικό οδήγημα.

Ημουν της άποψης, (ως νέος και άμαθος και κατόπιν τούτου συνεσταλμένος . . . για να μην πω αγχωμένος ή καλύτερα ακόμα κατουρημένος ), ότι οι διανυκτερεύσεις, (καθ’ οδόν), έπρεπε να γίνονται σε campings για λόγους ασφάλειας. Παιδιά και οικογένειες κουβαλούσαμε μαζί μας. Ο Vzol ήταν της άποψης να διανυκτερεύομε σε σταθμούς αυτοκινήτων παρέα με τους νταλικιέρηδες . . . . Δίσταζα . . . . Με έπεισε με το ατράνταχτο επιχείρημα ότι η παρέκκλιση από την πορεία μας και η αναζήτηση σχετικού camping θα σήμαινε μια μεγάλη αργοπορία δεδομένου ότι η έξοδος από τις αουτοστράντες και η εκ νέου είσοδος σ’ αυτές θα μας πρόσθετε κάμποσα χιλιόμετρα. Συμφώνησα με βαριά καρδιά είναι αλήθεια, πράγμα όμως για το οποίον δεν μετάνοιωσα στην συνέχεια.

Παράλληλα, μέσω των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με τις οποίες συνεργάζομαι, φρόντισα να κλείσω θέσεις για μένα και τον Vzol, στην Pontorson μια κωμόπολη περί τα δέκα, (10), χιλιόμετρα από το Mont saint Michel και τον Ατλαντικό. Το camping ονομάζεται Haliotis και η Ελληνικοποιημένη κατάληξή του μου δημιούργησε συνειρμούς μήπως ο ιδιοκτήτης του είναι Ελληνας. Εκ των υστέρων ρώτησα και ενημερώθηκα ότι “Haliotis” στα Γαλλικά σημαίνει “φρούτα της θάλασσας”. Τιμή 35 ευρώ την βραδιά, (για αυτοκίνητο, τροχόσπιτο, ρεύμα, δύο ενήλικες και δύο ανήλικους). Περισσότερα για το camping στη συνέχεια. Για την διαμονή στο Παρίσι, στο δημοτικό camping Neuilly sur Marne, είχε φροντίσει ο Maximos, για όλη την παρέα, με τιμή 25 ευρώ την βραδιά. Περιττεύει να τονίσω ότι οι συντεταγμένες των δύο campings αποθηκεύτηκαν στο GPS.

Tην Παρασκευή 30 Ιουλίου το μεσημέρι, πανευτυχείς και . . . αισιόδοξοι, αναχωρήσαμε από Θεσ/νίκη και μέσω της Εγνατίας Οδού, αριβάραμε στα Γιάννενα. Ο Vzol θα ακολουθούσε την επόμενη μέρα, Σάββατο. Διανυκτέρευση στο camping Λιμνοπούλα, δίπλα στην λίμνη. Ομορφο camping, (κυρίως λόγω της τοποθεσίας), με τιμή, αν θυμάμαι καλά, γύρω στα 20 ευρώ για τροχόσπιτο, αυτοκίνητο, ρεύμα δύο ενήλικες, δύο ανήλικους. Οχι βέβαια ιδιαίτερα οργανωμένο, (συστεγάζονται και οι εγκαταστάσεις του ναυτικού ομίλου Ιωαννίνων), αλλά αυτό δεν με χάλασε καθόλου. Προσωπικά θα ξαναπήγαινα και έχω σκοπό να ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία, γιατί μ’ ενδιαφέρουν κυρίως τα Τζουμέρκα μια που τα Ζαγοροχώρια και την υπόλοιπη Ηπειρο την έχω φάει με το κουτάλι. Το βραδάκι τσιμπήσαμε στο τροχόσπιτο, κάναμε μια βόλτα στα Γιάννενα, ήπιαμε το ποτάκι μας στο τροχόσπιτο δίπλα στη Λίμνη, με το φως του φεγγαριού να καθρεφτίζεται μέσα της, και την πέσαμε για ύπνο.

Εγερτήριο το επόμενο πρωϊ και απόφαση για να (ξανα)δούμε λίγο Ζαγόρια. Σημειώνω ότι ήταν περίοδος με την απεργία των βενζινάδικων. Ευτυχώς, στάθηκα τυχερός, βρήκα ένα βενζινάδικο και φούλαρα για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Φύγαμε από τα Γιάννενα και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο χωριό της συμβίας μου. Τον ήσυχο Δίλοφο. Καφεδάκι κάτω από τα πλατάνια, καρυδάκι γλυκό, μια μικρή βόλτα στα καλντερίμια του ήσυχου χωριού, στη συνέχεια επίσκεψη στο φαράγγι του Βίκου και από εκεί βουρ γιά το τρίτοξο γεφύρι των Κήπων. Το μεσημέρι επιστροφή Γιάννενα . . . . καραβάκι . . . και επίσκεψη στο νησάκι της λίμνης όπου οι γιοί μου λιάνισαν στην κυριολεξία τα βατράχια ! ! ! . . . Εγώ και η Κούλη συχαινόμασταν και μόνον που τα βλέπαμε. Περιχαρέστατη η πιτσιρικαρία απαίτησε να αποθανατιστεί το γεγονός της βατραχοφαγίας . . . . γιατί, (όπως είπαν), οι φίλοι τους δεν θα τους πίστευαν ! ! ! . . . . Επίσκεψη στο μουσείου του Αλή Πασά . . . . Ε.Η.Δ. (Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση), για να θυμηθούμε και λίγο τον στρατό, και μάθημα ιστορίας στους πιτσιρικάδες για τον Αλή Πασά και τα Γιάννενα, επίσκεψη σε κάποια μοναστήρια με τις υπέροχες τοιχογραφίες, μια βόλτα στον οικισμό του νησιού και επιστροφή στο camping.

Η επόμενη μέρα Κυριακή, 1η Αυγούστου, ήταν η μέρα της αναχώρησης. Το καράβι από Ηγουμενίτσα θα έφευγε αργά απόγευμα, οπότε το πρωϊνό αφιερώθηκε σε επίσκεψη στο σπήλαιο των Ιωαννίνων το οποίο είχα να επισκεφτώ πριν από αρκετά χρόνια. Το καταχάρηκε, κυρίως η μαρίδα της παρέας. Το μεσημέρι πρόχειρο φαγητό στο τροχόσπιτο και συμμάζεμα για την επικείμενη αναχώρηση . . . . . . .

Αρχισε να με προβληματίζει η τακτοποίηση των «φετίχ» μου, όπως τα αποκαλούσε ο Vzol. Μπορεί να έχω μικρό τροχόσπιτο για τους δικούς μου λόγους τους οποίους επανειλημένα έχω εκθέσει, αλλά στο θέμα των καθισμάτων και της εν γένει ξεκούρασης . . . είμαι άρχοντας ! ! ! . . . Αγόρασα τέσσερες πολυθρονάρες, στις οποίες μπαίνουν και υποπόδια, καθώς και ένα τραπέζι αρκούντως καλών διαστάσεων. Ωραίες, βολικές, γερές αλλά, φιλαράκια μου, κομμάτι ογκώδεις . . . και που να τις βολέψω σε έναν χώρο μήκους 3,70 μέτρων ; Στην Θεσσαλονίκη παρήγγειλα ένα κάλυμμα και τις φόρτωσα στην σχάρα του αυτοκινήτου. Αυτό το βάλε-βγάλε όμως και ειδικά το δέσιμο στην σχάρα άρχισε να μου την δίνει στα νεύρα. Δεν είναι δυνατόν να μαζεύεις όλο το τροχόσπιτο σε ένα δεκάλεπτο και να παιδεύεσαι μισή ώρα για το στερέωμα των «φετίχ» σου ; Εν πάσει περιπτώσει τακτοποιήθηκαν κι’ αυτές κατά τον γνωστό τρόπο και την κάναμε για την Ηγουμενίτσα.

Στην είσοδο του λιμανιού έγινα αυτόπτης μάρτυρας του δράματος των λαθρομεταναστών. Δεκάδες αξιολύπητοι άνθρωποι προσπαθούσαν να μπούνε στον φυλασσόμενο χώρο του λιμανιού με την ελπίδα να μπουν λαθραία στο καράβι για την Ιταλία. Αστυνομία και Λιμενικοί σε συνεχή εγρήγορση. Δίπλα μου ακριβώς εκινείτο μία νταλίκα όταν ξαφνικά διέκρινα ανάμεσα στους άξονες, (κάτω από το αυτοκίνητο), δύο πόδια να τρέχουν και να εξαφανίζονται στη συνέχεια στο σασί του αυτοκινήτου . . . Τρελάθηκα . . . Την όλη σκηνή την είδαν και τα παιδιά τα οποία έβαλαν τα κλάματα . . . . . Δεν μίλησα καθόλου, ούτε υπέδειξα στον έλεγχο ότι στο σασί της νταλίκας βρίσκεται μια ανθρώπινη ζωή της οποίας η σωματική ακεραιότητα κινδυνεύει. Το θεώρησα «κάρφωμα» . . . . και θα ήταν «κάρφωμα» . . . . . . Συνάντησα την νταλίκα μετά από λίγη ώρα ακινητοποιημένη μέσα στον χώρο του λιμανιού και τον φουκαρά λαθρομετανάστη να δέχεται ύβρεις, κλωτσιές και μπουνιές από τον έξαλλο νταλικιέρη . . . . . Δεν ήξερα ποιος έχει δίκαιο . . . . ο φουκαράς και ταλαιπωρημένος λαθρομετανάστης ο οποίος ψάχνει το «ελντοράντο» στην Ιταλία ή κάπου άλλου στην Ευρώπη ή ο επαγγελματίας νταλικιέρης ο οποίος εάν συνέβαινε το «κακό» και τον σκότωνε κάτω από τις ρόδες της νταλίκας θα έβρισκε το μπελά του ; . . . . . . Ακόμα και σήμερα ψάχνομαι . . . . .

Παρκάρισμα των αυτοκινήτων και των ρυμουλκουμένων, τσεκάρισμα των εισιτηρίων, χαβαλές, συζήτηση και αναμονή για την άφιξη του πλοίου . . . . Ταξιδεύαμε με το Olympic Champion της ΑΝΕΚ με “camping on board” . . . . .

Στο camping "Λιμνοπούλα"

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ζαγοροχώρια . . . Δίλοφος . . . Tρίτοξο γεφύρι Κήπων . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Λίμνη Ιωαννίνων . . . . η βατραχοφαγία ! ! ! . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αναμονή στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας γιά το πέρασμα στην Ιταλία

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . . συνεχίζεται . . . . . .

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 14:10

CAMPING ON BOARD ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ
ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ FREJUS
ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΟΥ MONT CENIS

Aποπλεύσαμε από Ηγουμενίτσα στις 22.30 της 1ης Αυγούστου με έναν θαυμάσιο καιρό και με μιά θάλασσα λάδι. Hταν η πρώτη μου επαφή και εμπειρία στο άγνωστο σε μένα “camping on board”. Στην είσοδο του καραβιού προηγήθηκα και ακολούθησε ο Vzol. Ράμπα και καλή ανηφορίτσα μέχρι να οδηγηθούμε στον χώρο που θα σταθμεύαμε. Ακολούθησε ένας ψιλοπανικός, (ήμουν και ανίδεος στο camping on board), σβήσιμο μηχανής, τράβηγμα χειρόφρενο, κατέβασμα ποδαράκια στο τροχόσπιτο και ξαφνικά από την οροφή του καταστρώματος άρχισαν να πέφτουν, ( ), τα καλώδια με τις παροχές ηλεκτρικού ρεύματος 220 V για την ηλεκτροδότηση των σπιτιών μας. Με ένα «ματσούκι» άρπαξα μία παροχή και το εξοχικό μου ηλεκτροδοτήθηκε. Πιο πέρα ένας Τούρκος με αυτοκινούμενο που επέστρεφε Γαλλία, προσπαθούσε να ηλεκτροδοτηθεί αλλά μάταια γιατί η παροχή του ήταν ελαττωματική. Τελικά βρέθηκε άκρη . . . του έδωσα την δική μου παροχή κι’ εγώ βολεύτηκα με μία άλλη που ήταν πιο κοντά σε μένα . . . .

Τελική επιθεώρηση, τακτοποίηση εν όψει της διαμονής μας, και οι δύο οικογένειες κατευθυνθήκαμε προς τα ενδότερα και τα ψηλότερα για εξερεύνηση του πλοίου. Σαλόνια, κόντρα σαλόνια, εστιατόρια, μπαρ καταστρώματα . . . . . τα εξερευνήσαμε όλα και στο τέλος χτυπήσαμε και κάτι γύρους ξεγυρισμένους μέσα στο πλοίο γιατί το στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται. Χαβαλέ στον χαβαλέ και κατά τις 01.00 το πρωϊ, την ώρα που τα φώτα από τις ακτές της Αλβανίας άρχισαν να χάνονται, σήμανε σιωπητήριο . . . . Δεν μπορώ να πω ότι δεν κοιμηθήκαμε καλά. Είμασταν κοντά σε άνοιγμα και η δροσιά του πελαγίσιου αέρα ήταν ευχάριστη. Τα παράθυρα του τροχόσπιτου ανοιχτά και οι βρυχηθμοί από το ροχαλητό έπεσαν σύννεφο.

Εγερτήριο το πρωϊ κατά βούληση. Εξ άλλου στην Ανκόνα θα φτάναμε στις 14.30 το μεσημέρι. Είχαμε την τύχη πίσω από το δικό μου τροχόσπιτο να υπάρχει αρκετός χώρος οπότε αναπτύξαμε και εξωτερικό σαλόνι με τραπεζάκι και πολυθρόνες . . . . καφεδάκι, πρωϊνό κλπ. . . . Σκέτη χλίδα ! ! ! . . . .

Αρχισαν να διαγράφονται οι κορυφογραμμές της Ιταλίας . . . . Ψιλοφάνηκε στον ορίζοντα η Ανκόνα και αράξαμε οικογενειακώς στο κατάστρωμα μέχρι την είσοδο του πλοίου στο λιμάνι. Είχε ήδη γίνει ο επανέλεγχος στο δέσιμο των πολυθρόνων, ( %!@&*$# ), που κουβαλούσα στην οροφή του jeep, η σχετική διευθέτηση στο τροχόσπιτο, είχαν ανεβεί τα ποδαράκια, λίγο πριν την αποβίβαση αφαιρέθηκαν και οι παροχές του ρεύματος και στις 14.30 το μεσημέρι της 2ας Αυγούστου πατήσαμε Ιταλία.

Ενα μικροκουμφούζιο κατά την έξοδο από το λιμάνι και τελικά λίγο με το GPS και λίγο με ερωτήσεις στους καραμπινιέρους, που ήταν τοποθετημένοι σε κομβικά σημεία, κατορθώσαμε να μπούμε στην αουτοστράντα που θα μας οδηγούσε προς τον Βορρά, στο Asti, μια κωμόπολη έξω από το Τορίνο, (περί τα 480 χιλιόμετρα από την Ανκόνα), όπου και είχαμε σκοπό να διανυκτερεύσομε. Είχαμε σκοπό να περάσομε τα Ιταλογαλλικά σύνορα και τις Αλπεις από το τούνελ της Frejus στην Προβηγκία.

H συγκεκριμένη αουτοστράντα δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Μέτριο οδόστρωμα και πάρα πολύ κίνηση. Ο Vzol προτιμούσε την δεξιά λωρίδα και εγώ την μεσαία για να αποφεύγω τις προσπεράσεις. Κάποιες φορές, (για προσπεράσεις), κινήθηκα και στην αριστερή. Κινηθήκαμε με μία ταχύτητα από 100 μέχρι 110 χιλιόμετρα την ώρα . . . . .

Αργά το απόγευμα, (και μετά από μια πορεία 480 χιλιομέτρων), φτάσαμε στο Asti, έξω από το Τορίνο. Αποφασίσαμε να προχωρήσομε. Αρχισαν οι ανηφόρες των Αλπεων, έπεσε το σκοτάδι και παράλληλα άρχισε και ένα ψιλόβροχο.

Ξαφνικά και κατά τις 10 η ώρα το βράδυ είδαμε κάτι ταμπέλες που έγραφαν Frejus. Τα θηρία, ( ! ), είχαμε κάνει σε μισή μέρα, (από την Ανκόνα), γύρω στα 720 χιλιόμετρα και είχαμε φτάσει στα Ιταλογαλλικά σύνορα ! ! ! Αποφασίσαμε τελικά να διανυκτερεύσομε στο πρώτο βενζινάδικο που θα βρίσκαμε. Ηταν η «επίσημη πρώτη» μου σε διανυκτέρευση σε βενζινάδικο και ήμουν σφιγμένος. Συναντήσαμε ένα, μας φάνηκε έρημο, και συνεχίσαμε. Είχα και την συμβία μου η οποία ήταν χειρότερη από μένα στην ανασφάλεια, άσχετα αν στη συνέχεια ξεψαρώσαμε.

Τελικά βρήκαμε κάποιο, (λίγα μόλις χιλιόμετρα πριν από το τούνελ), μας φάνηκε, φωτεινό, ευάερο και ευήλιο, ( θέλω να πω ασφαλές ), και αποφασίσαμε να αράξομε. Λίγα λόγια για τα βενζινάδικα ή καλύτερα τους σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινήτων. Αναμφισβήτητα η διανυκτέρευση σε έναν μη φυλασσόμενο χώρο δημιουργεί θεωρητικά ένα ζήτημα ανασφάλειας. Εξω όμως οι συγκεκριμένοι σταθμοί αυτοκινήτων είναι συγκροτήματα ολόκληρα, με άπλετο φωτισμό, με φασταφουντάδικα, με τουαλέτες, με ζεστά και κρύα νερά. Εξ άλλου δίπλα σου βρίσκονται αραγμένοι και άλλοι γείτονες με τροχόσπιτα και αυτοκινούμενα για να μην αναφερθώ και στις νταλίκες. Με την έννοια αυτή θεωρώ ότι ο κίνδυνος είναι μόνον θεωρητικός. Κοιμήθηκα σε σταθμούς αυτοκινήτων τρεις φορές. Δύο όταν πηγαίναμε και μία όταν γυρίζαμε όταν έφυγα από Παρίσι και έφτασα έξω από το San Marino διανύοντας μια απόσταση περί τα 1.300 χιλιόμετρα. Προσωπικά θα το ξαναέκανα. Πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο, (εάν βιάζεσαι και έχεις στοχευμένο προορισμό), να βγείς από την αουτοστράντα να διανύσεις 30 ή και 50 χιλιόμετρα, να στηθείς στο camping, (το οποίο θα πρέπει να το έχεις σταμπάρει από πριν ή να είσαι τυχερός για να πέσεις επάνω του), και την άλλη μέρα να τα μαζέψεις για να επιστρέψεις και να μπεις πάλι στην αουτοστράντα για να συνεχίσεις την πορεία σου. Διαφορετικά είναι βέβαια αν έχεις χρόνο στην διάθεσή σου και δεν έχεις στοχοποιημένο προορισμό οπότε μπορείς να κινηθείς πιο χαλαρά.

Στις 11.30 είχε πέσει πλέον ύπνος βαθύς. Είχε προηγηθεί σαντουϊτσοφαγία, πιτσοφαγία και μακαρονοφαγία στο παρακείμενο φαστφουντάδικο. Δύο - τρία ειδών σάντουϊτς, (για να τα δοκιμάσομε όλα), δύο μακαρονάδες διαφορετικές, καθώς και μία πίτσα . . . . Στην Ιταλία βρισκόμασταν ντε ! ! ! . . . . . .

Mετά από ένα καλό ύπνο, ξύπνησα γύρω στις 07.00 το πρωϊ. Τα γυναικόπαιδα κοιμόταν. Βγήκα έξω και στο φως της ημέρας το θέαμα που αντίκρυσα ήταν μοναδικό. Οι Αλπεις σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια . . . . πράσινο και έλατα παντού . . . . Από το εξωτερικό ντουλαπάκι του τροχόσπιτου έβγαλα τα απαιτούμενα για τον πρωϊνό Ελληνικό καφέ. Εγινε ο καφές στο καπώ του αυτοκινήτου, γιατί δεν ήθελα να ξυπνήσω τον άμαχο πληθυσμό ο οποίος ψιλοροχάλιζε στο τροχόσπιτο ψόφιος από την χθεσινή «τραυματική εμπειρία», ( ), διάνυσης 720 χιλιομέτρων σε μισή μέρα, και εξέθεσα στον Vzolο την πρόθεσή μου να μην περάσω στην Γαλλία από το τούνελ αλλά να μπω από την διάβαση του Mont Cenis . . . .

Σοβαρολογώντας τώρα, είναι αλήθεια ότι είχα κολλήσει στην συγκεκριμένη διάβαση. Ατομα, που την είχαν περάσει, την περιέγραφαν σαν μιά φοβερής δυσκολίας ανάβαση με συνεχή στροφιλίκια και στενό οδόστρωμα ενώ παράλληλα εκθείαζαν την μοναδικότητα του τοπίου. Το πέρασμα βρίσκεται στην Σαβοϊα και είχα διαβάσει ότι ανοίχθηκε από τον Ναπολέοντα μεταξύ 1803 και 1810. Εικάζεται ότι από την συγκεκριμμένη περιοχή πέρασε ο Καρχηδόνιος Αννίβας όταν βάδισε από την Ισπανία εναντίον της Ρώμης, (κατά την περίφημη διάβαση των Αλπεων), σπέρνοντας τον τρόμο στις Ρωμαϊκές Λεγεώνες φτάνοντας σχεδόν έξω από την Ρώμη. Από την Θεσσαλονίκη ακόμα προσπάθησα να ψήσω τον Vzol να κάνομε την αποκοτιά αλλά δεν τον είδα ενθουσιασμένο με την ιδέα. Φτάνοντας κοντά στην διάβαση δεν άντεξα . . . και αποφάσισα να τον εγκαταλείψω, (προσωρινά), για να δω τι παίζει με την συγκεκριμένη διάβαση. Αποχαιρετιστήκαμε προς το παρόν και δώσαμε ραντεβού εντός του Γαλλικού εδάφους για να συνεχίσομε πάλι μαζί. Εγκατέλειψα την αουτοστράντα και από την κωμόπολη Σούσα άρχισα να σκαρφαλώνω τις ανηφοριές του Mont Cenis, σέρνοντας πίσω το sterckeman.

Εντάξει . . . . υποκειμενική γνώμη εκφράζω και ας με συγχωρέσουν αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη . . . . . Το τοπίο όμορφο αλλά έχω δει πολύ πιο όμορφα τοπία στις Αυστριακές και Ελβετικές Αλπεις . . . Οντως στενό το οδόστρωμα και σε πολύ μέτρια κατάσταση, (θύμιζε δική μας επαρχιακή οδό), . . . . και φυσικά δυνατές ανηφόρες με πάρα πολλές «φουρκέτες», καταστάσεις οι οποίες απαιτούν μεγάλους κυβισμούς και καλές ιπποδυνάμεις στα αυτοκίνητα που ρυμουλκούν τροχόσπιτα. Εδωσα δίκαιο στον Βασίλη που δεν με ακολούθησε.

Σε κάθε περίπτωση όμως, απολαύσαμε το όμορφο τοπίο με μια θερμοκρασία γύρω στους 5 βαθμούς . . . . Τα νερά έτρεχαν παντού από τις χιονισμένες κορυφές των Αλπεων . . . . Τροφαντές αγελάδες βόσκανε το βουνίσιο χορταράκι τους, (συναντήσαμε πολλά τυροκομεία). . . . . . Θαυμάσαμε οικογενειακώς το «ουράνιο τόξο» που βγήκε μετά από μιά πολύ σύντομη και αραιή βροχούλα, . . . . . Ηπιαμε το ζεστό ρόφημά μας σε ένα παρακείμενο σαλέ . . . . και μπουκάραμε στην Γαλλία νικητές και τροπαιούχοι, μια που, τέλος πάντων, αξιώθηκε και η μετριότητά μου να περάσει αυτή την διάβαση του Mont Cenis . . . . . Η Γαλλία απλωνόταν μπροστά μας . . . . . ο Ατλαντικός μας καλούσε . . . . . και το Μont Saint Michel μας περίμενε . . . . . .

Από το "camping on board" πηγαίνοντας γιά Ιταλία

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Διανυκτέρευση έξω από την Frejus

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Πέρασμα από την διάβαση του Mont Cenis

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 15:13

ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ LYON - BOURGES – TOURS - LE MANS (2Η ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ)
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ PONTORSON - CAMPING “HALIOTIS”

Η 3η Αυγούστου μας βρήκε στο Mont Cenis. Αρχίσαμε να κατηφορίζομε από τα 2.500 μέτρα υψόμετρο κατευθυνόμενοι πλέον προς Λυών. Καλές κατηφόρες, μικρή ταχύτητα, συνεχείς στροφές. Υπέροχα τοπία, πολύ πράσινο, πολύ καθαριότητα, άλλος κόσμος, άλλος πολιτισμός.

Η κατάσταση του οδοστρώματος ήδη από την βόρεια Ιταλία είχε βελτιωθεί σημαντικά, (δεν τολμώ να κάνω αναφορά στην κατάσταση των Ελληνικών οδοστρωμάτων γιατί είμαστε πολύ πίσω), και όσο κατεβαίναμε από τις Αλπεις, κινούμενοι ακόμα και σε δευτερεύουσες οδούς, άρχισε να γίνεται ιδανικό. Παράλληλα, ήδη από την Βόρεια Ιταλία, είχε μειωθεί σημαντικά και η κίνηση, οπότε το οδήγημα έγινε πιο ξεκούραστο και πιο χαλαρό. Οι αυτοκινητόδρομοι της Γαλλίας έχουν ένα πραγματικά εξαιρετικό οδόστρωμα και χαλάλι τα πανάκριβα διόδια. Για τους μη έμπειρους νέους φίλους και του μη ταξιδιάρηδες έχω να πω ότι δεν πληρώνεις στην είσοδο του αυτοκινητόδρομου αλλά κατά την έξοδο από αυτόν, ανάλογα με τα χιλιόμετρα και την απόσταση που έχεις διανύσει. Εφτασα στο σημείο να πληρώσω, (για κάποια αρκετά είναι αλήθεια χιλιόμετρα), και εβδομήντα πέντε, (75), ευρώ μονοκοπανιάς. Επαναλαμβάνω όμως χαλάλι τους. Οδόστρωμα εξαιρετικό και οδικές παροχές στον υπερθετικό βαθμό. Εκείνα τα parking τους, (κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων), είναι φοβερά. Τουαλέτες πεντακάθαρες, (μου έτυχε να μπω σε τουαλέτα με κλασσική μουσική από μεγαφωνική εγκατάσταση ! ! ). Πράσινο . . . πράσινο . . . πράσινο ! ! ! . . . Σε κάθε χώρο στάθμευσης, παγκάκια πεντακάθαρα, τραπέζια για να καθήσουν και να φάνε οι ταξιδιώτες, παιδικές χαρές για να παίξουν τα παιδιά, χώροι εναπόθεσης σκουπιδιών . . . . Κι’ όλα αυτά συντηρημένα, φρεσκοβαμμένα, πεντακάθαρα, χωρίς ίχνος εγκατάλειψης ! ! ! . . .

Μελαγχόλησα . . . . θα μπορέσομε άραγε να γίνομε ποτέ σαν αυτούς ; Δεν αλλάζω την χώρα μου με τίποτα . . . και είμαι ευχαριστημένος με το μπρίο μας και την ιδιοσυγκρασία μας σαν λαός . . . . αλλά ορισμένα πράγματα έτσι είναι . . . δεν πιθηκίζω όταν βλέπω κάποια όμορφα, αντικειμενικά, πράγματα . . . γιατί πραγματικά σε κάποια πράγματα είμαστε πολύ πίσω κι’ ας με συγχωρήσουν για την “βλασφημία” μου κάποιοι Ελληναράδες . . . . κάποιοι που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους στο όνομα της Ελλάδας . . . αυτής της έρμης πατρίδας που προσπαθεί να ζήσει και να επιβιώσει στη σημερινή δύσκολη συγκυρία . . . .

Είχαμε αποφασίσει με τον Vzol να κατευθυνθούμε προς τον Ατλαντικό, στον προορισμό μας το Mont Saint Michel, από Lyon - Bourges- Tours - Le Mans, δηλαδή από την Κεντρική Γαλλία και λίγο πιο νότια. Σύνολο χιλιομέτρων από Ανκόνα για Pontorson περίπου 1.600 χιλιόμετρα. Αντε, επειδή εγώ έκανα την τελευταία στιγμή την παράκαμψη από το Mont Cenis, και δεν πήγα από την Frejus, να πρόσθεσα στο σύνολο άλλα 150 χιλιόμετρα. Αυτή ήταν η χαραγμένη διαδρομή από Ανκόνα μέχρι την Pontorson, (Mont Saint Michel), την οποία σχεδίασα και η οποία τηρήθηκε επακριβώς. (με εξαίρεση την παράκαμψη που έκανα στο Mont Cenis).

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Είχαμε ήδη διανύσει την προηγούμενη μέρα 720 χιλιόμετρα. Απέμεναν περί τα 1.030 χιλιόμετρα για μένα, (ενώ για τον Vzol, ο οποίος πήγε από Frejus περί τα 880 χιλιόμετρα), μέχρι την Pontorson. Eπιμένω να λέω, (μετά από αυτούς τους υπολογισμούς), ότι είναι εφικτή η άφιξη στο Mont Saint Michel από την Ανκόνα σε 1,5 μέρα, με λίγο παραπάνω οδήγημα, χωρίς βέβαια πολλές στάσεις και καθυστερήσεις.

Επειδή είχα στοχοποιημένους προορισμούς και προκαθορισμένο αυστηρό χρονοδιάγραμμα, δεν μπήκα στις πόλεις που περάσαμε ούτε έκανα ιδιαίτερες στάσεις. Παρέκαμψα τις LYON - BOURGES και TOURS, από τους υπέροχους περιφερειακούς, και άλλαξα ένα σωρό αυτοκινητόδρομους. Χαιρέτισα νοερά, ( ) και από μακρυά, την Amboise και τα κάστρα του Λίγηρα όπoυ βρισκόταν ήδη ο Diamantino, o Maximos και o Traveller, οι οποίοι τηλεφωνικά κατέβαλλαν, είναι η αλήθεια, φιλότιμες και πιεστικές προσπάθειες να μας βγάλουν από το δρομολόγιά μας για να κάνομε έστω και μία διανυκτέρευση στην Amboise, χωρίς όμως να τα καταφέρουν, (με μεγάλη δική μας λύπη), μιά που το πρόγραμμα ήταν πολύ σφιχτό.

Το GPS λειτουργούσε τέλεια και άρχισε να αποκτά την εμπιστοσύνη μου, γιατί σαν νέος και ανίδεος ήμουν πολύ σφιγμένος σχετικά με την αξιοπιστία αυτών των περίεργων μηχανημάτων. Δίπλα η Κούλη είχε στα χέρια της και τον χάρτη, οπότε όλα πήγαιναν περίφημα. Η πιτσιρικαρία πίσω με εντυπωσίασε. Αψογοι καθ’ όλα, διάβαζαν τα βιβλία τα οποία είχα φροντίσει να προμηθευτώ και κατά καιρούς σχολίαζαν όσα για πρώτη φορά έβλεπαν τα ματάκια τους. Δυό-τρεις σύντομες στάσεις για καφεδάκι, για φαγητό στα υπέροχα parking των αυτοκινητοδρόμων . . . . και συνέχεια για τον Ατλαντικό.

Μεγάλη προσοχή στην αλλαγή των αυτοκινητοδρόμων, το μάτι στο GPS εγώ και στον χάρτη η Κούλη, ενώ παράλληλα είχα και τα συχνά τηλεφωνήματα των καλών και αγαπημένων φίλων από την Ελλάδα, (Αlmak, Patrinos), οι οποίοι ταξίδευαν νοερά κι’ αυτοί μαζί μας. Κάποιος απ’ αυτούς με πέτυχε σε κάτι φανάρια έξω από την Lyon και από τον ενθουσιασμό και τον χαβαλέ αφαιρέθηκα τόσο πολύ που κόντεψα, προς στιγμή, να πάρω άλλο δρόμο ! ! ! . . . . .

Είχαμε συνεννοηθεί με τον Vzol να βρεθούμε εντός Γαλλικού εδάφους για να συνεχίσομε πάλι μαζί. Τηλεφωνηθήκαμε, δώσαμε τα στίγματά μας ο καθένας, και ενημερώθηκα ότι προπορεύεται κάπου μεταξύ Bourges και Tours. Aνέπτυξα ταχύτητα στον υπέροχο αυτοκινητόδρομο με σκοπό να τον φτάσω . . . . Εφτασα έξω από την Tours αλλά δεν τον συνάντησα . . . . Ηδη ήταν 21.00 βράδυ της 3ης Αυγούστου και ήμουν έξω από την Le Mans. ( ναι . . ναι . . με την γνωστή πίστα της formula 1 την οποία δυστυχώς δεν προλάβαινα να επισκεφθώ). Αραξα σε ένα σταθμό εξυπηρέτησης πιο χαλαρωμένος τώρα, αφού ήδη είχα πάρει το βάπτισμα την προηγούμενη νύχτα, και ετοιμάστηκα για την διανυκτέρευση. Παράλληλα έδωσα το στίγμα και στον Vzol, ο οποίος κατέφθασε μετά από καμία ωρίτσα περίπου και στάθμευσε μπροστά από μένα. Τσιμπήσαμε στο τροχόσπιτο κάτι ζαμπονοειδή και κάτι Γαλλικά τυριά που είχαμε αγοράσει κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας μαζί με Γαλλικές μπαγκέτες και κατά τις 23.30 το βράδυ οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Le Mans πήραν μια γεύση από . . . Ελληνικό ροχαλητό ! ! ! . . . . . Είχα διανύσει από την Frejus, μέσω Mont Cenis, περί τα 880 χιλιόμετρα.

Εγερτήριο την επόμενη μέρα 4η Αυγούστου. Η Pontorson, (όπου και το camping που μας περίμενε), απείχε μόνον περί τα 155 χιλιόμετρα. Αστεία απόσταση πλέον για μας τους ταξιδιάρηδες ! ! ! Η Βρεττάνη βρισκόταν αριστερά μας και η Νορμανδία δεξιά. Η Pontorson και το Mont Saint Michel κάπου στα σύνορα μεταξύ Βρεττάνης και Νορμανδίας. Ο Vzol αναχώρησε περίπου κανένα μισάωρο πριν από μένα γιατί είχε σηκωθεί πιο νωρίς.

Το μεσημέρι κατά τις 12.00 ώρα είμασταν στημένοι και τακτοποιημένοι. Οι κλεισμένες, από την Θεσσαλονίκη ακόμα, θέσεις μας περίμεναν και διαπίστωσα ότι έκανα καλά που έκανα κράτηση γιατί το camping ήταν γεμάτο. Όταν λέω «γεμάτο» εννοώ ότι δεν υπήρχαν άλλες θέσεις, όχι ότι ήταν ο ένας πάνω στον άλλον. Στο εξωτερικό τα campingς σου προσφέρουν τις άνετες θέσεις τους και εάν αυτές εξαντληθούν . . . τέρμα. Δεν θα σε πετάξουν ούτε σε καμία γωνίτσα, ούτε θα σε στριμώξουν ανάμεσα σε άλλους κατασκηνωτές . . . ή υπάρχουν θέσεις όπως πρέπει ή δεν υπάρχουν . . . .

Το camping πανέμορφο. Βρίσκεται μέσα στην κωμόπολη της Pontorson, που απέχει από τον Ατλαντικό και το Mont Michel περί τα δέκα, (10), χιλιόμετρα ενώ από το Saint Malo απέχει περί τα εξήντα, (60), χιλιόμετρα. Όπως ήδη ανέφερα η διαμονή στοίχισε τριάντα πέντε, (35), ευρώ την βραδιά για αυτοκίνητο, τροχόσπιτο, δύο ενήλικες, δύο ανήλικους και ρεύμα. Πράσινο, μεγάλες θέσεις και γκαζόν, πισίνα, (που τιμήθηκε δεόντως από την πιτσιρικάδα), συντριβάνια, νερά, παιδότοπος πλήρως εξοπλισμένος και πολύ καλύτερος από τους αντίστοιχους δικούς μας εδώ. Ο άκρως οργανωμένος και εξοπλισμένος παιδότοπος μου δημιούργησε όμως μεγάλο πρόβλημα αφού οι πιτσιρικάδες είχαν κολλήσει σ’ αυτόν και κάθε φορά που ήταν να φύγομε δινόταν μάχη για να ξεκολλήσουν . Παιδιά ! ! ! . . . μπροστά στον όντως χλιδάτο παιδότοπο, δεν τους ενδιέφερε ούτε το Mont Saint Michel, ούτε το Saint Malo, ούτε ο Ατλαντικός . . . . . Οι πάρα πολλοί Γάλλοι και λίγοι Ολλανδοί, Βέλγοι και Γερμανοί κατασκηνωτές, ζούσαν στην κυριολεξία μέσα στο camping όλη την ημέρα, (ειδικά οι Γάλλοι), αφού αυτό τους παρείχε τα πάντα. Μεγάλη έκταση, απλωμένο, με οικιακά ζώα σε ένα μέρος του προς μεγάλη τέρψη όλων των πιτσιρικάδων. (κότες, πάπιες, χήνες, άλογα, αγελάδες, γουρουνάκια, λαγοί). Οι εγκαταστάσεις του πεντακάθαρες στον υπερθετικό βαθμό. Στις τουαλέτες βάζα με λουλούδια που ανανεώνονταν ! ! . . Η ευγένεια και το χαμόγελο περίσσευαν. Αναπόφευκτα έκανα τις συγκρίσεις με την Ελλάδα . . . . και ξαναμελαγχόλησα . . . . .

Camping "Haliotis"

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . συνεχίζεται . . . .

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 16:35

SAINT MALO - ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ

Στις 4 Αυγούστου το μεσημέρι λοιπόν, είμασταν εγκαταστημένοι και έτοιμοι. Αφήσαμε την επόμενη ημέρα για να απολαύσομε το Mont Saint Michel και αποφασίσαμε να πεταχτούμε μέχρι το ιστορικό και άκρως τουριστικό Saint Malo, χτισμένο στον Ατλαντικό, στην Βρεττάνη. Απόσταση περί τα εξήντα, (60), χιλιόμετρα από το camping και μάλιστα χωρίς την έλξη των τροχοσπίτων . . . Ανετα ! ! . . . . .

Το Saint Malo αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα και τουριστικά σημεία της Γαλλίας στον Ατλαντικό. Με μακραίωνη ιστορία ήδη από τους Ρωμαϊκούς χρόνους αναπτύχθηκε κυρίως τον 16ο, 17ο και 18ο αιώνα όταν η πειρατεία, (η οποία άνθισε εκείνα τα χρόνια), το κατέστησε πάμπλουτο και δυνατό. Διετέλεσε άνδρο κουρσάρων και πειρατών και μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Στην οχυρωμένη πόλη συσσωρεύτηκε ένας τεράστιος πλούτος. Ο εξερευνητής του Καναδά, ο Ζακ Καρτιέ, ο πατέρας του σημερινού Γαλλόφωνου Καναδά, (Κεμπέκ), έζησε και ταξίδεψε από το Saint Malo. Αποικοι από το Saint Malo αποίκισαν πρώτοι τα νησιά Φώκλαντ για τα οποία πριν μερικά χρόνια έφαγαν τα μουστάκια τους η Αγγλία και η Αργεντινή στον γνωστό πόλεμο. Οι Αργεντινοί αποκαλούν τα Φώκλαντ «Μαλβίνες» και το όνομα «Μαλβίνες» είναι παραφθορά και μετεξέλιξη του Γαλλικού ονόματος «Malouines», σα να λέμε δηλαδή αδόκιμα «Μαλοϊτικα» . . . Μαλό . . . . . Το Saint Malo είναι διάσημο επίσης για τα οστρακοειδή του τα οποία δεν προλάβαμε να δοκιμάσομε . . . ένα απόγευμα ήταν αυτό και τι να πρωτοκάνεις και να πρωτοδείς . . . . . Σήμερα το Saint Malo είναι μια πανέμορφη πόλη, με έντονο διατηρητέο χρώμα που συγκεντρώνει πολλούς τουρίστες από κάθε σημείο του κόσμου, ενώ το λιμάνι της αποτελεί τερματικό σταθμό πορθμείων με τις απέναντι ακτές της Αγγλίας το Πόρτσμουθ και το Weymouth.

Επίσκεψη λοιπόν στο Saint Malo χωρίς τα τροχόσπιτά μας. Ανετη και γρήγορη η διαδρομή από την Pontorson, φτάσαμε και διασχίσαμε τη νέα πόλη ενώ στην συνέχεια μπουκάραμε κανονικά στην παλιά πόλη-φρούριο όπου γινόταν πανδαιμόνιο. Κύκλους στους κύκλους, άσκοπες βόλτες στις βόλτες . . . . . και που να βρεις να παρκάρεις. Πανδαιμόνιο. Ξαναβγήκα από την παλιά πόλη και βρήκα ένα χώρο περίπου κανένα μισάωρο μακριά με τα πόδια. Πάρκαρα και βουρ επιστροφή ποδαράτος . . . δεν γινόταν αλλιώς . . . . . Στο μεταξύ είχε βολευτεί και ο Vzol και κατορθώσαμε με την ενδοεπικοινωνία να συναντηθούμε. Διασχίσαμε την προκυμαία με το λιμάνι που είχαμε δεξιά μας, ενώ αριστερά μας θαυμάζαμε το πανύψηλο τοίχος της παλιάς πόλης-φρούριο με τους πυργίσκους κατά διαστήματα, πάνω στους οποίους ανέμιζαν σημαίες του 16ου, 17ου και 18ου αιώνα.

Στο τέλος της διαδρομής οι ματάρες μας άνοιξαν διάπλατα . . . . . Ο ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΑΠΛΩΝΟΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ . . . ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΕΡΩΧΟΣ . . . . . Είχαμε φτάσει διανύοντας από την Θεσ/νίκη πάνω από 2.000 χιλιόμετρα, χώρια η απόσταση από Ηγουμενίτσα για Ανκόνα, (που έγινε τεμπέλικα λόγω πλοίου), και χώρια η απόσταση από Θεσ/νίκη για την Ηγουμενίτσα. Αισθανθήκαμε κάτι σαν «θαλασσοπόροι», (άσχετα αν κινηθήκαμε οδικώς), που ανακαλύψαμε νέα μέρη. Τα συναισθήματα έντονα και η χαρά μεγάλη. Ο ωκεανός απλωνόταν μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου . . . . ο αέρας και η αύρα του ήταν διαφορετική από εκείνη της Μεσογείου . . . . . Αλλα τοπία . . . διαφορετικά . . . . . να χορταίνει το μάτι και να ευφραίνεται η ψυχή με τούτα τα πρωτόγνωρα πράματα ! ! ! . . . Τεράστια η παραλία και το κύμα . . . . Πολύ μακριά από το νερό οι ανθρώπινες παρεμβάσεις. (δρόμοι, σπίτια, τοίχος). Μια τεράστια έκταση είχε αφεθεί ελεύθερη για να μπορούν να ξεσπάνε τα θηριώδη κύματα στην ακτή χωρίς να προκαλούν ζημίες στις ανθρώπινες κατασκευές. Και πάνω σ’ αυτή την τεράστια αμμουδερή έκταση, (που φαντάζομαι ότι τον χειμώνα θα καλύπτεται από τα μανιασμένα κύματα), κόσμος να κινείται και να περιφέρεται περπατώντας, χαζεύοντας και πετώντας αητό. Φωτογραφίες, χάζεμα και γενικά πράξαμε ότι μπορούσε να κάνει ένας ευσυνείδητος τουρίστας.

Η ώρα όμως περνούσε και έπρεπε να προλάβομε να δούμε και την παλιά πόλη-φρούριο για να τελειώσομε το καθήκον μας σαν καλοί, ευσυνείδητοι και επιμελείς ταξιδιάρηδες. Βρήκαμε μία τεράστια πύλη και εισχωρήσαμε στο εσωτερικό της παλιάς πόλης. Πήραμε σβάρνα τους πεντακάθαρους, λιθόστρωτους στενούς δρόμους και αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την προσφιλή ασχολία των απανταχού και ανά τον κόσμο ταξιδιάρηδων . . . το χάζεμα ! ! ! . . . . . Ομορφο μέρος, σωστά διατηρημένο με σεβασμό στην τεράστια ναυτική παράδοση του τόπου, το Saint Malo αναδύει μια γοητεία που σε γυρνάει χρόνια πίσω. Σε εποχές κουρσάρων και πειρατών, σε βρώμικα καπηλειά, σε ένα ετερόκλητο πλήθος που συνωστίζεται με σκοπό την επιβίωση ή το παράνομο κέρδος, σε πειρατικά καράβια, σε άντρες ζυμωμένους με την αλμύρα της θάλασσας και σε ευαίσθητες δεσποσύνες . . . Χαθήκαμε στους στενούς δρόμους, ανεβήκαμε στο τοίχος και βόλτα στην βόλτα η ώρα είχε περάσει, οπότε αποφασίσαμε να επιστρέψομε.

Στην επιστροφή, στην είσοδο της Pontorson, o Vzol κατευθύνθηκε προς το camping ενώ εμείς, (ελλείψει εφοδίων στο τροχόσπιτο ως νέοι, άπειροι και άμαθοι ), αποφασίσαμε να καθήσομε σε κάποιο εστιατόριο για να δοκιμάσομε την τοπική κουζίνα. Αμ έλα όμως που η ώρα είχε πάει 10.15 το βράδυ και στην μικρή κωμόπολη επικρατούσε μια ησυχία νεκροταφείου. Σχεδόν όλα τα εστιατόρια κλειστά και μόνον εμείς, (οι περίεργοι Βαλκάνιοι τύποι ), κινούμασταν προς κάθε κατεύθυνση της μικρής κωμόπολης ψάχνοντας απελπισμένα να βρούμε κάτι για να καθησυχάσομε το στομάχι μας. Στις 10.25 σταμπάραμε ένα ανοιχτό εστιατόριο και μπουκάραμε αισιόδοξα και λεβέντικα στο μαγαζί, για να μας επαναφέρει αυστηρά στην τάξη ο εστιάτορας , (αμέσως και κατά την είσοδό μας), λέγοντας ότι το φαγοπωλείο κλείνει σε πέντε λεπτά. Βρε αμάν ! ! ! . . . Τίποτα αυτός. Το μόνο που κατορθώσαμε ήταν να μάς φτιάξει κάποιες πίτσες της συμφοράς τις οποίες τις πήραμε πακέτο και τις φάγαμε στο τροχόσπιτο. Εκτοτε έβαλα μυαλό. Πάντα στο τροχόσπιτο υπήρχε παρακαταθήκη τροφίμων από παρακείμενα σούπερ μάρκετ για τον φόβο των Ιουδαίων . . . ή μάλλον των Γαλλικών εστιατορίων. Αν και σε τελευταία ανάλυση δεν χρειάστηκε να ξαναφάμε έξω λόγω του ότι έπιασε δουλειά η cramer . . . . .

Saint Malo

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . συνεχίζεται . . . . . .

από Γιώργος Τετ 5 Οκτ 2011 - 18:55

LE MONT SAINT MICHEL

Ξημέρωσε ο καλός Θεός την μέρα του μετά από έναν καλό ύπνο. Ηταν Πέμπτη, 5 Αυγούστου . . . . . Θαυμάσιος καιρός, ιδανικός για τουρίστες και ταξιδιάρηδες. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι για να αποφύγομε το «λεφούσι» των επισκεπτών έπρεπε να είμαστε πρωϊ-πρωϊ στο Mont Saint Michel. Πρωϊνό στο τροχόσπιτο και πρωϊ κατά τις 08.00 πήραμε τον δρόμο των δέκα, (10), χιλιομέτρων που μας χώριζε από τον κατ’ εξοχή πρώτο και βασικό προορισμός μας, χάριν του οποίου ξεσηκωθήκαμε από την Θεσ/νίκη, το Mont Saint Michel. (ο δεύτερος ήταν το Παρίσι και ειδικά για τη νεολαία η Εurodisney και το πάρκο του Asterix ).

Το Mont Saint Michel αποτελεί θρησκευτικό και εθνικό σημείο αναφοράς της Γαλλίας και έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO σαν μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Δέχεται τεράστιο αριθμό επισκεπτών, (πάνω από 3.000.000 επισκέπτες το χρόνο), απ’ όλο τον κόσμο. Βρίσκεται στα σύνορα Βρετάνης και Νορμανδίας σε σημείο που οι δύο περιοχές να ερίζουν μεταξύ τους ! ! . . . Είχα διαβάσει ότι αντενδείκνυται η επίσκεψή του για «αγοραφοβικούς», (στενοί μεσαιωνικοί δρόμοι, σκαλιά, ανηφόρες και πάρα πολύ κόσμος), για μικρά παιδιά σε καρότσια. για ηλικιωμένους και για άτομα με ειδικές ανάγκες . . . όπως επίσης είχα διαβάσει για τις διάσημες ομελέτες του, (για τις οποίες βογγήξαμε στη συνέχεια ), καθώς και για το έντονο φαινόμενο της παλίρροιας που δημιουργείται στην περιοχή.

H ιστορία του φαίνεται να ξεκινάει από τον 8ο Μ.Χ. αιώνα όταν ο τοπικός επίσκοπος της περιοχής, (σύμφωνα με την παράδοση), είδε στον ύπνο του τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ο οποίος του ζήτησε να κατασκευαστεί μια εκκλησία σε ένα βραχώδες νησάκι στον κόλπο του Saint Malo, κάπου στα σύνορα μεταξύ Βρετάνης και Νορμανδίας, που η δυνατή παλίρροια της περιοχής κατά διαστήματα το ένωνε με την παρακείμενη στεριά. Ο επίσκοπος δεν έδωσε σημασία στα μηνύματα με συνέπεια ένα πρωϊ να διαπιστώσει ότι ο Αρχάγγελος άφησε το αποτύπωμα του δακτύλου του στο κεφάλι του, οπότε αποφάσισε, (ανάγκας και Θεοί πείθονται ), να προχωρήσει στην κατασκευή. Χρόνια με τα χρόνια, η εκκλησία έγινε μοναστήρι, (αββαείο, που σήμερα λειτουργεί και είναι γυναικείο), ενώ στους πρόποδες και κάτω από το αββαείο άρχισε να μαζεύεται κόσμος, (όπως γίνεται συνήθως), με συνέπεια να δημιουργηθεί μια κανονική μεσαιωνική πόλη η οποία και οχυρώθηκε με μεγάλα και δυνατά τείχη τρανό δείγμα φρουριακής-στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά Χριστιανικά προσκυνήματα στην Μεσαιωνική Δύση και σύμφωνα με όσα ανέφερα ήταν αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ που «ζυγίζει» τις ψυχές και προστατεύει τους ιππότες Το επίχρυσο άγαλμα του Αρχάγγελου είναι τοποθετημένο στην κορυφή του όλου συγκροτήματος, στο πιο ψηλό σημείο του Mont Saint Michel, πάνω στον πιο ψηλό γοτθικό τρούλο της εκκλησίας.

Η οχυρή και απρόσιτη θέση του, (έξοχο δείγμα μοναστηριακής φρουριακής αρχιτεκτονικής, όπως ανέφερα), το κατέστησαν προπύργιο της Γαλλίας κατά τον εκατονταετή πόλεμο και ενώ όλα τα φρούρια έπεφταν το ένα μετά το άλλο στις επιθέσεις των απέναντι καραδοκούντων Αγγλων, το Mont Saint Michel δεν καταλήφθηκε ποτέ. Οι Αγγλοι κατέλαβαν το γειτονικό νησάκι Τομπελέν και προσπάθησαν μάταια να καταλάβουν και το συγκεκριμένο φρούριο το οποίο υπερασπίζονταν 119 ιππότες. Με το τέλος του εκατονταετούς πολέμου ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ ίδρυσε το Τάγμα των ιπποτών του Mont Saint Michel και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έγινε ο προστάτης άγιος της Γαλλίας. Μετά απ’ αυτά, εκτός από θρησκευτικό κέντρο, το Mont Saint Michel μετατράπηκε και σε εθνικό σημείο αναφοράς για τους Γάλλους με συνέπεια να γνωρίσει μεγάλες στιγμές δόξας. Ο πλούτος και η επιρροή του άρχισαν να ατονούν με την μεταρρύθμιση ενώ στα χρόνια της μεγάλης Γαλλικής επανάστασης δεν υπήρχαν πλέον μοναχοί. Οι επικρατήσαντες αστοί της Γαλλικής επανάστασης το μετέτρεψαν αρχικά σε φυλακή για τους αντιπάλους τους, ενώ στη συνέχεια η φυλακή δέχτηκε και ποινικούς κρατούμενους για να κλείσει τελικά στα μέσα 19ου αιώνα περίπου. Πλήρως εγκαταλελειμμένο κατέρρεε χρόνια με τα χρόνια, όταν διάσημες προσωπικότητες, (μεταξύ των οποίων και ο Βίκτωρ Ουγκώ), έβαλαν τις φωνές και το επανέφεραν στο προσκήνιο, για να αρχίσει στη συνέχεια μια πανεθνική προσπάθεια ανάδειξης του μοναδικού αυτού μνημείου, μοναδικού από άποψη ιστορική, πολιτιστική αλλά και γεωφυσική.

Αυτός ο βραχώδης λόφος δεν φαίνεται να ανήκει ούτε στην ξηρά, ούτε στην θάλασσα. Απειλείται, (και προστατεύεται παράλληλα), από τα στοιχεία της φύσης και αποτελεί ένα τέλειο καταφύγιο για οποιονδήποτε θα μπορούσε να τον προσεγγίσει. Εξ άλλου η ηρεμία που υπήρχε στο περίεργο, (γεωφυσικά), αυτό νησί ήταν ιδανική για προσήλωση στον Θεό και για προσευχή. Στα μεσαιωνικά χρόνια η πρόσβαση ήταν δύσκολη έως επικίνδυνη. Σήμερα η πρόσβαση γίνεται από έναν τεχνικά διαμορφωμένο οδικό άξονα, μήκους περίπου 1,5 χιλιομέτρου, που οδηγεί στους πρόποδες του λόφου. Κίνηση εκτός του συγκεκριμένου άξονα, περιμετρικά από το Mont Saint Michel απαγορεύεται «αυστηρά και δια ροπάλου», δεδομένου ότι το έδαφος είναι βαλτώδες και επικίνδυνο. Επιτρέπεται η κίνηση περιμετρικά ΜΟΝΟΝ με εξειδικευμένους οδηγούς. Διαφορετικά ούτε ο Αρχάγγελος, ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν μπορεί να σε σώσει. Πνιγμοί και εξαφανίσεις ατόμων στην περιμετρική περιοχή του Mont Saint Michel έχουν σημειωθεί αρκετοί και συνεχίζουν να σημειώνονται μέχρι σήμερα. Ευμεγέθεις πινακίδες σε πολλές γλώσσες επισημαίνουν τον κίνδυνο στους τουρίστες, ενώ παράλληλα τους καθοδηγούν για το τι ώρα θα αρχίσει η παλίρροια και που θα αφήσουν τα αυτοκίνητά τους για να μπορέσουν να τα ξαναβρούν, και να μην τα πάρει η θάλασσα, όταν θα επιστρέψουν ! ! ! . . . . .

Το φαινόμενο της παλίρροιας στην περιοχή είναι ιδιαίτερα έντονο και ένα από τα πιο έντονα παγκοσμίως. Η θάλασσα κατακλύζει ολόκληρη την περιοχή γύρω από το νησάκι και τα γύρω χωράφια με μεγάλη ταχύτητα, αφήνοντας ελάχιστα ακάλυπτο τον οδικό άξονα πρόσβασης που βέβαια δεν υπήρχε πριν από κάποια χρόνια. Η άμμος είναι πολύ υγρή και ασταθής στην βάση της, κατόπιν δε τούτου είναι και επικίνδυνη. Η παλίρροια του Mont Saint Michel είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, καθώς το ύψος του νερού κατά την πλημμυρίδα μπορεί να φτάσει και τα 15 μέτρα. Το νερό κινείται καθημερινά με ταχύτητα ενός μέτρου να δευτερόλεπτο, αλλάζοντας όλο το σκηνικό του τοπίου. Η άμμος μετατίθεται τόσο απρόβλεπτα που συμπεριφέρεται σαν κινούμενη «ρουφήχτρα» και το περπάτημα πάνω της σου δίνει την αίσθηση ότι περπατάς πάνω σε «τραμπολίνο» ! ! ! . . . Το φαινόμενο σημειώνεται εντονότερα δύο φορές το μήνα, 36 - 48 ώρες μετά την πανσέληνο. Κατά την επίσκεψή μας παρατηρούσαμε, από τα ψηλά τείχη του αββαείου, αρκετούς "τολμηρούς" που έκαναν τις βόλτες τους στην επικίνδυνη άμμο, πάντα βέβαια με την συνοδεία και την αυστηρή καθοδήγηση εξιδικευμένων οδηγών - ξεναγών.

Στο αυτοκίνητο λοιπόν και πορεία προς το Mont Saint Michel , αυτό το μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Mικρή η απόσταση και μόλις απομακρυνθήκαμε ελάχιστα από την Pontorson διακρίναμε στον ορίζοντα, σαν βγαλμένο μέσα από μαγευτικό παραμύθι , σαν μια ονειρική οφθαλμαπάτη να πλέει στον ορίζοντα , ανάμεσα στα νερά και στα λιβάδια, τον στόχο μας . . . . . . . Αυτός ο πυραμιδοειδής γρανιτένιος πύργος που υψωνόταν στο βάθος ΗΤΑΝ ΤΟ MONT SAINT MICHEL . . . . Ο στόχος είχε επιτευχθεί . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Πριν σταματήσομε ακόμα να απολαύσομε από μακριά το υπέροχο και ονειρικό αυτό θέαμα άκουσα τις φωνές του μεγάλου μου γιού του Μενέλαου « . . . . το ξέρω . . . το ξέρω αυτό το μέρος. Εδώ μέσα ο Μαύρος Πητ είχε φυλακίσει τον Μίκυ . . . το διάβασα στο Μίκυ Μάους που είχε και την φωτογραφία αυτού του κάστρου . . . . και μάλιστα ο Μαύρος Πητ απειλούσε τον Μίκυ ότι σε λίγο θα τον παρασύρει η παλίρροια ! ! ! ». Τι είχε συμβεί ; ο Μένιος είχε διαβάσει ένα τεύχος Μίκυ Μάους στο οποίο υποτίθεται ο Μίκυ είχε φυλακιστεί από τον κακό Πητ σε κάποιο φρούριο. Στο οπισθόφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους απεικονίζονταν το Mont Saint Michel. Yπερήφανος πλέον ο γιόκας μου, (μετά την επιστροφή στην Θεσ/νίκη), και επισείοντας παράλληλα το συγκεκριμένο τεύχος του Μίκυ Μάους, ! ( ) ανέλυε στα φιλαράκια του την μεγάλη του τύχη να επισκεφθεί το φρούριο που φυλακίστηκε ο Μίκυ, κόντρα στις σθεναρές αντιδράσεις των συμμαθητών του, οι οποίοι δεν φαίνεται να τον πολυπίστευαν, ( ) γεγονός που ο δικός μου το έφερε πολύ βαρέως και αναγκάστηκε, (για το λόγο αυτό), να επιστρατεύσει φωτογραφίες από το Mont Saint Michel που ήταν και ίδιος σ’ αυτές, για να γίνει επιτέλους πιστευτός ! ! ! . . . . .

Θαυμάσαμε λοιπόν το υπέροχο αυτό θέαμα, βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες μας για να έχομε, (από μακριά), μια συνολική απεικόνιση του όλου τοπίου και συνεχίσαμε με τα αυτοκίνητα διανύοντας την απόσταση των περίπου 1.500 - 1.600 μέτρων του τεχνικού οδικού άξονα που μας οδηγούσε από την στεριά στους πρόποδες του λόφου. Παρκάραμε άνετα τα αυτοκίνητά μας σε χώρο που μας υποδείχθηκε, (τιμή γύρω στα 2 ευρώ, αν θυμάμαι καλά, για απεριόριστη ώρα), και σε λίγο διασχίζαμε την εξωτερική πύλη και μπαίναμε στο εσωτερικό. Πολύ περιληπτικά θα πω ότι πήραμε την ανηφόρα στο κεντρικό δρομάκι, στριμωγμένοι σε ένα ετερόκλητο πληθυσμιακά πλήθος, (Αγγλοι, Γάλλοι Πορτογάλλοι, Σπανιόλοι, Γιαπωνέζοι και ότι άλλο ήθελες), χαζέψαμε σε ένα κάρο τουριστικομάγαζα, ανεβήκαμε πάνω από πεντακόσια, (500), σκαλοπάτια και τελικά φτάσαμε στην κορυφή του λόφου, όπου ήταν και το αββαείο. Εισιτήριο εκεί, (δεν θυμάμαι την τιμή αλλά δεν ήταν ακριβό), και βρεθήκαμε μέσα στο μοναστήρι του Αγίου Μιχαήλ όπου επισκεφθήκαμε την μεγαλόπρεπη εκκλησία και όλες τις εγκαταστάσεις. Η θέα από το αββαείο ήταν καταπληκτική, και σου έδινε μια πλήρη εικόνα της περιοχής και του εν γένει φυσικού φαινομένου.

Κατά την επιστροφή μας μπήκαμε και σε ένα μουσείο, (με μια αλμυρή τιμή γύρω στα 10 ευρώ το άτομο αν θυμάμαι καλά), όπου θαυμάσαμε αυθεντικά μεσαιωνικά έπιπλα, (πολυθρόνες, καρέκλες, κρεββατοκάμαρες, ντουλάπες), είδη εστίασης και ρουχισμό, πανοπλίες και οπλισμό της εποχής καθώς και διάφορα άλλα αντικείμενα μεταξύ των οποίων και ένα περίεργο σιδερένιο πράγμα που είχε επάνω του μιά κλειδαριά. Περίεργα τα τέκνα μου, (και εραστές της διά βίου μάθησης ! ! ), ρώτησαν τι είναι τούτο το σιδερένιο πράμα και η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος . . . πώς να τους εξηγήσεις τι είναι η ζώνη της αγνότητας ! ! ! . . . . . Πήρα βαθιά ανάσα, ξερόβηξα, και τους εξήγησα τελείως ξερά και καθαρά, χωρίς το παραμικρό υπονοούμενο, σε τι χρησίμευε αυτό το περίεργο κατασκεύασμα . . . . Δεν τα πήγα και άσχημα . . . . Μετά από αυτά, ευτυχής ο μπαμπάς που μετέδωσε τις γνώσεις του στα τέκνα, ( ), τα τέκνα ευτυχέστατα που αξιώθηκαν να δουν το φρούριο . . . που φυλακίστηκε ο Μίκυ, ( ), ευτυχής και η μαμά μας που αγόρασε ένα κάρο μικροδωράκια για τους φίλους στην Θεσ/νίκη . . . . . να μη σας τα πολυλογώ . . . . από την τόσο πολλή ευτυχία μας άνοιξε, κατά το μεσημεράκι, και η όρεξη . . . . . . .

Και βέβαια τι άλλο να φας στο Μont Saint Michel πέρα από την διάσημη και παραδοσιακή ομελέτα του . . . . Η παρασκευή της συγκεκριμένη ομελέτας γινόταν με ιδιαίτερο τρόπο κατά τον μεσαίωνα και υποτίθεται ότι συνεχίζει να παρασκευάζεται με τον ίδιο τρόπο μέχρι σήμερα. Το μυστικό της είναι ότι «χτυπιούνται» χωριστά ο κρόκος και το ασπράδι του αυγού ενώ στην συνέχεια προστίθεται και μιά κρέμα γάλακτος. Η ομελέτα είναι φουσκωτή και ψήνεται σε τεράστιους ξυλόφουρνους ή τουλάχιστον «ψηνόταν» κατά τον μεσαίωνα. Επεσε λοιπόν πείνα και αποφασίσαμε να καθήσομε σε ένα εστιαστόριο για να γευθούμε αυτή την διάσημη ομελέτα των καλόγερων του μεσαίωνα . . . .

Φάγαμε λοιπόν τις ομελέτες μας, (οι οποίες παρεπιπτόντως δεν μου έκαναν και ιδιαίτερη εντύπωση ) . . . . . μουρμουρήσαμε απλά «καλές είναι» . . . . δεν μπορώ να πω ότι χορτάσαμε ιδιαίτερα . . . . είχαμε στο κεφάλι μας και μιά ανάγωγη γκαρσόνα η οποία προφανέστατα το έφερε βαρέως επειδή παραγγείλαμε μόνον ομελέτες και όχι σατομπριάν . . . . . ήταν και ένα γκρουπ Γιαπωνέζων δίπλα μας οι οποίοι ασταμάτητα φωτογράφιζαν ότι έβρισκαν μπροστά τους, και γενικά είμασταν μία ευτυχισμένη παρέα ! ! ! . . . . Μέχρι που ήρθε ο λογαριασμός . . . η λυπητερή κατά το κοινώς λεγόμενο . . . . που ήταν πραγματικά λυπητερή και κόντεψαν παρά λίγο να μας πάρουν τα κλάματα . . . για να μην πω ότι ένα δάκρυ πρέπει να μας ξέφυγε όλους ! ! ! ! Καλά μου μου φιλαράκια . . . λεβέντες μου και λεβέντισσες . . . κότσι και πάλι κότσι . . . cramer και ξανάμανά cramer . . . . Eκάστη ομελέτα, (αποτελούμενη από δύο αυγά), είκοσι τέσσερα, (24), ευρωπουλάκια, (τουτέστιν 12 ευρωπουλάκια έκαστο αυγό) . . . . και συνολικά γιά έξι, (6), ομελέτες, (δηλαδή για δώδεκα αυγά), και δύο παιδικά σάντουϊτς πληρώσαμε το . . . . αστρονομικό ποσό των εκατόν πενήντα έξι, (156), ευρώ ! ! ! . . . . . . . Βογγήξαμε . . . Το σχετικό παραστατικό κρατήθηκε και σας το παρουσιάζω στη συνέχεια για «του λόγου το αληθές». Είναι το μόνο παραστατικό που κράτησα, (δεν κρατάω ποτέ αποδείξεις γι’ αυτό και δεν θυμάμαι ποτέ τι ακριβώς πληρώνω σε camping, μετρό, μουσεία κλπ.), αλλά αυτή την απόδειξη την κράτησα για να βάλω, (βάλομε), μυαλό. Ποτέ δεν τρώμε σε τουριστικά σημεία . . . . και πάντα ελέγχομε τις τιμές πριν παραγγείλομε . . . . . . Αυτά και περαστικά μας . . . . . .

Εξουθενωμένοι, ελεεινοί και τρισάθλιοι από το καζίκωμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αστειεύομαι βέβαια . . . δεν θα αφήναμε 156 ψωροευρώ, (μεταξύ μας τα κλάψαμε), για μια δωδεκάδα αυγά να μας χαλάσουν το κέφι . . . «δεν πάει στο διάολο» που λέει και ο φίλος μου ο diamantino ! ! ! Επιστροφή νωρίς απόγευμα στο camping και χρόνος ελεύθερος τουλάχιστον για μένα. Ο Vzol ήταν προγραμματισμένος να αναχωρήσει με σκοπό να μετακομίσει δίπλα στην Νορμανδία για να επισκεφθεί την επόμενη μέρα σημεία της συμμαχικής απόβασης του Β΄ παγκοσμίου πολέμου που είχε στοχοποιήσει από την Θεσ/νίκη oπότε αναχώρησε για την Νορμανδία και δώσαμε πλέον ραντεβού στο Παρίσι. Εγώ είχα σκοπό να φύγω την επόμενη μέρα το πρωϊ, 6η Αυγούστου, και αυθημερόν να φτάσω και να στηθώ στο camping Neuilly sur Marne όπου ήταν και το σημείο συνάντησης όλων μας, δηλαδή του Diamantino, του Τraveller, του Maximou, του Vsol και της αφεντιάς μου.

Σκαναρισμένες φωτογραφίες του Mont Saint Michel από καρτποστάλ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η οικογένεια φτάνει περιχαρής στο Mont Saint Michel

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Oι προειδοποιητικές πινακίδες

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ο μικρός μου ο Αλέξανδρος στο parking που αφήσαμε τα αυτοκίνητα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Με τον Αλέξανδρο στα σκαλιά που οδηγούν στο αββαείο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το εσωτερικό της πανέμορφης εκκλησίας του αββαείου

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η οικογένεια στον εξωτερικό χώρο του αββαείου

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Οι "τολμηροί" στον χώρο της παλίροιας . . . πάντα παρέα με οδηγό . . . . από πάνω τους η σκιά του Mont Saint Michel . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

O λογαριασμός των 156 ευρώ για μια δωδεκάδα αυγών ! ! ! . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Πεμ 6 Οκτ 2011 - 11:06

ALLIGATOR BAY (κροκόδειλοι στο Mont Saint Michel ; )

Eίχαμε στην διάθεσή μας ένα κενό απόγευμα μέχρι το επόμενο πρωϊ που θα φεύγαμε για το Παρίσι. Πηγαίνοντας το πρωϊ στο Mont Saint Michel, και στην μέση της διαδρομής από την Pontorson, πήρε το μάτι μου μια πινακίδα που έγραφε “Alligator bay”. “ . . Τι στο καλό . . . “ αναρωτήθηκα . . . “ . . . κροκόδειλοι στο Mont Saint Michel ; . . . ”. Το απογευματάκι λοιπόν πήρα την πιτσιρικάδα μαζί μου και αποφασίσαμε να πάμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει . . . Πραγματικά άξιζε την επίσκεψη.

Με ένα εισιτήριο γύρω στα δέκα, (10), ευρώ το άτομο είδαμε πράματα και θάματα. Σε μια έκταση αρκετών στρεμμάτων, στεγασμένη, (για την δημιουργία του σχετικού κατάλληλου μικροκλίματος), αλλά και υπαίθρια, συναντήσαμε τα ερπετά ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Κροκόδειλοι, (για την ακρίβεια αλλιγάτορες), δεκάδες σαύρες, (ακόμα και νεοσσούς «δράκους του comodo» είδαμε), δεκάδες φίδια από τα πλέον μικρά έως τεράστια, ιγκουάνα και χελώνες, από θαλάσσιες, (σε ειδικά διαμορφωμένα ενυδρεία), μέχρι κάτι στεριανές τεράστιες οι οποίες έφταναν στο ύψος των παιδιών μου ! ! ! . . . . Εντυπωσιακό το θέαμα ακόμα και για μένα . . . Η πιτσιρικαρία φυσικά ξετρελάθηκε ! ! ! . . . . Γενικά το καταχαρήκαμε το όλο θέαμα το οποίο και συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους βρεθούν προς το Mont Saint Michel.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Πεμ 6 Οκτ 2011 - 13:44

AΝΑΧΩΡΗΣΗ KAI AΦΙΞΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΜΕΣΩ CAEN

Eγερτήριο την άλλη μέρα πρωϊ-πρωϊ της 6ης Αυγούστου 2010, ημέρα Παρασκευή. Μας περίμενε πλέον το Παρίσι και έπρεπε να διανύσομε μια απόσταση 380 χιλιομέτρων από camping σε camping, από την Pontorson μέχρι το Neuilly sur Marne. Στις 09.30 το πρωϊ βρισκόμασταν ήδη έξω από την Καέν και παίρναμε το πρωϊνό μας, ((κάτι ζαμπονοειδή και κάτι πεντανόστιμα Γαλλικά κρουασσάν ), σε ένα πανέμορφο parking, ενώ αρχίσαμε να εγκαταλείπομε σιγά-σιγά τη Νορμανδία. Στη συνέχεια άφησα αριστερά την Χάβρη και την Ρουέν και μπούκαρα κανονικά στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού από την πλευρά των Βερσαλλιών, τις οποίες άφησα στα δεξιά μου, έχοντας υπ’ όψη να τις επισκεφτώ κατά την διάρκεια της παραμονής μου. Αυτό ήταν το δρομολόγιο που ακολούθησα :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Δεν ξέρω εάν η Παρασκευή είναι μέρα που οι Γάλλοι την κοπανάνε για weekend ή επί το «Γαλλικότερο» για vacance Σαββατοκύριακου. Ξέρω όμως ότι κινήθηκα σε μια τρομερή κίνηση, στους διάφορους περιφερειακούς του Παρισιού που είχαν κυριολεκτικά φρακάρει, σέρνοντας πίσω το sterckeman. Aνέσυρα τον μεγάλης κλίμακας χάρτη της ευρύτερης περιοχής του Παρισιού, τον παρέδωσα στην Κούλη για να με βοηθάει . . . . και δεν τον ξαναέδωσα πλέον καμία σημασία ! ! ! . . . . Που να δεις και να διαβάσεις χάρτη σ’ αυτό το πανδαιμόνιο ! ! ! . . . . Βασίστηκα αποκλειστικά στο GPS . . . . και έκανα τον σταυρό μου να μας βοηθήσει ο Πανάγαθος, (μάλλον να βοηθήσει το GPS και όχι εμένα), να φτάσομε στον προορισμό μας στο camping Neuilly sur Marne.

Ηταν ένα από τα θέματα εκείνα που φοβόμουν σ’ αυτό το ταξίδι. Να ψάχνεις, εντελώς μόνος, να βρεις ένα camping κάπου μέσα σε μια μεγαλούπολη, ρυμουλκώντας πίσω ένα τροχόσπιτο, αλλάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι εθνικές οδούς, περιφερειακούς οδούς, λεωφόρους, δρόμους και στενά δρομάκια, γνωρίζοντας ελάχιστα Γαλλικούλια και ελαφρώς περισσότερα Αγγλικά ! ! ! . . . Δεν γίνονται αυτά τα πράματα σκεφτόμουν από την Θεσσαλονίκη και μυρμήγκιαζα oλόκληρος . . . για να μην πω ότι μ’ έπιανε και ένα ελαφρό τρέμουλο ! ! ! . . . . . Κι’ όμως καλά μου φιλαράκια . . . Νικητής και τροπαιούχος έφτασα άνετα στο camping, λίαν υπερήφανος για τις εν γένει επιδόσεις μου στη νέα τεχνολογία . . . τα κατάφερα μια χαρά και, επαναλαμβάνω, ΑΝΕΤΑ . . . . Μεσημεράκι βρισκόμουν ήδη μέσα στο camping και είχα αρχίσει να στήνω ! ! ! . . . . . .

Ευγενέστατοι οι άνθρωποι του camping μου υπέδειξαν το μέρος. Φρόντισα να τους υπενθυμίσω ότι αύριο, Σάββατο 7 Αυγούστου, θα κατέφθανε ο Vzol και μεθαύριο, Κυριακή 8 Αυγούστου, ο Traveller, ο Maximos και ο Diamantino, δηλαδή όλος ο Ελληνικός πληθυσμός. Παράλληλα είχαν προστεθεί και το αυτοκινούμενο του milgiorgos καθώς και ένα ζευγάρι από την Αθήνα ο Κώστας και η Σοφία. Σύνολο πέντε, (5), τροχόσπιτα και δύο, (2), αυτοκινούμενα. Ολόκληρη Ελληνική παροικία δηλαδή. Ζήτησα από τους ανθρώπους του camping να μη μας διασπάσουν στον χώρο και να μας βάλουν όλους μαζί και διάλεξα το κατάλληλο μέρος για όλους. Εξυπηρετικότατοι οι άνθρωποι, μου είπαν «ουί μεσιέ Ζωρζ» και «ντακόρ» και όλα πήγαιναν όμορφα και ωραία σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα το οποίο μέχρι τότε είχε τηρηθεί σχολαστικά και τηρήθηκε μέχρι το τέλος του ταξιδιού.

Μείναμε στο Παρίσι, (και στο συγκεκριμένο camping), μέχρι και τις 14 Αυγούστου ημέρα Σάββατο. Δηλαδή εννέα, (9), μέρες. Στις 15 Αυγούστου, ημέρα Κυριακή είχα σκοπό να αναχωρήσω με κατεύθυνση το San Marino στην Ιταλία και από εκεί Ανκόνα για επιστροφή στην Ελλάδα.

Το camping ήταν δημοτικό με τιμή είκοσι πέντε, (25), ευρώ την βραδιά. Δεν ήταν όπως το camping στην Pontorson, αλλά δεν ήταν και άσχημο. Προσωπικά δεν δίνω μεγάλη σημασία σε τέτοια θέματα. Στοιχειώδης καθαριότητα να υπάρχει, ρεύμα και ζεστό νερό. Υπήρχαν και τα τρία αν και θα μπορούσαν τα πράματα να ήταν καλύτερα. Πολύ πράσινο και ο Μάρνης, (ο πλευστός παραπόταμος του Σηκουάνα), δίπλα μας. Το camping βρίσκεται πάνω σε ένα καταπράσινο νησάκι που σχηματίζεται μέσα στον Μάρνη . . . . . Γενικά όμορφο μέρος, εμένα προσωπικά μου άρεσε, με εξαίρεση την συμβία μου η οποία μουρμούρισε λίγο στην αρχή κατά την γνωστή συνήθεια, (όπως όλες οι συμβίες όλων των αναξιοπαθούντων συζύγων ), για να σταματήσει, (ως συνήθως ), στη συνέχεια, συγκρίνοντας τις παροχές με τις παροχές του προηγούμενου camping, το οποίο, σημειωτέον ήταν κατά δέκα, (10), ευρώ ακριβότερο . . . .

Αράξαμε λοιπόν . . . . εξερευνήσαμε το camping και την γύρω περιοχή και ξεκουραστήκαμε, γιατί από την επόμενη μέρα μας περίμενε εξαντλητική δουλειά . . . . το Παρίσι δεν είναι δυνατόν να το προλάβεις στις εννέα, (9), μέρες που θα μέναμε . . . . . αλλά θα προσπαθούσαμε να δούμε όσο πιο πολλά πράματα μπορούσαμε . . . .

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Πεμ 6 Οκτ 2011 - 17:24

ΠΑΡΙΣΙ
( 1 ) Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

Tην διαμονή μας στο Παρίσι σκέφτηκα να σας την περιγράψω πολύ περιληπτικά σε τέσσερα, (4), τμήματα :
1) την καθημερινότητά μας,
2) την επίσκεψη στα διάφορα αξιοθέατα του Παρισιού,
3) τις επισκέψεις στα δύο θεματικά πάρκα της Eurodisney,
4) την επίσκεψη στο πάρκο του Asterix.

Σήμερα θα σας μιλήσω για την καθημερινότητά μας. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι ξεποδαριαστήκαμε. (όλελέλε ). Εγκαταλείπαμε το camping το πρωϊ κατά τις 09.00 και επιστρέφαμε αργά απόγευμα ή νωρίς το βράδυ. Το μεσημέρι τρώγαμε πρόχειρα με σάντουϊτς που ή ετοιμάζαμε ή τα αγοράζαμε. Είχαμε ανακαλύψει και ένα super market της γνωστής στην Γαλλία αλυσίδας ΑUSSAN, (νομίζω ότι έτσι γράφεται και ας με διορθώσουν οι Γαλλομαθείς), το οποίο κυριολεκτικά το λεηλατήσαμε. Είχε τρόφιμα απ’ όλο τον κόσμο. Ακόμα και το ελληνικό «τζατζίκι», εισαγόμενο από την Ελλάδα ! ! ! . . . . Αγοράζαμε ότι περίεργο βρίσκαμε . . . . Φυσικά ρημάξαμε τα κρέατα και τα ψαρικά . . . και βέβαια η crammer γνώρισε μεγάλες δόξες αφού κάθε βράδυ έπιανε δουλειά.

Να μην σας τα πολυλογώ, το βράδυ της επόμενης μέρας, (Σάββατο, 7 Αυγούστου κατέφθασε ο Vzol), και την επόμενη, (Κυριακή, 8 Αυγούστου), ήρθαν και όλοι οι υπόλοιποι. Οπως προανέφερα είμασταν πέντε, (5), τροχόσπιτα και δύο, (2), αυτοκινούμενα, και συνολικά όλοι μαζί γύρω στα είκοσι δύο, (22), άτομα ! ! ! Είχαμε στήσει, κανονικότατα, ένα Ελληνικό χωριό, δίπλα στον Μάρνη, περικυκλωμένοι όχι από Ρωμαίους, (για να θυμηθούμε και λίγο Asterix ), αλλά από τους ίδιους τους Γαλάτες.

Ο Vzol κατέφθασε το Σάββατο 7 Αυγούστου στις 22.00 το βράδυ. Εμείς είχαμε επιστρέψει από την πρώτη ημερήσια περιήγηση στο Παρίσι και ήδη είμασταν στο camping, έτοιμοι και φαγωμένοι. Η μπάρα του camping κλειστή και είχε πιάσει και ένα ψιλόβροχο. Δέχτηκα τηλεφώνημά του, χρησιμοποιήσαμε την δική μου κάρτα και ανοίξαμε την μπάρα, μπήκε στο camping και τον βοήθησα να στήσει υπό βροχή . . . Η επόμενη μέρα Κυριακή 8 Αυγούστου, αναλώθηκε στην δεύτερη επίσκεψη στο Παρίσι για μας και στην πρώτη για τον Vzol. Όταν επιστρέψαμε αργά το απόγευμα της Κυριακής, ο Maximos, o Traveller και ο Diamantino μαζί με τους υπόλοιπους ήταν ήδη στημένοι . . . . Χαρές . . . γέλια . . . . καλή διάθεση . . . και πολύ μα πάρα πολύ ψήσιμο ! ! ! . . . . . .

Στεναχωρήθηκα λίγο, γιατί δεν μπορούσα να συντονιστώ με τους υπόλοιπους. Τα παιδιά του Vzol είναι μεγάλα, η υπόλοιπη παρέα έχει «ξεπαιδιάσει» προ πολλού, ενώ εγώ είμαι ακόμα «μικρομπαμπάς» . Επιστρέφαμε στο camping και ενώ όλοι είχαν ξεμπλέξει με όλα και είχαν αρχίσει να ψήνουν, εμείς ακόμα κάναμε μπάνιο στον Μενέλαο και στον Αλέξανδρο και στη συνέχεια ασχολούμασταν με το να τους ντύσομε και να τους ετοιμάσομε. Ολη η παρέα έτρωγε κι’ εμείς τότε βάζαμε να ψήσομε. Δεν ήθελα να γίνω φόρτωμα στην παρέα παρ’ όλο ότι υπήρξε άπλετη και πιεστική η προθυμία όλων ανεξαιρέτως των καλών και αγαπημένων φίλων να βοηθήσουν την κατάσταση. Αλλά ταξίδι πήγαν οι άνθρωποι και δεν ξενητεύτηκαν για να κάνουν τις νταντάδες. Και ειλικρινά δεν ήθελα να χαλάσω τις διακοπές του άλλου, την ηρεμία του, την ησυχία του και το κέφι του. Σ’ αυτά τα θέματα, τόσο η συμβία μου όσο και η αφεντιά μου, είμαι πάρα πολύ προσεκτικός. Δεν θέλω να γίνομαι βάρος στους άλλους . . . . . Μακάρι να μπορούσα να κάνω διαφορετικά και να συμμετέχω πιο ενεργά στον «τζερτζελέ» που στηνόταν κάθε βράδυ και τον οποίον τον χαιρόμουν και τον απολάμβανα . . . έστω και από απόσταση ! ! ! . . . . .

Είχα σταμπάρει ήδη από την πρώτη μέρα άφιξης στο Παρίσι ένα κλειστό parking στο Bois de Vincennes, περίπου δέκα πέντε, (15), λεπτά με το αυτοκίνητο από το camping, το οποίο και υπέδειξα στην υπόλοιπη παρέα και το οποίο μας βόλεψε, δεδομένου ότι ήταν πολύ κοντά στο metro και στην, κατόπιν τούτου, εύκολη πρόσβασή μας στο ιστορικό κέντρο του Παρισιού. Ετσι κάθε πρωϊ, όλη η «κουστωδία», καβαλούσε τα αυτοκίνητά της, πάρκαρε στο συγκεκριμένο parking, και από εκεί με το metro μπουκάραμε όλοι μας στο κέντρο του Παρισιού . . . . . Φυσικά στα πάρκα της Eurodisney και του Asterix, όπως επίσης και στις Βερσαλλίες, χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά τα αυτοκίνητά μας.

Από τις μετακινήσεις μας με το μετρό

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

O "χρυσοχέρης" της παρέας, (με την μεγάλη στολή τoυ chef ), δημιουργεί . . . . . υπό το άγρυπνο βλέμμα και την υψηλή εποπτεία του επίτιμου . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το "Μέγαρο Μαξίμου" στο Παρίσι . . . και ο Πρόεδρος αυτοπροσώπως . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η αφεντιά μου και η συμβία μου κάτω από την τέντα μας . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στο μεταξύ εγώ είχα και τον καημό και το βάσανο τoυ βολέματος των «πολυθρονοτράπεζών» μου. Μου ήρθε η φαεινή να αγοράσω μία μπαγαζιέρα οροφής. Είχα πλέον μαζί μου και τον Πρόεδρο, πάντα πρόθυμο και απόλυτο γνώστη της Παρισινής αγοράς, ( ), οπότε κατέληξα στην γνωστή Γαλλική αλυσίδα αξεσουάρ και ειδών αυτοκινήτου NORAUTO να ψάχνω μπαγαζιέρα οροφής, συνοδευόμενος απ’ όλη την παρέα ! ! ! . . . . Τελικά στάμπαρα μία τεράστια . . . την τοποθέτησα στο αυτοκίνητο . . . . και άκρως ικανοποιημένος για την συμφέρουσα αγορά και για το νέο μου απόκτημα την καμάρωνα και εξακολουθώ να την καμαρώνω μέχρι σήμερα . . . . . . Σημασία έχει ότι με έχει εξυπηρετήσει τα μέγιστα, ειδικά μετά την υγραεριοκίνηση στο αυτοκίνητο και την αναγκαστική μείωση του χώρου της μπαγαζιέρας μου. Αν θυμάμαι καλά η τιμή πρέπει να ήταν γύρω στα 650 ευρώ . . . . στην Ελλάδα την βρήκα τουλάχιστον 200 ευρώ πιο ακριβή . . . . Το ηθικό δίδαγμα ; οι τιμές για παρόμοιες αγορές συμφέρουν στο εξωτερικό και ειδικά στη Γαλλία όπου είχα και την συγκεκριμένη εμπειρία . . . . . . Ορίστε και η νέα μου μπαγαζιέρα :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μια μέρα αφιερώθηκε αποκλειστικά στις κυρίες της παρέας με την επίσκεψη σε εμπορικό κέντρο με την επιμέλεια και την καθοδήγηση της έμπειρης σ’ αυτά, πρόθυμης και ακούραστης Κλειούς η οποία, (όπως και ο Maximos), δεν χαλούσε ποτέ χατήρι σε κανέναν και για κανένα. Ευτυχώς η κυρία μου υπήρξε εγκρατής και δεν τίναξε τον προϋπολογισμό του ταξιδιού στον αέρα. Εξ άλλου είχα φροντίσει να «καταχωνιάσω» και να «χαντακώσω» την πιστωτική μου κάρτα έγκαιρα και να είμαι λίαν προσεκτικός. Αλλοι σύζυγοι όμως, επειδή είχαν το μυαλό τους στα «μουλέν ρούζια» και στα «τρελά αλόγατα», ( ), δεν έδωσαν την δέουσα προσοχή, (κρύβοντας την πιστωτική τους κάρτα), με συνέπεια να πληρώσουν κομμάτι ακριβά την απροσεξία τους, όπως αποδεικνύεται στην παρακάτω φωτογραφία, όπου διακρίνεται μία πολύ αγαπημένη φίλη, να κινδυνεύει να χαθεί ανάμεσα στα πακέτα και στις σακούλες ! ! ! . . . . . Περαιτέρω σχόλια δεν θα κάνω . . . . Οπως λέει και ο Πρόεδρος «μία εικόνα χίλιες λέξεις» ! ! ! . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μουσική στις στοές του μετρό του Παρισιού, κάτω από την πλατεία Κονκόρντ

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Aggeliki Παρ 7 Οκτ 2011 - 9:06

Όσες φορές και να το διαβάσουμε την ίδια ικανοποίηση νοιώθουμε...
Σ ευχαριστούμε Γιώργο... Very Happy

από diamantino Παρ 7 Οκτ 2011 - 15:35

..........συνεχισε............
....πλιιιιιιιιιιιζ !!!!!!!!
Wink

από Γιώργος Σαβ 8 Οκτ 2011 - 14:19

( 2 ) ΠΑΡΙΣΙ - ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Στιγμές ενθουσιασμού στο Παρίσι όπως τις αποτύπωσε η φωτογραφική μηχανή του Vzol . . . . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Τι μπορείς να πρωτοπείς για το Παρίσι ; και πως μπορείς να το περιγράψεις και να δώσεις αυτή την μοναδικότητά του με λίγες μόνον σειρές μέσα από ένα forum ; Χρειάζονται σελίδες, τόμοι, βιβλιοθήκες ολόκληρες ! ! ! . . . . Αυτή την υπέροχη πόλη με τα δεκάδες μνημεία δεν την βαριέσαι ποτέ . . . Hταν η τρίτη φορά που πήγα και η πρώτη με το τροχόσπιτο . . . . Την επισκέπτεσαι και θες να ξαναπάς και να ξαναπάς . . . . . να ξαναγυρίσεις κοντά της . . . . .

Μείναμε στο Παρίσι εννέα, (9), νύχτες και καθαρές οκτώ, ( 8 ), μέρες. Από τις μέρες αυτές δύο, (2), αφιερώσαμε στα δύο θεματικά πάρκα της Eurodisney, μία, (1), στο πάρκο του Asterix, μία, (1), στις Βερσαλλίες, μία, (1), στο Λούβρο και τις υπόλοιπες τρεις, (3) σε πύργο του Αϊφελλ, στην Παναγία Παρισίων, στον Σηκουάνα, στον τάφο του Ναπολέοντα και στο Ιnvalides, στην αψίδα του Θριάμβου, στην Σακρεκέρ και Μονμάρτη και σε διάφορα άλλα αξιοθέατα . . . . . . Κινηθήκαμε με το μετρό και με τα πόδια . . . . αλλά μιλάμε για πολύ περπάτημα . . . . κάναμε τεράστιες αποστάσεις και ρίξαμε αρκετά χιλιόμετρα ! ! ! . . . . .

Κινδυνεύω να γράψω κοινοτυπίες για όλα τα παραπάνω αν συνεχίσω . . . Οπότε σήμερα τον λόγο έχουν κάποιες φωτογραφίες και κάποια, (πολύ ερασιτεχνικά), βιντεάκια. . . . . . Και μέσα απ’ αυτές να δείτε το Παρίσι αποκλειστικά από την οπτική γωνιά της παρέας και την δική μου, γιατί είμαι βέβαιος ότι λίγο-πολύ όλοι σας ή το έχετε επισκεφθεί, ή έστω το γνωρίσατε και το ξέρετε από περιγραφές . . . . .

ΠΥΡΓΟΣ ΑΪΦΕΛ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ο πύργος . . . . ο Vzol . . . . και εγώ . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η κυρία μου στον πύργο αγναντεύοντας τον Σηκουάνα και το Παρίσι
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΛΟΥΒΡΟ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το Αλεξανδράκι μου ξεκουράζεται . . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στην βάση της γυάλινης πυραμίδας - στο εσωτερικό του Λούβρου
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ο χαμός στην Αφροδίτη της Μήλου
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το Αλεξανδράκι και η Αφροδίτη της Μήλου
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η Μόνα Λίζα . . . Ο Μενέλαος . . . . και ο Αλέξανδρος . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Νίκη Σαμοθράκης

Αφροδίτη της Μήλου

ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Με τον Μενέλαο στο σημείο "0" έξω από την Παναγία των Παρισίων. Το σημείο αυτό θεωρείται το κέντρο του Παρισιού και της Γαλλίας. Ολες οι χιλιομετρικές αποστάσεις στην Γαλλία από και προς το Παρίσι έχουν αφετηρία και κατάληξη το συγκεκριμένο αστεράκι.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Σηκουάνας

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . και η βόλτα μας με το ποταμόπλοιο . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ΙNVALIDES

Ο τάφος του Ναπολέοντα

Ο Mενέλαος στο πολεμικό μουσείο επεξεργάζεται μεσαιωνικό οπλισμό
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Μοντέλλο της Ρενώ . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στρατιωτικό όχημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το κλασσικό jeep του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

AΨΙΔΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

SACRE COEUR

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η κρήνη του Αγίου Μιχαήλ - σημείο συνάντησης και ραντεβού των Παριζιάνων

ΒΕΡΣΑΛΙΕΣ

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Παρίσι . . . . και Εντιθ Πιάφ . . . . .

. . . . . συνεχίζεται . . . . . .

από el_gk Σαβ 8 Οκτ 2011 - 17:11

Και πάλι ευχαριστούμε για τις πολύ όμορφες φωτογραφίες και περιγραφές.

Ελευθερία

από Γιώργος Κυρ 9 Οκτ 2011 - 11:56

( 3 ) EURODISNEY

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ηταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα στην Eurodisney. Στις προηγούμενες δύο επισκέψεις στο Παρίσι, ελλείψει παιδιών, προτίμησα να δω άλλα πράγματα . . . πιο «κουλτουριάρικα» και πιο «ψαγμένα» . Ομολογώ όμως πως έκανα άσχημα. Γιατί, πραγματικά, Παρίσι χωρίς την μαγεία της Eurodisney δεν γίνεται. Το εμπέδωσα απόλυτα στην συγκεκριμένη εξόρμηση . . . . .

Αυτός ο μαγικός κόσμος βρίσκεται τριάντα τρία, (33), χιλιόμετρα ανατολικά από το Παρίσι και αποτελείται από δύο θεματικά πάρκα, κάθε ένα από τα οποία έχει ξεχωριστό εισιτήριο. Η οικογένεια τα επισκέφθηκε και τα δύο σε δύο ξεχωριστές μέρες. Το ένα θεματικό πάρκο άρχισε να λειτουργεί το 1992 ενώ το δεύτερο το 2002.

Το πρώτο πάρκο, (Disneyland Raris Park), περιλαμβάνει διάφορα τμήματα στα οποία «ζωντανεύουν» αντίστοιχα θέματα όπως η Main Street HΠΑ, (Αμερικάνικη ατμόσφαιρα στα χρόνια που πέρασαν), η Frontierland, (αντίγραφο παλιάς πόλης του West, τα Βραχώδη Οροι, ποταμόπλοιο του Μισισιπή, το σπίτι με τα φαντάσματα κλπ.), η Adventureland, (με του Πειρατές της Καραϊβικής, την οικογένεια Robinson, τον Ιντιάνα Τζόουνς), την Fantasyland, (με τον Πινόκιο, τον Πήτερ Παν, και την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων), και την Discoveryland, (το διαστημικό τμήμα του πάρκου).

Το δεύτερο πάρκο, (Walt Disney Studios Park), περιλαμβάνει θέματα από τα studio της Walt Disney και εξηγεί κυρίως την τεχνογνωσία σχετικά με το πώς γυρίζονται αυτές οι μαγικές και θεαματικές σκηνές στον κινηματογράφο, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα παιχνίδια. Eνδιαφέρον παρουσιάζει το ασανσέρ στον «Πύργο του τρόμου» , η επίσκεψη στο εσωτερικό ενός διαστημόπλοιου το οποίο δέχεται επίθεση από εξωγήϊνους και ενώ είσαι μέσα σ’ αυτό, ξαφνικά σπάει και γέρνει η οροφή . . . πιάνει φωτιά . . . και σείεται ολόκληρο. Το πλέον εντυπωσιακό όμως είναι μία επίδειξη από «κασκαντέρ» οι οποίοι υποδύονται ρόλους «κακών» και «καλών» αντίστοιχα και κάνουν διάφορα τρελλά πράγματα με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες. (αυτοκίνητα κινούνται σε δύο ρόδες, εξηγούν τα τρυκ σχετικά με το πώς κινείται ένα αυτοκίνητο χωρίς οδηγό, και πως λαμπαδιάζει ένας από αυτούς χωρίς να πάθει τίποτα , καθώς και άλλα τέτοια φοβερά και τρομερά ! ! ! ).

Μειονέκτημα στην όλη μαγική ατμόσφαιρα αποτελούν . . . . οι «ουρές». Τεράστιες «ουρές». Χρειάστηκε να περιμένομε και μιάμιση ώρα για να απολαύσομε τα πλέον δημοφιλή παιχνίδια . . . τα οποία, σημειωτέον, δεν κρατάνε πάνω από ένα δίλεπτο με τρίλεπτο ! ! ! . . . Απαιτείται τεράστια υπομονή, (προσωπικά εκνευρίστηκα πάρα πολύ ), αλλά είναι αλήθεια ότι το όλο θέαμα, έτσι όπως είναι στημένο, σε αποζημιώνει απόλυτα ! ! ! . . . . .

Oπως σας είπα, την Εurodisney και το πάρκο του Asterix τα άφησα για το τέλος της παραμονής μας στο Παρίσι. Ηταν κι’ αυτός ένας τρόπος να κρατάω σε «εγρήγορση» την πιτσιρικάδα οι οποίοι, παρεπιπτόντως, ξυπνούσαν και κοιμόταν, μετρώντας μέρες για την μεγάλη στιγμή. Το έκανα επίσης και για ένα άλλο λόγο, επειδή υπέθεσα ότι μετά τον ποδαρόδρομο και την κούραση που θα ρίχναμε στα διάφορα αξιοθέατα μέσα στο Παρίσι, ο Μίκυ, ο Γκούφυ, η Νταίζη, ο Πλούτο και η υπόλοιπη παρέα τους θα ήταν μια «ανάσα» ξεκούρασης για όλους μας . . . Η «μαύρη μου η τύφλα» δηλαδή, γιατί εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ΕΚΕΙ κι’ αν τραβήξαμε των παθών μας τον τάραχο από την κούραση, την ταλαιπώρεια και το περπάτημα. Τουλάχιστον όλοι οι μεγάλοι.

Εξαίρεση βέβαια απετέλεσαν οι γιοί μου οι οποίοι δεν αισθάνθηκαν την παραμικρή κούραση γιατί ήταν στο στοιχείο τους. Και ενώ από τα υπόλοιπα αξιοθέατα του Παρισιού επιστρέφαμε αργά απόγευμα στο camping και κοιτάζαμε λίγο τα «πλάγια» μας, αντίθετα από την Eurodisney επιστρέφαμε αργά μεσάνυχτα με το φεγγάρι, «ψόφιοι» και «ελεεινοί», (πλην όμως κατενθουσιασμένοι είναι η αλήθεια), έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσομε και τις σοβαρότατες διαπιστώσεις του Μενέλαου και του Αλέξανδρου οι οποίοι είχαν ανακαλύψει τον τρόπο για να μην αισθάνεται η οικογένεια κουρασμένη “ . . . να βρε μπαμπά . . . σε τέτοια μέρη να πηγαίνομε για να μην κουραζόμαστε ! ! ! . . . . ” ( @^$%!@*&^%$ ).

Aλλά ας πάρομε τα πράγματα από την αρχή. Επειτα λοιπόν από συσκέψεις και διαβουλεύσεις, έγινε δεκτή η εισήγηση του έμπειρου Προέδρου μας, και αποφασίστηκε να πάμε στην Eurodisney με τα αυτοκίνητά μας. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι όπως με τραίνο ή με λεωφορείο. Χαμός, φασαρία, ενθουσιασμός, (όχι μόνον οι πιτσιρικάδα αλλά και όλοι εμείς οι μεγάλοι που είμασταν χειρότεροι ), . . . . Η χρυσοχέρα η συμβία μου ετοίμασε ένα κουβά σάντουϊτς μαζί με ένα κάρο αναψυκτικά και νερά τα οποία τα φορτώθηκε το μόνιμο υποζύγιο της οικογένειας . . . δηλαδή εγώ ο πατέρας και «αρχηγός» του σπιτιού, (το «αρχηγός» εντός εισαγωγικών και ελπίζω να με καταλαβαίνετε όλοι οι αναξιοπαθούντες σύζυγοι). Μετά από αυτά καβαλήσαμε τα αυτοκίνητά μας πανευτυχείς και αναχωρήσαμε από το camping περί την 08.30 πρωϊνή με έναν θαυμάσιο καιρό.

Κόσμος και κοσμάκης ! ! ! . . . . Ολοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Eurodisney ! ! ! . . . Kάναμε περίπου καμιά ωρίτσα και στο τέλος βρεθήκαμε τελευταίοι σε μια φάλαγγα αυτοκινήτων ενώ στο βάθος διακρίναμε κάποια διόδια.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Πρώτη-δεύτερη . . . πρώτη-δεύτερη ταχύτητα στο αυτοκίνητο . . . μεγάλος ενθουσιασμός . . . . . αλλά και πιο μεγάλη υπομονή, (αχ αυτή η υπομονή ! ! ), ξεφωνητά και χαρές οι πιτσιρικάδες . . . και στο τέλος πληρώσαμε στα διόδια και μπήκαμε στην τεράστια έκταση της Eurodisney. Ταξίδι περίπου κανένα δεκάλεπτο μέσα στην τεράστια έκταση μέχρι να καταλήξομε σε κάτι τεράστια parking, όπου αν δεν έβαζες νοητά σημάδια αποκλείεται να ξαναέβρισκες το αυτοκίνητό σου. Πανευτυχείς παρκάραμε και κατεβήκαμε όλοι αεράτοι . . . . . εκτός από μένα . . . . το «υποζύγιο» ντε . . . . . . που κουβαλούσε τον κουβά με τα σάντουϊτς και τα διάφορα δροσιστικά, (νερά και αναψυκτικά). Πορεία από κει με τα πόδια περί τα δέκα πέντε, (15), λεπτά μέχρι να φτάσομε στην είσοδο του πάρκου ανάμεσα σε ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο. Μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, ερυθρόδερμοι . . . . όλος ο κόσμος και ο ντουνιάς ήταν εκεί ! ! ! . . . . . Ευτυχώς από το parking μέχρι την είσοδο του πάρκου, σε μετέφεραν κάτι κυλιόμενες σκάλες, γεγονός το οποίο οι γιοί μου το διασκέδασαν έντονα, ενώ εγώ το εκτίμησα δεόντως ! ! . . .

Η είσοδος στην Eurodisney

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Από κει και πέρα πλέον άρχιζε η τρέλα . . . . . . . προσπαθούσες να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, γιατί από το πολύ «χάζεμα» ήταν συνεχώς ορθάνοιχτο . . . . . . σε περίμενε Η ΜΑΓΕΙΑ . . . . ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ . . . . ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ αυτοπροσώπως παρακαλώ ! ! ! . . . . . Mικροί και μεγάλοι τρελαθήκαμε και γίναμε όλοι παιδιά . . . . Μπουκάραμε και το ρίξαμε στο παιχνίδι . . . .

Kαι φυσικά όπου τρέλα, χαρά και παιχνίδι ο εκπρόσωπος μέσα . . . Εδώ τον βλέπετε στο στοιχείο του ! ! ! . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Κατ’ απαίτηση των γιών μου προτιμήθηκαν τα «επικίνδυνα» σπορ . . . τα παιχνίδια δηλαδή που η αδρεναλίνη χτυπάει «κόκκινο» . . . . Εκεί που, (γιά λόγους ασφάλειας), σε δένουν χειροπόδαρα φιλαράκια μου και, κατά τον πλέον ανηλεή και βάρβαρο τρόπο, σε «σαβουρντάν» σαν το χταπόδι στον τοίχο ή την πέτρα, με τα διάφορα «λούπιγκ», (στα οποία είσαι ανάποδα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά ), και τα οποία, βέβαια, γίνονται σε ένα κάποιο ύψος από το έδαφος . . . . . Εκεί να δείτε «χαρές» ο δικός σας ! ! . . . . Στο πρώτο απ’ αυτά τα παιχνίδια άδειασαν οι τσέπες μου από κλειδιά, κέρματα και ότι άλλο υπήρχε, ενώ παρά λίγο να μου φύγουν και τα γυαλιά ! ! . . . Η γυναίκα μου έτρεχε σαν την τρελή για να τα μαζέψει ! ! ! . . . . Μετά όμως «έμαθα» . . . . . τα εμπέδωσα όλα . . . . . και όταν έκανα τα «σαλτανάτια» μου είχα φροντίσει να αδειάζουν όλες οι τσέπες και να βγάζω τα γυαλιά μου, οπότε άφοβα
πλέον «σαβουρντιόμουνα» σαν το χταπόδι, ανελλιπώς και αδιαλείπτως, με όλη μου την άνεση. Βλέπετε η οικογένειά μας δεν είναι για «ξενέρωτα» πράματα . . . . Οπου λοιπόν τα βλαστάρια μου άκουγαν από απόσταση ξεφωνητά, κλάματα και τσιρίδες , (από την υπερβολική δόση αδρεναλίνης άλλων άτυχων «σαβουρντοχτυπημένων»), εκεί έτρεχαν ! ! ! . . . “Ελάτε βρε αγορούλια μου να πάμε να δούμε τον Πινόκιο" . . . “όχι” αυτά . . . “θέλομε στον Ιντιάνα Τζόουνς και στο τραινάκι του Ναού που σε γυρνάει ανάποδα” ! ! ! "ελάτε βρε χρυσά μου να δούμε τη Χιονάτη και τους εφτά νάνους" . . . τίποτα τα βλαστάρια μου . . . . . Κι’ εγώ ο «άμοιρος», ο «έρμος και μοναχός» μεσήλικας πατέρας τι να πω και τι να κάνω ; . . . να με πουν «κότα» οι γιοί μου ; ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑ ΠΟΤΕ ! ! ! . . . . Πάντως την έβγαλα καθαρός και σώος . . . . ούτε έμφραγμα . . . ούτε εγκεφαλικό έπαθα . . . . . μόνον λίγο πίεση ενδεχομένως να ανέβασα ! ! ! . . . . . . .

Δυστυχώς φωτογραφίες στα «επικίνδυνα» αυτά «σπορ» δεν μπορείς να βγάλεις αφού εσύ μεν είσαι δεμένος χειροπόδαρα η δε συμβία σου ή ο φίλος σου που σε παρακολουθεί την ώρα του ανηλεούς «σαβουρντοχτυπήματος» δεν έχει την κατάλληλη γωνία για να σε φωτογραφίσει δεδομένου ότι το όλο «μαρτύριο» λαμβάνει χώρα σε ένα μεγάλο ύψος και με μιά μεγάλη ταχύτητα . . . . . Με την έννοια αυτή οι φωτογραφίες που έβγαλα είναι ήπιες, αξιοπρεπέστατες και κυρίως «ανθρώπινες» . . . . δηλαδή με αξιότιμα πρόσωπα της Eurodisney όπως τον Μίκη, τον Ντόναλντ, τον Γκούφυ κλπ. Στα «σαβουρντοχτυπημένα» παιχνίδια σε βγάζουν φωτογραφία ειδικές κάμερες και μετά την έξοδο μπορείς να διαλέξεις. Παρασύρθηκα και έκανα το λάθος να πάρω αρκετές από αυτές οι οποίες δείχνουν την οικογένεια σε στιγμές απόλυτου πανικού . . . . και λέω παρασύρθηκα γιατί ήταν πανάκριβες . . . έφταναν μέχρι και τριάντα, (30), ευρώ η μία . . . Δυστυχώς όμως είναι μεγάλες σε μέγεθος και δεν μπορώ να τις σκανάρω για να σας τις δείξω . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Γενικά η Eurodisney αποτελεί μία μαγεία . . . . αποτελεί τον απόλυτο προορισμό για όλα τα παιδιά ! ! ! . . . . και έναν πολύ καλό προορισμό για τους μεγάλους . . . . . Περάσαμε δύο έντονες μέρες οι οποίες έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας. Από οικονομική άποψη δεν θα μπορούσα να πω ότι είναι φτηνή. Οπωσδήποτε όμως χαλαλίζεις τα χρήματα μπροστά στο όλο θέαμα. Αν θυμάμαι καλά, το εισιτήριο, (βγαλμένο από το internet), πρέπει να ήταν γύρω στα εβδομήντα, (70), με ογδόντα, (80), ευρώ το άτομο . . . δεν είμαι βέβαιος γιατί δεν κράτησα τα εισιτήρια. Το συνολικό κόστος για όλη την οικογένεια, (καλοκαίρι του 2010), και για τις δύο μέρες στα αντίστοιχα δύο θεματικά πάρκα πρέπει να ήταν γύρω στα πεντακόσια εξήντα, (560), με εξακόσια πενήντα, (650), ευρώ μόνον για τα εισιτήρια. Από κεί και πέρα . . . λίγο κανένα αναμνηστικό . . . λίγο κανένα παγωτό . . . . λίγο πέντε-έξι φωτογραφίες που σε δείχνουν την ώρα που "τσιροκοπάς" . . . . . . τα λεφτά φεύγουν και οι τσέπες αδειάζουν στο «πιτς φυτίλι» . . . . χρειάζεται, είναι αλήθεια, μιά κάποια αυτοσυγκράτηση.

Στην Eurodisney περάσαμε υπέροχα και μαγικά ! ! ! . . . . . Στην επόμενη δημοσίευση θα σας μεταφέρω στον Asterix, στους Γαλάτες, στους Ρωμαίους αλλά και στους αρχαίους Ελληνες . . . . τους προγόνους μας . . .

. . . . συνεχίζεται . . . . .

από Γιώργος Δευ 10 Οκτ 2011 - 11:40

( 4 ) ΠΑΡΙΣΙ - PARK ASTERIX

Ηταν η δεύτερη ατραξιόν για την πιτσιρικάδα, (μετά την Eurodisney), αλλά, γιατί όχι, και για μας τους μεγάλους. Αυτό το υπέροχο θεματικό πάρκο ψυχαχωγίας, βασισμένο στις ιστορίες του Asterix των Uderzo και Goscinny, άρχισε να λειτουργεί το 1989 και βρίσκεται βόρεια του Παρισιού, από το οποίο απέχει περί τα τριάντα δύο, (32), χιλιόμετρα.

Αποτελείται από πέντε, (5), διαφορετικές ενότητες, (τμήματα), και ειδικότερα των Γαλατών, των Ρωμαίων, των Ελλήνων, των Βίκινγκς και ένα μεσαιωνικό. Πιστές αναπαραστάσεις της κάθε εποχής και του κάθε λαού, διανθισμένες με πάρα πολλά παιχνίδια από τα πλέον ήρεμα, (και κόσμια), μέχρι τα πλέον «αδρεναλινηοειδή». Θα μπορούσα με βεβαιότητα να πω ότι στο πάρκο του Asterix συναντήσαμε το πλέον «τρομερό» και «φοβερό» παιχνίδι μπροστά στο οποίο οι περιπέτειες και το «σαβούρντισμα» που έφαγα στην Eurodisney ωχριούν στην κυριολεξία, και για το οποίο θα σας μιλήσω στη συνέχεια.

Kλασσικά λοιπόν η ίδια εκκίνηση. Σάντουϊτς . . . αναψυκτικά . . . . . ο ενθουσιασμός στο ζενίθ . . . . . . την κούραση, (ποια κούραση ; ), δεν την καταλαβαίναμε . . . . . . επιβίβαση στα αυτοκίνητα και αναχώρηση με σκοπό να ζήσομε την μαγεία του Γαλατικού χωριού και όχι μόνον. Πορεία από το camping για καμιά ωρίτσα και σε λίγο βρισκόμασταν έξω από το πάρκο. Το χωριό των ανυπότακτων Γαλατών, η περιοχή του Asterix και του Ovelix, βρισκόταν σε μια καταπράσινη τοποθεσία, ιδανική για κυνήγι αγριογούρουνου και για «κλεφτοπόλεμο» με τους Ρωμαίους ! ! . . . . Σαφέστατα λιγότερος κόσμος από την Eurodisney και σίγουρα τα πράγματα πολύ πιο υποφερτά έπειτα από το «νταράκουλο» που φάγαμε από τον Μίκυ και την παρέα του εξ αιτίας της πολυκοσμίας και του στησίματος στις ουρές. Εδώ τα πράγματα ήταν πολύ πιο χαλαρά και εξ ίσου όμορφα. Δεν υπήρχε βέβαια εκείνη η μαγεία της Eurodisney αλλά, εάν με ρωτούσατε, θα μπορούσα να σας πω ότι την «καταβρήκαμε» πιο πολύ στο πάρκο του Asterix όπου πραγματικά κινηθήκαμε άνετα, ανθρώπινα και ξεκούραστα, χωρίς καθυστερήσεις σε αναμονές και με πολύ λιγότερο κόσμο.

Μπουκάραμε λοιπόν στο πάρκο με ένα εισιτήριο φτηνότερο από εκείνο της Eurodisney, του οποίου δεν θυμάμαι την τιμή. (πρέπει να ήταν γύρω στα σαράντα, (40), ευρώ το άτομο αν δεν κάνω λάθος). Από τα μεγάφωνα του πάρκου ακούσαμε τον Asterix να μας καλωσορίζει σε άπταιστα Ελληνικά, («καλωσορίζομε του Ελληνες φίλους μας και τους ευχόμαστε καλή διασκέδαση κλπ. κλπ. ), γεγονός το οποίο εκτιμήσαμε δεόντως αφού μόλις ακούσαμε την γλώσσα μας, τονώθηκε αρκούντως το εθνικό μας φρόνημα ! ! ! . . . .

Ο Πρόεδρος είχε πάντα το γενικό πρόσταγμα δεδομένου ότι η εμπειρία του είναι ανεξάντλητη αφού έχει επισκεφτεί για εκατοστή τρίτη, (103η ), φορά, ( ), αν δεν με απατά η μνήμη μου, τον Asterix, με τον οποίον, μάλιστα, διατηρεί και προσωπικές σχέσεις ! ! ! . . . . Eδώ, τον βλέπετε παρέα με τον επίτιμο σε κάποια στιγμή ανάπαυλας . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Όχι, μα τον Τουτάτη, δεν είναι ο Μαζεστίξ, ο πασίγνωστος αρχηγός του Γαλατικού χωριού που φοβάται μήπως πέσει ο ουρανός και τον πλακώσει, και που τον κουβαλάνε πάνω στην ασπίδα οι πιστοί του υπήκοοι. Είναι ο μεγάλος μου γιόκας ο οποίος ποζάρει ανάλογα, φορώντας το Γαλατικό κράνος του Ovelix με τις κοτσίδες . . . . . . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Συναντήσαμε τον Asterix έξω από το σπίτι του . . . . και φωτογραφηθήκαμε μαζί του, φορώντας πάντα τα Γαλατικά μας κράνη . . . . o Μενέλαος το κράνος του Ovelix και ο Αλέξανδρος το κράνος του Asterix . . . . . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Λίγο παραπέρα πέσαμε επάνω και στον Ovelix . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ξαναγίναμε λοιπόν πάλι όλοι παιδιά . . . . . . Τα βλαστάρια μου, ως συνήθως, τέντωσαν τα αυτάκια τους και όπου άκουγαν ουρλιαχτά και τσιρίδες, (προερχόμενες από την υπερβολική δόση αδρεναλίνης άλλων δεινοπαθούντων κασκαντέρ , με τραβούσαν προς τα εκεί. Είχα βέβαια πάρει τα μαθήματά μου στην Eurodisney, (ήμουν «παθός και μαθός»), και δεν υπήρχε πλέον δικαιολογία, αλλά τα ξαναείπαμε . . . ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΕΤΡΕΠΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΕ ΠΟΥΝΕ ΟΙ ΓΙΟΙ ΜΟΥ «ΚΟΤΑ» . . . Ετσι, μη μπορώντας να κάνω διαφορετικά, έκανα την καρδιά μου πέτρα και άρχισα τις γνωστές πλέον σ’ εμένα προετοιμασίες τις οποίες τις είχα εμπεδώσει από την Eurodisney . . . . . Σαν τον μελλοθάνατο που τον οδηγούν στην αγχόνη. Αδειασα τις τσέπες μου, έβγαλα τα γυαλιά μου, παρέδωσα τα κλειδιά στην Κούλη, «έκανα τον σταυρό» μου, φίλησα «σταυρωτά» την αγαπημένη μου συμβία, (όχι διαθήκη δεν έκανα), οπλίστηκα με υπομονή, πήρα βαθειές ανάσες και προσποιήθηκα πάλι τον «γενναίο» και «ατρόμητο». Ούτε ένα . . . ούτε δύο . . . . ούτε τρία . . . . ούτε τέσσερα . . . αλλά έξι, (6), ή επτά, (7), συνεχή «λούπιγκ» βάρεσα φιλαράκια μου σε ένα ύψος γύρω στα εβδομήντα, (70), με ογδόντα, (80), μέτρα . . . . . Εξι, (6), ή επτά, (7), φορές βρέθηκα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ανάποδα, να σαβουρντιέμαι αλύπητα και να βλέπω τον «ουρανό σφοντύλι και τ’ άστρα μακαρόνια». Ολη μου η ζωή πέρασε σε κλάσματα δευτερολέπτου από το μυαλό μου σαν κινηματογραφική ταινία . . . . . Εκλεισα τα ματάκια μου και είπα «τετέλεσται» . . . . . Βγήκα όμως σώος . . . . και το κυριότερο φοβερά ανεβασμένος στα μάτια της πιτσιρικάδας η οποία αισθάνθηκε άκρως υπερήφανη για τον «γενναίο» και «ηρωϊκό» πατέρα της . . . . . Τελικά είναι κομμάτι δύσκολο να είσαι «μπαμπάς» «τη σήμερον ημέρα» . . . . . . και ειδικά σε τέτοια πάρκα . Πάρτε ένα δείγμα από το όλο μαρτύριό μου :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η λύτρωση από το μαρτύριο . . . . μόλις κατέβηκα από τα σύννεφα . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η κυρία μου προτίμησε «ήπια» και «ευπρεπή» παιχνίδια . . . . . εδώ σε καράβι των Bικινγκς . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στον δρόμο μας συναντήσαμε πολλά «μενίρ» . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Είχαμε την τιμή να μας βάλει στο σπίτι του ο Asterix . . . . . . Στο δωμάτιο δέσποζε μια οικογενειακή φωτογραφία όλου του Γαλατικού χωριού . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ψάχνοντας τον Κακοφωνίξ, περάσαμε κάτω από μεγάλους βράχους . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Από τον Δρυϊδη Πανοραμίξ, μάθαμε το μυστικό παρασκευής του μαγικού ζωμού . . . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . και τον δοκιμάσαμε . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Επισκεφθήκαμε την αρένα όπου το ξύλο έπεσε βροχή από μια θυμωμένη Γαλάτισα σε μια ολόκληρη Ρωμαϊκή λεγεώνα . . . . . Μπροστά στο πλήθος που παραληρούσε από τις κερκίδες είδαμε την αγενέστατη Γαλάτισα, (υπό την επήρεια του μαγικού ζωμού), να ξυλοκοπάει, να βαράει, να δέρνει και να ποδοπατάει, κατά τον πλέον βάρβαρο, ανηλεή και άξεστο τρόπο, μια ολόκληρη λεγεώνα Ρωμαίων λεγεωνάριων . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Οι Ρωμαίοι συνέλαβαν τον Αλέξανδρο . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αισθανθήκαμε υπερήφανοι για τους αρχαίους Ελληνες προγόνους μας και την Ελληνική μας καταγωγή, βλέποντας το "Ελληνικό χωριό" με την υπόκρουση μουσικής Χατζηδάκη . . . . . (μόνον οι «αρχαίοι» πρόγονοι μας έμειναν δυστυχώς, γιατί εμείς οι «νέοι» τα κάναμε μαντάρα). Θαυμάσαμε το θέαμα στο «Ναό του Ποσειδώνα» που ήταν, ουσιαστικά, ένα δελφινάριο με πανέξυπνα δελφίνια τα οποία πραγματικά μας εντυπωσίασαν και τα οποία έπαιξαν ακόμα και μπάλα ! ! ! . . . . Θαυμάσαμε το ανάκτορο του Μίνωα, αναπαράσταση του ανακτόρου της Κνωσσού . . . . . . Είδαμε το τεράστιο άγαλμα του Δία που όταν έριχνε τους κεραυνούς του σειόταν ολόκληρη η περιοχή . . . . . .

O “Nαός του Ποσειδώνα» . . . . . το δελφινάριο . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αγέρωχος ο «δικός μας» Δίας εξαπολύει τους κεραυνούς του . . . . Ο Αλέξανδρος στέκεται στα πόδια του . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Να μην σας τα πολυλογώ, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε σε όλα τα παιχνίδια του πάρκου με απόλυτη άνεση που, (επαναλαμβάνω), δεν είχε καμία σχέση με το «πανδαιμόνιο» της Eurodisney . . . . Μπήκαμε και βγήκαμε σε ένα σωρό μαγαζιά και καταστήματα . . . . Ψωνίσαμε ένα κάρο αναμνηστικά για τους φίλους της πιτσιρικάδας στην Θεσ/νίκη . . . . . Γελάσαμε και διασκεδάσαμε τα μέγιστα . . . . Και κατά το σούρουπο αποφασίσαμε, με βαριά καρδιά, να πούμε «αντίο» στον Asterix. στον Οvelix, στον Panoramix, στον Kakofonix και σε όλη τους την παρέα. Οι υπέροχες και χαρούμενες μέρες στο Παρίσι είχαν περάσει χωρίς να το καταλάβομε . . . . Ο δρόμος της επιστροφής στην Ελλάδα, μέσω Ιταλίας και San Marino, πλησίαζε . . . . . .

. . . . . συνεχίζεται . . . . . . .

από Γιώργος Τρι 11 Οκτ 2011 - 13:21

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΑ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Είχα προγραμματισθεί να αναχωρήσω από τη Γαλλία ανήμερα στις 15 Αυγούστου 2010, (ημέρα Κυριακή), και να κατευθυνθώ προς την Ιταλία και ειδικότερα στο San Marino, το οποίο ήταν στοχοποιημένος προορισμός. Το San Marino βόλευε επίσης σαν προορισμός επειδή απείχε ελάχιστα από την Ανκόνα, απ’ όπου θα έπαιρνα το καράβι για την επιστροφή στην Ελλάδα. Είχα να διανύσω από το Παρίσι και ειδικά από το camping Νeuilly sur Marne μέχρι το San Marino περίπου 1.300 χιλιόμετρα.

Κάνοντας τους υπολογισμούς μου από την Ελλάδα, είχα προγραμματιστεί να φτάσω στο San Marino σε δύο μέρες, με μία διανυκτέρευση καθ΄οδό. Να χωρίσω δηλαδή το ταξίδι σε 650 χιλιόμετρα για κάθε μέρα ταξιδιού. Με την έννοια αυτή θα έφευγα από Παρίσι 15/8 το πρωϊ . . . . . το βράδυ θα διανυκτέρευα καθ’ οδό . . . θα ξαναταξίδευα την επόμενη 16/8 και το βράδυ της 16ης Αυγούστου θα ήμουν στημένος στο camping του San Marino, ούτως ώστε να έχω μια μέρα ολόκληρη στις 17/8 να δω το San Marino και στις 18/8 να αναχωρήσω, για να είμαι Ανκόνα το μεσημέρι για το πλοίο και την επιστροφή στην Ελλάδα.

Eπειδή όμως είχα ξεθαρρέψει αρκετά και το βασικότερο, επειδή έβλεπα ότι η οικογένεια, (και ειδικά η νεολαία), άντεχε και ήταν αρκούντως «ταξιδιάρικη» και «χιλιομετροφάγα» πήρα την μεγάλη απόφαση. Θα επιχειρούσα να φτάσω σε μία ημέρα όσο πιο κοντά μπορούσα στο San Marino ούτως ώστε να έχω μπροστά μου δύο γεμάτες μέρες, (για να το δω καλύτερα και πιο άνετα), και όχι μία μέρα, όπως ήταν τα αρχικά σχέδια. Ετσι, έβαλα στόχο να φτάσω και να διανυκτερεύσω έξω από το San Marino με σκοπό το πρωϊ να είμαι στημένος και να έχω ολόκληρη την μέρα, (16/8 ), μπροστά μου όπως επίσης και ολόκληρη την επόμενη 17/8.

Η υπόλοιπη παρέα είχε σκοπό να αναχωρήσει από το Παρίσι την επόμενη μέρα 16/8 και να κατευθυνθεί προς την περιοχή της λίμνης Annecy στη νοτιοανατολική Γαλλία, κοντά στην Ελβετία. Ο Vzol, με τον οποίον θα επιστρέφαμε μαζί στην Ελλάδα από την Ανκόνα στις 18/8, θα έμενε μαζί τους και θα αναχωρούσε κι’ αυτός την επόμενη, με σκοπό να περάσει από την Annecy και στη συνέχεια να συνεχίσει, (πιο χαλαρά από μένα), προς Ανκόνα, όπου επρόκειτο να συναντηθούμε για την επιστροφή.

Από το βράδυ του Σαββάτου, 14 Αυγούστου, είχα μυριστεί ότι θα ρίξει καρεκλοπόδαρα και είχα αφαιρέσει την πρόσθετη - μεγάλη, ( 6 Χ 3 μέτρα ), τέντα για να μην παιδεύομαι το πρωϊ, ενώ παράλληλα το τροχόσπιτο ήταν σε πλήρη ετοιμότητα για ταξίδι, το τεπόζιτο του αυτοκινήτου φουλαρισμένο στην βενζίνη και η πίεση στα λάστιχα τσεκαρισμένη. Από την προηγούμενη μέρα, επίσης, είχα τακτοποιήσει τις οικονομικές μου εκκρεμότητες στο camping , τους ευχαρίστησα παράλληλα . . . . και έτσι ήμουν καθ’ όλα έτοιμος.

Το επόμενο πρωϊ αποχαιρέτησα την παρέα . . . . Δώσαμε ραντεβού με τον Vzol στην Ανκόνα στις 18 Αυγούστου . . . . Και το πρωϊ της Κυριακής 15 Αυγούστου 2010 και ώρα 08.30, ρυμουλκώντας το sterckeman, διάβαινα την εξωτερική μπάρα του camping με κατεύθυνση Ιταλία . . . . Οσο πιο κοντά και κάπου έξω από το San Marino. Εβρεχε ο Θεός με τον Θεό . . . . Πολλή, μα πάρα πολλή βροχή . . . . . . Και η καταρακτώδης βροχή συνεχίστηκε σχεδόν σε όλο μας το ταξίδι . . . . . . To οδήγημα ξεκίνησε το πρωϊ στις 08.30 και, (με μικρές στάσεις κυρίως για ανεφοδιασμό στην βενζίνη και για φαγητό), σταμάτησε το βράδυ στις 10.00 η ώρα, φτάνοντας ογδόντα, (80), περίπου χιλιόμετρα έξω από το San Marino. Εκανα, εκείνη την ημέρα, περίπου 1.220 χιλιόμετρα και κινήθηκα με μία μέση ταχύτητα γύρω στα 110 με 120 χιλιόμετρα την ώρα, (και κάποιες φορές λίγο παραπάνω), συνοδευόμενος στα τρία τέταρτα, (3/4 ), του ταξιδιού από καταρρακτώδη, κυριολεκτικά, βροχή. Η διαδρομή μου ήταν αυτή :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αυτή τη φορά, (εν όψει του στοχοποιημένου προορισμού μου), ο πλέον σύντομος δρόμος με οδηγούσε από το τούνελ του Mont Blanc στα Γαλλοελβετικοιταλικά σύνορα. Στην πορεία μου, είδα στα δεξιά του δρόμου πινακίδες με την ένδειξη “Annecy”, ζήλεψα, που δεν θα ήμουν την επόμενη μέρα μαζί με την παρέα, (δυστυχώς δεν μπορείς να τα κάνεις όλα σε ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα), και έφτασα έξω από το τούνελ αργά μεσημέρι-νωρίς απόγευμα.

Η διάθεση της οικογένειας ανεβασμένη . . . . στο ζενίθ . . . . Τα παιδιά όλο γέλια και ερωτήσεις για τα πάντα . . . . Η ατμόσφαιρα ευχάριστη . . . . Το ταξίδι όνειρο . . . . Οι Αλπεις χιονισμένες μέσα στο κατακαλόκαιρο, Αύγουστο μήνα . . . . Η βροχή είχε σταματήσει κάπως . . . . . . Όλα γύρω μας μουντά αλλά πανέμορφα . . . . Αυτό το συναίσθημα να κάνεις μακρινά ταξίδια κουβαλώντας από πίσω σου, (έστω και με βροχή), ένα τροχόσπιτο δεν περιγράφεται . . . . Κι’ αυτοί που δεν το κάνουν, και δεν γνωρίζουν αυτόν τον τρόπο διακοπών, δεν μπορούν να μας καταλάβουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν την ομορφιά αυτών των ταξιδιών που όλες οι αισθήσεις και τα συναισθήματα είναι σε επιφυλακή και σε συνεχή εγρήγορση . . . . . . . Δεν μπορούν να καταλάβουν την ομορφιά του να ανοίγεις το σπίτι σου, να ξεκουράζεσαι σ’ αυτό καθ’ οδό, να τρως και να πλένεσαι σ’ αυτό και μετά να συνεχίζεις . . . να συνεχίζεις . . . . και να ξανασυνεχίζεις . . . . . . Αδειάζει το κεφάλι σου . . . ξεχνάς τις σκοτούρες σου . . . ξαναγεννιέσαι . . . . . .

Φτάσαμε λοιπόν στο τούνελ, που το είχα ξαναπεράσει στο παρελθόν με το αυτοκίνητό μου, (αλλά χωρίς τροχόσπιτο), και καταβάλλοντας το αντίτιμο που ήταν γύρω στα εβδομήντα, (70), ευρώ αν θυμάμαι καλά, αρχίσαμε να περνάμε, (υπογείως), τα Γαλλοϊταλικά σύνορα . . . . .

Oι Αλπεις του Mont Blanc όπως φαίνονται από την Γαλλία

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Πλησιάζοντας το τούνελ του Mont Blanc με τις ενδεικτικές πινακίδες

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στην είσοδο του τούνελ από την πλευρά της Γαλλίας

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στην έξοδο του τούνελ . . . στην Ιταλία . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στην έξοδο του τούνελ στην Ιταλία . . . παρέα με τα χιόνια των
Αλπεων . . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αποχαιρετίσαμε λοιπόν την Γαλλία . . . Υποσχεθήκαμε ότι θα ξαναεπιστρέψομε . . . . . Και μπήκαμε στην Ιταλία. Η βροχή ξανάρχισε δυνατή και μας συνόδεψε σχεδόν μέχρι την Bologna . Προσεκτική οδήγηση, ελάττωση ταχύτητας και αρχίσαμε να κατηφορίζομε . . . . . Aosta . . . . Milano . . . . Piacenza . . . . . Modena . . . . . Bologna . . . . και πολύ μετά την Bologna, γύρω στις 10.00 η ώρα το βράδυ, είμασταν παρκαρισμένοι σε ένα καλοφωτισμένο σταθμό αυτοκινήτων, στην autostrada adriatica, μόλις εβδομήντα, (70), με ογδόντα, (80), χιλιόμετρα από το προορισμό μας, το San Marino. Είχαμε διανύσει 1.220 χιλιόμετρα διασχίζοντας την μισή Γαλλία και την μισή περίπου Ιταλία . . . . . . . . .

Προς στιγμή σκέφτηκα να συνεχίσω και, διανύοντας τα εβδομήντα, (70), χιλιόμετρα που με χώριζαν από το San Marino και το camping, να φτάσω στον προορισμό μου. Δεν το έκανα όμως, όχι τόσο εξ αιτίας της Κούλης η οποία άρχισε την μουρμούρα, (καλά Χριστιανέ μου . . . τρελλάθηκες ; . . . . ξέρεις τι ώρα είναι ; . . . πότε θα φτάσομε και πότε θα στήσεις ; ) , όσο για το γεγονός ότι θα έφτανα έξω από το camping σε μια περασμένη ώρα και δεν ήξερα εάν θα μου επέτρεπαν την είσοδό μου σ’ αυτό, πράγμα το οποίο θα ήταν αναμενόμενο και σίγουρα βέβαιο. Η πιτσιρικάδα βέβαια, κατάλληλα ψημένη και αρκούντως «ταξιδιδιάρικη» και «χιλιομετροφάγα» με εξέπληξε ακόμα μία φορά και πήρε το μέρος μου . . . . «να συνεχίσομε μπαμπά . . . να συνεχίσομε . . . . δεν νυστάζομε . . . . ωραία είναι ! ! ! . . . . . »

Eτσι, μιά που ο σταθμός αυτοκινήτων μας βόλεψε, λήφθηκε η απόφαση να διανυκτερεύσομε στο συγκεκριμένο σημείο, ικανοποιώντας παράλληλα και την επιθυμία της συμβίας μου. Τα κρεββάτια μας ήταν τακτοποιημένα, το σπιτάκι μας «κουκλίστικο» και έμενε μόνον το θέμα του φαγητού. Παρ’ όλο ότι είχαμε σχετικές προμήθειες στο τροχόσπιτο, (είμασταν πλέον έμπειροι στο θέμα του ανεφοδιασμού ! ! ), αποφασίσαμε να το «ρίξομε έξω» και έτσι τιμήσαμε δεόντως την Ιταλική κουζίνα στο παρακείμενο φαγάδικο με πίτσες και μακαρονάδες που συνοδεύτηκαν από κάτι Ιταλικά κρασιά . . . . . . . Στις 11.00 η ώρα το βράδυ βρισκόμασταν στα κρεβατάκια μας και είχε ήδη σημάνει «σιωπητήριο» ! ! ! . . . . . .

. . . . . συνεχίζεται . . . .

από Γιώργος Τρι 11 Οκτ 2011 - 17:54

SAN MARINO

Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου, (Serenissima Repubblica di San Marino), είναι ένα από τα πιο μικρά κράτη του κόσμου με έκταση 61,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα και με περίπου 30.000 κατοίκους. Βρίσκεται μέσα στην Ιταλία, πάνω από το Ρίμινι, είναι μεσόγαιο κράτος και βλέπει την Αδριατική θάλασσα από απόσταση δέκα, (10), περίπου χιλιομέτρων. Aπέκτησε κρατική οντότητα το 301 Μ.Χ. από τον Αγιο Μαρίνο, Χριστιανό, ο οποίος κατέφυγε στο δυσπρόσιτο αυτό μέρος για να αποφύγει τις διώξεις του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Το κρατίδιο, φανερά και εκ των πραγμάτων, εξαρτημένο από την Ιταλία ακολούθησε τις τύχες της στο διάβα των αιώνων. Είναι το πρώτο κράτος του κόσμου που απέκτησε σύνταγμα το 1600, γεγονός για το οποίο οι κάτοικοί του αισθάνονται πολύ υπερήφανοι. Μάλιστα, στη νοητή συνοριακή γραμμή, μια πινακίδα καλωσορίζει τους επισκέπτες «στη γη της ελευθερίας». Eίναι μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο στο κατά κεφαλή εισόδημα, (ΑΕΠ), έχει μια σταθερή οικονομία, διατηρεί μηδενικό ποσοστό ανεργίας και τα έσοδά του προέρχονται κυρίως από τον τουρισμό και τον φιλοτελισμό, (γραμματόσημα). Χαρακτηριστικοί είναι οι τρεις διάσημοι μεσαιωνικοί πύργοι, (ένας σε κάθε αντίστοιχο λόφο), οι οποίοι διακρίνονται από μακριά, και αποτυπώνονται στη σημαία και στον θυρεό του κρατιδίου, αποτελώντας το σήμα κατατεθέν του μικρού αυτού κράτους.

Οι πινακίδες αυτοκινήτων στο San Marino οι οποίες φέρουν τον θυρεό του κράτους με τους τρεις πύργους

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

To πρωϊ της 16ης Αυγούστου, (έχοντας διανύσει τα περίπου 70 χιλιόμετρα που μας είχαν απομείνει), μας βρήκε έξω από το camping στο San Marino, όπου έφτασα γύρω στις 09.30 η ώρα. Η περιοχή αποτελεί μια προέκταση των Απεννίνων, της μεγάλης αυτής οροσειράς που αποτελεί τον κορμό της Ιταλικής χερσονήσου. Δεν υπάρχουν τεράστια υψόμετρα, (το μεγαλύτερο ύψος είναι τα 750 μέτρα περίπου), αλλά γενικά το έδαφος παρουσιάζει έντονες κλίσεις και καλές ανηφόρες και κατηφόρες οι οποίες επιτείνονται, και γίνονται απρόσιτες και βραχώδεις, στην ακρόπολη του κρατιδίου, στο σημείο δηλαδή εκείνο που υπάρχουν οι τρεις πύργοι. Το camping του San Marino, (Centro Vacanze San Marino), βρίσκεται σε μια ήσυχη τοποθεσία και θα έλεγα ότι ήταν καλά οργανωμένο. Δεν δυσκολεύτηκα να το βρω δεδομένου ότι είχα αρχειοθετήσει στο GPS τις συντεταγμένες. Η τιμή του, (τον Αύγουστο του 2010), ήταν σχετικά αλμυρή, (50 ευρώ την ημέρα για δύο ενήλικες, δύο ανήλικους, αυτοκίνητο, τροχόσπιτο και ρεύμα), και μας κακοφάνηκε, ( ), ελαφρώς έπειτα από τις τιμές που είχαμε συναντήσει στη Γαλλία.

Εκανα τα διαδικαστικά μου στην ρεσεψιόν, επέλεξα την θέση μου και έστησα το τροχόσπιτο χωρίς καμία δυσκολία, παρ’ όλο ότι το έδαφος παρουσίαζε κάποιες καλούτσικες ανηφόρες και κατηφόρες. O καιρός ήταν υπέροχος και το καταχαρήκαμε, έπειτα από την βροχή που είχαμε φάει στο ταξίδι από την Γαλλία για Ιταλία. Δίπλα μας ήταν και ένα ζευγάρι Αθηναίων με ένα αυτοκινούμενο που επέστρεφαν κι’ αυτοί στην Ελλάδα προερχόμενοι από την Αυστρία και μουσκεμένοι, (κι’ αυτοί), μέχρι το κόκαλο από την βροχή. Γύρω στις 12.00 το μεσημέρι είμασταν τακτοποιημένοι και έτοιμοι για νέες περιπέτειες.

Η πρώτη μας μέρα στο San Marino αποφασίστηκε να είναι χαλαρή. Υπήρχε μια καλή πισίνα στο camping και η πιτσιρικάδα ασμένως και βιαστικά έβαλε τα μπανιερά της, αγοράσαμε και κάτι σκουφάκια τα οποία ήταν απαραίτητα για την είσοδο στην πισίνα, και στη συνέχεια βούτηξε ενθουσιασμένη, ενώ εγώ και η συμβία μου απολαύσαμε ένα «καπουτσίνο» στην παρακείμενη καφετέρια του camping. Είχαμε και ένα «ειδύλιο» του Μενέλαου , με μια συνομήλική του Σπανιόλα, το οποίο όμως τελείωσε άδοξα, αφού την επόμενη μέρα η νεαρά αναχώρησε για την Μαδρίτη, και όλα πήγαιναν ρολόϊ . . . . . .

To “σπίτι” μας στο camping

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

O Αλέξανδρος στην πισίνα

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το μεσημέρι τιμήσαμε δεόντως στο τροχόσπιτο κάτι τεράστιες χειροποίητες, (δηλαδή διά χειρός της συζύγου μου ! ! ), ομελέτες ανακατεμένες με κάποια Γαλλικά ζαμπονοειδή που είχαν περισσέψει και αποφασίσαμε, στη συνέχεια, να ρίξομε μια ματιά στα πέριξ για να εγκλιματιστούμε με το μέρος. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε τις αναγνωριστικές βόλτες. Βρήκαμε και ένα super markett το οποίο η Κούλη λεηλάτησε στην κυριολεξία αγοράζοντας ένα κάρο Ιταλικές σάλτσες τις οποίες τρώγαμε για ένα χρόνο, (και είχα «πήξει» ), για να μην λήξουν, (με σκόρδο, με βασιλικό, με τόννο, καρμπονάρα και ότι άλλο θες), καθώς και μακαρόνια διαφόρων μεγεθών, ειδών και γεύσεων. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στην κορυφή του San Marino, (εκεί που βρίσκονται οι τρεις πύργοι), . . . κιαλάραμε το μέρος για να είμαστε έτοιμοι για την αυριανή μας επίσκεψη και νωρίς το βραδάκι επιστρέψαμε στο camping . . . .

Επειδή είμαι λίαν επιμελής και καλό παιδί ακολούθησα τις οδηγίες του Προέδρου ο οποίος μας συνέστησε το βραδάκι να φάμε πίτσα στο εστιατόριο του camping πάνω από την φωταγωγημένη πισίνα και με θέα ολόκληρη την Αδριατική . . . Γενικά περάσαμε μία καλή, ξεκούραστη και χαλαρή μέρα η οποία μας χρειαζόταν έπειτα από τα 1.220 χιλιόμετρα που είχαμε ρίξει την προηγούμενη . . . . . Κατά τις 11.30 το βράδυ, έπειτα από λίγη κουβεντούλα έξω από το τροχόσπιτο, αποσυρθήκαμε στα ενδότερα διαμερίσματά μας και το ρίξαμε στον ύπνο . . . . . . .

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα . . . . πρωϊνό στο τροχόσπιτο . . . . . και στις 09.00 μπήκαμε στο αυτοκίνητο με προορισμό την κορυφή του San Marino, δηλαδή το ιστορικό κέντρο. Αποστάσεις μικρές και έπειτα από λίγο, ακολουθώντας τον ελικοειδή δρόμο, αρχίσαμε να σκαρφαλώνομε. Παρκάραμε το αυτοκίνητο σε χώρο που μας υποδείχθηκε και που ήταν δωρεάν . . . . . Μπήκαμε στο λεωφορείο με ένα εισιτήριο δύο, (2), ευρώ το άτομο μετ’ επιστροφής . . . . Και αποβιβαστήκαμε σε μια πλατεία ακριβώς έξω από μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο παρέα με ένα ετερόκλητο πλήθος απ’ όλο τον κόσμο που φυσικά την πλειοψηφία είχαν οι Ιταλοί.

Καλό περπάτημα . . . . ανηφορίτσες . . . . . και πήραμε σβάρνα τα αξιοθέατα. Είδαμε και τους τρεις πύργους, (από τους οποίους ο ένας είναι ιδιωτικός), πληρώσαμε εισιτήρια και για τους τρεις . . . . . Είδαμε μεσαιωνικό, (και όχι μόνον), οπλισμό και στολές της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου . . . . . Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες και θαυμάσαμε την όντως εντυπωσιακή θέα, με την Αδριατική να απλώνεται στο βάθος και μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Στη συνέχεια αφήσαμε του πύργους, κατηφορίσαμε και επιστρέφοντας μπήκαμε στην αγορά του ιστορικού κέντρου . . . . . Είδαμε την αλλαγή φρουράς, (με τις παραδοσιακές στολές), στο Κυβερνείο του κρατιδίου . . . . . Χαζέψαμε στους στενούς μεσαιωνικούς δρόμους και ψωνίσαμε κάποια μικροαναμνηστικά σε πάρα πολύ καλές τιμές και σίγουρα πιο οικονομικά από την Γαλλία . . . . Τολμώ να πω, (το γνωστό σε όλους), ότι η Ιταλική φινέτσα, (σε όλα τα πράγματα και τα είδη), είναι μοναδική και δεν μπορεί να την φτάσει κανένας . . . . . .

Μιά φωτογραφία με τον Πινόκιο

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό ναό . . . . . . το Εθνικό Μουσείο . . . την άκρως ενδιαφέρουσα πινακοθήκη μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης . . . και στο τέλος οι πνευματικές μας αναζητήσεις σταμάτησαν απότομα και έκαναν φτερά δεδομένου ότι μετατράπηκαν σε «γκραν γκινιόλ» ! ! ! Τα «καμάρια» μου ανακάλυψαν και ένα παλαβό μουσείο, το «μουσείο βρυκολάκων και λυκανθρώπων», (museum vampiri e licantropi), . . . . . κόλησαν . . . έβαλαν τις φωνές . . . . δεν έλεγαν να ξεκολήσουν . . . . . απαιτώντας «εδώ και τώρα» πνευματική τροφή ! ! ! . . . « . . . . βρε χρυσά μου τι να δούμε εκεί . . . βλακείες είναι . . . . » . . . «όχι», αυτά . . . « . . . θέλομε να δούμε τον Δράκουλα . . . και τον Λυκάνθρωπο . . . . γιατί ο Μπάτμαν έχει πολεμήσει μαζί τους και τους νίκησε . . . . . . ». (αχ τι μας κάνουν αυτά τα κόμιξ ! ! ). Στο Mont Saint Michel είχαμε τον Μίκυ Μάους που τον έκλεισε ο κακός Πητ στην φυλακή-κάστρο και τον απειλούσε με την παλλίροια . . . . εδώ είχαμε άλλα . . . Τι να τους πεις ; Η Κούλη έμεινε έξω και εγώ ακολούθησα τη νεολαία φορώντας βέβαια τον σταυρό μου και έχοντας στις τσέπες μου πολλά σκόρδα που απομακρύνουν τους βρυκόλακες ! ! ! . . . . . Πάρτε και κάποιες φωτογραφίες από τις περίεργες πνευματικές αναζητήσεις της σημερινής νεολαίας και πόσο αυτή επηρεάζεται από τα διάφορα κόμιξ :

Ο Βλαντ Τσέπες . . . όταν δρακουλοποιήθηκε με την φαντασία του συγγραφέα Μπραμ Στόουκερ . . . Ο Αλέξανδρος φιλαράκι μαζί του . . . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ο Μενέλαος φύλαγε τα νώτα του . . . . Εδώ με τα αντιβρυκολακίστικα
όπλα . . . "σταυρός" . . . "αγιασμός" . . . "μυτερή σφήνα" . . . . και φυσικά μιά "αρμαθιά σκόρδα" . . . . .
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

. . . . ο Λυκάνθρωπος "επί το έργον" . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Εν πάση περιπτώσει . . . . με την τρίχα κάγκελο . . . . και με φοβερό ενθουσιασμό η νεολαία που αξιώθηκε να γνωρίσει από κοντά τον Κόμη Δράκουλα και τον Λυκάνθρωπο, βγήκαμε από το μουσείο, (τρόπος του λέγειν «μουσείο»), και καθήσαμε να πιούμε ένα espresso σε παρακείμενη καφετέρια για να συνέλθουμε, (να συνέλθει δηλαδή η νεολαία), από την μοναδική και τρομερή αυτή εμπειρία. Εγινε μάλιστα εκ μέρους τους και σχετική εισήγηση να επισκεφθούμε σύντομα την Τρανσυλβανία στην Ρουμανία για να περιηγηθούμε και στον πύργο του Δράκουλα . . . .

Περάσαμε όλη μας την ημέρα στο ιστορικό κέντρο. Ομορφο μέρος . . . ποιότητα ζωής . . . ήρεμοι άνθρωποι . . υπέροχο τοπίο . . . . αρκετό πράσινο . . . . Το San Marino αποτελεί ένα μέρος στο οποίο, πραγματικά, θα ήθελες να ζεις . . . . . . . .

Επιστροφή στο camping . . . . η crammer ξαναθυμήθηκε τις δόξες της Γαλλίας και ξανάπιασε δουλειά με το ψήσιμο διαφόρων κρεατικών . . . . . . Κουβεντούλα πάλι . . . ανασκόπηση των κυριοτέρων γεγονότων της ημέρας . . . . . . και κατά τις 11.00 η ώρα το βράδυ πήγαμε στα κρεββάτια μας για τον τελευταίο μας ύπνο «στα εξωτερικά» . . . . Την επόμενη νύχτα, (18 προς 19 Αυγούστου), θα κοιμόμασταν με camping on board στο καράβι . . . . . και το άλλο πρωϊ, (19 Αυγούστου), στις 08.00 ώρα το πρωϊ θα φτάναμε Ηγουμενίτσα . . . . .

. . . . . συνεχίζεται . . . . . . .

από Γιώργος Τετ 12 Οκτ 2011 - 11:03

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΛΙΓΟ ΛΕΥΚΑΔΑ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ξημέρωσε η 18η Αυγούστου 2010, η ημέρα της επιστροφής. Κινηθήκαμε πολύ χαλαρά δεδομένου ότι η Ανκόνα απείχε από τον Σαν Μαρίνο μόνον 125 χιλιόμετρα. Αυτός ήταν εξ άλλου και ο λόγος που προγραμματίστηκα να βρίσκομαι σε απόσταση βολής από το σημείο αναχώρησης, γιατί τα καράβια, (όπως τα τραίνα και τα αεροπλάνα), δεν περιμένουν και καμιά φορά ο «διάολος έχει πολλά ποδάρια».

Ξυπνήσαμε το πρωϊ . . . . φάγαμε το πρωϊνό μας . . . . και συμμαζέψαμε άνετα το τροχόσπιτο. Το καράβι θα έφευγε από την Ανκόνα στις 04.00 το απόγευμα κι΄εμείς έπρεπε να βρισκόμασταν στο λιμάνι κατά τις 03.00, διανύοντας την μικρή απόσταση των 125 χιλιομέτρων. Τακτοποίησα τα οικονομικά μου στην ρεσεψιόν . . . . και στις 11.00 το πρωϊ αναχωρούσα από το camping του San Marino αποχαιρετώντας με τις καλύτερες εντυπώσεις το μικρό αυτό κράτος . . . . . .

Γύρω στις 13.30 είχα φτάσει Ανκόνα και μετά από καμιά ωρίτσα κατέφθασε και ο Vzol. Το καράβι ήταν συνεπέστατο. Εμπειροι τώρα πιά στο camping on board ξέραμε τα κατατόπια και δεν συναντήσαμε καμία δυσκολία. Σαλπάραμε στις 04.00 το απόγευμα και κάναμε ένα πολύ όμορφο ταξίδι σε μια γαληνεμένη Αυγουστιάτικη Αδριατική.

Φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα στις 19 Αυγούστου 2010, το πρωϊ στις 08.00 η ώρα. H άδεια του Vzol τελείωνε στις 20 Αυγούστου οπότε με την αποβίβαση από το καράβι έπιασε την Εγνατία και την κοπάνησε «σβουριχτός» για την Θεσσαλονίκη. Εγώ, (σαν ελεύθερος επαγγελματίας και πιο ευέλικτος ), τράβηξα για τα Σύβοτα τα οποία τα είχα ξαναεπισκεφθεί στο παρελθόν. Δεν με ικανοποίησαν και συνέχισα για να φτάσω τελικά και να καταλήξω στην Λευκάδα . . . . . Βρήκα ένα camping και άραξα εκεί πέντε, (5), μερούλες για να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας, παρέα με ένα κάρο Ιταλούς. Στην Λευκάδα είχα να πάω αρκετά χρόνια και είχα μείνει με την ανάμνηση ενός Πόρτο Κατσίκι «ανθρώπινου» και με λίγο κόσμο . . . . Και ξαφνικά συνάντησα ΤΟΝ χαμό ! ! ! . . . . Κόσμος . . . κόσμος . . . . κόσμος . . . . Ενας πάνω στον άλλον . . . . Υπέροχη, (όπως πάντα), η θάλασσα αλλά, (όπως σας έχω ξαναπεί), την πολυκοσμία στις διακοπές δεν την μπορώ με τίποτα . . . . . . Τέλος πάντων, κάναμε το μπάνιο μας και δεν ξαναπατήσαμε εκεί . . . . Κινηθήκαμε πιο ξεκούραστα σε μέρη με λίγο κόσμο αν κι’ αυτό ήταν σχετικό και, βέβαια, πάντα σε σχέση με το Πόρτο Κατσίκι . . . . . . . . Κάναμε και τα νυχτερινά μας μπάνια . . . και αποχαιρετήσαμε τις διακοπές μας στις όμορφες, γαληνεμένες και προπαντός ζεστές θάλασσες της Ελλάδας μας . . . . . . .

Η ομορφιά του Πόρτο Κατσίκι . . . . και οι στρατιές που το κατακλύζουν . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Τα τέκνα στα τυρκουάζ νερά του Πόρτο Κατσίκι . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Το Αλεξανδράκι πρωτοστάτησε στις νυχτερινές βουτιές . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι στην Λευκάδα . . . . . . .

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Επιστρέψαμε στην Θεσσαλονίκη στις 24 Αυγούστου 2010 γεμάτοι από όμορφες στιγμές και έντονα συναισθήματα . . . . Το καλοκαιράκι πήγαινε προς το τέλος του . . . . Σε λίγο θα άρχιζαν τα σχολεία και ο κάθε κατεργάρης θα έπιανε τον πάγκο του . . . . . Είμασταν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι . . . . . .

Εκανα συνολικά 4.700 χιλιόμετρα . . . . Θεσσαλονίκη - Ηγουμενίτσα - Αncona - Torino - Μont Cenis - Lyon - Bourges - Τours - Le Mans - Saint Malo - Mont Saint Michel - Caen - Paris - Eurodisney - Park Asterix - Versalles - Mont Blanc - Milano - Piacenza - Modena - Bologna - San Marino και ξανά Ancona . . . . . Tο συνολικό δρομολόγιο ήταν αυτό :

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ολο το «κουστουμάκι» μου βγήκε γύρω στα 4.700 ευρώ, από τα οποία 370 ευρώ το καράβι Ηγουμενίτσα-Ανκόνα-Ηγουμενίτσα, γύρω στα 1.500 ευρώ για βενζίνη, γύρω στα 400 ευρώ για διόδια και Mont Blanc, γύρω στα 400 ευρώ για τα campingς, γύρω στα 300 ευρώ για διάφορα μουσεία, ζωολογικούς κήπους, βόλτα στον Σηκουάνα, πύργος Αϊφελ κλπ., γύρω στα 800 ευρώ για δύο επισκέψεις στην Eurodisney και μία στο πάρκο του Asterix, (εισιτήρια, φωτογραφίες κλπ.), και γύρω στα 900 ευρώ για το φαγητό μας. Δεν συμπεριλαμβάνω στο κόστος τα έξοδα των δύο, (2), ημερών στα Γιάννενα και των πέντε, (5), ημερών στην Λευκάδα, ούτε φυσικά τα εξακόσια πενήντα, (650), ευρώ που έδωσα για την αγορά της μπαγαζιέρας στο Παρίσι.

Σαν πρωτάρης δεν απέφυγα τις οικονομικές «κακοτοπιές». To πρώτο που έπρεπε να γίνει ήταν να μπει υγραεριοκίνηση στο αυτοκίνητο γιατί τα καύσιμα με σακάτεψαν, ($#@*(&^%$#@), λόγω του μεγάλου κυβισμού του. (θα είχα από εκεί μια μείωση του κόστους των καυσίμων κατά 45 %). Αξιώθηκα τελικά φέτος την άνοιξη να βάλω υγραέριο στο αυτοκίνητο και έτσι στο φετεινό ταξίδι δεν «ζεματίστικα» με τα καύσιμα . . . . . Θα μπορούσαμε επίσης να αποφύγομε τις, έστω λίγες, φορές που φάγαμε εκτός τροχόσπιτου . . . . Θα μπορούσαμε να αποφύγομε τις επτά-οκτώ πανάκριβες φωτογραφίες στην Eurodisney και στον Asterix . . . . Με τα παραπάνω δεδομένα έχω την εντύπωση ότι τα έξοδα δεν θα ξεπερνούσαν τα 3.500 ευρώ . . . . . .

Ηταν γενικά ένα ταξίδι που μας ενθουσίασε και μας άφησε πλήθος από όμορφες αναμνήσεις . . . . Και αφού πήραμε τη ρέγουλα το αποτολμήσαμε και φέτος μέσω Σκοπίων και Σερβίας σε Βουδαπέστη, Βιέννη , Σάλτζμπουργκ, Λίμνη Κένιγκζε, Μόναχο, Νόϊεσβανστάϊν, Ομπεράμεργκαου και Βενετία . . . . . Για του χρόνου δεν ξέρω τι θα γίνει . . . . . . . Πριν απ΄όλα βέβαια να έχομε την υγειά μας και φυσικά την τσέπη μας γεμάτη, πράμα που μου φαίνεται, (για την τσέπη), κομάτι δύσκολο.

Συνιστώ σε όλους τους φίλους του forum να επιχειρήσουν παρόμοια ταξίδια . . . . . . Η εμπειρία είναι ανεπανάληπτη και δεν περιγράφεται . . . . . . Τέλος θέλω να ευχαριστήσω όλη την παρέα, τους συνταξιδιώτες μου, για την υπομονή και την κατανόηση που έδειξαν στο συγκεκριμένο ταξίδι, και την βοήθεια επίσης που πρόσφεραν, σε ένα «πρωτάρη» σαν κι’ εμένα που πήρε την απόφαση, για πρώτη φορά, να φορτώσει την οικογένειά του σε ένα τροχόσπιτο και να φτάσει μέχρι τον Ατλαντικό . . . . . . . . . Να είμαστε πάντα όλοι καλά . . . . και να ταξιδεύομε όσο και όπως μπορούμε . . . . . .

ΤΕΛΟΣ

Welcome to the forum www.taxidiarides.gr

Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα

Απ: Ατλαντικός, (Saint Malo - Mont Saint Michel), Παρίσι, (Eurodisney - Park Asterix), Σαν Μαρίνο . . . . και λίγο από Λευκάδα